คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
บทนำ
เสียงเเรกที่กระทบเข้ามาในโสตประสาทของฉันทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถคือเสียงอื้ออึงของนักเรียนจำนวนหลายร้อยคนที่อยู่ภายในรั้วโรงเรียน
อ่า วันเปิดเทอมวันแรกก็เป็นอย่างนี้ล่ะนะ
ปีการศึกษาใหม่ของฉันเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งแล้ว
โรงเรียนก็ยังเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง อาคารเรียนหลังใหญ่จากอิฐสีน้ำตาลอ่อน
หน้าต่างหลายบานบนกำแพงที่ประดับไปด้วยธงนานาชาติ สนามหญ้าสีเขียวขจี
ธงสีต่างๆรอบอัฒจรรย์ที่โบกสะบัดตามลม สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่มีเสียงน้ำกระจายดังคุ้งไปทั่ว
นั่นก็คงจะเป็นพวกนักว่ายน้ำทีมโรงเรียนที่ขยันมาซ้อมทุกเช้าสินะ นักเรียนกลุ่มใหญ่ที่จับกลุ่มเล่าเรื่องราวที่ปิดเทอมมากันอย่างสนุกสนาน
กึก กึก กึก
ฉันเร่งฝีเท้าเพื่อรีบเดินขึ้นห้องเรียน
“นี่ นายไฮไลท์ เอาปากกาของฉันคืนมานะ” ทันทีที่เท้าสัมผัสบันไดขั้นบนสุด เสียงเล็กๆของใครคนหนึ่งก็ดังมาจากห้อง
ฉันรีบเดินไปที่ห้องและพบว่า ไฮไลท์ เด็กหนุ่มหน้าสิว เอ้ย หน้าใส
ผู้ที่มีผมยาวสีดำและตาสีน้ำเงินเข้ม เจ้าของส่วนสูง 180 เซนติเมตร
เพื่อนร่วมห้องของฉันกำลังชูแขนที่กำปากกาสีม่วงแท่งหนึ่งไว้แน่นพร้อมกับหัวเราะร่า
ขณะที่เจ้าของปากกาก็พยายามที่จะกระโดดยืดแขนสุดชีวิตเพื่อที่จะเอาปากกาคืน
แต่ก็ทำได้เพียงโบกมือไปมาในอากาศเท่านั้น
“นี่
ถ้าเธออยากได้ปากกาคืน เธอก็ต้องตอบตกลงก่อนว่าเธอจะช่วยเรื่องที่ฉันขอไป” ไฮไลท์พูด
“โธ่ ไฮไลท์
ขอเรื่องอื่นเถอะนะ เรื่องนั้นฉันทำให้ไม่ได้จริงๆนะ” เสียงเล็กๆของเจ้าของปากกา
หรือ บีบี เพื่อนรักของฉันอ้อนวอน
“งั้น
ฉันก็ไม่คืนปากกาเธอ”
ไฮไลท์ยังคงต่อรองกับบีบีขณะที่ฉันเดินเข้ามานั่งโต๊ะริมหน้าต่างแถวหน้าข้างๆหมอนอิงและเจ้าขาเพื่อนสนิทของฉันก่อนจะเอ่ยปากถามเรื่องราวที่ฉันกำลังงงสุดขีดว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไง หมอนอิง
เจ้าขา ไฮไลท์แกล้งอะไรยัยบีบีน้อยอีกล่ะ”
“อ้าว
ไงเขียนสี ไม่เจอแกแค่สามเดือน คิดถึงแกจะแย่”
เจ้าขาไม่ตอบคำถามฉันแต่เข้ามากอดแทน
“น้อยๆหน่อยยัยเจ้าขา
เราก็เพิ่งไปเที่ยวกันมาเมื่ออาทิตย์ก่อนเองเหอะ” หมอนอิงแทรก
