คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [BTS]Bad Boys ss2 : 07
Bad Boys ss2
อนทึ่7
>>8:00<<
Seokjin’s Home
Yoonki Part
อนนี้ผมับเพื่อนๆำลันั่อยู่ที่บ้านอินรับถ้าถามว่าพวผมมานั่ันทำไมหนะหรอ็เพราะว่า….
“เหี้ยนัมุน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เห้ย!!...ินูบอให้ใเย็นๆ่อน”
็เพราะว่าินมันทะเลาะับนัมุนรับทั้พวผมแล้ว็พวโฮอถึ้อรีบมาันนี่ไ
“เห้ยิมึู!!!...เมื่อืนมันแอบไปมีอะไรับะนีในผับ…ใหู้ทำไวะ??...หรือะใหู้ส่เสริมแบบ ‘อุ้ย!!แฟนูมีอะไรับนอื่นไปทั่วน่าส่เสริมั’ี้หรอวะ??” อินว่าออมาพร้อม้อไปที่นัมุนอย่านึโมโห
“นี่ินฟัผมนะ…เมื่อืนผมโนมอมเหล้าริๆนะรับ…ที่มีอะไรับผู้หินนั้นหนะผมไม่ไ้ทำเอนะผู้หินนั้นทำเอทั้หมเลย…เ้าใผมเถอะนะรับ” นัมุนมันพูออมาพร้อมับทำหน้าเศร้า…เอาริๆนะถ้าโฮอทำแบบนี้ผมาม่ายันะนีอ่ะเออ5555 (โห)
“ริป่ะเหอะนอย่ามึมันอีเสือผู้หิรอาโฮอเลยหนิ” อินพูออมาพร้อมับไม่ลืมเหน็บแนมโฮอ
“เหี้ย!ไหมาเ้าู” โฮอบ่นออไปพร้อมเาหัวอย่า ๆ
“มึแหละัวีถ้าแ่่อนมึไม่พานัมุนมันเที่ยวมัน็ไม่เป็นแบบนี้หรอ” อินหันไปโวยวายใส่โฮอแทน
“เห้ยๆ…เี๋ยวินมึอย่าเพิ่พาลิวะใเย็นๆ” แบฮยอนหันไปร้อห้ามอินทันทีที่อีนพาลไปทั่ว
“เหี้ยแม่!!!...นัมุน…ูเยบอแล้วใ่ป่ะว่าถ้าบับูอย่าไปเที่ยวผับ…แ่ไป็ไปไ้อ่ะ…แ่ไม่ใ่ไปแล้วไปมั่วับผู้หิแบบนี้…ฮึ…มึสสารวามรู้สึนรนี้บ้านะ…ฮึ…มึรู้ไหมเมื่อืนูัวลมาถึมึะไปับวี็เถอะแู่็เป็นห่วมึลัวมึะไปทำอะไรที่มันไม่ีึ้นมา..” อินพูออไปพร้อมเว้นัหวะไว้แล้วพู่อ
“ฮึ..แ่วันนี้มึลับ…มึทำใหู้้อเสียใอ่ะนัมุน…มึแม่..ฮึ….ฮือออออออออออออออออ” อินปล่อยโฮออมาพร้อมับทรุลับพื้นบ้านทันที
หมับ!!
