คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำที่หลงลืม
9 นาฬิกา 53 นาที วันอังคารที่ 15 มกราคม ค.ศ.2030
หลังยุคมืดเทคโนโลยีครอบงำมนุษย์ตลอดจนถึงขีดสุดของนวัตกรรม วิทยาศาสตร์กับเทคโนโลยี ถูกนำมาใช้ร่วมกันจนสามารถที่จะข้ามผ่านกาลเวลาและดึงผลประโยชน์ต่างๆจากเทคโนโลยีที่ก่อให้เกิดวิวัฒนาการของมนุษย์ที่สามารถใช้เวทมนตร์และความสามารถอื่นๆที่เหนือธรรมชาติ การค้นพบมิติต่างๆที่ซ้อนทับกับมิติโลกที่อยู่ในปัจจุบันทำให้เกิดการแปรผันของแผ่นดินที่ประกอบกันกลายเป็นเกาะขนาดใหญ่และมีแหล่งน้ำกลางเกาะที่เกิดจากการประกอบแผ่นดินทวีปต่างๆเข้าด้วยกันเหมือนยุคแรกเริ่มที่มีแผ่นดิน เพียงแหล่งเดียว การเปิดตัวอย่างเป็นทางการของวิวัฒนาการเก้าล่าสุดการเปลี่ยนอนาคตให้กลายเป็นโลกใบใหม่ การเก้านำธรรมชาติในความคิดมนุษย์เริ่มขึ้น แม้ในความเป็นจริงแล้วธรรมชาติต่างหากที่ยอมให้เราเข้าใจเรียนรู้ที่จะเกื้อกูลกัน ด้วยว่าธรรมชาติเก้านำเราอยู่เสมอไม่ว่าเราจะเก้ายาวขนาดไหนก็ตามเพราะธรรมชาติคือต้นกำเนิดแห่งเผ่าพันธุ์ทั้งมวล
การเปิดตัวศิลาจารึกแห่งเวทย์ที่รวบรวมชิ้นส่วนนับหลายพันชิ้นจากทั่วโลกประกอบมาเป็นแท่นที่บรรจุคาถานับแสนถ้อยคำไว้
ในอดีต ค.ศ.2029 การทดลองส่งของไปสู่อดีตเป็นผลสำเร็จ มนุษย์ก้าวข้ามกาลเวลาได้ตอนนี้มีทวีปทั้งหมดอยู่ 3 ทวีป มูแลต แอลต้า มอเทิล อันล้อมรอบด้วยแหล่งน้ำขนาดใหญ่
ณ ประเทศเกวาเลี้ยนใต้ที่ขยายดินแดนกินประเทศยูคไปแล้วบางส่วนในเมืองโรไมตี้ เขตดินแดนตอนใต้ มีโรงเรียนหนึ่งมีขนาดเท่าสองเมืองเล็กๆรวมกัน ใจกลางโรงเรียนที่มีตึกนับร้อย โรงเรียนนี้ถูกตั้งกลางเมืองหลวงโรไมตี้เป็นโรงเรียนที่ส่งเสริมความสามารถเฉพาะอาชีพ โดยเฉพาะในดินแดนตอนกลางของโรงเรียนตึกสูงตระง่านกว่า 100ชั้นใช่บรรจุนักเรียนใหม่และนักเรียนที่สอบเลือกสายไม่ผ่านกว่าหมื่นคนที่มักเป็นลูกคนมีเงินมีฐานะและทั้งคนเคยดังและคนดังอยู่ถึงปัจจุบัน
ในตรอกเล็กๆที่ไม่ค่อยมีคนอยู่ในแถบนอกอาณาเขตโรงเรียน มีเด็กผู้ชายหน้าตาสดใส ผิวขาวเนียนหน้าทรงไข่ ดูอายุราว14ปี นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ผมสีน้ำตาลทอประกายเมื่อโดนแสงสีทองแต่ขณะนี้ผมยุ่งปิดใบหน้าของเขาไว้มิด ตอนนี้เขาถูกล้อมด้วยเด็กผู้หญิงเป็นกลุ่มใหญ่ มีหัวหน้ากลุ่มที่เขารู้จัก....บาเรนเซีย
แม้เธอจะหลงรักเด็กผู้ชายแต่ยังคงปิดบังไว้ต่อหน้าเพื่อนที่เกเรและเก็บกดไว้ ทุกครั้งที่เขาเจ็บเธอจะอยู่เป็นคนสุดท้ายเฝ้าเขาที่สลบหมดสติอยู่ แต่ยังคงไม่จบเมื่อ เธอรู้ว่าเขาเจ็บหนักจากฝีมือของเธอเองด้วยโรคติดตัวแต่กำเนิด....โรคภูมิแพ้ผู้หญิงที่ถูกตัว
