คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [SF] : Cinderella...
Couple : Siwon X Heechul
PS. อัพให้รู้ว่าไรท์เตอร์ยังไม่ตายแล้วกลับมาแล้วววว นะแจร๊ะ T_T
อย่าแอบสาปแช่งเค้าในใจสิตะเอง :3
ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งในย่านดังที่ตกแต่งร้านด้วยโทนสีน้ำตาลแต่ก็ดูน่ารักไปอีกแบบ ร่างโปร่งที่นั่งรอบางคนอยู่ตรงโต๊ะที่ติดกระจกที่พอจะมองเห็นวิวทิวทัศน์รอบๆได้
ร่างโปร่ง ชเว ซีวอน นักเรียนมหาลัยที่เข้ามาปีแรกก็ติดเกียรตินิยมจนได้ฉายา ‘ไอหล่อเทพ’ เพราะมีหน้าตาหล่อเหลาแถมเรียนเก่งแบบสุดๆ แต่ดันมีเพื่อนสนิทสุดซี้แต่ว่าเรียนอ่อนเกือบจะที่สุดของมหาลัย(?)เลยก็ว่าได้ คิม ฮีชอล เจ้าของฉายา ‘เจ้าหญิงเกรดต่ำ’ เพราะมีหน้าตาสะสวยคล้ายกับผู้หญิงแต่เรียนแย่จนไม่น่าใช่เกรดของคนหน้าตาดีแบบเขา แต่ก็เป็นที่รู้จักเกือบทั่วมหาลัยเพราะความที่เป็นเพื่อนสนิทกันแต่ผลการเรียนของทั้งคู่ดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไรนักว่าเป็นเพื่อนสนิทกันไปได้ยังไง?
“แฮ่กๆ..ขอโทษที่มาช้า ตื่นสายอ่ะ แต่ฉันรีบแล้วนะ” ฮีชอลรีบวิ่งเข้าร้านมาทันทีที่เห็นซีวอนนั่งอยู่ที่โต๊ะริมกระจกใส
“ก็ปกติ ขอโทษทำไม” คนหล่อยิ้มเบาๆ ปิดแล็บท๊อปที่กำลังถูกพิมอะไรบางอย่างเก็บเข้ากระเป๋าพร้อมเอ่ยเสียงเรียบ ไม่ใช่น้ำเสียงโกรธแต่ก็เป็นไปตามคาแร็กเตอร์ที่เป็นคนนิ่งๆ
“ก็ประชดทุกทีไง ใช่สิ ไม่ได้ตื่นเช้ามานั่งทำงานในแล็บท๊อปแบบคุณด็อกเตอร์นี่คร้าบบ..”
“ใครกันแน่ที่ประชดน่ะ ว่าเขาอิเหนาเป็นเอง-_-” ซีวอนเอ่ยขำๆ จนถูกฮีชอลฟาดกบาลเข้าเต็มๆ
“เออ! ไอซีวอน!!..หิว!”
“ก็สั่งอะไรกินสิครับเจ้าหญิงนี่ก็ เห็นชเวซีวอนคนนี้เป็นทาสหรือไงครับ”
-_- ฮีชอลเกลียดซีวอนที่เรียนเก่งหน้าตาดีแต่เป็นคนกวนตีน!
“ชิ..ไม่กินก็ได้วะ”
ซีวอนไม่ตอบอะไร เอาแต่ยิ้มและหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอาแล็บท๊อปที่เพิ่งเก็บไปออกมาอีกรอบ พร้อมกับเปิดไฟล์อะไรบางอย่างแล้วก็พิมพ์อะไรเพิ่มเติมลงไป
“ถามจริงเหอะ ไอที่แกนั่งพิมพ์ในแล็บท๊อป มันคือโปรเจคงานที่มหาลัยหรืออะไรของแกวะ ชอบหยิบขึ้นมาทำทุกวินาที”
“เดาสิ” ตอบด้วยเสียงเรียบตามฉบับ พอดีกับที่กาแฟและขนมที่น่าอร่อยต่างๆมาเสิร์ฟพอดี ซีวอนเหลือบมองฮีชอลยิ้มๆก่อนจะยกแก้วกาแฟมาจิบ
“ชิ! สั่งแล้วก็ไม่บอก” เจ้าหญิงหยิบขนมยัดเข้าปากแก้เขินทันทีหลังจากที่พูดจบ
“ทำไมต้องบอก เพราะนายชอบตื่นสายข้าวปลาคงไม่ได้กิน ไม่ต้องมาบ่นว่าหิวอะไรแบบนั้นหรอกน่ะ เพราะฉันก็เกือบจะออกให้นายทุกอย่างอยู่แล้ว”
“แหม~ ถ้าเป็นแฟนกันนี่ฉันรักตายเลย ทำเพื่อเมียขนาดนี้ โอ้ยยสวีทว่ะ!”