แ่นัมุน็รีบวิ่เ้ามาอปลอบอีนพร้อมับให้อีนเอาใบหน้านั้นุลที่อแร่อนเพื่อเป็นที่ระบาย
“ิม อิน..ผมอโทษนะ…แ่ผมสาบานไ้เลยว่าเรื่อเมื่อืนผมไม่ไ้ทำริๆ..แล้วผม็สัาว่าผมะไม่ไปผับอีแล้วนะรับ…โอ๋ๆเลิร้อนะรับนี” นัมุนว่าบ็ลูบลุ่มผมนิ่มออินเป็นารปลอบ
“เนี่ย..พอแม่ืนีันพวู็ไร้่า” านยอลพูออไป
“เออใ่” แบฮยอนเสริม
“รู้ี้ปล่อยให้มันบันายแล้วืนี็ไ้นะ”อุว่าออไป
“นั่นสิๆ” วีเสริม
“ไปๆพวเราลับๆ” ยุนิว่าออมาแล้ว็เินนำไปที่ประูทันที
แอ~
“เหี้ย!!!!!!” แ่พอยุนิเปิประูออมา็้อร้อออมาัๆเพราะเอับผู้มาใหม่อยู่ที่ประู
“ไรับน้อยุนิ…นี่พี่มารอรับเลยนะลับันเลยไหม??” ผู้มาใหม่็ือูโฮนั่นเอ
“เสือ_ว่ะ!!” ยุนิว่าบ็เินลับเ้าไปหลบหลัโฮอทันที
“โหยย…ปาีันะรับแ่หลบหลันอื่น…ืออะไร??” ูโฮว่าบ็ยิ้มให้อีน
“นี่!!ูโฮเลิมาวอแวเมียูไ้ไหม?”โฮอพูออไปพร้อม้อาเม่ใสู่โฮ
“ถ้าูไม่เลิะทำไม??....่าูหรอ หึ!!ไม่มีทาหรออ้อ…อี2วันทามหาลัยประาศว่าใรเป็นพี่รหัสอรุ่นยุนิันแล้วนะ….เรียมัวับเอร์ไพร์ไ้เลยนะรับ” ูโฮพูออไป
“เอร์ไพร์เหี้ยอะไร!!” ยุนิถามออไป
“หึ!!....ไว้รอลุ้นเอานะรับ^^…วันนี้พี่อลับ่อนละัน” ูโฮว่าบ็เินออไปทันที
ปั้!!!
“ยุนิ…อเริ่มไม่อยาให้ิไปมหาลัยในอี2วันแล้วอ่ะ” โฮอหันไปพูับยุนิพร้อมับประอใบหน้าหวานออีน
“อ….ใเย็นๆนะ ิมียอูนะอไม่้อห่วนะ” ยุนิว่าบ็ลูบหน้าอีนเพื่อปลอบวัที่หายไป
“อื้อ...แน่ในะว่าะไม่เป็นอะไรอ่ะ” โฮอถาม้ำออไป
“แน่นอนสิ…เื่อใินะถ้ามีเรื่อะให้ยอูโทรามทันทีเลย” ยุนิว่าออไป
“อื้อ…็ไ้รับ…ั้นวันนี้พวมึทั้หมเลย ไปแ้าวัน…ไม่เลี้ยนะเออ”โฮอว่าออไปพร้อมยืนอยุนิเพื่อรอำอบาทุน
“เออไปๆๆ” <<ทุน
“ั้นgo to าบี!!!” ยุนิะโนออมา่อนะวิ่ออนอบ้านไปนแร
.
.
.
.
.
ร้านาบีปิ้ย่า
“นี่พวมึ!!...ูิๆอันนี้็น่าินเนอะๆ” เมื่อมาถึยุนิ อิน แบฮยอน ีมินและอุบรราเะน้อยทั้หลาย็นั่ิ้มนั่สั่อาหารันยให่
“นี่โฮอ…มึว่าวันนี้พวเราะไ้่ายันให้เมียๆเรานละี่บาทวะ?”นัมุนที่นั่อยู่ับโฮอ านยอล และวีพูออมาให้เพื่อนๆฟั
“ั้น่ำูว่ามาว่า200เื่อููเยประสบมาเว้ย!!”วีพูออมา่อนะถอนหายใเฮือให่
“แ่เพื่อเมียอ่านะเรามำไ้อยู่แล้ว”โฮอว่าบ็ยิ้มรุ้มริ่มให้ับยุนิที่นั่อยู่ร้ามัน
“ยิ้มอะไรหืมไอ้แป๊ะ!!” ยุนิว่าบ็ถามอีนออไป
