หนุ่มนักบาส กับ สาวนักชิม

ลำดับตอนที่ #3 : งานบ้าน

 
 

ด้วยความที่พ่อของฉันเป็นกุ๊กที่มีฝีมืออันดับต้น ๆ ของเมืองไทย ฉันจึงได้ความสามารถของพ่อผ่านทางสายเลือด (พูดซะเวอร์เชียว) แน่นอนเมื่อฉันมีความสามารถฉันก็ต้องขุดมันขึ้นมาใช้ ฉันนำมันมาใช้ในด้านการชิมอาหาร คือ เมื่อฉันกินอาหารชนิดหนึ่งเข้าไปฉันก็จะรู้ว่ามันมีส่วนผสมอะไรบ้าง (เหมือนจังกึมเลย...อิอิ) ด้วยเหตุนี้ฉันจึงได้รับรางวัลนักชิมมา ซึ่งมันเป็นรางวัลที่แปลกมาก

คุณแม่ของฉันท่านต้องย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด เราทั้งครอบครัวจึงย้ายตามท่านไป พวกเราไปอาศัยอยู่ที่บ้านคุณป้า ซึ่งเป็นบ้านร้าง สาเหตุที่ร้างก็เพราะว่าท่านต้องย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศและท่านก็ไม่ได้ขายบ้านเพราะท่านรักบ้านหลังนี้มาก บ้านหลังนี้จึงถูกปิด ไว้มา 3 ปีแล้ว

พอฉันเดินทางมาถึงบ้านของคุณป้า ก็เป็นเวลาเย็นแล้ว

"โอโห บ้านสวย แถมยังเล็กกะทัดรัดอีก น่าอยู่จังเลยคะคุณแม่" ฉันพูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปข้างในตัวบ้าน

ถึงแม้ว่าข้างนอกบ้านนั้นจะดูสกปรกหากแต่ในบ้านนั้นกลับไม่ค่อยมีฝุ่นมากนักเพราะคุณป้าท่านได้จ้างแม่บ้านทำความสะอาดทุกเดือน โดยที่แม่บ้านจะมาทำความสะอาดทุก ๆ วันศุกร์ แต่สงสัยว่าท่านคงไม่ได้จ้างคนสวนไว้ บ้านจึงมีหญ้าขึ้นสูง และมีขวดแก้วมากมายขนาดนี้ พรุ่งนี้เช้าค่อยมาเก็บแล้วกัน เย็นนี้ไปนอนก่อนดีกว่า ง่วงแล้ว

ฉันวิ่งขึ้นไปข้างบน(บ้านนี้มี  2 ชั้น ชั้นบนกับชั้นล่าง) แล้วก็เปิดประตูดูทุกห้อง(ซึ่งมีอยู่ 3 ห้อง) เจอห้องหนึ่งที่ฉันคิดว่าเหมาะสมกับฉันมากที่สุด ห้องนี้ค่อนข้างเล็ก ส่วนอีกสองห้องมีขนาดกลางกับขนาดใหญ่ ห้องที่มีขนาดใหญ่เอาไว้สำหรับคุณพ่อคุณแม่ ส่วนห้องขนาดกลางเอาไว้สำหรับแขกก็แล้วกัน

"แม่จ้า หนูอยู่ห้องนี้นะ" ว่าแล้วฉันก็ขนกระเป๋าพร้อมข้าวของเข้าไปในห้องของฉัน ฉันเริ่มลงมือจัดข้าวของในบ้างส่วนที่คิดว่าสำคัญแล้วไปอาบน้ำ เตรียมตัวนอน ขณะที่จะเข้านอน ฉันเผอิญหันไปเจอผู้ชายข้างบ้าน ซึ่งเขากำลังนอนดูดาวอยู่ แล้วกำลังจะเดินเข้าบ้านไป ดุจากท่าทางและแววตาของเขาแล้ว เขาคงจะไม่มีความสุขเป็นแน่เพราะฉันเห็นว่ามีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเขา

