คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเผชิญหน้าครั้งแรก
----------SLAVE WITH LOVE--------------[Tao♥Kacha]
"โถ่....คุณชายเต๋า....ได้โปรดเถอะครับ...ขอเวลาผมอีกสักนิดนึง..ผมจะหามาคืนพร้อมดอกเบี้ยเลยครับ"
"แต่นี่ท่านก็ค้างข้ามาหลายงวดแล้วนะ มาทีไรท่านก็พูดอย่างนี้..!"
"แต่ผมไม่มีจริงๆนี่ครับ"
"เฮ้อ...งั้นผมคงไม่มีทางเลือกแล้วสินะ...เฮ้ย!จัดการเผาร้านอาหารนี้ให้สิ้นซาก!"
"ท่านเต๋าครับ!!!! ผมขอร้องล่ะครับ จะให้ผมกราบเท้าหรือ โดนเฆี่ยนสักกี่ไม้ก็ได้...แต่อย่าเผาร้านอาหารแห่งนี้เลยนะครับ....เพราะว่า...."
"ท่านพ่อครับ!!! นี่มันเกิดอะไรครับ...ทำไมร้านเรา เละเทะ อย่างนี้..."หนุ่มน้อยหน้าใสเอ่ยขึ้นด้วยความ
ตกใจหลังจากเห็นสภาพร้านอาหารที่เค้ารักมีสภาพไม่ต่างอะไรกับโดนพายุพัดถล่ม
"คชา!เจ้ารีบหนีไปไม่ต้องมาสนใจพ่อ!"
"ไม่!!!!นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นครับพ่อ!"
"ก็พ่อนายน่ะสิ...ค้างเงินผมมาหลายงวดแล้ว...ก็ต้องเจออย่างนี้นี่แหละ^^..."คุณชายร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มหวาน
"หนอย....ไอ้คนใจดำ!!!กะอีเรื่องแค่นี้ถึงกับต้องเผาร้านกันเลยหรอวะ!"
"จุ๊ๆๆ อย่าพูดอย่างนี้สิครับ...ไม่น่ารักเลยน้า"
"อย่าเอามือสกปรกมาแตะต้องตัวผม!"ร่างเล็กรีบผละตัวหนีทันทีหลังจากที่มือเรียวยาวกำลังจะเอื้อมมาแตะต้องตัวเขา
...หนอย เจ้าเด็กนี่โอหังดีนัก...หึ ทำมาหวงเนื้อหวงตัวไปได้ คอยดูนะพ่อจะจับตบจูบซะให้เข็ด!(?!).
"ข้าไม่เผาร้านเจ้าแล้วก็ได้.....แต่....."ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยเลศนัย
"แต่อะไร...."
"นายจะต้องมาเป็น...ทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของผมเพียงผู้เดียวน่ะสิ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"นายต้องมาเป็น...ทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ของผมเพียงผู้เดียวน่ะสิ"
"ท่านเต๋าครับ!!...เอาตัวผมไปแทนเถอะขอรับ!!อย่าเอาลูกชายข้าไปเลย!..."ชายชราตะโกนก้องด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนอย่างสุดชีวิต
"ก็ได้ๆ....เฮ้ยเทน้ำมัน!!!"แต่ร่างสูงยังดึงดันในคำพูดของเขาเช่นกัน
"หยุดนะ.....!! ผมจะยอมเป็นทาสของคุณก็ได้!!!"
"คชา!!!เจ้าพูดอะไรออกมา!"ผู้เป็นพ่อตกใจแทบสิ้นเมื่อได้ยินลูกชายสุดที่รักตะโกนประโยคนั้นออกมา
"ท่านพ่อครับ....อยู่ดูแลร้านเราเถอะครับ ร้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆแห่งนี้....ผมจะรักษามันไว้ให้ดี่ที่สุดครับ.."
"คะ....คะ....ชาลูกพ่อ..."
"โถๆๆ พ่อลูกคู่นี้ช่างน่าสงสารเสียจริง"น้ำเสียงแห่งความเย้ยหยันเปล่งออกมาจากปากของร่างสูง
"ข้าจะยอมทำงานกับท่านเพื่อชดใช้หนี้ที่พ่อข้าค้างเอาไว้ เมื่อข้าชดใช้หมดแล้ว ท่านก็จงเลิกมายุ่งร้านของข้ากับพ่อซะ!"ร่างเล็กเอ่ยขขึ้นด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
"หึๆๆๆๆ.....มันต้องอย่างนี้สิ.."เสียงหัวเราะด้วยความพอใจทำให้ร่างเล็กต้องพยายามสะกดกลั้นตัวเองไม่ให้ไปเตะเสยหน้า
หล่อๆนั่น
"แล้วจะให้ผมเริ่มงานเมื่อไหร่...."
