คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [OS] Crush On You ♥
สถานที่อโรที่มัะเปิแสไฟมืๆหรือไม่็เล่นแสะพามึนหัวันไป้า แ่สำหรับผมน่ะนะ..มันสว่ามาๆเลย ไม่ใ่สิ เานนั้นน่ะ..สว่าที่สุแล้วรลาฟลอร์ที่เหล่าท่อรารีำลัโยย้ายส่ายสะโพันอยู่ ่อให้นเยอะเป็นร้อยเป็นพันอยู่รนั้นแ่ผม็สามารถวาสายาภายในเสี้ยววินาทีเพื่อะหาเาให้เอ
เหมือนเาะเห็นผมนะ ่าเถอะ แ่เี๋ยวนะ..สายาแบบนั้น? แล้วเินรมาที่ผม..ผมไม่ไ้มโนนะ เาเินรมาที่ผมริๆ
โธ่..สุสวย
เอาีๆนะ ผมว่าะเินไปหาเาอยู่พอี้วยเถอะ
สวยนั่นแหละ ถูแล้ว เหมาะับเานนั้นสุๆ
“ผมเห็นุมอผมอยู่นานแล้ว” เามายืนอยู่รหน้าผมแล้วล่ะ ผมยมือนแ้วทรสวยที่บรรุแอลอฮอล์ีรีแรราาสูับเาเบาๆ ไม่วายที่ะใ้นิ้ว้อยไปสะิบนมือนุ่มๆนั่นเบาๆเ่นัน
“อสวยๆผมอบน่ะ ถ้าะมอุไม่ผิ?” ผมอาะูเสียมารยาทไปสัหน่อยที่มอเาั้แ่หัวรเท้าและวนาเท้าไปสู่หัวอีรั้ แ่ทำไไ้ล่ะ? ็อย่าที่พูนั่นแหละ..อสวยๆามๆผมอบ
“ที่นี่อึอันะว่าไหม?” เาพูออมาเหมือนเป็นประโยบอเล่าทั่วๆไป แ่สำหรับผมน่ะ..ยั่วสุๆ!
ผมยัิ้ว้าวาแบบวนเบื้อล่าไปให้เาพร้อมับยื่นมือออไป ามา..เาับมือผมแล้ว
.
.
่ำืนที่เ้าสู่วันใหม่ในฤู่ว้นๆฤูหนาวมันพาให้บรรยาาศอนนี้โรแมนิอย่าบอไม่ถู ผมและเาเินับมือัน พอรับรู้ว่ามือบอบบานั่นเย็นผม็ถือโอาสเสียมารยาทที่ะยัมืออผมและเาลไปในระเป๋าเสื้อโ้ทอผม
ผมและเาุยันเรื่อสัพเพเหระ อย่าเ่นเาทำอาีพอะไร มาเที่ยวสถานที่อโรอะไรเทือนั้นบ่อยรึเปล่า ประมานั้นแหละ แ่็นะ..ไม่ลืมที่ะถามื่อหรอ ..าฮยอนึ
สุสวยอยุนฮยอื่อาฮยอนึล่ะ
ให้ายเถอะ..ลม้นฤูหนาวมันแรนานี้เลยหรอ?
ทรผมที่เ็มาพอัวอผมมันยุ่เล็น้อย แ่นสวยอผมนี่สิ ยุ่เหยินปิบัหน้าสวยๆนั่นไปหม อ่า...พอมอนสวยที่ำลััผมอยู่นั้นผม็ถึับา้าไปเบาๆ ฮยอนึูเ็ี่ไม่เบาเลยริๆับทรผมยุ่ๆแบบนี้..
มันเหมือน..
เหมือนเวลาผ่านศึ..บนเีย..มาหนัหน่ว
ให้าย! นี่ผมิอะไรอยู่?
“เราเินันมาไลไปรึเปล่า?” เาเอ่ยถามผมเมื่อัารผมยุ่ๆนั่นเสร็..เสียายผมำลัินนาารไ้ที่เลยล่ะ
“อืม..ลับเลย็ไ้” พวเราเินลับไปที่สถานที่อโรแห่นั้นอีรั้
แล้วผม็ไ้รู้ว่า..นสวยไม่ไ้ับรถมาเอ
เ้าทาะเหลือเิน
อบุพระเ้า!
