คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : | ZERO SHOT |
| 0 |
AUTHOR : NUTCRACKER
ใจกลางเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้าและการจราจรที่วุ่นวายไม่สามารถทำลายสมาธิในการนอนหลับของคนที่รับงานหนักมาตลอดสัปดาห์ได้เลยแม้แต่น้อย เจ้าของเตียงขนาดใหญ่ที่กว้างพอจะให้คนสองคนนอนแผ่ได้อย่างสบายๆกลับเลือกที่จะนอนกระจุกกันอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งและพาดแขนก่ายขากันด้วยความเคยชิน
ร่างสูงที่กำลังสวมกอดคนที่ตัวเล็กกว่าจากทางด้านหลังช่างดูเป็นภาพที่น่าอิจฉา แพขนตายาวขยุกขยิกเล็กน้อยเมื่อคนที่เขากอดเอาไว้เริ่มขยับตัว จนในที่สุดเขาเองก็ต้องเป็นฝ่ายละอ้อมแขนออกมาจากคนตรงหน้าทั้งที่เพิ่งปรับท่าให้นอนได้สบายที่สุดแล้วแท้ๆ
สวัสดีครับผมชื่อลู่หาน เป็นคนจีนที่เข้ามาตั้งรกรากอยู่ในเกาหลีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย ไม่กี่ปีมานี้ก็เพิ่งได้เข้าใจสัจธรรมว่าแท้จริงแล้วปริญญาก็เป็นเพียงกระดาษหนึ่งใบที่ไม่สามารถประเมินความฝันของตนเองได้
เพราะอะไรน่ะหรอครับ...?
ก็โน่นไง ตอนนี้มันถูกเลี่ยมใส่กรอบแล้วแปะอยู่บนฝาบ้านไม่ได้เอามาทำส้นตีนอะไรเลยสักนิดในเมื่อปัจจุบันผมประกอบอาชีพเป็นช่างภาพอิสระในขณะที่เรียนจบสาขาประมงไงล่ะ! ถ้าหากว่าคุณเกิดคำถามว่า... ถ้ามึงอยากจะเป็นช่างภาพแล้วจะไปเลือกเรียนประมงทำไมตั้งแต่แรก? ก็ขอเรียนตามตรงเลยนะครับว่าที่บ้านผมทำธุรกิจเพาะพันธุ์ปลาน้ำจืด แต่ที่เรียนมาห้าปีนี่แม่งก็ไม่เห็นจะสอนสกิลคาถามหาจินดามนต์เรียกเนื้อเรียกปลาได้อย่างสังข์ทองเลยนะเว่ย จบไปแล้วก็คงไม่พ้นต้องไปนั่งตกเบ็ดอยู่ที่แม่น้ำแยงซีที่ก็ไม่รู้ว่าสึนามิจะมาเมื่อไหร่... เห้ยนี่พ่อจะส่งผมไปตายหรือเปล่าวะ?
ตัดกลับมาที่คนที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียงที่ตอนนี้กำลังสะบัดผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาปิดคลุมร่างผมเอาไว้ ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่ามันเป็นใคร... มันชื่อคิมมินซอกเป็นคนเกาหลี เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่ตอนที่เรียนม.ปลายและปัจจุบันก็ดำรงอยู่ในตำแหน่งเมียกิตติมศักดิ์ของผม นอกจากหน้าที่การงานจะดิบดีถึงขั้นนอนกระดิกตีนโปรยเงินขึ้นฟ้าได้อย่างสบายใจแล้วยังได้เพื่อนที่ทำงานในสายอาชีพเดียวกันมาเป็นเมียอีกด้วย โอ้โห... ชีวิตกูนี่มันจะเพอร์เฟ็กต์เกินไปแล้ว!
ชีวิตประจำวันของผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ... มีเมียก็เหมือนมีทาสอย่างที่เห็น พอตื่นนอนมันก็คอยมาห่มผ้าให้ใหม่ เวลาอารมณ์ไม่ดีเหรอ? โอ้โห... นี่มือถึงตีนถึง ใกล้ไหนไปนั่นเลยครับไม่อยากจะคุย เรื่องเงินทองนี่ไม่เคยมีปัญหา กระเป๋าสตางค์นี่มีตั้งแต่บัตรดำยันบัตรทอง ไม่อยากจะบอกว่าผมอ่ะโคตรรวย! กระสวยผมก็ใหญ่ มันเลยติดใจลีลารักมาจนถึงวันนี้... หึ
“ตื่นได้แล้ว”
นั่น... ดูมันเรียก ท่าทางอเมริกันเบรกฟาสต์จะมาจ่อรอที่ปลายเตียงแล้วสินะ แต่มีเหรอที่คุณชายไฮโซอย่างผมจะลุกขึ้นไปกินเองโดยที่ไม่มีคนป้อน ไม่มีทางซะหรอก! หนำซ้ำนี่มันเวลาต่อกระดูกสันหลังของผมแท้ๆ ยังบังอาจมาเรียกผมให้ลุกอีกเหรอ? เดี๋ยวมึง เดี๋ยวมึงโดน
“ลู่หาน ตื่นได้แล้ว”
ยัง ยังอีก เรียกครั้งแรกไม่ลุกยังมีซ้ำสอง ท่าทางมึงอยากจะลองดีใช่ไหมอีเมียกระจอก ป่านนี้มันคงจะยืนเต๊ะท่าชูคอเป็นนกยูงรำแพนหางอยู่สินะ จะให้บอกอีกครั้งก็ได้นะว่ากูอ่ะ...
