คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : | MALE03 : ROLF |
| MALE03 : ROLF |
AUTHOR : NUTCRACKER
รถไฟที่วิ่งออกมาจากนอกเมืองเคลื่อนตัวเข้ามาเทียบกับชานชาลาซึ่งเป็นสถานีปลายทาง ทั้งสองก้าวขาลงมาจากขบวนรถเกือบจะเป็นคู่สุดท้ายในโบกี้ เยื้องออกไปทางขวามือเจ้าหน้าที่ในเครื่องแต่งกายสีดำสนิทกำลังยืนตรวจการทำให้ลู่หานต้องออกแรงฉุดข้อมือของคนตัวเล็กให้เดินเลี่ยงเข้าไปรวมกับคนหมู่มาก ใบหน้าคมก้มลงให้พ้นจากเป้าสายตาแล้วรีบเดินออกมาให้พ้นจากสถานีให้เร็วที่สุด
เปลวเพลิงสีแดงสว่างวาบเข้าที่ปลายมวนบุหรี่ ควันสีเทาอมขาวลอยขึ้นเหนือศีรษะของคนที่ยืนพิงต้นไม้ในจุดลับตาคน ร่างสูงคาดสายตาไปที่ร่างเล็กที่กำลังยืนรอเขาอย่างเบื่อหน่ายแต่ก็ไม่ปริปากบ่นออกมาอย่างที่ควรจะเป็น รูปหน้าขาวที่ง้ำงอมาตลอดทางนั่นทำให้เขารู้ว่าอีกคนคงไม่พอใจในสิ่งที่เขาพูดออกมาสักเท่าไหร่นัก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะสนใจ
“มึงจะไปไหนต่อ?” ตามหลักแล้วก็ต้องเป็นเขาที่เริ่มบทสนทนาในสถานการณ์แบบนี้
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีคุณอยู่”
“ก็ดี อยากแยกกับมึงจนเต็มแก่แล้วเหมือนกัน” เขาทิ้งบุหรี่ที่เหลือแต่ก้นกรองลงบนพื้นก่อนจะถ่มน้ำลายทับลงไป มือหนาควักกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลังก่อนจะนับธนบัตรไม่กี่ใบที่เหลืออยู่ข้างในนั้น “แบ่งกันคนละครึ่ง โอเค้?”
“จะมากไปแล้วนะ นั่นมันเงินเดือนของผมทั้งนั้น”
“ไม่ฆ่ามึงให้ตายก็ดีเท่าไหร่ ยังมีหน้ามาบอกว่าเงินแค่นี้มันมากไปอีกงั้นหรอ?”
“ก็เอาสิ ผมรู้ว่าคุณไม่กล้าทำหรอก”
“เหอะ” ลู่หานหัวเราะขึ้นจมูก เขายื่นหน้าเข้าไปหาอีกฝ่ายจนใบหน้าขาวนั่นต้องเบี่ยงหนี “สันดานไม่รู้บุญคุณแบบนี้ไงถึงไปทำงานที่ไหนก็อยู่ไม่นาน รู้แบบนี้กูน่าจะปล่อยให้ไอ้พวกนั้นระเบิดกบาลมึงตั้งแต่อยู่ในซอยนรกนั่นละ”
“ผมก็ซึ้งใจเหมือนกันถ้าหากว่านั่นมันเรียกว่าบุญคุณ” ร่างสูงแค่นยิ้มมุมปาก มือหนาบีบเข้าที่ปลายคางแหลมแน่นก่อนจะดึงให้ดวงหน้าขาวหันเข้ามาอยู่ในกรอบสายตาของตน
“ถ้าแยกกับกูเมื่อไหร่มึงเตรียมตัวนับถอยหลังชีวิตตัวเองได้เลย พวกมันไม่ปล่อยให้หน้าโง่ๆอย่างมึงเดินลอยหน้าลอยตาไปฟ้องพ่อให้มาลากคอเข้าตารางได้หรอก จำไว้”
“ไม่ต้องมาขู่”
“ถ้าคิดว่ากูขู่ก็ลองดูนะ หวังว่าจะมีชีวิตรอดมาเย้ยหยันอย่างที่ฝันไว้แล้วกัน” พูดจบก็สะบัดข้อมือออกให้ใบหน้าของอีกคนเบี่ยงออกไปอย่างรุนแรง ขายาวก้าวออกมาจากตรงนั้นได้ไม่ไกลเท่าไหร่ก็ต้องหันกลับไปปรายตากลับไปมองหยามๆ “อ้อ... อย่าลืมกลับไปอัพสเตตัสเฟซบุ๊คแล้วลงรูปชุดดำอำลาโลกด้วยล่ะ เตรียม Welcome นรกไว้ได้เลย”
คนตัวเล็กเม้มปากแน่นแล้วมองตามแผ่นหลังของอีกคนที่เดินออกไปอย่างสบายใจ มินซอกทบทวนอีกครั้งว่าเงินที่อยู่ในมือนั่นมันจะพอยาไส้ตัวเองได้สักเท่าไหร่ แล้วก็คงจริงอย่างที่อีกคนว่า... พวกเวรนั่นคงไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปได้ง่ายๆแน่
“เดี๋ยว... คุณ! ลู่หาน!” ฝีเท้าของโจรหนุ่มหยุดอยู่กับที่ เจ้าของรอยยิ้มเย็นนั่นหันกลับมาอีกครั้งอย่างผู้ชนะ “ผมไปด้วย... ผม... ผมไปกับคุณด้วยได้ไหม?”