"ตอนนี้....อ้อแล้วนายก็ต้องไปอยู่กับผมที่คฤหาสน์เป็นเวลาสองปี"
"สองปี!!!!..,,". มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ!......ร่างเล็กสบถในใจ
"ใช่....ไม่ว่าฉันจะทำอะไร ที่ไหน นายก็ต้องคอยติดตามทุกๆฝีเก้า หวังว่างานง่ายแค่นี้คงจะทำได้สินะ...อ้อ...
ท่านไม่ต้องห่วงนะ...ผมจะดูแลคชาอย่างดีที่สุด ฮ่าๆๆๆๆ"
คุณชายหน้าหล่อหันไปพูดกับชายชราด้วยความพอใจที่เขากำลังจะมี"ของเล่น"ชิ้นใหม่กลับไป
"หนอยยยย!!!! ไอ้เลว เจ้ามัน...!"ว้ากกกกก. ชักจะไม่ไหวแล้วนะเว้ย ไอ้คุณชายใจร้าย!! ร่างเล็กก็ได้แต่สบถในใจอีกรอบ เพราะถ้าเถียงออกไปตอนนี้ สถานการณ์ก็คงไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่นัก
"แน่ะๆ พูดอย่างนี้อีกแล้วไม่น่ารักเลยนะครับ.......เฮ้ย ดาวินส์เตรียมออกรถ เราจะกลับแล้ว"คุณชายในชุดผ้าคลุมสีดำหันไปสั่งคนใช้คนสนิทในขณะที่กำลังจะเตรียมตัวกลับ
"ท่านพ่อครับ......ผมจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุดนะครับ....ดูแลร้านเราให้ดีนะครับพ่อ...."
"คชา...เจ้าไม่ต้องห่วงพ่อจะดูแลร้านของเราให้ดีที่สุดนะลูก"
"เลิกเล่นละครน้ำเน่าสักที...ผมขี้เกียจดู กะอีแค่สองปีมันไม่นานนักหรอก ผมรับรองว่าลูกชายของท่านจะได้กลับมาแน่ๆ"คุณชายผู้เอาแต่ใจเอ่ยด้วยน้ำเสียงรำคาญ
"ลาก่อนครับพ่อ"
"ลาก่อน...คชา"สิ้นเสียงของชายชราหนุ่ม เจ้าของร่างเล็กก็ถูกกระชากให้ขึ้นรถม้าอย่างรวดเร็วไปอยู่บนตักของคุณชายจอมเจ้าเล่ห์.......
"นี่!!!นะ....นายทำอะไรน่ะ!!~"ร่างเล็กตะโกนดังลั่นด้วยความตกใจในการะกระทำของคุณชายหน้าคมคนนี้
"กล้าดียังไงเรียกเจ้านายว่านาย!....ต่อไปนี้เจ้าต้องเรียกว่า...คุณชายเต๋าครับ"
"ไม่!...ข้าไม่เรียก!"ร่างเล็กปฏิเสธเสียงแข็ง
"งั้นผมจะทำให้คุณเรียกเอง....."สิ้นวาจาเอื้อนเอ่ย ร่างสูงก็รีบประกบริมฝีปากแดงระเรื่ออย่างรวดเร็ว เจ้าของร่างเล็กก็เพียงได้แต่ดิ้นทุรนทุราย ลมหายใจเริ่มขาดเป็นห้วงๆ แต่ริมฝีปากของคุณชายจอมเจ้าเล่ห์ก็ยังไม่เลิกลุกล้ำริมฝีปากบาง......แต่ทว่าจูบที่เร่าร้อนก่อนหน้านี้ได้แปรปลี่ยนเป็นจูบที่นุ่มละมุนเหมือนขนมสายไหมที่หวานหอม....
"คุณเต๋าครับ เรามาถึงที่ท่าเรือแล้วครับ"
มือที่กำลังล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของหนุ่มหน้าหวานที่ในตอนนี้กำลังเคลิ้มไปกับรสจูบที่นุ่มละมุนราวกับตกอยู่ในห้วงแห่งความฝันต้องหยุดไปชั่วขณะ เพราะรถม้าได้ถึงจุดหมายปลายทาง ณ ท่าเรือของ. คุณชายเต๋า แห่งตระกูลนฤธรรพ์
Kacha's part
"หึ....น่าเสียดาย....ผมกำลังอร่อยเลยเชียว...."
"แฮกๆ......ทำไมท่านถึงทำกับผมอย่างนี้!!"ไอ้คุณชายบ้า!!!.....ทำไมต้องพูดด้วยประโยคชวนสยิวแบบนั้นด้วย!แล้วการกระทำเมื่อกี้มันอะไรกัน..!? ผมจูบกับคนที่ผมเกลียดที่สุดในโลกไปแล้วงั้นเราะ!!!!
"เอ้า!....ลงจากรถได้แล้ว...หรือจะให้ผมอุ้มลง?"
"มะ....ไม่ต้อง!!"
"แล้ว....จะเรียกผมว่าคุณชายเต๋าได้หรือยัง?"