“เหรอ?”
“เออดิ แต่ก่อนจะสวีทเนี่ย ฉันรำคาญแกพิมพ์แล็บท๊อปว่ะ-_- นี่! ฉันอยากรู้ว่าทำงานถึงไหนแล้วมานั่งฝั่งเดียวกันมามะ*0*” ฮีชอลตบที่นั่งว่างข้างๆตัวเพื่อหวังจะแอบอ่านงานในแล็บท๊อปของซีวอน
“เดี๋ยวก็เป็นข่าวทั่วมหาลัยหรอก หึหึ”
“กลัวที่ไหน ไม่มีไรอยู่แล้ว มานั่งนี่เดี๋ยวนี้ นี่คือคำสั่งจากเจ้าหญิง!!” แต่สิ่งที่ฮีชอลได้จากอีกคนคือความเงียบ และซีวอนก็เอาแต่พิมพ์แล็บท๊อป ไม่เข้าใจว่าแต่งNCอยู่หรือไงนะ-_-!!
“แกไม่มา ฉันไปนั่งเอง” พูดจบก็รีบย้ายที่นั่งของตัวเองไปนั่งข้างๆอีกฝ่าย แต่ร่างโปร่งก็ปิดแล็บท๊อปทันที
-_- ฮีชอลเกลียดซีวอนที่เรียนเก่งหน้าตาดีแต่เป็นคนกวนตีน!
“ไปนั่งไกลๆไป”
“ฉันเป็นเจ้าหญิงนะโว้ย ทำเหมือนตอนนั่งเรียนไม่ได้นั่งข้างกันอ่ะ ทำแบบนี้เจ้าหญิงเสียใจน้า” ฮีชอลแกล้งทำท่าคล้ายผู้หญิง ออดอ้อนทำหน้าตาให้ดูน่ารักจนซีวอนอดขำไม่ได้
“ฮีชอล ถ่ายรูปมั้ย?”
“? อะไรวะ อยู่ดีๆชวนถ่ายรูป”
“โอเค ไม่ถ่ายก็ไม่ถ่าย”
“ใครบอกกก?! ถ่ายดิ”
ซีวอนหยิบมือถือหรูออกมาจากกระเป๋าก่อนจะเปิดโหมดกล้องถ่ายรูป ตอนแรกที่ซีวอนหยิบมือถือออกมาฮีชอลยังอยู่ในท่าปกติแต่เมื่อจะกดชัตเตอร์กลับหันหน้าไปหาอีกฝ่ายคล้ายจะหอมแก้มแต่ต้องหยุดกึกเพราะซีวอนก็หันหน้ามาทางตัวเองพอดิบพอดี ปากเกือบจะชนกันอยู่แล้วเชียว.. ทั้งคู่สบสายตากันในเวลาอันสั้น นิ้วเรียวของร่างโปร่งกดชัตเตอร์ทันที ทั้งคู่จึงผละออกจากกัน
“มองหน้ากันใกล้ๆ เจ้าหญิงสวยอะดิA_,A”
“สวยแล้วครับเจ้าหญิง-_-” ซีวอนส่ายหน้าเบาๆ
“อยากขี่จักรยานอ่ะไอหล่อ”
“นายขี่ไม่เป็น...”
“ก็สอนสิครับไอหล่อเทพ”
“ฉันไม่สอน ถ้านายขี่เป็นนายจะไปไหนมาไหนเองเป็น”
“ไองกวิชา!”
“ครับ” รับคำสั้นๆแล้วยกแก้วกาแฟมาจิบเรื่อยๆ
“แสดงว่าแกจะไปส่งฉันอ่ะดิ?”
“ของมันแน่ ถามทำไม”
“ก็แหม๊~..ค่าน้ำมันฉันก็ไม่เคยช่วยออกให้แกเลย..แบบว่าเกรงใจ”
“ฉันเคยได้ยินนายพูดแบบนี้ตั้งแต่มัธยม..”
“เงียบปากไปเลย -_-!”
-_- ฮีชอลเกลียดซีวอนที่เรียนเก่งหน้าตาดีแต่เป็นคนกวนตีน!
“กลับเหอะ วันนี้ไม่มีคนอยู่บ้าน ค้างบ้านฉันหน่อยดิวอน อยู่เป็นเพื่อนหน่อย กลัวผี”
“หืม? ไปนอนจนเหมือนแต่งงานกันแล้วเลยนะ”
“ก้ากกกก ก็พ่อแม่ไม่อยู่บ้านบ่อยอ่ะ ก็กลัวผีอ่ะ จะค้างไม่ค้าง?”