“ป่าวรับแ่เห็นเมียยิ้มแล้วมันุ่มหัวใ” โฮอว่าออไป่อนะยิ้มให้อีที
“อี๋!!เลี่ยนแรับานนี้” เป็นีมินที่พูออไป
“อิา็บอ…มึ็ไปหาพี่เฮุนมึิโ่วววววววววววว” แบฮยอนพูแะเพื่อนนออไป
“โอ้ย!!...มาแวูอีละเี๋ยวบปาแปาร้าวเะเหอะๆ” ีมินหันไปแวะแบฮยอน
“แยเี้ยวอีละ…เี๋ยว็เรียพี่เฮุนมาล่ามโ่เลยหนิ!!” แบฮยอนว่าบ็แยเี้ยวใส่อีน
“ยุนิ!!..” ู่ๆ็มีเสียๆหนึ่เ้ามาทัยุนิึทำให้ทุสายาหันไปสนใเสียอนที่เพิ่มาใหม่
“อ้าว!!!....ไยอู..พี่อินสวัสีรับ” ผู้มาใหม่็ือยอูและอินนั่นเอ
“ว่าแ่พี่ับยอูมาินาบีหรอรับ??” ยุนิถามอินออไป
“ใ่แ่ยัหาโ๊ะไม่ไ้เลยนมันเยอะมาเลย” อินว่าออไปพร้อมถอนหายใ
“ั้นนั่ับพวผมสิ…เหลืออี2ที่พอี” โฮอเอ่ยวน
“อบุ” อินและยอูอบออไปพร้อมเินมานั่ร่วมวับพวเา
“นี่แบ…เป็นไรไปอ่ะทำไมถึเียบหละ??” านยอลที่ำลัีบเนื้อให้แบฮยอนถามออไปเพราะเ้าัวนั้นเอาแ่เียบไ้สัพัแล้ว
“ป่าว…แบปิี” แบฮยอนว่าออไป่อนะีบเนื้อเ้าปาไป
“ปิหรอ?...เนี่ยหน้าแบูไม่แฮปปี้เหมือนเมื่อี๊เลยนะ”านยอลว่าออไป่อนะเอามือแะหน้าผามนอแฟนัวน้อย
“ป่าวอ่ะ…ั้นเี๋ยวแบไปรับโทรศัพท์่อนนะ”แบฮยอนว่าบ็หยิบโทรศัพท์แล้วเินออไปนอร้านทันที
พรึบ!!
“อ้วนไปไหนรับ??” อินถามยอูออไป
“อ้อไปเ้าห้อน้ำหนะ” ยอูอบออไปพร้อมับเินออไปทันที
.
.
.
.
้านแบฮยอน
“แม่!!!...ันมาเอนที่ไม่อยาเอวยิป!!”แบฮยอนสถมบทออมา
“แบ…หมายถึเราใ่ป่ะ” ู่ๆยอู็โผล่มาาไหนไม่รู้พูออไป
“หึ!!...รู้ัว็ีแล้วหนิ…แล้วนี่ยัะามมาอีะามมาทำไม??” แบฮยอนพูับยอูออไป
“นี่แบ…เราเป็นห่วแบนะ…เลิมาทำเสียน่าลัวแบบนี้ใส่เราไ้ไหม” ยอูว่าออไปพร้อมับเินมาับ้อมืออแบฮยอน
พรึบ!!
“เอามือสปรๆออไปะ!!” แบฮยอนสบัมืออยอูออพร้อมวาใส่อีน
“ฮึ…ทำไมอ่ะแบ…เลิเป็นแบบนี้เถอะเราเยสนิทันที่สุไม่ใ่หรอ??”ยอูว่าออไปพร้อมับพยายามลั้นน้ำา
“เมื่อ่อนอ่ะใ่แ่ว่า….
มันเปลี่ยนไปั้แ่ที่มึหัหลัูไยอู”
.
.
.
.
.
.
ภายในร้าน
“ทำไมสอนนั้นไปันนานัวะ??”านยอลพูออมา
“ไม่รู้ิ…” โฮออบออไป
“านยอล” ู่ๆอิน็ทัานยอลึ้นพร้อมทำสีหน้าริั
“รับพี่อิน?” านยอลานรับอีน
“านยอลว่าสอนนั้นะไป้วยันไหม??” อินว่าออไป
“ไป้วยัน???...ไปุยหรอพี่?” านยอลถามออไป
“อืมใ่…็ออไปเลียร์เรื่อเมื่อหลายปี่อนไ” อินว่าออไป
ปึ้!!!
