คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กติกาก่อนเล่น
16:55 นาฬิกา
ในที่ประชุมใหญ่ของโรงเรียนได้กำหนดวันปฐมนิเทศเป็นวันพรุ่งนี้แทนวันนี้ที่เกิดเหตุขัดข้องหลังจากโรงเรียนไฟดับไป ทุกสิ่งอยู่เหนือความคาดหมาย
เมื่อฟ้าตะวันเริ่มมืดดับจมลงไป ชั่งเป็นวิวที่สวยมากเกินบรรยาย ทุกสิ่งมีมนตร์สะกดที่สามารถตรึงทุกชีวิตให้จ้องมองไม่รู้เบื่อ
"สวยนะว่าไหม"เรย์พูดขณะจ้องดูท้องฟ้านั้น จอดรถที่หน้าหอนักเรียนใหม่ได้เวลาลาจากหอนี้แล้วซินะ 1ปีที่ผ่านมามันเร็วจริงๆ
"มาเริ่มต้นกันใหม่ด้วยกัน... เดี๋ยวเราก็มีงานเลี้ยงส่งท้ายต่ออีกไปเร็วเถอะ"เซโตะสติ เรย์ยิ้มทุกครั้งที่เขาผ่านหน้าตึกเขาไม่เคยที่จะหยุดแวะดูวิวนี่มาก่อนเลย เขามองข้ามมันไปได้แต่หวังว่าถ้ามีโอกาสอีกเขาจะแวะมาที่นี้แน่ ... มาดูวิวที่ตรงนี้แหละ
เวลาล่วงเลยไปกว่าครึ่งชั่วโมง ตึกนักเรียนใหม่สีขาวเปิดแสงสว่างทั่วแถบนั้นเสียงจากบอร์ดใหญ่ของวีเจ โลโล่ กับ โอเล่
"มาถึงเพลงอำดับ 10 ของเราแล้วครับ โลโล่ เพลงอะไรเอ๋ย"
"แน่นอนคงหนีไม่พ้น Sometime ของวงเจ น้องใหม่มาแรงครับ แต่ก่อนอื่นมีคำถามส่งท้ายปลาอะไรมีหัวไร้ท้ายไร้สุขสร้างความรำคาญเสียอีก"วีเจโอเล่พูดตบท้าย
เรย์หลังจากเก็บเสื้อผ้าใส่เครื่องเคลื่อนย้ายเพื่อนำไปไว้ที่ห้องล่วงหน้าแล้วจึงย้อนกลับมาช่วยจัดงานลี้ยงครั้งนี้
...บางเวลาไม่อาจลบเลื่อน กาลเวลาที่อยากให้ย้อนคืน บางเวลาไร้ความเข้าใจ ไม่อาจเข้ากัน...
เพลงช้าที่ค่อยๆบรรเลงชั่งเข้ากับบรรยากาศนี้เหลือเกิน กลิ่นดอกเอเวียอันหอมชุ่ยไร้ที่ติไปทั่วงาน งานที่ดูเหมือนจัดอย่างเรียบง่ายแต่จริงๆลงมือลงแรงไปเยอะเลยยิ่งกว่าที่คาดไว้เสียอีก งานจัดเน้นสีโทนอ่อนๆไม่เข้มจัดจ้านฉูดฉาดเกินหน้าเกินตาใคร ผู้คนต่างจำได้กับบรรยากาศที่ก้าวมาที่นี้เป็นครั้งแรก
...บางเวลาที่เหงาเดียวดาย ไม่มีใครอยู่ข้างที่ดี ที่มีเวลาดูแลไม่เคยห่าง...
โต๊ะถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบแถว โต๊ะที่แบ่งเป็นห้องๆกลุ่มๆเดิมที่เคยอยู่เรย์ ไอซ์ เซโตะ ที่นั่งโต๊ะเดียวกันกำลังมีพวกเข้ามาแจมแน่นอน ...แลนด์...