“เออน่ะ เคยปฏิเสธรึไง”
“น่ารักที่สุดในโลกเลยไอหล่อเทพ” ฮีชอลลุกขึ้นมาหยิกแก้มคนหล่อ
ซีวอนเรียกพนักงานมาเช็คบิลล์ และก็เป็นอีกครั้งที่หล่อเทพนั้นจ่ายให้เจ้าหญิงเกรดต่ำโดยเจ้าตัวไม่คิดมากอะไรอยู่แล้วแต่ฮีชอลเองมีความเกรงใจจะระเบิดออกมาจากตัว แต่เพื่อนสนิทหล่อเทพก็พูดอยู่ทุกครั้งว่าไม่เป็นไร , เขาทำให้ , เพื่อเจ้าหญิง จนฮีชอลก็ต้องเก็บความเกรงใจเอาไว้อยู่แบบนั้น -_-
“นี่จ่ายให้ฉันตลอดเนี่ย ถ้าวันนึงมีเมียจะยังจ่ายให้อยู่ป่ะเนี่ย” ร่างบางถามขณะที่กำลังคาดเข็มขัดนิรภัย
“ถามทำไมล่ะ” อีกคนนิ่งไปสักครู่ก่อนจะตอบพร้อมกับสตาร์ทรถออกตัวไปทางบ้านของฮีชอล
“แหม ก็กลัวจบไปยังไม่มีงานทำ ไม่มีหญิงชอบเพราะว่าโง่._. อะไรแบบเนี้ย...แกก็เห็นเกรดฉันนี่ ฮ่าฮ่าฮ่า” ฮีชอลพูดขำๆ
“ผมน่ะดูแลเจ้าหญิงตลอดไปอยู่แล้วครับ หึหึ” ซีวอนขำเบาๆ กับคำพูดที่ออกมาจากหัวของฮีชอลทั้งหมด พูดทีไรรู้หมดเลยว่าคิดอะไรอยู่.
“ห้ามทิ้งเค้านะตัวเอง คิคิคิ” เจ้าหญิงทำท่าเคอะเขินแบบผู้หญิง และซีวอนก็ขำอีกแล้ว..
“ตลกทุกทีสิน่า...”
“ฉันจะตั้งใจเรียน”
“แค่พูดก็ทำไม่ได้แล้วเจ้าหญิง ฮ่าๆๆๆ” หล่อเทพหัวเราะก้ากทำให้ฮีชอลรู้สึกอายมากที่เพื่อนพูดแบบนั้น
“หน้าตาฉันมันไม่เหมาะกับเกรดสูงๆเลยหรือไงวะ-_-”
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่ถ้านายเรียนเก่งฉันจะเลิกคบนาย หึหึ”
“แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงเล่า! ฉันจะโง่ต่อไป”
“555555”
คุยกันเพลินรู้ตัวอีกทีก็ถึงหน้าบ้านของฮีชอลแล้ว เจ้าของบ้านลงจากรถเพื่อเปิดรั้วหน้าบ้านให้รถของหล่อเทพเข้าไปจอด ก่อนจะวิ่งไปเปิดประตูบ้านทันที
“ตามสบาย คิดว่าเป็นบ้านตัวเอง” ฮีชอลพูดแซวตัวเองที่ชวนซีวอนมาบ้านตัวเองบ่อยเหลือเกิน
“นี่ฉันก็คิดว่าบ้านตัวเองนะเนี่ย ฮ่าๆ”
ฮีชอลดูทีวีรายการโปรด และที่สำคัญคือซีวอนที่นั่งพิมพ์แล็บท๊อปองเขาอีกแล้ว..จนถึงเวลาค่ำที่ต้องอาบน้ำก่อนจะกินข้าว ชเวซีวอนบอกให้ฮีชอลอาบน้ำก่อนและตัวเขาอาสาจะออกไปซื้อของมาให้กิน แต่ฮีชอลกลับบอกว่ากลัวผีจึงยังไม่ให้ตัวเขาไปไหน
“แกจะทิ้งฉันไว้คนเดียวทำไม มืดแล้วนะเว่ย ฉันกลัวผี..แล้วก็มากด้วย-_-”
“แล้วจะให้ทำยังไงละคร้าบ เจ้าหญิง”
“มีสองวิธีคือไปซื้อข้าวด้วยกันหรือไม่ก็อาบน้ำให้ฉัน..ว๊ากกก แค่นี้ถึงขั้นต้องเอาแล็บท๊อปทุบกันเลยหรือไงเล่า!” ฮีชอลหลบไอหล่อเทพที่กำลังยกแล็บท๊อปมาทุบ
“ใครสอนให้นายพูดแบบนี้เนี่ย”
“ทำไมอ่ะ อยากอาบน้ำให้ล่ะสิ คึคึ”
“ถ้าใช่...”