.
.
ผมและเาอยู่อนโเียว ห้อรัน้าม..
ทำไมไม่เยพบเยเห็นันเลยสัวันนะ? อาเป็นเพราะผมมัะลับึ้วยล่ะมั้? หรือไม่็้าที่โรแรมับพวสาวๆที่เพื่อนผมมันอบยัเยียให้มาปลปล่อยอารม์้วยัน
“เ้ามาิน..น้ำอะไรหน่อยไหม?” พระเ้า! นสวยเอ่ยวนผม
ปิเสธนไม่เป็นะ้วยสิ..
เรานั่ื่มาัสมินร้อนๆ้วยัน
เรานัู่สารีสัว์โลน่ารัในอน่วเวลาีสามนิๆ้วยันอยู่บนโฟา
เายิ้มออมาเมื่อในสารีำลัายเี่ยวับลูสิโัวเล็ๆ ผมหลรอยยิ้มอนสวยะแล้วสิ..
เราเริ่มยับเ้าหาัน..ไม่สิ ผมนเียว่าหา เาไม่ไ้มีสีหน้าใอะไรอนที่ผมยับัวเ้าไปใล้ แ่อนที่ผมยมือึ้นมาเลี่ยเส้นผมที่มันปรลมาปิหน้าผานั้นออไป เาสะุ้นิหน่อย แล้วหันมามอหน้าผม
“ุสวยนะ” เายิ้ม
“หุ่นี้วยนะ” เายิ้มบาๆแล้ววาแ้วาัสมินลบนโ๊ะรหน้า านั้นึนั่ัสมาธิและหันหน้ามาทาผม
“แล้ว?” เาเอียออย่าน่ารั..น่า(อ)
ผมเยิบเ้าไปใล้ใบหูาวๆและระิบเบาๆ “มันทำให้ผมหลุ..นโหัวไม่ึ้นเลยล่ะ”
ะ้วยวามร้อนอาัสมินหรืออะไร็แล้วแ่ ผมรู้แ่ว่าอนนี้ริมฝีปาอฮยอนึึูผมเินไปเสียแล้ว..
“อืม...”
หอม หวาน ยาที่ะละออไปไ้ริๆ
วิาาสโนว่าเ้าสิผมแล้วล่ะ มืออผมเริ่มทำานโยที่รั้เอวบาเ้ามาเ้าใล้มาอี ผมทาบทับริมฝีปาอย่าเน้นย้ำลไปอีะว่าอ่อนหวาน็ไม่ะว่าูื่ม็ไม่ะว่าร้อนแร็ไม่นะ..ยาอธิบาย
“หลับาสิรับ..นสวย” ผมรับรู้ว่าเาลืมาลออนที่ผมทาบทับริมฝีปาลไป เาูบอบผมนะ แ่วาอเายัลืมอยู่มันเหมือนับเาไม่ไ้รู้สึอะไรับูบอผมเลยน่ะ..เฟล
ผมเลิูบเาไม่ไ้ริๆ..
าโฟา โ๊ะทานอาหาร เาท์เอร์ในห้อรัว ประูห้อนอน ผนัห้อนอน และบลที่เียนุ่มๆที่มีแ่ลิ่นอนสวยอผมลอยอบอวลไปหมเหมือนมันสามารถที่ะเรียสัาาิบภายในร่าายผมไ้เป็นอย่าี
“ผมะไม่หยุแล้วนะรับ” ในที่สุผม็ละออมาาริมฝีปาที่อยะเรียร้อให้ผมพุ่เ้าหาอยู่เรื่อยนั่นไ้สัที
“็ไม่ไ้บอให้หยุ” ยั่วไปแล้วนสวย..
แ่นี้ผม็หลุไม่รู้ะหลยัไแล้วริๆ
END.. ♥
- เหุเิเพราะรูปนสวยริๆ่ะ แบบไม่ไหว ฟีลศึหนัมาริๆ่ะ แ่เียนออมาไ้เท่านี้่ะ อยาให้โรแมนเบาๆี้ (นี่โรแมนแล้ว? ฮ่าๆ)
- อบุทุนที่เ้ามาอ่านและอมเมนท์นะะ อบุ่ะ
NUTTIIZ39
2014/11/03
ความคิดเห็น