คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : THE LIFELESS HEART :: {RE-Write}
หลังจากเวลาเลิกเรียนผ่านไป ฮีชอลก็ได้มาตามนัดที่อาจารย์ฝ่ายปกครองหล่อนนัดเอาไว้ก่อนหน้านี้ ขณะที่กำลังจะเดินไป ฮีชอลก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน
“งั้นฉันรอนะ ฉันจะไปเป็นเพื่อน”
หลังจากพูดจบ ฮีชอลเพิ่งจะหมุนตัวหันหลังไปเข้าห้องน้ำ ฮยอนมีก็เดินเข้ามาควงแขนร่างสูงซีวอนทันที
“นี่! ปล่อยแขนผมนะ จะทำอะไรเนี้ย!?”
“แหม~ ซีวอนคะ ทำไมต้องทำท่ารังเกียจฮยอนมีจังเลยล่ะคะ ที่ขนาดฮีชอลน่ะยังจับมือถือแขนกันแบบไม่อายเลยนะคะ…” ฮยอนมีพูดปลายประโยคเสียงเบา ซีวอนมองฮยอนมีนิ่งๆ อยากจะเขี่ยคนที่เกาะแขนทิ้งซะจริงๆ!
“พูดอะไรน่ะ เธอ..”
“ซีวอนไปก...” ฮีชอลที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำชะงักทันที ร่างบางหลบสายตาของทั้งคู่ก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นมาทันที
“ฮีชอล!!” ขายาวคิดจะก้าวตามไป แต่ก็ได้แค่คิด ฮยอนมี หล่อนรั้งแขนซีวอนไว้ไม่ให้เดินหรือวิ่งแม้แต่นิดเดียว
“เธอ!! ทำอะไรน่ะ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ!!”
“ก็แล้วทำไมซีวอนต้องตามฮีชอลไปละคะ?! ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”
“เรื่องของผมได้มั้ย”
“หึ.. งั้นเรื่องนี้ก็เรื่องของฮยอนมีเหมือนกันนะคะ”
“ปล่อยแขนผม!”
“ไม่ปล่อยค่ะ!!!”
“เธอนี่มัน!!...”
ซีวอนแกะแขนอีกคนออกอย่างทุลักทุเล ก่อนจะวิ่งตามฮีชอลไป
หลังจากเดินหนีออกมาฮีชอลก็ตรงไปที่ห้องปกครองทันที
“ไงจ๊ะ ฮีชอล..” อาจารย์ฝ่ายปกครองพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง… ฮีชอลสะดุ้งก่อนจะหันกลับไปมองอาจารย์ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างซ้าย
“อาจารย์มีอะไร คุยเร็วๆจะกลับบ้าน” ฮีชอลพูดเสียงกร้าว
“ตายแล้ว!!! กลับบ้าน?! คนอย่างเธอมีบ้านให้กลับด้วยหรอจ๊ะ? หรือว่าเป็นบ้านคนรวย..คนที่เธอคิดจะเกาะบ้านเขากินน่ะเหรอ?”
“แล้วมันเรื่องอะไรของคุณหรอครับ? เป็นถึงอาจารย์…ความคิดต่ำ..”
“ฮีชอล!! ฉันเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองนะ!!!”
“แล้วมันทำไมละ!! อาจารย์อย่างคุณผมก็ไม่ได้อยากจะสนใจนักหรอกนะ”
“ฮึ ฮีชอล..โถๆ…น่าสงสารจริงๆเลย~…. ไม่มีพ่อ..ไว้ให้สั่งสอนลูกก็เลยกลายเป็นคนที่นิสัยต่ำๆ”
“ปากหมาจริงๆ”
“กรี๊ดด!! แกว่าใครปากหมาไอเด็กบ้า!!!” อาจารย์ลุกพรวดขึ้น พร้อมกับเดินออกมาจากโต๊ะ
“อยากกินเลือดแทนข้าวเย็นรึไง!!”
“ก..แกกล้าก็ลองสิฮีชอล!!” อาจารย์ท้าทาย ทำท่าทางจะหันแก้มไปให้ตบอย่างเต็มที่ แต่ฮีชอลขำ..
“หึ.. ไม่ใช่ว่า….กลัว..อะไรงั้นหรอครับอาจารย์?”
“ไอเด็กบ้า!! กรี๊ดด ไอเด็กบ้า!!!!”
“พูดเป็นคำเดียวหรือไง!!! ฉันชื่อฮีชอลไม่ใช่เด็กบ้าอย่างที่เธอเรียก ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย งั้นฉันกลับ..”