“เฮ้ยมึง!…”
“ล้อเล่นน่า คิดอกุศลนี่นา หื้ม? เจ้าหญิง” ซีวอนยิ้มกริ่ม แล้วเก็บแล็บท๊อปเข้ากระเป๋า ก่อนจะหันมาทางร่างบางข้างๆและเอื้อมมือไปยีผมให้หน้าแดงพร้อมใจเต้นตุบเล่นๆซะงั้น
“คิดอะไรเล่า อย่ามายีผมฉันนะเว้ย! ไปซื้อข้าวได้แล้ว ไป้!” ไล่อีกคนปกปิดความเขิน
“ฮีชอล..”
“อะไรอีกล่ะ แกล้งตลอดศกนะแกอ่ะ”
“ขอจูบหน่อย..”
“จะแกล้งอะไรอีกล่ะ?”
“ฉันจูบนายได้มั้ย?”
“…”
ฮีชอลกลายเป็นใบ้ทันทีที่ร่างสูงย้ำประโยคเดิม..แถมยังจ้องกันจนใจเต้นแทบจะหลุดออกมาข้างนอก..รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก.. ไม่ชอบเวลาแบบนี้เลย ให้ตายสิ ไอหล่อเทพ....
ร่างสูงโปร่งไม่รอคำตอบใดๆจากปากของคนตัวเล็กกว่า มือหนาประครองใบหน้าเล็กไว้ก่อนจะเลื่อนหน้าไปใกล้จนร่างเล็กๆแทบจะลืมหายใจ เขาหยุดมองใบหน้าหวาน กระตุกยิ้มเบาๆ และประกบริมฝีปากลงริมฝีปากอีกคนทันทีจากที่แค่ปากชนกัน ร่างสูงเริ่มรุกล้ำด้วยลิ้นตวัดเกี่ยวกันอย่างชำนาญ ชเวซีวอนดันเจ้าหญิงของเขาจนชิดโซฟ้า ก่อนที่แรงที่มีทั้งหมดของฮีชอลจะหายไปเพียงเพราะถูกซีวอนดันตัวให้นอนลงพร้อมกับทาบตามลงมา
ลิ้นลากไปตามแนวคาง ดูดดุนเนื้อแถวต้นคอจนเป็นรอยช้ำ มือหนาล้วงไปภายใต้เสื้อยืดตัวเล็กลูบไล้สร้างความสยิวให้กับร่างบางข้างล่าง
“อื้อ!..หยุดนะ..อื้อ..หยุด” เจ้าตัวพยายามขยับตัวหนีจากการเล้าโลม ร่างหนาข้างบนผละออกทันทีที่ได้ยินเสียงทักท้วง
“ข..ขอโทษ..ไม่ได้ตั้งใจ..”
“อือ..”
“โกรธเหรอ..ขอโทษนะ..”
“ฮ่าๆ เครียดรึไงไอหล่อเทพ..รู้น่าว่าเหงา ก็วันๆแกเอาแต่เรียน อยากมีเมียว่างั้น?”
“ไม่..”
“ว่าแต่หิวข้าวว่ะ!..ซื้อข้าวกัน”
เขิน..และก็อายด้วย...อายเสียงที่ครางออกไปให้เพื่อนสนิทคนนี้ได้ยิน...หัวใจกำลังพองและเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกแทน..ฮีชอลก้มหน้างุด จับที่อกด้านซ้ายตัวเอง พยายามหายใจอย่างช้าๆ เพื่อจะปรับการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ..
“เป็นอะไรรึเปล่า..เจ้าหญิง..”
“เป็นอะไรที่ไหนเล่า..คิดมาก ฉันไม่ถือ เพื่อนกัน” พูดให้อีกคนสบายใจ
“อืม..ก็ดีแล้ว”
“แกเป็นปกติสิวะไอหล่อเทพเอ้ย! แกนิ่งจนฉันไม่อยากพูดด้วย”
“เอ่อ..งั้นนายจะออกไปกับฉันใช่มั้ย?”
“เออดิ กลัวผี”
อากาศข้างนอกหนาวเหน็บจนต้องใส่เสื้อกันหนาวถึง 2 ชั้น..อะไรกัน เมื่อเย็นยังไม่หนาวเท่านี้เลย อากาศบ้าบอ! เจ้าหญิงไม่ชอบอากาศหนาวแถมยังมีลมแรงพัดจนตัวแทบปลิวแบบนี้เอาซะเลย ร่างสูงข้างกายหันมามองก่อนจะโอบเอวดึงมาแนบไว้ข้างตัว
“ทำอย่างกะเป็นผัวเมีย! เลิกทำอะไรแบบนี้ได้มั้ยเนี่ย อายคนอื่น” อายมึงด้วยแหละไอหล่อเทพ...พูดในใจ
ซีวอนขำเบาๆ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยเอวเล็กๆนี้เสียที
“ปล่อยยยยยยย! ไอหล่อเทพ อ๊าก”
“ก็ทำท่าหนาวนี่ ผมก็อยากให้เจ้าหญิงเกรดต่ำของผมอุ่นขึ้น”
“ไม่ได้หนาวสักหน่อย เงียบปากไป!”