"มาๆนั่งๆเร็ว"เรย์พูดทักแลนด์ให้มานั่ง
"พี่มานี้เลยนะ"แลนด์หันขวับตามเสียง
"อ้าว! คาเรนมาทำไมแถวนี้เดี๋ยวก็โดนฉุดหรอกกลับโต๊ะไป"แลนด์พูดกับเด็กสาวข้างๆ ตัวของแลนด์ยังคงบังเธอไว้
"ใครหรอแลนด์"เรย์ถามพลางชะเง้อ
"อย่าเสือกดีกว่า ไอ้เรย์"แลนด์ตะคอก
"ไม่เห็นต้องดุเลยนี่นา"เรย์พูดเสียงเบาๆ
"ไปเถอะจะไปไหนก็ไปเถอะ"เซโตะกล่าวไล่
"มันมีสาวแล้วก็ลืมเพื่อนอย่างนี้แหละ"เรย์บอกกับไอซ์ด้วยความน้อยใจ
ไอซ์ยิ้มพลางส่ายหน้าอยากสะบัดความคิดที่เรย์พูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไรเลย ถ้าแลนด์ได้ยินคงเก็บไปคิดมากเป็นแน่
"ไม่ต้องกังวนหรอกแลนด์มันไม่คิดมากอยู่แล้ว"เซโตะพูดอย่างรู้ทันว่าเธอคิดอะไร แล้วก็ค่อยๆรินน้ำชาใส่แก้วตน
"พูดมากอยู่ได้...มีใครอยากได้อะไรไหม"เรย์บอกพลางยกจานเพื่อไปตักอาหารเพิ่มอีก
ชายใส่แว่นคนเดิมที่ได้ชื่อสั้นว่า เค...เคเดินไปตามงานคงเพื่อตรวจความเรียบร้อยภายในงานมากกว่าจะมาฉลอง ใบหน้าที่ดูเย็นชานั้นดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
เค ...ขยับแว่นตานั้นให้เข้าที่เข้าทางชุดที่ดูเรียบง่ายและสุภาพ ผิวขาวดูเด่นเป็นประกายเมื่ออยู่ที่ใดก็ตามดูดีมีเสน่ห์ ตาสีดำทมิฬ ผมขาวยาวถึงไหล่แต่ถูกรวบไว้ในตอนนี้ ริมฝีปากดูเป็นคนพูดน้อย
"เค"สาวในชุดที่ออกแนวเดียวกับเคที่ดูเรียบง่ายและสุภาพชุดกระโปรงบานสีฟ้า ไร้ลวดลาย ใส่แว่นตาเช่นกันเป็นวงรีขอบฟ้าอ่อนๆ ผมสีน้ำตาลเข้มเหมือนกับตา ริมฝีปากสีชมพูอ่อนบางๆ ดูอ่อนหวานและน่ารักคนละแนวกับไอซ์ที่เรียกว่า...สวย
"ฟลอเรน"เคเรียกชื่อเธอเบาในลำคอ
"เค"เธอยื่นแก้ว น้ำมะพร้าวที่เคชอบดื่มบ่อยๆให้
"ขอบคุณ"เคพูดกล่าวเสียงเรียบๆด้วยสายตาที่ดูไร้ซึงอารมณ์ใดๆเจือปนอยู่เลย
"ไม่เป็นไร" เธอผู้นั้นกล่าวเหมือนไม่เคยสังเกตเห็นความเมินเฉยของเขาเลยแม้แต่น้อย
"สนุกมั้ย" เคพูดสั้นๆราวกับไม่เต็มใจที่จะถาม
"ก็ใช้ได้...ว่าแต่เคเถอะดูไม่สนุกอะไรเลยนะ"เธอผู้นั้นยิ้มแต่ไม่เปิดกว้างเกินไปดูแค่น่ารักเป็นพอแล้ว
งานเริ่มเต็มไปด้วยผู้คนต่างเมืองทั้งในเมืองและนอกเมืองมากมาย อัดเต็มงานเพราะที่นี้ได้ชื่อว่าเป็นที่เรียนอำดับหนึ่งในประเทศและด้านเวทย์ยิ่งเป็น 1 ใน 10โรงเรียนที่ดีที่สุดในด้านนี้
ตอนนี้มีพิธีกรอยู่กลางเวทีอยู่ 2 ชีวิต พวกเขากำลังจะนำเกมสนุกมาให้เล่นตามเคยเหมือนปีก่อนๆที่เขาเป็นพิธีกร
