คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บันทึกที่ 3
...
เช้าวันนี้ อากาศดีมากเลยครับ เป็นฟ้าหลังฝนที่สดชื้นจริงๆ
วันนี้ผมก็ไปเรียนปรกติ วันนี้มีเรียนพละ กับชมรม เป็นวันเรียนที่สบายสุดๆ ของผมเลย จะว่าไป โยชิมิ ยังไม่ได้เลือกชมรมเลย... ผมชักอยากรู้แล้วสิ ว่าเธอจะเลือกชมรมอะไร ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ ผมก็สะดุ้ง แล้วขยี้หัวตัวเองเบาๆ อย่างสงสัยว่า เดี๋ยวนี้เอาแต่คิดเรื่องของโยชิมิ ผมด่าตัวเองในใจ เหมือนคนบ้า ผมกำลังคิดว่า ผมบ้าไปแล้วที่เอาแต่คิดถึงผู้หญิงที่ยังไม่สนิทกันเลยด้วยซ้ำ..
ถึงโรงเรียน ผมเก็บรองเท้า และเข้าห้อง ผมมองรอบๆ ห้อง ทุกอย่างก็ปกติดี ทุกคนในห้องก็ร่าเริง กันอยู่ทุกวันอยู่แล้ว แต่สำหรับผม จะมีมุมมืดอยู่มุมหนึ่งคือ....
"........" โยชิมิ หันหามาทางผมแล้วพยักหน้า ..นั่นน่ะหรือ คือทำทักทายของเธอ? ..สำหรับผมแล้ว เธอดูมืดมนที่สุดในห้องแล้ว
....หรือผมคิดไปเอง?
.
.
.
...ตอนนี้ ผมเริ่มรู้ตัวแล้ว ว่าผมสนใจโยชิมิจริงๆ แต่สนใจแบบไหน ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี หลังๆ มานี้ผมก็เริ่มคุยกับเธอบ่อยขึ้น เธอเองก็คุยกับคนอื่นๆ เยอะขึ้นเหมือนกัน ดูหมือนว่าเธอจะเริ่มสนิทกับทุกๆ คนแล้วสินะ...
...ถึงจะคุยบ่อยแค่ไหน ผมก็ยังไม่รู้ถึงนิสัยจริงๆ ของโยชิมิซักที เพื่อนคนอื่นๆ ก็คิดแบบผม มีแต่คนบอกว่า เธอเป็นคนแปลกๆ ลึกลับ โลกส่วนตัวสูง แต่ก็เป็นคนอารมณ์ดีพอตัว
...ผมก็คิดแบบนั้นแหละ..
คาบพละ
.
.
นักเรียนชาย นักเรียนหญิงแยกย้ายกันออกไปเปลี่ยนเสื้อ วันนี้ นักเรียนหญิงเรียนที่โรงยิม ส่วนนักเรียนชายเรียนที่สนาม
ระหว่างที่นักเรียนชาย อย่างพวกผม กำลังวิ่งรอบสนามอยู่ ฟ้าก็ครึ้ม เมฆหนาเริ่มปกคลุมรายล้อม หยาดน้ำฝนค่อยๆ หยดลงมา เริ่มโปรบปราย และแรงขึ้น แรงขึ้น...
จนฝนที่ตกนั้น แรงซ่า มาเป็นห่าใหญ่ พวกผม จึงต้องหลบฝนและเรียนกับพวกนักเรียนหญิงแทน นี่คงเป็นเวลาที่มีความสุขสุดๆ ของกลุ่มนักเรียนชาย ส่วนผม..ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น ได้เพียงแค่นั่งวาดรูป มองดูเพื่อนๆ เรียนๆ เล่นๆ กัน...
ก็สนุกดีนะครับ ...
...ขณะที่ผมวาดรูปอยู่ดีๆ
จู่ๆ ลูกวอลเล่ก็พุ่งลอยมายังผม.. ผมที่กำลังตกใจ มัวแต่คิดว่า
"...อะไรกัน...อีกแล้วเหรอ?..." ...นี่ผม มัวแต่ใจเย็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?....
"เฮ่ย! ระวัง!!!" เสียงเพื่อนของผม เตือนสติแต่กว่าผมจะรู้สึกตัวก็พบว่า...
...ใครบางคนมารับลูกไว้ มองจากได้หลังแล้วมั่นใจได้ว่าเป็นผู้หญิง ผมยาวดำขลับ นอกจากนี้ ผมยังมั่นได้อีกว่า....
"อุ่ค!!.." มือของเธอนอกจากจะกระแทกบอลให้ลอยกลับไปแล้ว มือของเธอยังมากระแทกหน้าผมอีกด้วย!
..แรงของเธอ เยอะพอที่จะทำให้เลือดกำเดาผมแทบพุ่งกันเลยทีเดียวครับ...
"ยะ...โยชิจัง มะ...มือเธอน่ะ..."
"คะ......?" โยชิมิ หันมามองผม ถึงกับตกใจเบาๆ เธอรีบเขย่าตัวผมแล้วถามผมซ้ำๆ ว่า ยังไหวหรือเปล่า ไม่เป็นไรนะ จนกระทั่ง..
สติของผมเลือนลอยและ..
จากนั้น ผมก็มึนสลบไป....
ความคิดเห็น