จบการด่าทอกันเสร็จ ก็เดินมาถึงร้านต๊อกของโปรดเจ้าหญิงเกรดต่ำ และก็เช่นเคยไม่ต้องรอให้เจ้าหญิงเอ่ยปาก หล่อเทพก็เอ่ยปากซื้อของกินของโปรดของเจ้าหญิงให้ทันทีอย่างรู้ใจ
ฮีชอลเป็นคนรับกล่องที่ใส่ต๊อกของโปรดไว้มากมายมา ส่วนซีวอนก็เป็นคนจ่ายตามระเบียบ!
“หิววว..น่ากินนน”
“อืม..น่ากิน..นายน่ะ...เฮ้ย..ไม่ใช่ คิดซะว่าฉันไม่ได้พูดแล้วกัน” พึมพำประโยคแรกเบาๆ ส่วนประโยคหลังก็พูดดังจนเจ้าหญิงสงสัยว่าเป็นบ้าอะไรของมัน?
ไอหล่อเทพสะบัดหัวไล่ความคิดอกุศลออกจากหัวทันที มันชักจะมากเกินไปแล้วล่ะ ไอความคิดหื่นๆที่คิดกับร่างบางตรงหน้า..มันคิดไปเองเพราะใจสั่งทุกอย่าง ไอหล่อเทพไม่ได้ตั้งใจ...
“เป็นอะไรของแกวะ ติดใจฉันเมื่อกี้หรอ 55555” พูดติดตลกแบบนั้นไปเฉยๆ แต่ตอนพูดน่ะ..ใจมันรัวเหมือนคนเป็นโรคหัวใจยังไงไม่รู้..ไอหล่อเทพยิ้มกลับมาแทนคำพูดใดๆ มันก็ยิ่งทำให้เขินมากกว่าตอนพูดเสียอีก!
เมื่อซื้ออาหารการกินเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับบ้านกัน แต่ส่วนใหญ่ก็มีแต่ของชอบของเจ้าหญิงทั้งนั้น..เจ้าหญิงถูกไอหล่อเทพตามใจตลอด....แต่ทำไมเจ้าหญิงไม่รู้สักทีว่าไอหล่อเทพ...แอบชอบ..
“ไม่กินเหรอวะ..เห็นซื้อแต่ของที่ฉันอยากกิน..เป็นหมูแน่”
“กะ..กินสิ..กินกับนายไง”
“แย่งกินภาษาสุภาพรึเปล่าเนี่ย”
“คิดได้ไง?”
“ก็ไม่รู๊ ยังไงซะแกก็ต้องช่วยกิน ขืนกินคนเดียวฉันก็กลิ้งรอบบ้านได้เลยล่ะ” ร่างบางทำท่าประกอบเหมือนตัวเองตัวอ้วนกลมให้อีกคนดู ชเวซีวอนยิ้มกริ่มก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โซฟา มองหน้าฮีชอลเป็นคำสั่งว่าให้ไปจัดจานอาหารมา ฮีชอลจิ๊ปากแต่ก็เดินหายเข้าไปในครัวเพื่อเอาอาหารที่ซื้อมาใส่จาน
เมื่อเห็นว่าร่างเล็กๆเดินเข้าไปในครัวแล้ว ไอหล่อเทพจึงหยิบแล็บท๊อปคู่ใจขึ้นมาพิมพ์ต่อ แต่หารู้ไม่ว่าคนที่เพิ่งเดินเข้าครัวไปนั้นแอบดูอยู่
บ้าเปล่าวะ..พิมพ์ไปยิ้มไป สงสัยงานของมหาลัยคงจะสนุกน่ารักคิขุน่าดูสินะ -_- ฮีชอลคิด
“โอ้ย ซื้อมาเยอะชะมัด เงินพ่อเหลือรึไงวะ” ร่างบางออกมาพร้อมกับจานกับข้าวที่น่าทานหลายๆอย่าง
“ก็แบบนั้นแหละ”
“กวนตีน!-_-”
“ฮ่าๆ”
“เออนี่ไอหล่อ..”
“หื้ม?” ส่งเสียงในลำคอตอบกลับมาขณะที่กำลังจ้องมองไปยังแล็บท๊อปตัวโปรด
“เอ่อ.....คือ..แก..นาย...วุ้ย!!..กินข้าวเหอะ” ตัดบทไปอย่างง่ายดายก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวโดยไม่สนใจคนที่พิมพ์แล็บท๊อปเลยสักนิด เจ้าของแล็บท๊อปเงยหน้าขึ้นมามองร่างเล็กกินข้าวอย่างเร่งรีบ เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้..เจ้าหญิงเกรดต่ำนี่น่ารักจริงๆ..
