บันไดตรงข้ามห้อง

ลำดับตอนที่ #1 : การเดินทางของดาวพลูโต

ใครจะไปคิดว่าแค่ออกมาดูดาวจะทำให้ตายได้…

26/01/58  ปุ่งงงงง  เสียงร่างของชั้นตกลงบนพื้น  ผู้คนต่างพากันมุงดู นั้นคือฉากสุดท้ายในชีวิต  พอลืมตาขึ้นอีกทีก็พบว่าตัวเองได้มาอยู่จุดเดิมที่ไปยืนดูดาวคือบันใดข้างตึก ชั้นได้แต่นั่งทบทวนสิ่งที่เกิดในชีวิตอยู่ทุกค่ำคืน  วัน เวลา ผ่านไป วันแล้ววันเล่า ณ ที่บันใดตรงจุดเกิดเหตุไม่มีใครมองเห็นฉันเลย...

                นายยย ๆๆ  เสียงเรียกของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น  ไปนั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้นหน่ะ  นี่มันก็ดึกละนะไม่หนาวเหรอ

                ชั้นได้แต่นั่งคิดไปด้วยความงงงวยว่าเธอเห็นชั้นได้ไง

ชั้น :  คุยกับเราเหรอ

เธอ : ก็ใช่หน่ะซิ เวลานี้ก็มีแค่ชั้นกับนายนิ ไม่ให้คุยกับนายแล้วจะไปคุยกับใคร

        ดูไรอยู่ ??

ชั้น :  เราดูดวงดาวอยู่  เธอหล่ะทำไรอยู่ไม่หลับไม่นอน พึ่งย้ายมาเหรอ

เธอ : อืมใช่เราพึ่งย้ายมาอยู่แหละ กำลังจัดของเสร็จเลยออกมารับลมข้างนอกระเบียงซะหน่อย ชอบดูดาวเหรอ..

ชั้น : ก็ไม่ได้ค่อยชอบเท่าไหร่หรอก เพราะ แต่นอกมองจากดวงดาวแล้ว เราก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว ถึงจะได้แค่มองก็เถอะ

เธอ : นายนี่แปลกดีนะ 555

      เข้าไปข้างในก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่  :D

           ชั้นไม่รู้ว่าตัวเองจะดีใจหรือเสียใจดีที่มีคนเห็นชั้น  บางครั้งการไม่มีตัวตนในสายตาคนอื่นมันก็เป็นเรื่องที่ดี แต่การที่เราไม่มีตัวตนในสายตาคนอื่นมันก็ทำให้เราเจ็บปวดเช่นกัน  L