ไม่รอ้าอินและานยอล็รีบวิ่ออไปาโ๊ะทัู้่นทำให้เพื่อนๆในโ๊ะันหม
“ไปไหนอมันวะ??”ยุนิว่าออมา
“ไม่รู้แม่”อุเสริม
.
.
.
.
.
นอร้านาบีปิ้ย่า
ผลั่!!!...ุบ!!
“อึ!!...พอใรึยัแบ??...หายโรธเราไ้รึยั?” ยอูที่ล้มลไปับพื้นเพราะแร่อยาหมัอแบฮยอนพูออมา
“แฮ่ๆ…ไม่…นอย่ามึอ่ะยอู่อให้ทำอะไร็ไม่มีวันใ้สิ่ที่มึทำไ้หรอ”แบฮยอนพูออไปพร้อมับำหมัแน่น
“แบ…เราอโทษริๆนะ….หายโรธเราเถอะ…เราลับมาสนิทันเหมือนเิมเถอะนะ” ยอูพูออมาพร้อมยืนึ้นอย่าทุลัทุเล
“ฟันะ….เหุาร์วันนั้นอ่ะ…วันที่มึบอะ่วยูีบานยอลแ่มึลับะ้าบไปแะเอ….ถ้าูับไม่ไ้านยอล็บับมึไปนานแล้วมั้ป่านนี้” แบฮยอนพูออมาพร้อมับำหมัแน่นยิ่ว่าเ่า
“็นั่นมันอีไ….แล้วะทำยัไมึถึะลับมาืนีับเราอ่ะ??...บอมาสิเราสำนึผิแล้วริๆ….แถมอนนี้เรา็มีพี่อินแล้วไ….เราไม่ไ้อบานยอลแล้ว” ยอูพูออไปพร้อมับเินเ้าไปใล้ๆแบฮยอน
“มึอย่าเ้ามานะไม่ั้นู่อยแน่” แบฮยอนว่าออไปพร้อมับ้าหมัรอ
“พอเถอะแบเราอโทษนะ…หายโรธเราเถอะ..ฮึ!!” ยอูลั้นน้ำาแล้วพุ่เ้าอแบฮยอนโยไม่ลัวว่าอีฝ่ายะ่อยนลับ
หมับ!!
ยอูโผเ้าอร่าอแบแน่นนอีฝ่ายเริ่มใอ่อนแล้วออบ
“ฮึ….ฮือออออออ…แบ…ห…หายโรธเราเถอะนะ…เราอโทษ….เราอโทษ….ฮืออออออออออออ”ยอูอแบฮยอนแน่นแล้วปล่อยโฮออมาเพราะัวเอนั้นรู้สึผิริๆ
“อื้ม…ูไม่โรธแล้วๆ…ถ้ามึรู้สึผินูรู้สึผิามนานี้….มาๆร้อไห้ให้เ็มทีู่ะปลอบเอ” แบฮยอนว่าบ็ลูบหัวทุยๆออีนเป็นารปลอบ
ทั่ๆๆๆ
“แฮ่ๆ…แบ ยอ”เมื่อานยอลแล้วอินมาถึ็้ออึ้เพราะเห็นภาพที่ยอูเอาหน้าอนุที่หลาไหล่อแบฮยอนแล้วร้อไห้ออมาโยที่แบฮยอนนั้นำลัปลอบอีนอยู่
“อ้าวาน พี่อิน^^…” แบฮยอนหันไปเรียทั้2น
“แล้วนี่ยอเป็นอะไรอ่ะทำไมถึร้อไห้?” อินเินมาถามแบฮยอน
“อ้อ…พวเราแ่เลียร์เรื่อในอีันนิหน่อยหนะรับ…แ่อนนี้ปรับวามเ้าใันแล้ว” แบฮยอนอบออไปพร้อมับลูบหัวอยอูไปมา
“เรื่อูใ่ป่ะแบ”านยอลเินมาหาแบแล้วถามออไป
“อื้อ…แ่ไม่้อห่วนะพวเราทั้3ะลับมาสนิทันเหมือนเิมนะ”แบฮยอนอบออไปพร้อมยิ้มออมาบาๆ
“ฮึ…ฮือออออออ…ฮือออออออออ”ร่าบาอยอุสั่นไม่หยุ
“พี่ว่ายอไม่หยุร้อไห้่ายๆแน่ๆ…ั้นพี่อพายอลับ่อนนะ”อินว่า็เินไปประอร่าบาอยอแล้วพาลับหอไปทันที
“ฮึ….ฮือออ…ฮึ” ยอู็ยัร้อไห้่อ
“ั้นฝาูแลเพื่อนผม้วยนรับพี่อิน” แบฮยอนว่าบ็โ้ให้นที่อายุเยอะว่า
“ไ้ๆ” อินว่าบ็พายอูลับไปทันที
“นี่แบ..” านยอลเรียอีนที่ยืนอยู่้าๆ
“หืม??”แบฮยอนหันไปามเสียเรีย
“ลับเ้าไปินันไหม??...พวนั้นรอแล้ว”านยอลว่าบ็ูมืออแบฮยอนเ้าร้านทันที
.
