แซนทาเซีย มหาสงครามแห่งพื้นพิภพ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ต้นเหตุแห่งสงคราม

ณ มหานครเอธิโอบัส  มหานครแห่งบลูฟ๊อก (จิ้งจอกน้ำ) ซึ่งปกครองโดยกษัตริย์เอสลูฟ กษัตริย์ผู้ขึ้นชื่อด้านการศึกสงครามและการสู้รบ เป็นมหานครที่มีความมั่งคงทางการทหารเป็นอย่างมาก

                " หม่อมฉันยอมแพ้แล้ว" เสียงทหารคนหนึ่งร้องโอดครวญหลังประลองดาบกับเจ้าชายเอรอส 
                " ไปได้ ใครจะเข้ามาอีก"  เจ้าชายกล่าวพร้อมทั้งมองดูเหล่าทหารที่ไม่มีใครกล้าสบนัยน์ตาสีฟ้าดุๆ คู่นั้น

                " พอได้แล้วเอรอส เจ้าประลองกับพวกเค้า จนไม่มีใครกล้าต่อสู้กับเจ้าแล้ว " นัยน์ตาสีฟ้าอีกคู่หนึ่งเอ่ยขึ้นแต่ต่างตรงที่ว่านัยน์ตาสีฟ้าคู่นี้เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

                " เจ้าพี่เสด็จมาหาน้องที่นี่ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือเปล่า " เจ้าชายองค์น้อง นาม เอรอสกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

                " พี่ก็แค่มาดูเจ้าฝึกการสู้รบกับเหล่าราชองค์รักษ์ ก็แค่นั้น ไม่มีอะไรมากหรอก"  เจ้าชายผู้พี่ นาม เซเทสกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม

                " แน่ใจหรือ ว่าพระองค์ไม่มีธุระกับหม่อมฉัน " เจ้าชายองค์น้องกล่าวถามเป็นเชิงย้ำอีกครั้ง

                "อืม!! พี่เพิ่งนึกออก เจ้าพ่อให้พี่มาตามเจ้าไปเข้าเฝ้า พร้อมกันหน่ะ ไม่รู้มีธุระอะไร" เจ้าชายผู้ที่กล่าวขึ้นอีกครั้ง

                " อะไรนะ!  เจ้าพ่อทรงส่งราชทูตไปสู่ขอเจ้าหญิงให้หม่อมฉัน" เจ้าชายเซเทสอุทานอย่างตกใจ
                " ใช่แล้ว พ่อได้ยินเกียรติศักดิ์ความงามของเจ้าหญิงเมืองนั้น พ่อว่าคู่ควรที่จะให้มาเป็นดองกับเรา อีกทั้งเมืองนั้นมีความมั่งคั่งและมั่นคงเป็นอย่างมาก เหมาะที่เราจะผูกมิตรไมตรีไว้ " เจ้าเอสลูฟ กล่าวขึ้น

                " เจ้าพ่อ ทำไมไม่ทรงถามความคิดเห็นของหม่อมฉันก่อน แล้วถ้าหากเขาปฏิเสธขึ้นมา ลูกมิต้องหน้าแตกไปหรือ " เจ้าชายเซเทสกล่าวขึ้น

                "พ่อว่า ทางเมืองนั้นเขาไม่น่าจะปฏิเสธเรา ใครจะปฏิเสธเจ้าชายรัชทายาทแห่ง เอธิโอบัส ได้หละ หากปฏิเสธเขาก็น่าจะรู้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นอย่างไร ยิ่งเมืองเราเก่งกาจด้านการสู้รบ เขาคงไม่อยากมาเป็นศัตรูกับเราหรอก " เจ้าเอสลูฟ กล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

                "แล้วเจ้าหละเอรอส เจ้าได้ต้องตาต้องใจกับเจ้าหญิงเมืองไหนหรือเปล่า ระวังนะ ถ้าเจ้าไม่รีบหา สะใภ้ให้แม่เจ้า เด่วพ่อจะจับเจ้าคลุมถุงชน ฮ่าๆๆๆ " เจ้าเอสลูฟกล่าวกับลูกชายคนที่สอง  ผู้ซึ่งนั่งเงียบด้วยสีหน้าเย็นชา

                "ไม่มีครับ" เสียงตอบเรียบๆ ออกจากเจ้าชายผู้เป็นน้องถือเป็นคำพูดแรกที่พูดออกมาในการพบผู้เป็นบิดาในครั้งนี้

                " ท่านอาจารย์ ท่านว่าเจ้าหญิงที่เจ้าพ่อสู่ขอให้มาเป็นคู่หมาย กับเรา หน้าตาจะเป็นอย่างไร" เจ้าชายรัชทายาทกล่าวด้วยรอยยิ้มกับอาจารย์เปดิอุส อาจารย์ผู้สอนศาสตร์แห่งมหามนตรา

                " หม่อมฉันได้ข่าวว่า มีพระสิริโฉมงดงามมาก แต่ยังไม่เคยเห็นด้วยตาตนเองซักครั้งเลย อีกอย่างตอนนี้คือเวลาเรียน ขอให้พระองค์ตั้งใจเรียนด้วย" อาจารย์กล่าวขึ้น

" อะไรเนี่ย ปิดเทอมกลับมาบ้าน เราก็ต้องเรียนอีกหรือเนี่ย น่าเบื่อจังแฮะ นานๆทีจะได้หยุดพักผ่อนกับเค้าบ้าง "  เจ้าชายเซเทสบ่นขึ้นหลังจากฟังคำของผู้เป็นอาจารย์

" เป็นรับสั่งจากเจ้าเอสลูฟ  ที่ต้องการให้พระองค์เรียนรู้เรื่องต่างๆให้มากขึ้น" ผู้เป็นอาจารย์กล่าวขึ้นพร้อมกับหันไปกล่าวกับเจ้าชายองค์น้อง

                " เจ้าชายเอรอส พระองค์ทรงทำอะไรอยู่ หม่อมฉันเห็นนั่งเงียบไปตั้งนานแล้วนะ" อาจารย์กล่าวกับเจ้าชายองค์น้อง

                " ท่านอาจารย์ เราอยากเรียนมหามนตราขั้น8 เจ้าจะสอนให้เราได้หรือไม่" กษัตริย์องค์น้องกล่าวขึ้นหลังจากเงียบมานาน

                " อะไรนะ พระองค์จะเรียนมหามนตราขั้น 8 นั่นเป็นขั้นที่อันตรายนะ พระองค์ยังไม่เหมาะและยังไม่ถึงเวลาที่จะเรียนเวทย์มนตร์ขั้นร้ายกาจในระดับนี้" อาจารย์กล่าวอย่างตกใจในความคิดของเจ้าชายองค์น้อง

                " อืม !! เราก็แค่ถามดู เราเรียนถึงขั้น 7 จนหมดแล้ว มันน่าเบื่อแล้ว ก็เลยนึกอยากเรียนขั้นต่อไปก็แค่นั้นเอง" เจ้าชายองค์น้องกล่าวขึ้นพร้อมด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความอยากรู้อยากเห็นที่แฝงในนัยน์ตาสีฟ้าคู่เย็นชาคู่นั้น

                " นี่ เอรอส เจ้าอยากเรียนมหามนตราขั้น 8 ใช่มั้ย ? เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อไหร่ที่เจ้าอายุครบ 17 ปี ที่

เฮเรย์เทน่า เค้าเปิดสอน จนถึงขั้น 9 เลยหละ เจ้าไม่ต้องรีบร้องหรอก " เจ้าชายผู้เป็นพี่กล่าวขึ้น