“หยุดนะ เจ้าเด็กเวร!!!”
หล่อนกระชากผมของฮีชอลกลับมาก่อนจะ…
‘เพี๊ยะ!!!’ ฝ่ามือฟาดลงบนหน้าฮีชอลเต็มๆมือ
ในห้องปกครองมีแต่ความเงียบเข้าปกคลุม ด้านอาจารย์ที่เพิ่งจะตบฮีชอลไปก็ชักมือกลับอย่างหวาดๆ จากท่าทางที่ฮีชอลยืนนิ่งแบบนี้
“แกไม่ตายดีแน่ อีอาจารย์เวร!!!!!!”
‘เพี๊ยะ!!!!!!’
มือบางของฮีชอลฟาดกลับเข้าเต็มแรงเหวี่ยงทันทีที่สบถคำด่าทอจบ
“กรี๊ดด!! ไอเด็กเวร ไอเด็กบ้า”
“เป็นอาจารย์แล้วอย่านึกว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอหรอกนะ ฉันไม่ใช่เด็กนักเรียนทั่วๆไปที่คอยแต่จะสร้างความตอแหลขึ้นมาเหมือนจะเป็นคนดีอย่างใครบางคนที่ตามติดเธอแจ เพียงเพราะเห็นเธอเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง!!!”
เมื่อฮีชอลพูดจบมือบางสวยก็ฟาดเข้าเต็มหน้าของผู้หญิงอีกคนที่กรีดร้องด้วยความเจ็บชาบนใบหน้า ร่างบางง้างมืออีกครั้ง
ผลั่ก !
ประตูถูกผลักเข้ามา ร่างสูงมองบุคคลสองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าอึ้งๆ
“ฮีชอล นาย..?”
“กรี๊ดด!! ชเว ซีวอนคะ! เพื่อนของเธอนี่จะมากเกินไปแล้วนะ เขาตบฉันนะ ฉันจะไล่เพื่อนเธอออก!!” หญิงสาวรีบควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบางคนทันที…
“ชางกุกเหรอคะ? คือว่า…………ก็เลยอยากให้รีบมาที่โรงเรียน ค่ะๆ รีบมานะคะ” หล่อนวางสายโทรศัพท์ก่อนจะยิ้มเหยียด
“แล้วเราจะเห็นดีกัน คิมฮีชอล หึ~ รอพ่อเลี้ยงของแกมาก่อนเถอะ!”
“อะไรนะ?! พ่อเลี้ยง….ไอคนนั้นน่ะเหรอฮีชอล” ซีวอนทวนคำ
“อือ” ร่างบางพยักหน้านิ่งๆ
ในเวลาเดียวกันฮยอนมีวิ่งตามมาถึงห้องปกครองก่อนจะกรีดร้องเสียงดัง
“กรี๊ดด!! ซีวอน!! ซีวอนคะ ทำไมซีวอนถึงอยากจะตามไอบ้านี่มันนักนะ!!”
"เลิกยุ่งเรื่องของผมกับฮีชอลสักที เธอเป็นอะไร?”
“หึ แล้วเธอเคยดูตัวเองบ้างมั้ยละ ว่าเธอกำลังตามตื้อผู้ชายคนนี้!! หน้าไม่อาย!! อาจารย์ที่รักของเธอก็ทำเป็นปากดีบอกว่าฉันทำตัวสนิทกับซีวอนเพราะฉันต้องการจะเกาะเขากิน..ไม่ใช่ว่าตัวเธอน่ะอยากจะทำเองเหรอ?”
ซีวอนมองหน้าฮีชอลด้วยสายตาแบบอึ้ง ก่อนจะหันหน้าไปมองอาจารย์ฝ่ายปกครอง…หล่อนหลบตาซีวอนก่อนจะทำเป็นนั่งหาสัมภาระของตัวเธอเอง
“ถ้าฉันอยากจะเกาะเขากิน ฉันคงไม่รอจนเขาเข้ามาในโรงเรียนนี้หรอกนะ ฉันคงไปเกาะคนรวยๆในโรงเรียนนี้ตั้งนานแล้ว!!! จำไว้อีโง่!!!!” ฮีชอลร่ายยาวก่อนจะจับข้อมือซีวอนแล้วผลักประตูออก..
ตึง !!
ฮีชอลชนกับประตูล้มลง และผู้ที่เปิดประตูสวนเข้ามา…บุคคลไม่พึงประสงค์อยากจะเจอ..ชางกุก !!!!