“อีลู่! มึงจะตื่นหรือมึงจะโดนตีน”
ทันทีที่เสียงเล็กกระแทกเข้ามาที่โสตประสาทร่างกายของผมก็ดีดผึงขึ้นมาจากที่นอนในทันที นี่มันจะเหิมเกริมเกินไปแล้วมาทำเป็นยืนควงตะหลิวอยู่ที่ปลายตีนผม อย่า อย่าให้กูขึ้นนะ ถ้ากูขึ้นเมื่อไหร่เราจะได้เห็นดีกัน... ว่าแล้วก็โปรยยิ้มให้มันสักทีเหมือนเป็นคำขู่ ไงล่ะเงียบไปเลย คงจะนึกขอบคุณผมในใจที่ไม่ลุกไปจิกหัวมันฟาดกำแพงสินะ แหงล่ะ นี่ใคร นี่ลู่...
“ยังจะมีหน้ามานั่งยิ้ม มึงจะลุกขึ้นมาดีๆหรือมึงอยากได้ตะหลิวลอยฟ้า มึงพูดมา”
ตะหลิวลอยฟ้า! นี่มันกล้าพูดคำนี้กับผมงั้นเหรอ?! ทุกคนดูสิครับว่าเมียที่ไหนมันกล้าพูดกับผัวแบบนี้บ้าง ไม่ได้การแล้ว นี่มันเป็นคำท้าชัดๆ จะไฝว้ใช่ป่ะมินซอก มึงจะเอาใช่ป่ะ? ได้เลย ได้... ได้คิมมินซอก ได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม?
ไม่รอช้า ผมลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนที่มันจะอาจหาญมาสั่งผมอีกครั้ง ผมมองมันด้วยแววตาอ่อนหวานประหนึ่งหลอกให้มันตายใจ คนตัวเล็กมองผมกลับมาด้วยสายตานิ่งเย็น... นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวมันใช้ไม่ได้กับกูมึงรู้ไว้ตรงนี้เลย
“เก็บที่นอน!”
ไม่ใช่เสียงผมครับ นั่นเสียงมัน... อ๋อ เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งกล้าขึ้นเสียงกับผัวแล้วเหรอ สงสัยเมื่อคืนจะยังไม่หนักพอใช่ไหม? ได้เลย จะเอาให้ร้องจนหลอดลมแตกกันไปข้างเดี๋ยวนี้แหละแล้วมาดูกันใหม่ว่ามันจะกล้าอยู่อีกไหม... หึ ผมคว้าผ้าห่มมาไว้ในมือเพื่อปูทางให้เมียผมโรยตัวลงมารับแรงกระแทกได้อย่างนิ่มนวลที่สุดก่อนจะหยิบบุหรี่ซองเก่ามาไว้ในมือ นี่อย่าบอกนะว่าแอบดูดบุหรี่กูไปสามตัว? เมื่อคืนมีสิบ กูดูดไปเจ็ด ทำไมมันเหลือสามวะ? อีเมียกระจอก บุหรี่ซองเดียวก็ต้องมาขโมยกันหน้าด้านๆ เดี๋ยวเถอะมึง... เดี๋ยวสวย
“กูบอกให้เก็บที่นอน!”
แว้ดที่สองดังเข้ามาเต็มสองรูหู มันจะมากเกินไปแล้วหรือเปล่า นี่กูผัวมึงนะ! ผมกัดฟันแน่นด้วยความโมโห ในมือจิกผ้าปูที่นอนเอาไว้แล้วสะบัดแรงๆเป็นสัญญาณพร้อมสู้ ไม่ต้องรอให้มันท้าอีกครั้ง ผมตะโกนใส่หน้ามันทันทีเลยครับว่า
“จ้า”
- To be continue –
ฟีลมาเต็ม
นี่แหละคือความกดดันที่ฉันต้องทนต้องเจอ!!!! สารภาพเลยนะคะว่าตอนแรกอีหนวดจะเขียนเป็นไคแบคเพราะลักษณะความปากจัดนี่น้องแบคได้ไป แต่ทำไมเป็นลู่หมิน? ใช่จ้า หนวดชิปลู่หมินจ้า... แต่เหตุผลหลักคือ ‘เมียสั่ง’ จ้า ฟิคเรื่องนี้ขอบอกเลยว่าไร้แก่นสารมาก ไม่มีห่าอะไรเลยนอกจากชีวิตประจำวันของผู้ชายที่รักเมียมากๆคนหนึ่ง งืม 5555555555555555555 นี่มันสารคดีชีวิตอีหนวดป่ะวะยังไม่แน่ใจ ใครชื่นใครชอบก็ทิ้งคอมเม้นท์ไว้แล้วแชร์ต่อได้เลยนะคะ ส่วนใครอยากสกรีมในทวิตเตอร์ช่วยติดแท็ก #ฟิคเข้าใจยาก ด้วยนะคะ เดี๋ยวหนวดจะไปส่องค่า 55555555555555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น