“จ้าๆๆ
คิดถึงพวกแกเหมือนกันแหละ ตกลงมีใครจะเล่าให้ฉันฟังได้หรือยัง
ว่าไฮไลท์แกล้งอะไรยัยบีบี”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ
ตอนขึ้นห้องมาพร้อมกับเจ้าขาก็เห็นเถียงกันแล้วต้องรอถามเจ้าตัวเองล่ะมั้ง”
หมอนอิงอธิบายแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้อะไร ดังนั้นฉันจึงตรงเข้าไปหาทั้งคู่และถาม ‘เจ้าตัว’
อย่างที่หมอนอิงแนะนำ
“ ไฮไลท์”
ฉันเรียกชื่อคนตัวสูงตรงหน้า “นายขอให้เพื่อนฉันทำอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า
เจ๊อย่ายุ่งเลย” คนตัวสูงขมวดคิ้วก่อนจะหันไปคุยกับบีบีต่อ
“ตกลงเธอจะเอาปากกาสุดที่รักเธอคืนมั้ย
บีบี” ไฮไลท์ยื่นปากกาลงมาตรงหน้า เธอพยายามที่จะคว้าปากกาแท่งนั้นแต่พลาด
เพราะฉันคว้ามาได้ก่อนและคืนให้บีบี ฉันรู้ว่าตอนนี้ทุกคนคงกำลังงงมากว่าทำไมเพื่อนฉันถึงหวงปากกาแท่งนั้นมากมาย
เพราะปากกาแท่งนั้นเธอได้มาจาก การที่อ้อนวอนคุณป๋าของเธอนั่งเครื่องบินไปประเทศเกาหลีเพื่อที่จะไปดูคอนเสิร์ตของวงGirl Generation รอบพิเศษที่มีที่เพียง 100ที่เท่านั้นและเป็นปากกาที่แทยอนยื่นให้เองกับมือเพราะเธอเข้างานเป็นคนที่9
พอดีเลยนะ คนที่ไม่เป็นโซวอนไม่มีทางเข้าใจหรอก ปากกาแท่งนั้นอ่ะ
มีเพียง9แท่งในโลกนะ พวกเราได้กันมาคนละแท่งด้วยนะ เจ้าขาได้ของทิฟฟานี่
หมอนอิงได้ของยุนอา ส่วนฉันได้ของซอฮยอน ฮี่ฮี่ มากลับมาเข้าเรื่องกันต่อเถอะ
“ไฮไลท์
ขอให้เธอทำอะไร บีบี” ฉันถาม
“ยัยบีบีขอร้องนะ
อย่าบอกเลย”
“เอ่อ..”
“บอกมาเถอะ”
หมอนอิงช่วยพูดอีกแรง”
“ไฮไลท์ขอให้ฉันไปขโมยโทรศัพท์ของพี่ป๊อปอัพอ่ะ”
บีบีเล่า
“ขโมยโทรศัพท์พี่ป๊อปอัพเนี่ยนะ
พี่เขาถึงเป็นประธานนักเรียนนะ ไฮไลท์นายจะเอาไปทำอะไร หรือว่านายแอบชอบพี่เขา!!” ยัยเจ้าขาอุทานขึ้นมา
“เฮ้ย! ไม่ใช่ไปกันใหญ่แล้ว” หน้าของไฮไลท์ดูตกใจมาก
“ก็วันนั้นที่ฉันไปช่วยงานที่สภาแล้วตอนทำงานเสร็จอะระหว่างเก็บของฉันเผลอเกาก้นอ่ะ
แล้วพี่เขาก็แชะภาพไว้พอดี..”
“อุ๊บ! ฮ่า ฮ่าอ่า” ฉัน4คนระเบิดหัวเราะออกมาทันที
ไม่เว้นแม้กระทั่งยัยบีบีที่ตอนแรกดูเหมือนจะไม่อยากเล่า ดูสิ
ขำจนหน้าแดงพอๆกับไฮไลท์ที่เขินจนแดงไปถึงหูเลย
“โธ่! ก็ฉันคิดว่าคนอื่นๆกลับกันไปหมดแล้วนี่
แล้วมดบ้าตัวไหนสักตัวมันมุดเข้าไปกัดอ่ะ ฉันก็เลย..”
