คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : THE LIFELESS HEART :: {RE-Write}
หลังจากที่ฮีชอลเผลอตะคอกซีวอน มันก็ทำให้ซีวอนได้ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง….เกิดอะไรขึ้น?
เวลาพักเที่ยงหมดไป ถึงเวลาเลิกเรียน…
เย็นวันนี้รถแห่งบ้านชเวของคุณชายที่เป็นนักเรียนใหม่ในวันนี้ก็มาจอดเทียบท่าที่ริมฟุตบาท เหล่าบอดี้การ์ด 2-3 คนลงมาจากรถเพื่อมารับคุณชายของพวกเขา
“คุณชายครับ วันนี้จะกลับบ้านเลยหรือจะไปที่ไหนก่อนครับ?” หนึ่งในสามคนเอ่ยปากถาม
“บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกคุณชายบ่อยๆน่ะ เอาเถอะ กลับบ้านเลยก็แล้วกัน” ซีวอนตอบเสียงเรียบๆ บอดี้การ์ดพาคุณชายอย่างชเวซีวอน เดินไปที่รถทันที…..
ด้านคิมฮีชอล
หนุ่มร่างบางเดินสะพายกระเป๋าเป้คู่ใจของตัวเอง เดินโซซัดโซเซเหมือนคนไม่มีแรง ทุกคนต่างพากันหลบหลีกเมื่อฮีชอลเดินผ่านอย่างไร้เหตุผล
‘หมับ!!!’
พรึ่บบบบบบบบ !!
“เฮ้ยยยยยยยยย!!! ปล่อยนะเว้ยยยยย!!!!” คิมฮีชอลร้องสุดเสียงเมื่อถูกล็อคคอจากทางด้านหลัง
“เงียบปากเถอะน่า!!” ชายฉกรรจ์ปริศนาบอก แต่ฮีชอลก็ตะโกนโหวกเหวกตลอดเวลา
“แกเป็นใคร ทำไมฉันต้องเชื่อแก!!”
“ฉันเป็นคนของพ่อเลี้ยงแกนั่นแหละ!! เลิกดิ้นซักที!!”
“ปล่อยสิโว้ยยยยย!!!”
‘ตุบบบบ!!’ พลั่กกกก!!
ชายฉกรรจ์ถูกหมัดหนักต่อยลงล้มไปกองกับพื้น ฮีชอลหลุดพ้นจากการถูกล็อคคอ ร่างบางเกาะระเบียงและสูดหายใจเข้าให้เต็มปอดทันที
“แค่กๆ..” ฮีชอลหันกลับมาหาบุคคลที่เพิ่งจะช่วยเขาไว้เมื่อครู่
“ซ..ซีวอน?…”
ร่างสูงยิ้มให้แทนคำตอบใดๆทั้งสิ้น ก่อนจะค่อยๆเข้าไปประคองตัวร่างบางออกมา
“ปล่อยฉันนะ..” ฮีชอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่น
“เป็นอะไรไป?”
“ไม่!! ปล่อยยยยย!!!” ฮีชอลดิ้นหลุดออกมาแล้ววิ่งไปอีกทาง แต่ดันไปชนกับบุคคลที่ไม่ต้องการอยากจะเจอจนเซถลากลับมา..
“หึหึ…เดี๋ยวนี้มีเพื่อนด้วยเหรอฮีชอล หื้มม” ชายวัยกลางคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อเลี้ยงเดินเข้ามาเชยคางของฮีชอลขึ้น ฮีชอลไม่ตอบแต่หันหน้าหนีทันที
“แกน่ะ กล้ามาก..กล้ามาเป็นเพื่อนกับฮีชอล…” ชางกุกหันมาหาเรื่องกับซีวอน
“ทำไมฉันจะเป็นเพื่อนกับฮีชอลไม่ได้ล่ะ ในเมื่อฮีชอลก็เป็นคน ไม่ใช่ตุ๊กตาไร้ค่า!”
“หึ…ถูกแล้วที่แกบอก ฮีชอลก็แค่ตุ๊กตาไร้ค่า ไม่มีค่าแม้แต่จะให้มอง!!!” ชางกุกบีบแก้มฮีชอลจนเป็นรอยแดงที่แก้มขาว
“ปล่อยฮีชอลเดี๋ยวนี้!!”
“แกเป็นใคร? ทำไมฉันต้องฟังคำสั่งแกด้วย? ฉันเป็นพ่อฮีชอลฉันมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้”
“คนเป็นพ่อเค้าไม่ทำแบบนี้กับลูกหรอก”
“ทำได้สิ ก็ฉันนี่ไง ฮ่าๆๆๆๆ” ชางกุกหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ซีวอนส่งสัญญาณมือไปหาทางด้านบอดี้การ์ดให้รู้ว่าเขาต้องการความช่วยเหลือ
ไม่นานกลุ่มบอดี้การ์ดของซีวอนก็วิ่งพากันมา4-5 คนก่อนที่สองคนจะพากันล็อคตัว ร่างสูงหันไปหาอีกคนก่อนจะฉุดมือทันที
“ฮีชอล ไปกับฉันนะ…” ฮีชอลได้แต่ยืนมองชางกุกที่พยายามขัดขืนตัวออกจากการจับกุมของบอดี้การ์ดอย่างอึ้งๆ สลับกับมองหน้าซีวอนด้วย และยังไม่ทันได้พูดอะไร ซีวอนก็พาไปถึงรถแล้ว
“ฝากด้านนี้ด้วย!” ซีวอนตะโกนให้คนข้างหลัง ก่อนจะเปิดประตูรถและจับฮีชอลนั่งในรถพร้อมกับเข้ามานั่งข้างๆตามกันมา
“ไปเลย..” ซีวอนออกคำสั่งให้คนขับรถขับ
รถสีดำสุดหรู 2 คันวิ่งตามๆกันมา คันแรกคือคนขับรถ ซีวอน และฮีชอล ส่วนคันหลังคือบอดี้การ์ดอีก5คน ส่วนคันที่3 ยังคงจอดอยู่ในโรงเรียน..
