คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักมายที่เป็นมายจริงๆ
"ุมาทำอะไรที่นี่?" ันถามแทนไทที่มาหาันที่บ้านั้แ่ไ่ยัไม่โห่
"เรา้อไปหาเอย"
ันนั่รถมาับแทนไทนถึสนามบิน และพบเอย ับ ริ้า มาย พี่ิ และใ้ฟ้ายืนรออยู่ทีุ่ฝาระเป๋า นี่มันอะไรัน!?
"ะไปไหนัน?" ันถาม้วยน้ำเสียที่เย็นที่สุเท่าที่ันะทำไ้
"เอยะไปรัษาัวที่ฟรั่เศษรับแม่" เอยอบ
อะไรนะ!? เอยะไปฟรั่เศษ! แ่เอยะลับมาใ่มั้ย? เอยไม่ไ้ะทิ้ันไปใ่มั้ย!?
"นานแ่ไหน" ันถามะที่ร่าสั่นรัว
"หมอยืนยันแล้วรับว่าผมะลับมาแ็แรอีในห้าปี" เอยอบพร้อมรอยยิ้ม "แ่ผมไม่อยาให้แม่เหาพ่อเลยเสนอให้ผมพาแม่ไป้วย แม่อยามามั้ย"
อยา! แม่ไม่อยาห่าาเอยแม้แ่นาทีเียว! แ่พอมอไปที่มายัน็ไม่อยาทิ้มายไว้ อนนี้มายำลัเอเรื่อหนัเพราะัน และเธอ็ไม่มีใรเหมือนที่เอยมีริ้า
"แ่โทรมาหาแม่็พอแล้วลู" ันยิ้ม "ฝาเอย้วยนะลู" ันพูับริ้าและเธอ็พยัหน้า
"เอยฝาทุนให้่วยปิเรื่อนี้ไว้าพี่เหนือ้วยนะรับ อย่าให้เารู้ที่อยู่เอยเ็า" เอยอ
"แน่ใเหรอลู?" ันถาม
"รับ" เอยพยัหน้า "เอยรัรอบรัวอเอย...เอยะไม่มีวันยอมแลรอบรัวอเอยับอะไรทั้นั้น"
"ไ้ นายไว้ใพวเราไ้เลย" ใ้ฟ้าอบ
"อบในะ" เอยยิ้ม
เอย ับริ้าอลาทุน และเ้าไปในที่รวพาสพอร์ มายุมมือันหลัามอเอยเินาไป
"ทำไมแม่ยอมปล่อยเอยไปับริ้าหละ?"
"เพราะแม่อยาเริ่มใหม่ไ" ันอบ และร้อไห้ "พวเาวรไ้เินหน้า่อ"
"ีแล้วหละลิน" ิพู และว้าันมาอ
...
ลุแทนพาแม่มายับลุิลับบ้าน ผมเลยพามายไปิน้าวเ้า่อนพาลับบ้าน และพอเราลับมาถึบ้าน็เอพี่เหนือนั่รออยู่ที่บรรไที่มายเยนั่อนรอพี่เหนือ
"พวแไปทำไรันมา" พี่เหนือถามอย่าเย็นา
"พี่เหนือ" มายพูไม่ออ
"เอยอยู่ไหน!!!" พี่เหนือะอ
"มายไม่บอ!!!" มายะโนลับ "มาพอแล้วับารยอมพี่เหนือ! มายะหย่า!"
ผมับพี่เหนือมอมายพร้อมัน ลอเวลามายปิเสธทุรั้ที่พี่เหนืออหย่า ทำไม?
"ทีอนนั้นไม่ยอมอย่า ไปึ้นเียันแล้วหละสิ" พี่เหนือประ และมอมาที่ผม ผมเลย่อยพี่ไปรอบนึ
"ทุเรศ! พี่ิทุเรศแบบนี้ไ้ยัไ!?" ผมถาม "ผมไม่แปลใเลยทำไมเอยอยาหนีไป ็เพราะพี่ทำัวแบบนี้ไ"
พี่เหนือลุึ้นมา และปาเลือออาปา
"ไม่ริ เอยรัพี่! เอยไม่ไ้อยาไป" พี่เหนือหอบ "ถ้ามายไม่บอพี่มาว่าเอยอยู่ไหน พี่ะไม่หย่า!"
"ั้นมาย็ะฟ้ออย่า" มายอบอย่าหนัแน่น "มายะไม่ยอมอยู่ในเมบ้าบออพี่เหนืออีแล้ว พี่เหนืออยาทำอะไร็ามใ เพราะไม่ว่ายัไมาย็ะไม่มีทาผิสัาสุท้ายอพี่เอยเ็า"
มายเินผ่านไหล่พี่เหนือับเ้าไปในบ้าน ทิ้ผมับพี่เหนือให้ยืนยู่หน้าบ้าน
...
มายวิ่ลับเ้ามาในห้อนอน และหยิบเสื้อทุิ้นอมายใส่ระเป๋า มายร้อไห้ไม่หยุ แ่็หยุเ็บอไม่ไ้เหมือนัน ำพูอพี่เอยเล่นวนในหัวมายะที่มายมอรูปแ่านอมาย และพี่เหนือ
"ยัไม่สายที่ะเริ่ม้นใหม่นะมาย ถ้าอยู่แล้วทุ์มายเินออมาไ้เสมอ มันอาะยาหน่อยแ่มันะี่อัวมาย ทุน่า็มี่วเวลาที่อ่อนแอ้วยันทั้นั้น และารยอมรับในวามอ่อนแออัวเอ็ไม่ใ่เรื่อผิ โลนี้ะยัมีใรบานที่รัเราเสมอ ีวิเราเป็นอเรา เราเท่านั่นที่สามารถทำให้ัวเอพบวามสุไ้ อย่าให้่านที่มายรัแ่ทำมายเ็บ เพราะเมื่อเรารัใรเราะไม่มีวันอยาเห็นเาทุ์ เพราะนั้นอย่ารันอื่นนมอ้ามนที่รัมายนะ เพราะสุท้ายแล้ว เาะเป็นนทียอมรับ และเ้าใใน้อี และ้อเสีย และรัมายที่เป็นมายริๆ"
ความคิดเห็น