คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คืนจากลาปี 1อันแสนสวยงาม
ทุกคนถูกโยกย้ายกลับมาใจกลางเวที สภาพกลับมาเหมือนก่อนเล่นแข่งขัน ชุดทุกสิ่งกลับมาเป็นอย่างเคย เกือบทุกคนอยู่ในอาการตื่นตระหนกอยู่กับการโยกย้ายแบบกะทันหันแบบนี้ บางคนก็มองหาคนที่ตนเต้นด้วยว่าเป็นใคร
"เรากลับมาที่เวทีเช่นเดิม เราได้ผู้ที่1ถึง3คนด้วยกันครับ"เอริกเกรินนำก่อน
"เราเริ่มจากที่3ดีกว่า เรกะ เอเดน กับ ราชิโน นุสสา ครับ"
"รางวัลที่ได้คือกล่องไม้เรทครับส่วนที่2ได้แก่ โฮเอดะ เซโตะ กับคู่คีต้า รอมเวต" เรน่าประกาศต่อเนื่อง และรางวัลที่เซโตะได้รับคือแหวนสะสมพลัง
เซโตะหันไปยิ้มกับเรกะที่จ้องตาขู่กลับมาที่เซโตะอย่างก้าวร้าวแต่ยังคงเก็บกดความรู้สึกเอาไว้บาง
"ครับมาถึงที่1ของเราแล้วนะครับเรน่า"เอริกโยนไปที่เรน่า
"คะ...สิ่งที่เราจะคือกำไลเรท คือ กำไลโซ่ห้อยกางเขนเหล็กนี้ครับ 2 เส้น และสร้อยโยกย้าย 1 เส้นคะ"เรน่าหันไปที่เอริกโยนบทพูดประกาศไปที่เอริกแทน
"ครับ... ผู้ชนะของเราในคืนนี้นะครับชื่อของเขาคือ เรฟโนวาล เคฟวิลและคู่ของเขาได้ชื่อว่าติด ท็อปชาร์ตของโรงเรียนเช่นกัน เธอชื่อลาสเจท ฟลอเรนนั่นเอง"เอริกประกาศ ส่วนเรน่าก็จับสองคนนั่นออกมาจากกลุ่มคนที่เล่น
เคออกมาด้วยท่าทางขรึม ดูไม่เป็นมิตร ไม่น่าคบหา แต่กลับได้ชื่อว่าเป็นหนุ่มหล่อทำอะไรก็ดูเท่ห์ไปหมดนั่นแหละ ต่างจากฟลอเรนที่มีรอยยิ้มบางๆดูไม่ฝื่นและเป็ธรรมชาติ เธอดึงเสน่ห์ออกมายั่วชายหลายคนที่แอบหมายปองเธออยู่ทั่วงาน
"คะ... ใส่เลยนะคะ"เรน่าสวมกำไลให้ เค
"เอาใหญ่เลยนะครับเรน่า"เอริกแกล้งแซว
21.35น.