นานเกินร่างกายจะทนรับได้ต่อไป ผิวหนังจะไหม้เกรียม ความเจ็บขึ้นสมองสลบหมดสติไป มีทางเดียวที่จะรอดได้คือ....หาผู้หญิงที่มีภูมิต้านทานโรคนี้เพียงแค่มีการแตะตัวส่งพลังจิตอ่อนๆเข้าสู้ร่างกายทางผิวหนัง
..................แต่มีเพียง1ใน 1,000,000 เท่านั้น ที่มีในประวัติศาสตร์มีน้อยนักที่จะเป็นโรคนี้และมีภูมิต้านทานโรคนี้ก็ยิ่งน้อยนัก
"นาย
"นายตื่นเหอะนะ ไม่งั้นฉันฆ่านายแน่"
-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด-ติ๊ด
เสียงเครื่องตรวจร่างกายร้อง ไม่ถึง5นาทีหมอก็รีบเดินเปิดประตูเข้ามาในห้อง บาเรนเซียรีบเช็ดน้ำตาออกและรีบเดินหาหมอ
"เกิดอะไรขึ้นค่ะคุณหมอ " บาเรนเซียเอ่ยถามโดยเร็ว หมอมองดูที่เครื่องตรวจ
ที่ยังไม่หยุดร้อง
"ถึงเวลาเปลี่ยนผิวหนังเทียมแล้วครับ ขอญาติคนไข้รอข้างนอกครับ "หมอพูดอย่างสุภาพแล้วรีบสั่งเปลี่ยนระบบของห้องให้เป็นห้องปลอดเชื้อทันทีผ้าม่านลงมากั้นปิด หมออีก 4-5 คนรีบเดินเข้าห้องไป
"ผิวหนังเทียมacc.เชื่อมต่อ สแกนไวรัสและเชื้อโรคที่สามารถต่อต้านผิวหนัง ตัดผิวหนังที่ติดเชื้อออก "หมอหัวหน้าหน่วยพูด
"หมอค่ะ...มีปัญหาที่ฝ่ามือมีพลังงานต่อต้าน...ผิวหนังเทียม acc.ค่ะ "พยาบาลข้างๆเครื่องตรวจร่างกายรายงานหมอโดยเร็ว
"ลองปรับคลื่นลง20%กระตุ้นกระแสไฟฟ้าอ่อนๆทำลายพลังงานนั้นดู "หมอหยิบสายไฟฟ้าเล็กให้เด็กผู้ชายบนเตียงกำมือไว้
"ส่ง "หมอคนเดิมตะโกน
"ไม่ค่ะ...ยังคงมีพลังงานอยู่และยังคงเพิ่มเรื่อยๆด้วย "พยาบาลคนเดิมพูด
"ตามหมอพลังจิตและเครื่องเดินกระแสเวทย์ "หมอหัวหน้าหน่วยสั่งงาน
-1 ชั่วโมงต่อมา-
"เหลือวิธีสุดท้ายแล้วครับ "หมอผู้ช่วยหัวหน้าหน่วยพูดพลางทำหน้าสลด
แปล๊บ!!!
ความรู้สึกเจ็บแสบไปทั่งตัว ภาพความทรงจำถูกถ่ายย้อนหลัง
...พ่อรักลูกนะ อย่าโกรธพ่อเลยนะ...
ในห้องประตูที่ใกล้ทางออกมากที่สุด เตียงไม้สักกับปุยนุ่มๆแสนนิ่ม ลมเบาๆจากแอร์พัดโชยใส่คนที่นอนบนเตียงนั้น แสงสาดส่องไปที่เด็กหนุ่ม ผิวขาวเนียน หน้าทรงไข่ ดูอายุราว 14 ปี แสงเริ่มส่องเข้าตาชายหนุ่มบนเตียงก่อนจะลืมตาขึ้นเปิดนัยน์ตาสีน้ำตาลสีเดียวกับผมที่มีแดดส่องเป็นประกายสีทอง เขาตื่นขึ้นบิดขี้เกียจ ทำธุระส่วนตัวสักพัก เพื่อเตรียมตัวสอบเลือกหอพักอาชีพ ในห้องสีขาวของเขามีนาฬิกาห้อยอยู่ซึ่งตอนนี้
6:53 วันอังคารที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ.2037
-ก๊อก!-
ความคิดเห็น