“เดี๋ยวก็ตายพอดี กินน้ำบ้าง” ซีวอนพูดพร้อมกับยื่นขวดน้ำให้
“แล้วแกไม่กินหรือไง..แล็บท๊อปอีกแล้วสินะ แต่งงานกันเลยมั้ยล่ะคุณหล่อ”
“หึ..แต่งแล้ว อยู่กินด้วยกันนี่ไง”
“กวนตีนอีกแล้วนะ”
“เปล่าสักหน่อย..ฉันมีอะไรจะบอกด้วย”
“อะไรอีก ขอจูบรึไง- -+”
“เฮ้ยไม่ใช่..ฉันจะบอกว่า ที่ฉันทำในแล็บท๊อปเนี่ย..ไม่ใช่งานที่มหาลัย แต่เป็นความลับของฉัน..ฉันบอกนายคนเดียวนะเนี่ย”
“อะไรของแกวะ...ความลับแล้วเอามาบอกทำไมเล่า อยากให้รู้มากนักก็เอาคอมมานี่!” ฮีชอลวางมือกับการจัดการกับอาหารตรงหน้า ก่อนจะข้ามฝั่งไปยื้อแย่งแล็บท๊อปกับซีวอน
“บอกให้รู้เฉยๆนี่นา..นี่! ห้ามดูนะครับเจ้าหญิง!!”
“มาบอกให้อยากรู้เองทำไมล่ะ เอามานี่นะ ฉันอยากเห็นนี่!” ซีวอนปิดฝาแล็บท๊อปลงมา ก่อนจะเอาไปแอบไว้ข้างหลัง และแน่นอนว่าฮีชอลกระโดดล้มทับใส่คนตัวใหญ่เรียบร้อยเพื่อที่จะแย่งแล็บท๊อปออกมาจากข้างหลัง ก่อนที่ซีวอนจะเปลี่ยนเป็นยกไว้เหนือหัว และแน่นอนว่าฮีชอลก็ยืดตัวตามไปด้วยแต่กลับไม่ถึงเสียนี่..ใช่สิ ก็ความสูงมันเป็นรองกัน!
“ถ้านายแย่งแล็บท๊อปอีก ฉันจะ..”
“จะ?...แบร่! แกไม่กล้าหรอก เอามา!!”
CTRL+A นิดนึงนะ นิดนึงจริงๆ แบบว่าแอบเรทอ่ะ ๕๕๕.
ขณะที่ชเวซีวอนยกแล็บท๊อปไว้เหนือหัวและฮีชอลก็พยายามยืดตัว แขนไปจนสุดเพื่อที่จะแย่งแล็บท๊อป ไอหล่อเทพรวมเอวอีกคนไว้ด้วยแขนข้างเดียว ดึงมาแนบชิดตัวก่อนที่จะกดจูบเบาๆที่หน้าผาก
“…เอาอีกแล้วนะเว้ย!..ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย ห๊า!”
ร่างสูงเงียบ..ไล่จูบจากหน้าผาก..จมูกโด่ง..ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน..กดจูบหนัก ขบปากล่างอีกคนเบาๆ ผละออกมาสูดความหอมจากพวงแก้มใสไล้ปากหนาไปเรื่อยๆ ร่างสูงที่เป็นฝ่ายรุกล้ำอีกคนเลื่อนมืออีกข้างที่ว่างมาคลึงที่สะโพกสวย ฮีชอลขยับตัวหนีแต่ไม่เป็นผล ซีวอนยังคงเป็นต่อและกำลังซุกไซร้เขาอยู่ที่ซอกคอ ดูดดุนแรงๆสลับกับขบไปเบาๆ
“อือ..ปล่อย..”
โต๊ะที่มีอาหารจัดวางอยู่ถูกละเลยจากคนสองคน..ซีวอนค่อยๆพาร่างเล็กไปยังเตียง เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ปกปิดผิวพรรณสวยงามของฮีชอลถูกโยนทิ้งไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ร่างหนาทาบตัวลงมาก้มลงพรมจูบไปทั่วอกขาว และพยายามสร้างรอยไว้เป็นจ้ำๆ เหมือนแสดงความเป็นเจ้าของคนตรงหน้าว่าเป็นของเขาเพียงคนเดียว อีกทั้งมือเลื่อนไปขยี้ที่ยอดอกแรงๆ จนร่างบางแอ่นอกรับสัมผัส
“อ๊ะ..อย่า..อ๊า ซีวอน อย่า!..”