ไฮไลท์อธิบายต่อด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
“สรุปคือนายจะเอาโทรศัพท์พี่เขามาลบรูปอย่างนั้นหรอ”ฉันถาม
“ก็ใช่นะซิ
หรือไม่ก็ขอให้พี่เขาลบรูปก็ได้นะ ฉันเข้าใกล้พี่เขาทีไร เขารู้ตัวทุกที TOT
แล้วพี่เขาก็เอามาใช้ต่อรองให้ฉันทำงานที่สภาต่ออีกอ่ะ ฉันไม่อยากทำแล้ว
เธอก็รู้ว่าสภาน่ะงานหนักแค่หนายย สรุปเธอจะช่วยฉันมั้ย บีบี”
“ความจริงเรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องอายเลย”เจ้าขาบอก
“ไม่อายได้ไง
ก็ถ้าฉันไม่ทำพี่เขาก็จะเอาไปปล่อยในเว็บโรงเรียนอ่ะ
ถ้าทำอย่างนั้นฉันก็ได้อับอายขายหน้าต้องคลุมปี๊บแน่เลย TOT”
“เออน่า
บีบีก็ช่วยๆไฮไลท์มันไปเถอะ” หมอนอิงว่า
“เธอไม่ใช่ฉันเธอไม่รู้นี่
ใครๆก็รู้ว่าพี่ป๊อปอัพน่ะเจ้าเล่ห์จะตาย ฉันไม่ชอบเวลาคุยกับพี่เขาอ่ะ
มันเหมือนถูกต้อนจนมุมทุกที”บีบีโอดครวญ “เขียนสี เธอช่วยฉันหน่อยได้มั้ยอ่ะ”
“หะ!! ฉันเนี่ยนะ” ฉันสะดุ้งตัวอย่างตกใจ
“ทำไมต้องฉันล่ะ”
“เธอก็ขอให้พี่จีนาส
วงThe dragon ที่สนิทกับพี่ป๊อปอัพช่วยไง
เจ้เธอก็ทำงานอยู่ในนั้นน่าจะช่วยได้นะ” บีบีเสนอความเห็น
“โห ดูยุ่งยากไปเลยนะ
บีบี” เจ้าขาว่า
“หา!! คะ คุยกับจีนาส
วงThe Dragon เนี่ยนะ >///<"
ฉันตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
วงThe Dragon เป็นวงดนตรีวัยรุ่นที่ดังมากๆเลยนะในตอนนี้
ประกอบไปด้วยสมาชิกในวงทั้งหมด 5 คนด้วยกัน
พี่เอริส (Aris) –นักร้องนำ- เจ้าของผมสีน้ำตาลประกายทองยาวสลวยถึงเอว
ใบหน้ารูปไข่เรียวยาว ตากลมโตสีน้ำตาลเข้ม
และความสูงที่ค่อนข้างจะสูงสำหรับผู้หญิงอย่างเราๆ (170
เซนติเมตร)รวมถึงสไตล์การแต่งตัวที่เป็นสาวเปรี้ยวทำให้เป็นที่พูดถึงอย่างมากในวงการ
ขนาดนางแบบบางคนยังต้องชิดซ้ายเลยเชียวนะ
พี่เรน (Rain) -หัวหน้าวง-เบส-
เจ้าของผมสีน้ำตาลช็อกโกแลต ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ดวงตาสีน้ำเงินเข้มแฝงไปด้วยแววตาขี้เล่น
จมูกโด่งที่สามารถใช้แทนเขื่อนยามเกิดเหตุน้ำท่วมได้ ปากสีชมดูสุขภาพดีและรอยสักรูปดาวเล็กๆ5ดวงที่ต้นแขนข้างขวาที่หมายถึงสมาชิกในวงอีกด้วย
พี่จีนาส (G-nus) -กีต้าร์- คะ คนนี้น่ะ
แฟนในอนาคตฉันเลยนะ (มโนค่ะ มโน) เจ้าของผมสีดำสนิทไฮไลท์สีฟ้า ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ทำให้ดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก จมูกโด่งๆบนหน้าขาวๆ
และลักยิ้มที่น่ารัก >< ปากสีแดงดูน่าจุ๊บ
