คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ติ้ดๆๆ
“ใคร”เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อมีคนโทรเข้ามือถือของเขา
[ เคียว ] ปลายสายบอกเพียงชื่อมาเท่านั้น
“โทรมาทำไม”เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยด้วนย้ำเสียงที่ออกจะติดรำคาญ
[ มีงานเข้า ] ปลายสายหรือชื่อของเขาก็คือเคยีว บอกด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“ว่ามา”แต่เหมือนคนฟังจะไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่
[ ฆ่านายกรัฐมนตรี ]
“เงินล่ะ”
[ 100 ล้าน ลงมือวันที่เปิดสำนักรัฐสภาใหม่ โชดดี คีร์ ] เคียวบอกข้อมูลทั้งหมด ก่อนจะชิงตัดสายไปก่อน
หลังจากที่เคียววางสายไป เจ้าของเสียงทุ้มหรือคีร์ก็ควานหารีโมทเพื่อเปิดโทรทัศน์ดูกำหนดการ
“อีก 1 เดือนข้างหน้า จะมีการเปิดสำนักรัฐสภาแห่งใหม่ ซึ่งงานนี้ท่านอชิระ ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีคนล่าสุดจะเดินทางไปเปิดรัฐสภาใหม่ด้วยตัวท่านเอง”เสียงพิธีกรสาวรายงานอย่างฉับไวไร้ข้อบกพร่อง
“แล้วก็ตายอย่างฉับพลันด้วยสไนเปอร์ที่เจาะเข้ากลางสมอง”คีร์พูดขึ้นหลังจากเล็งปากกระบอกปืนไปที่จอโทรทัศน์ แล้วลั่นไกอย่างแม่นยำ
ปัง!!
หน้าจอโทรทัศนที่เคยปรากฏร่างของพิธีกรสาวบัดนี้ได้หายไปเหลือเพียงสีดำประดับหน้าจอเอาไว้ มีหรือที่เจ้าของโทรทัศน์จะสนใจ เพียงแค่เดินออกไปไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ
คีร์เดินออกมานอกบ้านแล้วเดินไปเรื่อยๆคีร์เดิออกมาโดยใส่แค่เสื้อยือสีขาวกับกางเกงยีนส์เท่านั้น คีร์เดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงร้านอาหารโปรดของเขา ซึ่งเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆข้างทางเท่านั้น
“ป้าครับ ผมเอาสุกี้เหมือนเดิมนะครับ”คีร์ตะโกนบอกป้าเจ้าของร้าน
“รอแปปนะ เดี๋ยวป้าทำให้”ป้าเจ้าของร้านตอบด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ครับ”คีร์ขานรับก่อนจะหยิบโทรศัพท์เพื่อมาเช็คข่าวของงานที่เขาจะทำ เช็คได้ซักพักก็ได้กล่นหอมของสุกี้ลอยมา เขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
“นี่จ้ะ สุกี้แสนอร่อย”ป้าเจ้าของร้านวางชามสุกี้ไว้ตรงหน้าเขา
“ขอบคุณครับ”คีร์ก้มหัวเล็กน้อยเป็นการขอบคุณ
“ทำไมวันนี้มาดึกจัง จะเที่ยงคืนแล้วนะ”ป้าเจ้าของร้านถามคีร์
“ความหิวมันห้ามกันไม่ได้นี่ครับ”คีร์ตอบ
หลังจากที่กินได้ซักพัก ก็มีโจรวิ่งเข้ามาคว้าโทรศัพท์ของคีร์ไป ร่างสูงไม่ได้มีอาการตกใจ แต่ออกจะรำคาญด้วยซ้ำ
“ป้าครับ เดี๋ยวผมกลับมาจ่ายเงินนะครับ”คีร์บอกป้าเจ้าของร้านแค่นั้นก่อนจะเดินหายเข้าไปในความมืด
เขาเดินไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งเจอโจรที่กำลังนั่งดีใจที่สามารถขโมยโทรศัพท์ของคีร์มาได้
“ไม่มีใครเขาสั่งสอนหือไงว่าการขโมยเป็นสิ่งไม่ดี”ร่างสูงบอกโจรที่กำลังดีใจ
“ไม่เกี่ยวกับมึง อย่าเสือก”
“จะไม่ให้เสือกได้ยังไง ก็นั่นมันโทรศัพท์ของผม”คีร์บอกเสียงหน่ยๆพร้อมเดินเข้าประชิดตัวโจร ก่อนจะใช้มือขวาจับโทรศัพท์ของเขาแล้วต่อยเข้าที่ท้องของโจรจนลงไปคุกเข้าอยู่กับพื้น
“หนอย มึง”โจรใช้มือล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วหยิบมีดพกขึ้นมาชูไว้แล้วพุ่งใส่ร่างสูง คีร์เบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยทำให้มีดเฉี่ยวเสื่อของเขาไปเล็กน้อย โจรคนนั้นพุ่งใส่คีร์อีกรอบแต่ก็พลาด โจรพยายามโจมตีคีร์อย่างหนัก จนคีร์ใช้มือขวาจับข้อมือของโจรแล้วหักข้อมือส่งผลให้กระดูกหักทันที จนโจรต้องรีบถอยออก
ปัง!