บางคนเริ่มกลับที่หอพักใหม่ของแต่ละคนทั้งไอซ์เพื่อนเธอ ผู้หญิงส่วนใหญ่กลับหอตนไปแล้ว ทำให้งานดูจืดลงมาก เรย์หน้าง๋อยเหงามาที่เซโตะและนั่งลงข้างเป็นในสภาพที่เหมือนคนหมดสิ้นกำลังจะลุกเดิน
"น่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอ"เซโตะถามเรย์ที่ทำหน้าฝื่นยิ้ม
"ก็นะเซโตะ"เรย์ตอบสั้นๆราวกับไม่มีแรงจะพูดยาวไปกว่านี้
"ฉันไปส่งที่หออลูวิทย์ไหม หรือนายจะเดินดูนายไม่มีอารมณ์จะนั่งรถเลย"เซโตะยิ้มที่ได้แหย่เรย์ที่ไม่มีทางสู้โต้วาที
"อืม..."เรย์ตอบสั้น
เซโตะลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา เรย์ยื่นมือมาหมายจะให้เซโตะช่วยดึงตัวให้ออกจากเก้าอี้ที แต่เซโตะกลับตีมือของเรย์อย่างไร้เยื่อใย ก่อนจะเตะขาเก้าอี้ที่เล็กให้ล้มเมื่อขาดความสมดุจ เรย์รีบลุกขึ้นทันทีก่อนจะล้มลงไปกับเก้าอี้
เซโตะยิ้มก่อนจะเดินไปที่ลานจอดรถนำเรย์ไป เรย์ที่อารมณ์บูดก็รีบวิ่งตามเซโตะไปแต่ก็ไม่ปริปากพูดด่าว่าอะไรไป
ท้องฟ้าคล้ำนั่น มีแสงจากดาวตกแต่งเป็นลวดลาย พระจันทร์เสี้ยวชัดเจนเมื่อหันไปมอง ลมพัดผ่านริมระเบียงไปอย่างช้าๆ ชายผู้หนึ่งนั่งจ้องหนังสือไม่ละออก มีเพียงแว่นที่ดูจะเป็นสิ่งเดียวที่กั้น หนังสือกับสายตาที่จ้องทุกตัวอักษรในหนังสือโบราณเล่มแดง ดูสงบเงียบราวกับอยู่ในห้องสมุด ชายแว่นอ่านถึงบทความวิธีใช้ของที่เขาพึงได้เป็นรางวัล เขาก็คือ... เค ชายใส่แว่นในมาดขรึมดูไม่เป็นมิตร
ในห้องดูสงบก็มีเสียงมาขัดอารมณ์อ่านหนังสือจนได้ เค...วางหนังสือที่คั้นไว้ที่โต๊ะตาจ้องไปที่ประตู
"เค"เสียงเบาๆเล็ดลอดออกมาจากประตู เค... รู้ก่อนที่จะมีเสียงคนซะอีกคนกลุ่มเดียวกันกับ เค... เสียงหวานใสนั่น
เค... เปิดประตูออกเบาๆ ไร้วึงความแปลกใจเพราะคนที่อยู่ตรงหน้าคือ ฟลอเรน
"เค... ขอให้ฉันเข้าไปคุยข้างในได้ไหม"ฟลอเรนพูดช้าๆ
"อย่าเลย ไปคุยที่อื่นดีกว่า"เคพูดไม่คิดถึงความคิดของฟลอเรนเลย
"คือ... มีจดหมายด่วนของโรงเรียนกลางมาให้ส่ง เคกับฉันไปเป็นตัวแทนนะคะ"ฟลอเรนยื่นจดหมายให้ เคที่ยืนดูจดหมาย
"แค่นี้ ทำไมต้องคุยที่ในห้องผมด้วยล่ะ"เค...ถาม โดยไม่รู้เลยว่าเธอนั้นจะรู้สึกอย่างไร
"คือมันมีรายละเอียดนิดหน๋อยแต่ดูเธอจะคงไม่วาง...ฉันไปก่อนนะ"ฟลอเรนรีบหลีกจากเคไปห้องตน
"แปลกคน"เคพูด โดยไม่รู้เลยว่าตนเองทำตัวไม่น่าคบเอาซะเลย
บอร์ดกลางขึ้นประกาศ นักเรียนที่ได้ความนิยมสูงทั้งหญิงและชาย ชื่อของนักเรียน ปี2ออกมา
งานเลี้ยงที่มีผู้ชายซะส่วนใหญ่จับจ้องไปที่ผลโหวต ชื่อนั่นด้วยจิตใจ
ลุ้นระทึก เอริกกับเรน่าที่ยืนคู่กันบนเวทีก็กำลังลุ้นเช่นกัน
งานเลี้ยงกำลังจะเลิกนี่คือคืนสุดท้ายที่พวกปี1ขึ้นปี2จะได้อยู่ฉลองพร้อมหน้ากันมันเป็นอะไรที่เศร้ากับการจากลาเพื่อน แต่สิ่งหนึ่งที่จะไม่ลืมเลือนปี1 คือมิตรภาพที่ยังคงอยู่จะจำค่ำคืนนี้ตลอดไป...