.
.
.
.
โ๊ะ!
“พวมึน้อแบสุสวยลับมาแล้ว!”เมื่อถึโ๊ะแบฮยอน็พูออมาทันที
“โหยยย…ไปไหนมาเนี่ย?นานิปหาย” อินว่าออไป
“มีเรื่อนิหน่อย…เออพี่อินับยอูลับไปแล้วนะ” แบฮยอนพูออไป
“ไปไหนอ่ะ??”ยุนิหันไปถาม
“พอีพวเาิธุระ”านยอลอบออไป
“อ้อๆ….มาๆพวมึแๆ” ีมินวนทั้สอให้ิน่อ
“มาๆลุยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”แบฮยอนพูออมาพร้อมับนั่ิน่อ
.
.
.
.
.
.
>>3ทุ่ม<<
หออโฮอและยุนิ
“โฮอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ยุนิพุ่ออมาาห้อน้ำในสภาพุนอนุมะมและไปหลบหลัโฮอทันที
“เห้ยๆ…ิเป็นอะไรรับ??...มีอะไรในห้อน้ำหืม??” โฮอหันไปถามร่าบา
“ื้อ!!!...มี…มะ…มีแมลสาปอยู่ในห้อน้ำ่า!!”ยุนิว่าบ็อร่าสูไว้แน่น
“หึ!!เี๋ยวอัารให้” โฮอว่าบ็เินเ้าไปัารับแมลสาปในห้อน้ำ
“อ่ะเสร็แล้ว…หายลัวไ้แล้วนะัวเล็” โฮอว่าบ็เินไปลูบลุ่มผมอยุนิอย่าเอ็นู
“ื้อออออ!!!...อบุนะุม้าอน้อเ่า…น่ารัที่สุ” ยุนิว่าบ็ุ๊บปาอีนเป็นราวัล
ุ๊บ!!
“โ้ยยย…ไปน่ารัมาาไหนเนี่ยรับ…น่ารัแบบนี้ให้ไ้ทุวันเลย็ีนะรับ”โฮอว่าบ็หอมแ้มอีน
ฟอ
“ื้อ!!!....พอแล้วๆ…ไปนอนไ้แล้ว” ยุนิว่าบ็เินเ้าห้อนอนไป
‘แฟนใรน่ารััรับ’
ำสอนท้ายอน:
ทุนย่อมมีเพื่อนไม่ว่าเราะทะเลาะับเพื่อนให้แรแ่ไหน..็้อมีารให้อภัยัน…ถ้าทั้2ฝ่ายลัวเสียฟอร์มในารอโทษทัู้่…ผลที่ามมาอาะไม่ไ้ีเสมอไปเพราะะนั้นถ้าเราเป็นฝ่ายอโทษ่อนมันไม่ไ้น่าอายเลย…แ่มันหมายถึารที่เราไ้รัษาวามสัมพันธ์เอาไว้
บไปแล้วนะะเป็นยัไบ้าเอ่ย..^^…มีำผิออภัยนะะ
อย่าลืมเม้นนะะ…อนมาเลยไม่มีนเม้นเลย
1เม้น=1ำลัในะะ
FROM:lพ้ol้o
ความคิดเห็น