สิ้นเสียงฮีชอลที่ห้ามปรามซีวอนก็ไม่ได้ทำตามที่เขาร้องขอแต่กลับทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกัน! และก็คงตามมาด้วยเสียงครางระงมจากความเจ็บหรือจะความรู้สึกดีด้วย..
“อื้อออ..อ๊า..มัน..แน่น..อ๊ะ!..”
“อื้ม..ขอ..นะ..นะครับเจ้าหญิง..”
“อ๊า..เจ็บ..ฮึก..อื้อ..”
นาฬิกาปลุกที่หัวเตียงเสียงดังจนน่ารำคาญ ฮีชอลตื่นขึ้นมาก่อนจะเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุก.. ปกติก็ตื่นไหวหรอก..แต่เมื่อคืน..กับซีวอน...ทำให้เหมือนคนแฮงค์เหล้าเลย...หันไปจิ๊ปากใส่คนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ
“โอ้ยยย..ทำอะไรลงไปเนี่ย..เมาก็ไม่ได้เมา” พึมพำกับตัวเองเบาๆ ลุกขึ้นจากเตียงโดยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์..-//- อายตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย..ว่าแล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัว
เดินออกมาจากห้องน้ำไม่ทันไรก็เจออาหารที่วางทิ้งไว้เหมือนพวกคนรวยกินเหลือไว้ ร่างบางส่ายหน้าให้ตัวเองแล้วเดินมาเก็บ ทำความสะอาดให้เหมือนเดิม สายตาเหลือไปเห็นแล็บท๊อปคู่ใจไอหล่อเทพแล้วความอยากรู้อยากเห็นก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
ร่างบางนั่งลงกับโซฟาแล้วหยิบแล็บท๊อปมาเปิด จดจ้องอย่างตื่นเต้น..มันคืออะไร ไอที่ซีวอนพิมพ์เป็นชาติๆ!..
นั่งหาไฟล์ไม่นานก็เจอะเพราะซีวอนไม่ได้เก็บอะไรไว้ในแล็บท๊อปมากมาย ส่วนใหญ่จะมีก็แต่บันทึก..บันทึก...บันทึก!!
“เฮ้ย..บันทึก คึคึ” กดยิ้มเบาๆที่มุมปาก ไม่รอช้าไล่อ่านชื่อไฟล์แต่ละไฟล์จนมาสะดุดอยู่ที่ชื่อไฟล์ ‘เจ้าหญิงที่รัก’
“เจ้าหญิงเฮ้ย บังอาจให้ฉายาสาวซ้ำกับฉันด้วยเรอะ..ร้ายนะเนี่ยชเวซีวอนนนน..” พูดถึงอีกคนที่อยู่ในห้องนอน ก่อนจะเปิดไฟล์นั้นดู เลื่อนบันทึกดูเรื่อยๆ หาวันที่ใกล้ๆกับปัจจุบันเพื่อจะแอบอ่าน..
10/02/xx ร้านกาแฟ..กับเจ้าหญิงมาสาย
ห๊ะ..เจ้าหญิงมาสาย? ..คิดในใจก่อนจะอ่านต่อ
แล้วผมก็นั่งรอเจ้าหญิงของผมมาเกือบชั่วโมงได้แล้วครับ...น่ารักจริงๆ อ่า..ก็เป็นแบบนี้ประจำนี่นา..
ฮ่าๆๆ..เจ้าหญิงมาแล้วครับ...มาสายก็เลยแก้ตัวยกใหญ่..น่ารักอีกแล้ว...มาถึงก็บ่นหิว...แปลกนะที่เจ้าหญิงกินเก่งแต่ไม่อ้วนเลย..ฮ่าๆ ผมสั่งขนมรอเจ้าหญิงไว้แล้ว ไม่รอให้เจ้าหญิงต้องบ่นแบบนี้หรอก เจ้าหญิงทำท่าเขินด้วยสิ..น่ารัก....
เจ้าหญิงถามผมว่า..ถ้าวันนึงผมมีแฟน ผมยังจะเลี้ยงค่านู่นนี่ให้เขาอยู่ไหม..คำตอบของผมเหรอ...เลี้ยงสิ..ก็เจ้าหญิงต้องเป็นแฟนในอนาคตของผมไง...
แต่ผมไม่ได้พูดแบบนั้นออกไปน่ะซี...แย่จัง ก็ผมไม่กล้าพูด.....
เจ้าหญิงอยากขี่จักรยานเป็น..เจ้าหญิงอยากขับรถเป็น บอกแบบนี้มาตั้งแต่ขึ้นมหาลัย จนจะจบแล้วก็ยังได้แต่บ่นสินะ ฮ่าๆๆ..ก็ถ้าเจ้าหญิงขับเป็น...ผมก็อดมาส่งเจ้าหญิงที่บ้านสิ..