“แก..” ร่างบางรีบลุกขึ้นทันทีที่เห็น
“หึ…ฮีชอล แกก่อเรื่องอีกแล้ว” ชางกุกมองฮีชอลที่สภาพมอมแมมเสื้อหลุดลุ่ยออกจากกางเกง
“จางอินเป็นอะไรรึเปล่า?” ชางกุกปรี่เข้าไปที่โต๊ะทำงานของอาจารย์ที่ปรึกษา
“…?!” ฮีชอลมองตามด้วยสีหน้าตกใจ ……อะไร…..อะไรกัน….
“ฮึกฮึก ชางกุกคะ..ไอเด็กนี้มันตบฉันน่ะ ฮึก” จางอินแสร้งทำบีบน้ำตาก่อนจะลุกไปซบอกชางกุก ฮีชอลกัดฟันกรอด..
“ไม่เป็นไรแล้วหรอกน่า..มันทำอะไรเธอไม่ได้หรอก เด็กสันดานต่ำๆน่ารังกียจ” ชางกุกแขวะ
"ใครกันแน่ที่สมควรจะโดนรังเกียจ!!!" ฮีชอลแทรกขึ้นเสียงกร้าวลั่น
“ฮีชอล!! เงียบเดี๋ยวนี้นะ!!!” ชางกุกตะคอกกลับ
“ไม่!! แก..นอกจากแกจะชั่วแล้ว แกยังเป็นชู้กะอีนี่อีกเหรอ? แกไม่เคยรักแม่ของฉันเลยใช่มั้ย แกมันชั่วจริง ไอ้เลว ระยำ!!”
ชางกุกทนไม่ได้อีกต่อไปเงื้อมือขึ้นเพื่อจะฟาดลงบนหน้าขาวของฮีชอล หากแต่…
เพี๊ยะ !
ร่างสูงซีวอนเข้ามาขวางแทนร่างบางเอาไว้ โดยที่ตัวเองก็โดนตบเข้าเต็มๆจนเป็นรอยแดง
“กรี๊ดด ซีวอนคะ!!” ฮยอนมีกรีดร้องอยู่ไกลๆโดยที่ไม่กล้าเข้าไปยุ่งด้วย
“ซ..ซีวอน..” ฮีชอลเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว แต่ซีวอนกลับหันมายิ้มให้
“คุณชางกุกครับผมมีอะไรจะบอกคุณน่ะ..”
ซีวอนดึงคอเสื้อของชางกุกเข้ามาก่อนจะเอ่ย
"คนที่เค้าฉลาด..เค้าคงไม่ทำตัวแบบคุณหรอกครับ..."
ผลั่ก!!
“ซีวอน แก้มนาย..” ฮีชอลเอื้อมมือไปแตะเบาๆ แต่มันอาจะแรงเกินไปสำหรับแผลช้ำนี้
“โอ๊ยย..มือนายทำด้วยอะไรเนี่ย ทำไมหนักแบบนี้”
“ข..ขอโทษๆ…” ฮีชอลเอามือหลบไปทันที
“ฮ่าๆ ไม่ต้องทำหน้าซีเรียสขนาดนั้นก็ได้ ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ซีวอนค่อยๆเอื้อมมือไปลูบแก้มฮีชอลเบาๆ
“ทำอะไรน่ะ?!” ฮีชอลปัดมือซีวอนออกทันที
“ก็..เปล่านี่ .__.”
“กลับบ้านเถอะ!”
“เดี๋ยวสิ อยากถามอะไรหน่อย”
“อะไร?”
“ไม่เอาดีกว่า เอาเป็นว่ายิ้มให้ดูหน่อยสิ”
“ไม่..” ฮีชอลหลบตาทันที แล้วทำเหมือนมองไปทางอื่น
“ไม่เอาน่า อย่าเขินเลย ยิ้มหน่อยนะๆ”
“ฉันไม่ได้เขิน!! กลับบ้านได้แล้ว”
ฮีชอลเดินเลี่ยงออกมาพร้อมกับหน้าที่เลือดสูบฉีดขึ้นไปบนหน้าเป็นสีระเรื่อ กับหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติ นี่เขาคิดอะไรอยู่หรือเปล่า? หรือเขาแค่ตื่นเต้นที่นานๆทีจะมีเพื่อนที่คอยเทคแคร์กันแบบนี้นะ..??
-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-!-
รีแว้วววววว >//<
PS ชอบคนอ่าน พิสวาสคนเม้นท์ =.,=!!
ความคิดเห็น