คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : THE LIFELESS HEART :: {RE-Write}
มือบางเปิดประตูบ้านเข้ามาเงียบๆ ชางกุกเห็นจึงรีบลุกพรวดพราดมาทันที
“ฮีชอล!!! ก่อเรื่องอะไรเอาไว้ อาจารย์ฝ่ายปกครองของเธอโทรมาบอกฉันเมื่อกี้ว่าเธอไปทำร้ายเพื่อนที่โรงเรียน”
“คิดว่าจริงหรือเปล่าล่ะ? คนอย่างแกหน้าตาดูมีสมองนะ ไม่น่าโง่ถาม!” ฮีชอลปัดเรื่องและเดินหนี แต่ชางกุกกลับดึงตัวร่างบางกลับมา
“ปากดีนักนะ!!! บอกมา!! เธอทำจริงๆใช่มั้ย!!?” ชางกุกเขย่าตัวร่างบางจนตัวแทบปลิว แต่ฮีชอลกลับกระตุกยิ้มอย่างไม่มีเหตุผล ….
“ใช่!! ฉันทำ แล้วมันก็เพราะแก ที่ทำให้ฉันเป็นคนแบบนี้!!!” ฮีชอลตะคอกใส่ แล้ววิ่งขึ้นไปข้างบนทันที
“ฉันน่ะเหรอ? ที่ทำให้แกเป็นแบบนี้ พ่อของแกต่างหาก ฮีชอล!!!!”
เช้าที่โหดร้ายสำหรับฮีชอล...และก็เหมือนมันจะโหดร้ายซะทุกวัน แสงแดดทีลอดเข้ามาทางหน้าต่างทำให้ร่างเล็กที่นอนอิดโรยอยู่บนเตียงลืมตาตื่นมาทันที
“โอยย..เช้าอีกแล้ว...เฮ้อ!!” ฮีชอลลุกจากที่นอนเข้าห้องน้ำไปทันที
“มัวแต่ทำอะไรอยู่ชักช้าจริงๆ วันนี้เธอต้องไปห้องปกครองกับฉันนะ” ชางกุกระชากตัวฮีชอลเข้าไปนั่งในรถทันที
“เออ!! รู้แล้วละน่า ไม่ต้องบอกก็ได้!!” ฮีชอลเถียง ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งรถ ชางกุกขับรถไปโดยเงียบๆ ฮีชอลซึ่งไม่ได้สนใจอะไรนักต้องนั่งหน้าบึ้งไปตลอดทาง น่าเบื่อ น่าหน่าย ทรมาน…
‘ปึก!’ ประตูรถถูกปิดลง..
ขาเรียวก้าวลงมาจากรถ พร้อมกับถูกจับตามองกันทั้งโรงเรียน ไม่ทันได้เดินเข้าโรงเรียน บุคคลที่เพิ่งจะลงมาจากรถได้ไม่นานก็ถูกซุบซิบนินทาไปซะแล้ว
“เดินไปสิ!!” ชางกุกผลักร่างบางจนเกือบจะล้ม ฮีชอลหันมองค้อนก่อนจะรีบเดินให้ถึงห้องปกครองเร็ว ๆ
“เฮ้!! นั่นไงมาแล้ว” เสียงแจ๋นของเด็กสาวที่คุ้นหูของคิมฮีชอลซะเหลือเกิน
“มากับพ่อเลี้ยงด้วย อุ๊ย!! พ่อเลี้ยง...ฮ่าๆๆ” สามสาวที่ยืนรอหนุ่มหน้าสวยแอบซุบซิบกัน และตั้งใจให้ได้ยินอีกด้วยซ้ำ
“นี่ แล้วหัวเธอเป็นไงบ้างล่ะ ฮยอนมี” เพื่อนในกลุ่มเอ่ยถามถึงอาการเจ็บที่หัว
“ดีขึ้นแล้ว ฮึ!!” ฮยอนมีพูดพร้อมจ้องคิมฮีชอลเขม็ง บุคคลที่รู้ตัวว่ากำลังถูกจ้องหันไปสบตากับหญิงสาวที่กำลังมองพอดิบพอดี
ขาเรียวก้าวตามเข้ามาทันที..