และความสูงที่เมื่อถ้าได้ไปยืนข้างๆแล้วน่าจะรู้สึกอบอุ่นสุดๆ (180 เซนติเมตร)
โอเชี่ยน (ocean) –คีย์บอร์ด- แม้จะอายุเพียง 17 ปี
แต่ด้วยดีกรีความสามารถไม่เป็นรองใคร เจ้าของผมสีแพลตินัมสลวย
ดวงตาสีดำที่น่าค้นหาอย่างยิ่ง และด้วยบุคลิกที่ดูนิ่งเงียบทำให้ฉายา ‘เจ้าชายน้ำแข็ง’ จึงตกเป็นของเขาอย่างไม่น่าสงสัย
เนออส (neos) –มือกลอง- สมาชิกที่อายุน้อยที่สุดในวง
ผู้มีนิสัยขี้เล่นและน่าทะนุถนอม
จึงไม่น่าแปลกใจที่แฟนคลับมากมายจะรักและเอ็นดูเขาสุดๆ
เจ้าของผมสีม่วงไลแลคพร้อมกับดวงตาที่ใสซื่อและรอยยิ้มที่หวานละมุนทำให้เขาขโมยหัวใจของแฟนคลับไปได้อย่างง่ายดาย
โดยทั้งหมดนี้นะเป็นนักเรียนของโรงเรียน Revital high school ที่เรากำลังเรียนอยู่ ยกเว้นแต่พี่เอริสที่เรียนมหาลัยปี 2 แล้ว และที่ยัยบีบีบอกว่าพี่จีนาสสนิทกับพี่ป๊อปอัพน่ะ เพราะพี่เขาเป็นเพื่อนในแก๊งเดียวกันแหละ พี่ป๊อปอัพนี่แหละจะคอยช่วยจดงานกับเลกเชอร์ไว้ให้พี่จีนาสกับพี่เรนที่ไม่ค่อยได้เข้าเรียน
โรงเรียนของฉันเน้นไปด้านสายแบบเฉพาะทางน่ะ เอ่อ จะว่าไงดีล่ะ
อย่างเจ้ยอดหญ้า ลูกพี่ลูกน้องฉันเรียนเอก ออกแบบเสื้อผ้าจึงได้เรียนทางด้านการออกแบบและตัดดเย็บจริงๆแล้วก็ยังไปประกวดชนะรายการ
Designer nista contestด้วยนะเลยได้ทำงานให้กับวง The
Dragonไง ดังนั้นการที่สมาชิกวงจะไม่เข้าเรียนก็ไม่แปลกแค่ส่งงานครบแล้วมาสอบก็พอแล้ว
กลับมาที่เรื่องตรงหน้าก่อน
ยัยบีบีจะให้ฉันไปคุยกับพี่จีนาสเนี่ยนะ โห ไม่ใช่ละ
เรื่องมันเล็กนิ้ดเดียวเองทำไมต้องถึงขั้นไปคุยกับพี่จีนาสด้วยล่ะ
ทำอย่างกับฉันกล้าเข้าไปคุยงั้นแหละ
“ยัยบีบีน้อยคะ ละ แล้วทำไมฉันต้องไปคุยกับพี่จีนาสด้วยล่ะ
พี่เขาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย” ฉันถามด้วยความงงปนตกใจ
“ก็พี่จีนาสสนิทกับพี่ป๊อปอัพไง
พี่เขาน่าจะคุยให้ได้นะ อีกอย่างพี่เขาก็ใจดีกับผู้หญิงจะตายไปถ้าเธอไปคุยพี่เขาก็อาจจะยอมช่วยก็ได้นะ”
ไฮไลท์ตอบคำถามฉันแทนยัยบีบี
“แต่ฉันไม่รู้จักกับพี่เขาเลยนะ” ฉันว่า
“เอาน่า
หรือว่าเธอกล้าไปคุยกับพี่ป๊อปอัพล่ะ”ยัยบีบีถามกลับ
“กะ ก็..กล้าสิ เดี๋ยวเที่ยงนี้ฉันไปคุยให้เลย”
ฉันว่า อย่างน้อยก็น่าจะง่ายกว่าการเข้าไปคุยกับพี่จีนาสนะ ไม่งั้นฉันเป็นลมก่อนจะคุยรู้เรื่องแน่เลยและก็คงจะประหลาดมากที่คนไม่รู้จักกันจะไปขอความช่วยเหลือน่ะนะ
“จริงนะ!! (*o*)”
ไฮไลท์ทำตาแป๋วใส่ “คุยกับเธอดีกว่าคุยกับยัยบีบีน้อยเยอะเลย”
“ชิ!