“โยนเป๋าตังค์มา” ร่างเล็กรีบโยนกระเป๋าสตางค์ใบเก่าแล้วก็ถึงมือของผู้รับได้อย่างพอดิบพอดีก่อนที่เขาจะรีบวิ่งไปหาคนที่ยืนรออยู่บนถนนข้างหน้า
“ประหยัดหน่อยนะ คือผมตัวคนเดียวยังใช้เดือนชนเดือน มีคุณเพิ่มเข้ามาผมกลัวว่า...”
“เงียบปากไปเหอะ ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ก็อย่ามาสอน”
ท่าทางฉุนเฉียวเอาแต่ใจของลู่หานทำให้เขาต้องสงบปากสงบคำตัวเองลงอีกครั้ง ถึงเกิดมาจะไม่เคยมีเรื่องต่อยตีกับใครแต่ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายกำชีวิตเขาอยู่ในมือก็คงจะซัดสวนเข้าไปแรงๆสักทีให้มันต้องเป็นฝ่ายกลืนคำพูดถ่อยๆพวกนั้นลงไปเองบ้าง
ร่างเล็กลอบถอนหายใจออกมาเพียงครั้ง...
ปลงเสียเถอะคิมมินซอก ท่องเอาไว้ว่าอย่าไปถือสาคนประเภทนี้
เนื้อหาในส่วนนี้ถูกย้ายไปลงไว้ที่อื่นแล้วค่ะ <3
“นี่มึงยังไม่เลิกหลอกลูกว่าเป็นดาราอีกหรอวะ?” คำถามนั้นปะปนไปด้วยเสียงหัวเราะกลั้วคอ มินซอกที่ตามเรื่องไม่ค่อยทันเท่าไหร่นักได้แต่เก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายบนพื้นขึ้นมาทีละชิ้นแล้วก็นึกขำในสิ่งที่จงอินถามลู่หาน
“แล้วมึงจะให้กูบอกมันว่าพ่อทำงานค้าผู้หญิงงั้นดิ? คงจะหน้าชื่นตาบานอยู่หรอก” ลู่หานยิ้มขำให้กับคำตอบของตัวเองแล้วเสตามองจงอินหน่ายๆ
“ถ้าวันนึงมันรู้ความจริงขึ้นมาแล้วจะหนาวจู๋”
“เหอะ” ร่างสูงแค่นหัวเราะขึ้นจมูกแล้วผลัดกลับมายิ้มเจื่อนกับเรื่องที่จงอินพูดถึง “ทำเหมือนกูมีทางเลือกมากงั้นอ่ะ”
“เขาไม่เกลียดคุณหรอก” มินซอกพูดแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นท่าว่าบรรยากาศตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก “ต่อให้คุณจะตีเขาจนตายคามือ เขาก็จะไม่มีวันเกลียดคุณ”
“พูดเหมือนรู้จักลูกกูดีจังนะ”
“ชีวิตเขามีคุณเป็นที่พึ่งทางเดียวนี่”
ลู่หานปรายตามองคนตัวเล็กที่กำลังเดินไปยกตะกร้าผ้าจากหน้าครัว ใบหน้าขาวหันกลับมามองเขาเพียงเสี้ยวเมื่อขาข้างหนึ่งก้าวออกไปยังพื้นที่หลังบ้านเรียบร้อยแล้ว
“คุณคงจะรู้จักเขาดีกว่าผมอยู่แล้ว... แต่ที่ผมรู้ก็คือเขาต้องรักคุณมากไม่แพ้กับที่คุณรักเขาหรอก”
- To Be Continue –