มาส่งในฐานะที่เจ้าหญิงขับรถไม่เป็น..อยาก..อยากมาส่ง...ในฐานะอื่นบ้าง...
...แฟนน่ะ..เจ้าหญิง...จะให้ผมได้ไหม...
ผมเผลอ...เผลอถลำตัวเกินไป...ผมบังอาจจูบเจ้าหญิง อา..ครั้งแรกที่ได้สัมผัสปากนุ่มนิ่มของเจ้าหญิง..ฮ่าๆ..และก็อยากจะสัมผัสไปเรื่อยๆ...
ใจผมเต้นแรงจังเลย..ใครจะช่วยผมได้บ้างไหม...เจ้าหญิงน่ารักเหลือเกิน..
ผมรักเจ้าหญิง...รักเจ้าหญิง...เจ้าหญิงเกรดต่ำของผม :)
เจ้าหญิงขี้อ้อนจัง..เดี๋ยวก็หิวข้าวเดี๋ยวก็จะไปโน่นนี่ หึหึ..แต่ผมก็ตามใจนี่นา..
กลับมาแล้ว..ซื้อแต่ของที่เจ้าหญิงชอบกินทั้งนั้นล่ะ.. ผมไม่อยากกินอะไรเลย..เห็นเจ้าหญิงกินผมก็อิ่มแทน..
ทำไมเจ้าหญิงน่ารั
อ่านจบแค่นั้นเหมือนยังพิมพ์ไม่จบ..แต่แค่นี้ใจเจ้าหญิงเกรดต่ำก็เต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว...
“ฉันไม่ต้องพูดอะไรแล้วใช่มั้ยฮีชอล?..” เสียงทุ้มแสนคุ้นหูพูดขึ้น ฮีชอลสะดุ้งเฮือกก่อนจะปิดแล็บท๊อปลงทันที ร่างสูงลงมานั่งข้างๆ ยิ้มบางๆก่อนจะหยิบแล็บท๊อปเก็บเข้ากระเป๋า
“ได้อ่านสักทีนะ..หืม?”
“…ข..ขอโทษ”
“ขอโทษทำไมล่ะครับ..หืมม?”
“กะ..ก็..ฉ..ฉันแอบ..อ่านแล็บท๊อปนาย..”
“ไม่ได้ว่าอะไรนี่”
“ละ..แล้วทำไมต้องมองฉันแบบนั้นล่ะ!!”
“เป็นแฟนกันฮีชอล..” ร่างสูงเลื่อนมือไปรวบเอวอีกคนมาใกล้ตัว
“ห๊ะ..”
“เป็นแฟนกัน..” ขยับหน้าเข้าใกล้จนร่างบางเหงื่อแตกหัวใจสูบฉีดเลือดขึ้นเป็นสีที่หน้า
“แฟน?”
“อื้ม แฟน ฉันอยากเป็นแฟนเจ้าหญิง อยากเป็นแฟน เป็นสามีกับฮีชอล ชัดยัง”
“เออ..ชัดแล้ว-//- เป็นก็เป็นสิ”
“เจ้าหญิงน่ารักที่สุด!” ไม่พูดเปล่า ขโมยจูบหวานจากฮีชอลอีกต่างหาก พอถอนจูบฮีชอลก็ตัวแข็งเป็นหินไปตามระเบียบ
“รักนายนะฮีชอล..”
“รักฉันเมื่อไหร่?” ถามแบบยียวนอีกคนกลับ
“ตั้งแต่มีนายบนโลก”
“หูย..ปากหวานนนน”
“ชิมไปเมื่อคืนเลยบอกหวานสินะ”
“ไอ้..!!!!!!” ร่างเล็กใช้มือผลักหัวอีกคนจนแทบจะหล่นจากโซฟา
“ฮ่าๆๆ..ฉันคงไม่ต้องเขียนไอบันทึกนี่อีกแล้วล่ะ” ซีวอนหยิบแล็บท๊อปมาลบไฟล์ที่เขียนถึงเจ้าหญิงของเขาไว้ทั้งหมด
“เฮ้ย..ลบทำไม..แกเขียนเป็นปีๆเลยนะ”
“ช่างมันเถอะ..ต่อจากนี้วันนี้ก็เป็นวันแรกของเราไงที่รัก J”
“แกชอบทำฉันเขิน!”
“เขินแปลว่ารักนะ”
“..ก็ใช่ไง..เรียนก็เก่งเรื่องนี้ทำเป็นไม่รู้ คึ”
“หึ..มีเรื่องจะขออีกเรื่อง”
“อะไร”
“แบบเมื่อคืนไง ขออีกที….”
“อ๊ากกกกกกกก!!!!”
………………………………………………
จบมันเถอะ55555555555555555.
ความคิดเห็น