โจรคนนั้นล้มลงไปนอนกับพื้น เมื่อคีร์เอาปืนที่พกไว้ยิงไปที่ขาซ้าย ทำให้เลือดไหลออกมาไม่หยุด
“ไม่มีใครสอนรึไง ว่าห้ามเล่นของมีคนหนะ มันอันตราย”ร่างสู.พูดพลางหยิบมีดที่ตกอยู่กับพื้นขึ้นมาควงเล่น
“สะ สะ สอน”โจรตอบเสียงสั่นๆ
ปัง!
“โอ๊ยย พะ พอแล้ว จะ เจ็บ”คีร์ยิงไปที่ขาขวาอีกหนึ่งนัด ทำให้โจรไม่สามารถหนีไปได้
“แล้วทำไมไม่จำฮะ”คีร์ใช้ปากกระบอกปืนเชยคางของโจรขึ้นมา
“กะ กูขอโทษ ปล่อยกูไปเหอะนะ ฮึก”โจรขอร้องทั้งน้ำตา แต่มีหรือที่คีร์จะสนใจ
“เมื่อกี้ใช้มือข้างไหนหยิบโทรศัพท์”คีร์ถามพร้อมจ้องหน้าโจร
“…”โจรไม่ตอบได้เพียงแต่นั่งร้องไห้
“ผมถาม ทำไมไม่ตอบ”คีร์เพิ่มระดับเสียง จนโจรถึงกับสะดุ้ง
“มือซ้าย”โจรตอบด้วยเสียงอันแผ่วเบา เนื่องมาจากการเสียเลือดมาก
“มือนี้หนะเหรอ”คีร์ใช้ปลายมีดชี้ไปที่มือซ้าย
“ชะ ใช่”โจรเริ่มเสียงสั่นหนักกว่าเดิม
“รู้อะไรมั้ย ถ้าจะพกมีดหนะต้องทำให้มันคมตลอดเวลา ถ้าเกิดมันไม่คมหนะ มันฆ่าคนไม่ตายหรอก”คีร์พูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์
“มะ มีดของกู มันไม่คมหรอก”โจรพูดพลางคว้ามีดของคนตรงหน้า แต่ก็พลาด
“เหรอ งั้นผมขอลองหน่อยละกัน”คีร์ค่อยๆกดปลายมีดลงบนข้อมือซ้าย ทำให้เลือไหลออกมาบริเวณที่กดมีดลงไป
“อะ อ๊ากกก พอแล้วเจ็บ ขอร้องล่ะ พอเถอะ ปล่อยกู ปล่อยกู”โจรพยายามข้อร้องในขณะที่คีร์แทบไม่ได้ฟัง เพราะจิตใจของเขาอยูกับการเฉือนข้อมือในครั้งนี้ แต่เนื่องจากมีดที่ไม่คมทำให้พอเฉือนเข้าไปแล้วเมื่อเฉือนต่อทำให้มีเศษเนื้อชิ้นเล็กชิ้นน้อยหลุดติดมีดมาเรื่อยๆ แต่เมื่อถึงที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวจึงเลิกตัดข้อมือของโจร ทำให้เหลือเพียงเส้นเอ็นที่เชื่อมข้อมือกับมือเท่านั้น เลือดสีสดไหลออกมาตามรอยแผลเปอะเปื้อนตามร่างกายของโจรผู้เคราะห์ร้าย โจรมองเข้าที่ข้อมือของตนที่รุ่งริ่งจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“โอ้ยยย ปล่อยกูไป ปล่อยกู ไม่ไหวแล้ว กูเจ็บไม่ไหวแล้วว”โจรร้องเสียงหลงหลังจากที่เห็นข้อมือของมัน
“ฮึกๆๆ ปล่อยกูไป”โจรร้องไห้คร่ำครวญอยู่หน้าคีร์
“แล้วผมก็ไม่ชอบอีกอย่างหนึ่งนะ ไอพวกคำหยาบเนี่ย ผมไม่ชอบเลยจริงๆ”ร่างสูงพูดขึ้นลอยๆ
“ปล่อยกูไป ปล่อยกูไป”โจรยังคร่าครวญเหมือนไม่ได้ฟังที่ผมพูด
“ปล่อย กะ..”
ปัง!
เขาเล็งปากกระบอกปืนไปที่โพรงปากของโจร ก่อนจะลั่นไกใส่โจร ส่งผลให้โจรคนนั้นตายสนิททันที
“ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้พูดคำหยาบ”ร่างสูงพูดทวนอีกครั้งก่อนจะเดินหายไปในความมืด
ความคิดเห็น