"สวัสดีครับ ขอต้อนรับสู่ราตรีมืดแห่งนี้"พิธีกรชายเกริ่นนำ"ผมเอริก"
"ฉันเรน่าคะ"พิธีกรหญิงรายงานตัว "ในคืนนี้เรามีอะไรมาเซอไพร์"
"ก่อนอื่นเรามีอะไรมาไห้ทายเล่นๆกัน...หมูอะไรหมุนคอได้"เอริกถาม
"โห...มุขโคตรเก่าเลย"เรย์พูดกับคนในโต๊ะกลุ่มเดียวกัน
"หมดเวลาเล่นแล้วคะ"เรน่าพูด"เรามาว่าด้วยเกมที่เราจะเล่นดีกว่านะคะ...เอริก"
"เข้าเรื่องก็ได้ครับเอาไว้เฉลยตอนท้ายก็ได้"เอริกพูดต่อ"วิธีเล่นเราคือต้องเล่นกัน 2 คนจับคู่กัน โดยจับฉลากคู่กัน หนุ่มๆคงชอบละสิ"เอริกพูดอย่างรู้ทัน
เรย์ที่นั่งยิ่มอย่างมีเล่ห์นัยเช่นเดียวกับเซโตะที่นั่งก้มหน้าแอบยิ้มอย่างอั้นไม่อยู่มีแต่ไอซ์เท่านั้นที่ไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรเพราะมั่วแต่คุยกับเพื่อนของเธออยู่
"เอริกเข้าเรื่องได้แล้วคะ"เรน่าบอกกับเอริก
"จ้องหาเป้าหมายตาเป็นมันเชียวน่ะเรน่าฉันรู้ทันหรอก เอาล่ะเข้าเรื่องดีกว่ากติกามีอยู่ว่า ใครหาคู่เจอก่อนชนะ เราจะใช้เวทโบราณเปลี่ยนรูปร่างเธอให้สวยในชั่วพริบตา แต่ฝ่ายหญิงไม่มีสิทธิพูดอะไรหน้าตาที่เปลี่ยนไป เพียงคุณผู้ชายหาคู่ของท่านให้เจอแล้วกระซิบบอกชื่อของคุณแต่สามารถบอกได้เพียงหนเดียวเท่านั้น จะสัมผัสกับเธอได้เพียงเต้นรำเท่านั้น พร้อมหรือยังครับ"
"พร้อมแล้วค่ะ เริ่มดีกว่า"เรน่าค่อยๆหย่อนมือเธอเลยไปในกล่องสีชมพู ซึ่งมีกล่องแดงอยู่ข้างๆ "เริ่มจากผู้หญิงก่อนค่ะ ใครได้ยินแล้วขึ้นมาเลยนะคะ"
"ชื่อ ... คีต้า เอฟเวอลิน ครับออกมาเลย"เอริกประกาศรายชื่อ
"เธอออกไปสิ"เสียงจากกลุ่มข้างๆเซโตะพูดขึ้น
"โห...ไม่อยากเล่นเลยอ่ะ"เสียงทุ้มเล็กๆเล็ดลอดมาจากกลุ่ม มีผู้หญิงคนหนึ่งถูกผลักออกมาผมสั้นหน้าตาเรียกว่าน่ารักไปอีกแบบเสียดายที่เป็น ....ทอม
"มาเลยครับไม่ต้องกลัวคู่ของเธอคือใครเอ๋ย"เอริกเอามือล่วงที่กล่องฉลากและคลี่ออกก่อนจะประกาศ"ชื่อ ... โฮเอดะ เซโตะครับ"
"โชคดีจังเลยนะคะ"เรน่าบอก
"ซวยล่ะซิไม่ว่า"เซโตะพึมพำก่อนจะลุกขึ้นปั้นหน้า
"ว้าย...นั้นเจ้าแห่งเกมนี่ หล่อจังแฮะ"กลุ่มเดิมวิจารณ์เซโตะ
"เพื่อนฉัน"เรย์มองเพื่อนตนที่กำลังดวงตกอยู่ตรงหน้า
"เอาล่ะครับ...คู่ต่อไปคือ เรย์ สเตสบาว"เอริกพูดประกาศ
"แล้วคู่ของเขาก็คือ ...ไอซ์ มอร์ริรัฐคะ"เรน่าประกาศต่อเนื่อง"ถ้าขึ้นมากรุณาแยกฝั่งชายหญิงด้วยนะคะ"
"ต่อเลยนะครับ เรกะ เอเดน"เสียงประกาศที่เข้าหูเซโตะประกาศชื่อลูกพี่ลูกน้องตนออกมา
che
ery
ความคิดเห็น