"ไม่...ผมไม่.....ครับ...คุณชายเต๋า!!!!"เสียศักดิ์ศรีชะมัด!!!!ถ้านายนั่นไม่เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ล่ะก็นะ ผมจะไม่มีวันเอ่ยประโยคเมื่อตะกี้เด็ดขาด!
"ฮ่าๆๆๆ ดีมาก~. เอ้า ดาวินส์เจ้ารีบขนของขึ้นเรือเร็ว นี่มันก็ดึกมากแล้ว...ข้าเหนื่อยเต็มที"
"ครับ คุณชาย ว่าแต่....จะให้เจ้าเด็กนี่นอนที่ไหนล่ะครับ"
"อ้อ....นอนกับผมเนี่ยแหละ. ต้องใช้งานเจ้าเด็กนี่ให้คุ้มเสียหน่อย555"
"ไม่!!ผมไม่ยอม......ให้ผมไปนอนในห้องเก็บของใต้ท้องเรือยังจะดีกว่านอนกับนายเสียอีก!!"ไม่มีทางซะหรอก หึ-^-
"หึๆๆ นายไม่อยากนอนหรือ นายคิดอะไรอยู่กันแน่ล่ะ~"
"ผะ...ผมไม่ได้คิด!!!"ไม่ได้คิ๊ดอะไรเล้ย!!!
"งั้นหรอกหรือ.....ถ้างั้นก็มานอนกับผมละกัน ผมชักง่วงแล้ว"
"ไม่!ก็บอกแล้วไง ว่าผมไม่นอน!....เฮ้ยยย!!อย่านะ!..นี่...ปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้นะ!..โว้ยยยยผมบอกให้ปล่อยผมลงไง!!"
"นายไม่ชอบหรอที่ผมอุ้มแบบนี้?หรือว่าจะให้ผมทำอย่างอื่นแทนล่ะ^^?"
"ไอ้.....ฮึ่ย!!!!!" เถียงไม่ออกเฟ้ย....เหนื่อยใจจริงอะไรจริง!. ว่าแล้วคุณชายเต๋าก็อุ้มคชาพาดบ่ามายังห้องเล็กๆที่อยู่บนเรือ ถึง
ห้องจะดูเล็กไปหน่อย แต่ภายในห้องกลับแลดูกว้างน่าอยู่ รวมไปถึงเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งที่ออกแนววินเทจ ประดับประดาเต็ม
ห้อง....จนในที่สุดร่างสูงก็มาหยุดตรงเตียงขนาดคิงไซส์ที่สามารถนอนได้ถึงห้าคน.....
ตุ้บ!!
"โอ้ย!! คนนะไม่ใช่ก้อนหิน! จับผมทุ่มเสียยังดีกว่า=*="หนอย....วางดีๆหน่อยก็ไม่ได้!
"เหยิบไป...ผมไม่ได้เอาหมอนข้างมา...คืนนี้นายก็เป็นหมอนข้างให้ก่อนละกัน ผมเหนื่อยและ ราตรีสวัสดิ์" สิ้นเสียงเจ้าของ
ร่างสูงก็โอบกอดเจ้าของร่างเล็กเอาไว้แทนหมอนข้างตามที่เขาได้เอื้อนเอ่ยไปเมื้อตะกี้นี้
"เฮ้ย!!!ยังไม่ได้บอกเลยนะว่าผมจะเป็นหมอนข้างให้!! ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ ตื่นๆๆๆๆๆ".
"ฟี้~"
เสียงกรนเบาๆออกมาจากคุณชายที่ในตอนนี้ได้ตกลงไปสู่ห้วงนิทราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...
"เออ!! ตานี้ผมยอมแพ้ก็ได้ คอยดูนะไอ้คุณชายจอมเจ้าเล่ห์เอ้ยพ่อจะแก้แค้นให้สาสม...."
สิ้นเสียงของร่างบาง ด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงานในร้านอาหารบวกกับการสู้รบปรบมือกับคุณชายที่ชอบฉวยโอกาส
ทำให้ร่างบางสูญเสียพลังไปเยอะเช่นกัน.....ท่ามกลางความเงียบสงบบนเรือที่แล่นอยู่กลางมหาสมุทรใหญ่ แสงดาวทอ
ประกายระยิบระยับราวกับดวงไฟเล็กๆนับแสนเรียงร้อยอยู่บนท้องฟ้าสีดำมืดสนิท ชายหนุ่มทั้งสองได้หลับผลอยไปในอ้อมกอดที่อบอุ่นของกันและกัน.......
จบpart แรกแล้วจ้า>///// < ออกจะดูเกรียนๆไปหน่อยT^T ต้องขออภัยมาณที่นี้นะคะT///T แต่ยังไงก็ขอบคุณที่มาแวะชมนะค้า~ถ้าชอบยังไงเชิญติดตาม Part 2ได้เลยนะคะ><
ความคิดเห็น