แชปนี้ขออนุญาตคลายเครียดนิดนึงนะคะ ได้ยินเสียงว่าใครสะใจที่เห็นภาพพี่ลู่เวอร์ชั่น fail สัดเพราะกัดไม่ทันน้องนีนี่ 5555555555555555555 หลังจากนี้ไปหนวดจะขออนุญาตจัดคิวบู๊/ดราม่า/ฆ่าระห่ำรวมไปถึงฉากระทึกขวัญขั้นโหดสัดของตัวละครด้วย ตอนนี้โฉมหน้าคนร้ายได้เฉลยออกมาแล้ว! ในกระบวนการค้าผู้หญิงในแชปแรกถ้ายังจำได้ว่าจะมีสี่หนุ่มผู้โหดเถื่อนซึ่งก็คือลู่หาน จื่อเทา ชานยอล อีกคนจะเป็นใครพอจะเดากันได้เปล่าคะ? 555555555555555 อย่างที่เห็นค่ะว่าน้องแบคเป็นใบ้หูหนวก สุดยอดชีวิตอัปยศรันทดยิ่งกว่ามินซอกก็ต้องยกให้น้องแบคนะคะจุดนี้ (แต่ดวงซวยนี่มินซอกยังครองแชมป์)
ขอโทษจริงๆสำหรับแฟนคลับพี่หมินคนดีที่พาร์ทนี้หล่อนออกโรงน้อยมาก T_T ขอให้ทำความรู้จักกับตัวละครหน้าใหม่กันบ้างพอหอมปากหอมคอนะคะ ดูจากโปสเตอร์แล้วจะทราบว่าตัวละครค่อนข้างเยอะเลยต้องแบ่งกันเขียนแล้วแต่ว่าตอนไหนใครจะเด่นกว่าใคร แต่ตัวดำเนินเรื่องหลักยังยืนยันว่าต้องเป็นลู่หมินขาบู๊แน่นอนค่า!!!
ตอนนี้หนวดมีเรื่องจะถามแฟนฟิคค่ะ รบกวนคอมเม้นต์ตอบคำถามกันนิดนึงนะคะ!
1. เนื้อหาในแต่ละตอนยาวเกินไปหรือเปล่าคะ?
2. ถ้าหากว่ายาวกว่านี้แฟนฟิคของพี่หนวด(หรือน้องหนวด)จะขี้เกียจอ่านกันก่อนหรือเปล่าคะ?
สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบที่หนวดได้ถามไปและขอบคุณจริงๆสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่านทั้งที่คอมเม้นต์และไม่ได้คอมเม้นต์ หนวดไม่ซีเรียสเรื่องคอมเม้นต์จริงๆแต่ก็ชอบอ่านคอมเม้นต์มากๆค่ะเพราะอยากรู้ว่าคุณผู้อ่านคิดยังไงกับฟิคของเราเนอะ
ขอโทษที่มาอัพช้านะคะเฮ่~ รอบนี้ทิ้งไปสามสี่วันเลย จะพยายามอัพให้ไวกว่านี้นะคะ ส่วนคนที่อยากสกรีมฟิครบกวนติดแท็ก #ฟิคมฟต ด้วยค่ะ น้องหนวดขยันส่องฮี่ฮี่ ช่วงนี้เริ่มจะสอบ บางคนก็กำลังจะปิดเทอมกันแล้วใช่เปล่า? ตั้งใจอ่านหนังสือนะคะคนดีของหนวด <3
ปล. มีใครสงสัยไหมคะว่าแอนดี้หน้าตาเป็นยังไง? ภาพอยู่ด้านล่างเลยค่ะ จิ้นเข้าไปค่ะจิ้นเข้าไปเลยยยยยยยยยยยย นี่แหละลูกชายตัวจริงของพี่ลู่คนแมน ว๊าย!
เพิ่มเติม: สำหรับประวัติของน้องนะคะ เข้ากูเกิ้ลแล้วพิมพ์ว่า Ye Zi Yu รูปภาพและประวัติมาเต็มค่ะ หน้าเหมือนพี่หานจริงๆมิได้อำ 555555555555555555555555555
ความคิดเห็น