“หน้าฉันเหมือนแม่แกรึไง?” ใบหน้าหวานกระตุกยิ้มบางๆ แล้วหันตัวกลับไป ฮยอนมีซึ่งไม่ยอมหล่อนเอื้อมมือไปกระชากผมที่มีสีน้ำตาลสดกลับมาจนฮีชอลเองต้องผวากลับมา
“พูดอย่างนี้ แกอยากมีเรื่องกับฉันใช่มั้ย?!! ไอเด็กเสียตัว!!!” จบคำสบถด่าทอ ฮีชอลก็หน้าหันไปตามแรงตบจากฝ่ามือของหญิงสาว
‘เพี๊ยะ!!!!!!’
ฮีชอลหันหน้ากลับมา ขาเรียวยกขึ้นถีบเต็มแรงเข้าที่ท้องของหญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจนล้มไปกองกับพื้น เพื่อนอีกคนเข้ามาเพื่อที่จะทำร้ายตัวฮีชอล ส่วนอีกคนเข้าไปดูอาการของฮยอนมีที่นอนแอ้งแม้งกับพื้น
“แกทำร้ายเพื่อนฉัน!!” หญิงอีกคนง้างมือจะตบแต่ฮีชอลกันมือไว้ได้ทัน ก่อนที่มือจะฟาดกลับเข้าที่แก้มหญิงสาวคนนั้นจนหน้าหัน
“โอ๊ย! ไอบ้า!! กรี๊ดดด” หญิงสาวกรีดร้องออกมา อีกคนที่กำลังว่างเข้ามาล็อคฮีชอลไว้จากทางด้านหลัง
‘เพี๊ยะ!!!’
“คิดว่าแน่นักเรอะ!!!!!”
‘เพี๊ยะ!!!!!!!!!’
ใบหน้าหวานช้ำแดงจากแรงกระทบ …เจ็บ... “พวกแกนั่นแหละ คิดว่าแน่นักรึไง!!!!”
ตุบบบบ!!... หญิงสาวที่อยู่ทางด้านหลังถูกหนุ่มตัวบางๆศอกที่ท้องจุกจนพูดไม่ออกหลุดออกไป
“อะ..ไอบ้า!! กรี๊ดด แกทำอะไรเพื่อนฉัน!!!” ฮยอนมีลุกขึ้นมาจิกหัวฮีชอลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฮีชอลกลับใช้มือจิกหัวฮยอนมีเข้ามาเหมือนกัน
“กรี๊ดดดด!! ไอบ้า ปล่อยหัวฉันนะ!!!” คำพูดพร้อมกรีดร้อง แต่ฮีชอลกลับทำสิ่งตรงกันข้ามกัน หน้าสวยกระชากผมของหญิงสาวเข้ามาอีกแรง ๆ
“หึ..” มือข้างหนึ่งที่ว่างเหวี่ยงกลับมาฟาดลงตรงใบหน้าของหญิงสาว
‘เพี๊ยะ!!!’
“กรี๊ดดดด!!!!!! ไอโรคจิต กรี๊ดดดดดด” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องเนื่องจากไม่สามารถทำอะไรฮีชอลได้
“คิมฮีชอล! เธอทำอะไรน่ะ!!”
เสียงแหลมสูงของอาจารย์ฝ่ายปกครอง ที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์ณ์ตอนที่..ฮีชอลเป็นผู้ผิดเข้าอย่างจัง ตามด้วยชางกุก..เดินตามหลังมาเบิกตาโตแล้วรีบวิ่งเข้าไปดึงตัวฮีชอลออกมา
‘เพี๊ยะ!!!’