เรื่องอื่นฉันช่วยนายได้แต่เรื่องนี้ขอผ่านนะ” บีบีว่า
“เอ๋ ? อะไรนะ
ได้ยินแว่วๆว่าเธอจะไปหาพี่ป๊อปอัพงั้นหรอ เขียนสี ไปหาทำไมล่ะ
ฉันพี่เขาคงไม่มีเวลาว่างมาคุยกับเธอหรอกมั้ง” ระหว่างที่ฉันกำลังคุยกับเพื่อนๆอยู่นั้น
เสียงที่ไม่พึงประสงค์จะได้ยินก็เข้ามา
สงสัยฉันต้องไปทำเวรทำกรรมอะไรกับยัยนี่มาแน่เลย ไม่ว่าฉันจะทำอะไรเธอก็คอยขัดฉันได้ทุกเรื่องจริงๆ
“เอ๋ ? นาตา เธอฟังเราอยู่ด้วยหรอ
แต่ว่าเรายังไม่ได้ขอความเห็นหรือคุยกับเธเลยนะ
แล้วทำไมเธอถึงคิดว่าพี่เขาจะไม่คุยกับเราละ”
ฉันพูดกลับพร้อมด้วยท่าทางสงสัยและนำ้เสียงแบบเดียวกับที่นาตาทำมา
“ก็พี่เขาคงไม่เสียเวลามาคุยกับคนหน้าตาอย่างเธอหรอก
คนไม่สวยน่ะนะ ชิ!” นาตาว่าพลางเบ้ปากมองฉันด้วยสายตาที่ฉันไม่ชอบสักเท่าไร
“แต่เรื่องที่เราจะไปคุยเนี่ย
คงไม่ต้องใช้หน้าตาหรอกมั้ง สมองอย่าเดียวก็พอแล้วล่ะ (^^)”
ฉันตอบกลับด้วยอารมณ์ที่ตอนนี้เริ่มคุกกรุ่นในใจ ก็จริงอย่างที่นาตาว่านะ
ถ้าให้คนสวยๆเข้าไปคุยกับพี่เขาจะง่ายกว่ามั้ย แต่ก็ต้องใช้สมองด้วยสิ
พี่เขาเล่ห์เหลี่ยมเยอะจะตาย (ต้องเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน)
“เราไปกันเถอะ เขียนสี
วันนี้วันแรกครูเขาปล่อยฟรีเดย์ไม่มีเรียน ยืนคุยไปเสียเวลาเปล่าๆนะ” เจ้าขาว่า
“นี่แกหาว่าการยืนคุยกับฉันมันทำให้เสียเวลาหรอ
ยัยเจ้าขา แกรู้มั้ยว่าไม่เคยมีใครกล้าใช้คำนี้กับฉันเลยนะ”
“หรอ งั้นก็ถือว่าฉันใช้คนแรกล่ะกันนะ J”เจ้าขายิ้มก่อนเดินออกจากห้องไปทำให้ฉันและคนอื่นๆรีบเดินตามออกมาด้วย
@สภานักเรียน
หลังจากที่ตกปากรับคำจากยัยบีบีน้อยและอีตาไฮไลท์ทำให้ฉันต้องมายืนอยู่หน้าสภานักเรียน
ที่ที่ซึ่งไม่ค่อยมีใครอยากมาถ้าไม่จำเป็น
เพื่อนคนอื่นๆยืนให้กำลังใจอยู่ห่างๆที่ชิงช้าข้างสภาทำให้ฉันยืนขาสั่นอยู่หน้าสภานักเรียนแต่เพียงผู้เดียว
“นี่ เธอน่ะ มีธุระอะไรหรือเปล่า” ยังไม่ทันที่จะก้าวเข้าไปเคาะประตู
ก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาจากด้านหลังซะก่อน
“คะ คือว่า หนูจะมาหาพี่ป๊อปอัพน่ะค่ะ พอดีมีธุระนิดนึง”