ฉันก็เดินไปนอนที่เตียงพลางคิดถึงผู้ชายที่เจอเมื่อกี้ เขาคงจะเหงาแล้วก็เศร้ามากซินะ โอย แล้วฉันจะไปคิดถึงเขาทำไมเนี้ยนอนดีกว่า พรุ่งนี้ตื่นมายังต้องมาทำงานอีกเยอะแยะเลย ว่าแล้วฉันก็หลับไป

------------------------------------

วันรุ่งขึ้น

"น้อยหน่า ตื่นได้แล้วลูก สายแล้วนะ ไม่คิดจะมาช่วยแม่เก็บของเลยหรอลูก" เสียงแม่ฉันปลุกฉันตั้งแต่เช้าเลยหรอเนี้ย แล้วฉันก็เดินไปช่วยแม่เก็บของ "แม่ มีไรไห้หนูช่วยหรอ" ฉันพูดพลางยื่นหน้าไปใกล้ ๆ แม่

" ยี้ " แม่ทำเสียงเหมือนรังเกียจอะไรสักอย่าง "แม่เป็นอะไร" ฉันรีบถามแม่อย่างร้อนรน

"ลูกแปรงฟันรึยังเนี้ย" 

"ยังเลยคะแม่ ก็แม่บอกว่าให้รีบตื่นแล้วก็มาช่วยแม่ หนูเลยยังไม่ได้แปรงฟัน" ฉันพูดกับแม่อย่างรู้สาเหตุที่แม่ทำสีหน้าและเสียงรังเกียจฉัน

"งั้นไปแปรงฟันก่อนแล้วค่อยมาช่วยแม่ อย่างนี้แม่ทำงานด้วยไม่ได้หรอก เหม็นปาก" โถ แม่คะ อย่าทำท่าทางรังเกียจหนูขนาดนั้นซิคะ หนูผิดไปแล้วต่อไปจะไม่มาทั้ งปากเหม็นอย่างนี้อีกนะคะ ฉันคิด พลางวิ่งขึ้นไปแปรงฟัน 

"แม่คะหนูไปเก็บขวดที่อยู่ข้างนอกบ้านนะคะ " ฉันตะโกนบอกแม่ พร้อมกับถือถุงใส่ขวดวิ่งออกไปนอกบ้าน ฉันเก็บขวดไปเรื่อย ๆ จนมันเหลืออยู่สองขวด "ทำยังไงดีนะ ยัดใส่ถุงก็ไม่พอ ขี้เกียจวิ่งเข้าไปในบ้านด้วย ข้างไปข้างบ้านเลยแล้วกัน "

ฟิ้ว ววว ววว (ขวดที่หนึ่ง) เพร้ง เสียงกระจกแตกนี่นา  แต่เหลือขวดสุดท้ายแล้วขว้างไปอีกครั้งคงไม่เป็นไร

ฟิ้ว ววว ววว (ขวดที่สอง) โป้ก คราวนี้ไม่โดนกระจกดีจังเลยแหะ

"ใครขว้างขวดสองใบนี้มา" โห เสียงผู้ชายนี่นา ฟังดูแล้วโกรธมากซะด้วยสิ

"อ้าว ฉันดันขว้างขวดไปดันโดนหัวคนซะนี่" ต้องรีบบอกขอโทษซะแล้ว "เฮ้ย!! ฉันขอโทษนายด้วยก็แล้วกัน ต่อไปฉันจะไม่ขว้างไปทางบ้านนายอีกแล้วนะ"  เพราะว่าขวดมันหมดแล้วนะสิ ฉันก็เลยจะไม่ขว้างไปบ้านนายอีก แล้วฉันก็เดินเข้าบ้านไปช่วยแม่ กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ตากผ้า โอย หมดไปหนึ่งวันกับการทำความสะอาดบ้าน ฉันขึ้นไปอาบน้ำ นอนบนบ้าน วันนี้ฉันหลับสนิทเป็นตายเลยเพราะเหนื่อยกับการทำงานบ้าน
 

------------