“อะ..อะไรกัน..” ฮีชอลเอ่ยปากถามหลังจากที่นั่งเงียบมากว่าครึ่งทาง
“คนๆนั้นเป็นอะไรกับนาย?”
แววตาที่ซีวอนมองฮีชอลนั้นไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ในห้องเรียน..มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง…เพราะตอนนี้ ชเว ซีวอน ดูน่ากลัวเหมือนพวกมาเฟียป่าเถื่อนซะเหลือเกิน…อยู่ในโรงเรียนก็เหมือนนักเรียนไฮโซบ้านรวยทั่วไป แต่เมื่อหลังเวลาโรงเรียนชเวซีวอนจะใส่แว่นดำขึ้นมาสวมปิดบังสายตาอันคมกริบที่พร้อมจะทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ละลายได้
ร่างสูงถอดแว่นดำก่อนจะเสียบไว้กับเสื้อสูทนักเรียน แล้วหันไปมองหน้าอีกคนนิ่งๆ
“ไม่..ไม่รู้”
“นี่นาย..”
“พ่อเลี้ยง!!”
“แล้วทำไมเค้าถึงทำแบบนั้นกับนาย พ่อเลี้ยงเนี้ยนะ?”
“ใครจะไปรู้…ฉันเกลียดมัน….มันฆ่าพ่อของฉัน”
ซีวอนเบิกตาโตกว้าง…ได้ยินกับหู ก็ว่าแล้วว่าต้องมีเรื่องอะไร..น่าตกใจซะจริง… ส่วนด้านฮีชอล..รู้สึกเขินเล็กน้อยอยู่ดีๆก็ต้องมานั่งเล่าเรื่องราวอดีตของตัวเองให้คนที่เพิ่งรู้จักกันได้วันเดียวเท่านั้น…
“ค..เค้า..ฆ่าพ่อนายเหรอ??”
“อืม”
“ฉันเสียใจด้วยนะ”
“อืม มันนานมากแล้ว”
“เราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่ามั้ยฮีชอล”
“มันฆ่าพ่อฉัน…ทำลายความหวังของฉัน…ทำให้ฉันปิดตาย…ฉันไม่มีเพื่อน….นายก็เป็นคนแรกที่กล้าทำแบบนี้ มาเป็นเพื่อนฉัน…”
“ฮีชอลหยุดพูดได้แล้ว”
“แล้วฉันมันก็แย่..ฮึก..”
“ไม่เป็นไรนะ ฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ..เชื่อฉันสิ” ซีวอนโอบฮีชอลเข้ามาสู่อกแกร่งของตน
“ฉันเหมือนไม่เหลืออะไรเลย..”
“ฮีชอลหยุดพูดได้แล้วน่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว”
“นายไม่เกี่ยวกับฉัน เลิกยุ่งกับฉันซะ!!..อ๊ะ..!!!!!!!”
เสียงถูกกลืนกินไปโดยรสจูบของซีวอน ริมฝีปากหนาประกบเข้ากับปากบางๆของฮีชอลทันที ร่างสูงส่งลิ้นหน้าไปทักทายกับลิ้นเล็กทันที จูบที่อ้อยอิ่ง จูบแรกของซีวอนกับฮีชอล…ยาวนานเป็น 10 วิ….ซีวอนถอนปากออกช้าๆ มองหน้าด้วยสายตาคม ก่อนจะหันหน้าหนีออกไปทางหน้าต่างทันที….
ยิ่งคิดใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น ฮีชอลก็ไม่แพ้กัน ได้แต่อ้าปากค้างตาโตกับสิ่งที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อครู่นี้
“เอ่อ..ฮีชอล ถึงแล้ว ลงเถอะ”
“อื้ม..”
“ฉันช่วยถือกระเป๋ามั้ย??” ซีวอนยิ้มแก้เขิน
“ไม่”
ซีวอนหุบยิ้มลงทันที “ก็ได้ๆ โกรธฉันไปเถอะ..ฉันไม่ว่าหรอก”
“เปล่า ฉัน..ก็แค่เหนื่อย”
“พรุ่งนี้ก็วันหยุดแล้วนี่ พรุ่งนี้ฉันพาไปเที่ยวเป็นไง”
“อืม..”
จบการสนทนาแค่นั้นซีวอนก็พาฮีชอลขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า …ต่อไปนี้ ในเมื่อฮีชอลก็เหมือนแขกคนนึงของบ้าน…เค้าก็ต้องดูแลให้ดีที่สุด……
-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-@-
รีไรท์เสร็จแล้ว เย้ 5555555555555555
ความคิดเห็น