“อ๋อ ได้สิ ตามมาๆเดี๋ยวพี่พาเข้าไปเอง พี่ชื่อ ญี่ปุ่นนะ เรียกพี่ปุ่นก็ได้” พี่ปุ่นกำลังจะเดินนำไปแต่ชะงักนิดนึงก่อนหันกลับมา
“แล้วน้องชื่อ...?”พี่ปุ่นถาม
“อ้อ หนูชื่อเขียนสีค่ะ” ฉันตอบ
“เขียนสี แปลกดีนะ งั้นตามพี่เข้ามาเลยจ้ะ”
พี่ปุ่นพาฉันเดินเข้าไปในในสภานักเรียน
แต่เอทำไมพี่เขาหน้าคุ้นจังนะ แต่นึกไม่ออกอ่ะว่าเขาเป็นใคร แต่ใจดี๊ใจดีเนอะ
ฉันคิดว่าจะเจอแต่พวกคนโหดๆแล้วก็คุยยากๆซะอีก
พี่ปุ่นพาฉันเดินผ่านประตูบานใหญ่สีขาวด้านหน้า เมื่อเข้ามาแล้วก็สัมผัสได้ถึงความเย็นของแอร์ที่หนาวจับใจจนขนลุกพรึบพรับ
ฉันเดินผ่านโต๊ะครูปกครองมาหลายตัวจนมาหยุดอยู่ที่ประตูไม้โอ๊คบานหนึ่งแล้วผลักประตูเข้าไป นั่นทำให้ฉันพบความวุ่นวายอันแสนจะเหลือเชื่อของสภานักเรียนที่ดูภายนอกนั้นเรียบร้อยและน่าเกรงขามแต่สิ่งที่ฉันเห็นนคือ
พี่โจโจ้นั่งเกากีต้าร์พร้อมกับพาดขาไว้บนตักพี่ชูการ์ที่นั่งเล่น PSPอยู่อย่างเมามัน
พี่มิกกี้กำลังวุ่นวายกับหมาตัวน้อยสีขาวที่พยายามจะงับขากางเกงพี่เขา
ส่วนเป้าหมายของฉัน
พี่ป๊อปอัพกำลังนั่งดูหนังแอ๊คชั่นพร้อมกับโยนขนมเข้าปากอย่างสบายใจเฉิบ
ฉันหันไปมองหน้าพี่ปุ่นอย่างงงงวย
แต่พี่เขาเพียงยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน หยิบเอกสารขึ้นมาแล้วกองมันไว้บนโต๊ะก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบนิยายในชั้นข้างๆขึ้นมาอ่านแทน!!
“ อ้าว ยัยปุ่นปุ๊น พาใครมาด้วยล่ะ”
เสียงพี่โจโจ้ถามหลังจากละสายตาจากคอร์ดกีต้าร์ที่วางอยู่ตรงหน้าและเห็นฉันพอดี
“อ้อ น้องเขาจะมาหาป๊อปน่ะ”
พี่ปุ่นตอบก่อนจะหันไปจิบน้ำจากแก้วทรงสูงและก้มลงอ่านหนังสือต่อ
“มาหาฉัน?” พี่ป๊อปคอร์นทำหน้าเหลือหลา หลังจากกดpause หนังแอคชั่นไว้และหันมาร่วมวงสนทนาด้วย
“คะ คือว่า..” โอ้ย ฉันกลัวอ่ะ พูดไม่ออก
“คือว่าหนุอยากให้พี่ช่วยลบรูปหลุดน่ะค่ะ” ฉันกลั้นใจถามออกไป
“หา!!” เสียงคนอื่นๆในห้องตกใจหลังจากที่ฉันพูดคำสุดท้ายจบ
ทุกคนถึงกับวางของตรงหน้าและหันมาฟังการสนทนาของ
ฉันกับพี่ป๊อปอัพทันที
“หะ เอ่อ คือว่า พี่ว่าพี่ไม่ได้ถ่ายรูปหลุดน้องไว้เลยนะคะ” พี่ป๊อปอัพพยายามกลั้นยิ้ม
“เอ๊ะ! ไม่ใช่ค่ะ หนูไม่ได้หมายถึงรูปของหนู หนูหมายถึง...”