“นี่สินะ สันดานต่ำช้าของแกที่พ่อของแกสอนไว้!!!” ชางกุกด่าทอแบบโยงผู้อื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ซึ่งคนที่ชางกุกนำมาเกี่ยวข้องด้วยคือพ่อแท้ๆของฮีชอล
ใบหน้าหวานที่นิ่งไปสักพักหันกลับมาช้าๆ ก่อนจะเช็ดเลือดที่มุมปากออก เพราะโดนแหวนที่นิ้วของชางกุกอีกแล้ว….
“ทำไมต้องด่าพ่อของฉัน!!!” ฮีชอลทุบเข้าเต็มแรงมือแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ชางกุกคงจะตัวโตเกินแรงฮีชอลมากไป...
“ก็พ่อแกมันเลวจริงๆนี่ หึ!! พ่อแกคงจะสอนมาแค่นี้ล่ะนะ หน้าอย่างแกน่ะ หาดีไม่เจอสักนิด!!!”
“ไม่!!! ไอชั่ว!! แก..ฆะ..”
เพี๊ยะ!!! ………..
“หุบปากซะฮีชอล! แกคงต้องโดนอาจารย์หักคะแนนให้ 0 ทั้งหมดซะ หรือไม่ก็ออกจากโรงเรียนนี้ไปเลยเป็นไง?”
คิมฮีชอล...เปล่าสนใจ..ก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วนี่...
“ฮีชอล..ลูกไปทำอะไรมาน่ะ ทำไมทั้งแก้ม ทั้งปากถึงช้ำแบบนี้?!” โซรีร้องอุทานทันทีที่เห็นก่อนจะค่อยๆจับเบาๆที่แผล
“.....” ฮีชอลเงียบ ชางกุกที่เดินเข้ามาพอดีจึงตอบแทน
“มีเรื่องกับเพื่อนที่โรงเรียนน่ะ ฮีชอลนี่ซนจริงๆ..” ชางกุกตอบ พร้อมจ้องมองไปยังฮีชอล ฮีชอลมองเขาอย่างค้อนๆ
“แม่ฮะ ขอตัวนะ” ร่างบางพูด ก่อนจะหมุนตัวไปทางบันได
“เดี๋ยวฮีชอล! อาบน้ำเสร็จลงมาคุยกับฉันด้วย”
คิมฮีชอลไม่ตอบ เอาแต่เดินมุ่งหน้าไปยังห้องของตัวเองทันที
กลิ่นหอมฉุยจากสบู่อาบน้ำกลิ่นหอม พร้อมกับร่างบางที่ออกมาจากห้องน้ำ ค่อยๆบรรจงเช็ดผมสีสดอย่างเบามือ พร้อมหันไปทางรูปของพ่อตัวเอง
“พ่อครับ..เอาอีกแล้ว...วันนี้ผมทำถูกหรือผิด…” ฮีชอลจ้องรูป ดวงตามีน้ำตาเอ่ออีกครั้ง
“เฮ้อออ..พ่อฮะ ผมคิดถึงพ่อนะ..” ปลายเสียงสั่นเพราะการร้องไห้ของตัวเอง
“ก็คงไม่ต้องลงไปหาไอส้นตีนนั่นหรอกมั้ง” ฮีชอลพูดกับตัวเอง
แกร่กก.. ไวกว่าความคิด..เสียงประตูห้องถูกเปิดออกทันที ร่างบางรีบเช้ดน้ำตาออกก่อนจะเดินไปยังประตูห้อง ซึ่งเขาเองก็พบกับบุคคลที่ไม่ค่อยจะประสงค์อยากเจอ
“คิดจะเบี้ยวฉันเหรอ ฮีชอล?”
----------------------------------------
RE-Write : )
ไม่ได้รีให้เนื้อเรื่องเปลี่ยนไปจากเดิมนะคะ รีคำพูดให้มันสวยๆ
เพราะกลับมาอ่านเองแล้วรู้สึกแปลกๆ (แต่งตั้งแต่สองปีก่อน ตอนนั้นยังเด็กT_T *มันดองนี่หว่า..*)
/เผ่นนนนนนน
ความคิดเห็น