1.อาวิฟ ฟรานนาโค หออลูวิทย์ 1890 point
2.คลาฟ มิดเดิ์ล หอปราญช์ 1780 point
3.เรฟโนวาล เคฟวิล หอปราญช์ 1750 point
4.อาเรบีญ่า ลุชรอน หอไมก้า 1540 point
…ทางฝ่ายหญิง ที่มีคะแนนสูงจากการโหวต
1.ซีซี เมนเทลเลอร์ หอศาสตร์กาลเวลา 2500 point
2.เมย์ ลาเบลต้า หอไมก้า 1900 point
3.ลาสเจท ฟลอเรน หอปราญช์ 1890 point
4. ไอซ์ มอร์ริรัฐ หออลูวิทย์ 1660 point
การสรุปผลโหวตจะทำในทุกๆเดือนยกเว้นเดือนกีฬาสีประเพณีประจำโรงเรียนที่จัดทุกๆ 4 ปี และปีนี้ก็เป็นปีแห่งการแย่งสิทธิที่จะครองพื้นที่และสร้างหอเพื่อผลิตนักเรียนต่อเข้าแข่งขัน และได้จากการจ่ายคะแนนซื้อตัวนักเรียนใหม่มา โดยมีคะแนนที่นักเรียนคนนั้นมาลดคะแนนที่จะซื้อสาขาวิชาที่ถนัด
พรุ่งนี้คงมีแจกตารางสอนมาว่าจะลงเรียนอะไรที่ตนถนัดในหอเรียนนั้นๆได้บ้าง และการปฐมนิเทศคงจะพูดเกี่ยวกับกฎในโรงเรียนและแต่ละสีที่มีกฎต่างกันไปและคงมีการทดสอบและต้อนรับเด็กใหม่จับฉลากเลือกห้องต่างๆมากมาย
23:53
ท้องฟ้าตอนนี้เริ่มหม่องๆคร้ำเพราะนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว ต้นไม้ที่แทบจะมองไม่เห็นอยู่แล้วเคลื่อนไหวราวกับว่ามันมีชีวิตและกับกำลังเต้นรำอยู่อย่างสนุกสนาน ลมพัดไปมาเป็นจังหวะ ทุกสิ่งราวกับกำลังสุขใจยินดีในบางสิ่งบางอย่างราวกับมันเจอเจ้าของมันที่ไม่ได้เจอกันตั้งนาน
....ราวกับเวลาหยุดนิ่ง...
เปรี้ยง!
ผ่าลงมาไม่มีอะไรเตือนล่วงหน้า มันผ่าลงที่สถานทูตอย่างจังก่อนที่ฝนจะเทลงมาไม่ลืมหูลืมตา อารมณ์ต่างกับที่โรงเรียนมากราวฟ้ากับเหว
พื้นที่เป็นหลุมกว้างหน้าสถานทูตราวกับว่านี้เป็นการเตือนใครบางคน ไม่มีใครพบศพผู้เสียชีวิตมีเพียงเศษซากปรักหักพังและหลุมกว้างที่แสดงถึงสิ่งที่เจาะบาเรียที่แน่หนากว่าที่โรงเรียนมาก ไม่มีร่องรอยอะไรที่พบอีกนอกจากสิ่งที่เรียกว่าไอเวทย์ที่แพร่ทั่วบริเวณ
*คำเตือน
อย่าปล่อยให้เวลาที่ดีถูกมองข้ามไปเพราะไปคิดติดพันอยู่กับอดีตที่ผิดพลาดหรือแสนเศร้าขอให้มันเป็นเพียงบทเรียนแห่งชีวิต หาใช่อุปสรรคที่กีดกันความคิดและความรู้สึกที่ดี
che ery
ความคิดเห็น