เอาไงดีล่ะ ฉันพูดไปตรงๆเลยล่ะกัน
“เดี๋ยวนะ น้องหน้าคุ้นๆเหมือนเพื่อนห้องเดียวกับไฮไลท์หรือเปล่า”
อยู่ดีๆพี่มิกกี้ก็ถามขึ้นมาซะงั้น
“ใช่ค่ะ”
“อ๋อ ไฮไลท์นั่นเอง พี่ว่าพี่รู้แล้วล่ะว่าน้องหมายถึงอะไรJ” พี่ป๊อปอัพยิ้ม “ไม่ได้หรอกค่ะ
พี่ยังต้องเก็บไว้ใช้งานเจ้านั่นอีกนะ”
“แต่ว่าพี่คะ ช่วยลบหน่อยเถอะนะคะ” ฉันพยายามใช้ลูกอ้อน แหม
ก็รับปากไปแล้ว แถมบุกมาถึงสภานักเรียนจะคว้าน้ำเหลวไปได้ไงกัน
“ไม่ได้จริงๆค่ะ พี่ต้องเก็บไว้ใช้ น้องเคยได้ยินสุภาษิตนี้มั้ยคะ
รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง พี่ต้องเอาไว้ใช้จริงๆนะ”
“แต่ว่า...”
“อืม งั้นเอาอย่างนี้ล่ะกัน พี่เห็นแก่ว่าน้องอุตส่าห์เข้ามาคุยแทนเพื่อน
พี่จะลบให้ก็ได้นะ”
อ้าว ทำไมเปลี่ยนใจง่ายจังล่ะ เมื่อกี้ยังยืนยัน นั่งยัน
นอนยันอยู่เลยว่าจะไม่ให้ สงสัยต้องมีข้อต่อรองแน่ๆ
“แต่...” เห็นมั้ยล่ะ มีข้อต่อรองจริงๆด้วย
ยัยเจ้าขาทำหน้าตาดีใจ
ไฮไลท์วิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความตื่นเต้นสุดฤทธิ์ทันทีที่ฉันก้าวออกมาจากสภานักเรียนด้วยความคิดไม่ตกกับข้อต่อรองของพี่ป๊อปอัพ
“เป็นไงบ้าง เขียนสี พี่เขาว่าไงบ้าง” ยัยบีบีถาม
“พี่เขายอมที่จะลบรูปให้นายแล้ว” ฉันบอก ไฮไลท์ยิ้มร่า “แต่ว่า..”
“แต่ แต่ไรอ่ะ” ยัยหมอนอิงถาม
นั่นทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงบทสนทนาในสภานักเรียนเมื่อตะกี้
‘แต่ น้องจะต้องเข้าไปเป็นผู้ช่วยผู้จัดการวง The Dragon แทนพี่จนกว่าพี่จะกลับจากทำธุระที่เบลเยี่ยม’
‘หะ เป็นผู้ช่วยผู้จัดการวง The Dragon เนี่ยนะคะ’
‘ใช่ค่ะ แล้วก็ต้องคอยทำหน้าที่ช่วยบันทึกงานต่างๆให้เรนกะจีนาสหน่อยนะคะ
เดี๋ยวยัยปุ่นปุ๊นจะคอยจดงานมาให้แต่คงไม่มีเวลาเอาไปให้พวกมัน
ก็คงต้องเป็นเธออีกน่ะแหละที่จะต้องช่วย ไหนๆก็จะเป็นผู้ช่วยผู้จัดการวงแล้วนี่นา’
‘แล้วถ้าหนูไม่ตกลง?’
‘พี่ก็จะไม่ลบรูปของไฮไลท์แล้วยังจะโพสต์ลงเว็บโรงเรียนด้วยเลย แต่ถ้าน้องทำพี่ก็จะลบรูปทิ้งแถมไฮไลท์ยังไม่ต้องมาทำงานที่สภาเลยถ้ามันไม่เต็มใจ
ดีมั้ย’
'....'
“แล้วเธอตอบพี่เขาไปว่าไง เขียนสี” ไฮไลท์ถามด้วยความร้อนใจหลังจากที่ได้ยินเงื่อนไขนั่น
“ฉันก็ตอบไปว่า...”
‘ก็ได้ค่ะ ตกลงหนูจะทำ’
‘ขอบคุณมากนะคะ น้องเขียนสี J’
ความคิดเห็น