คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [BTS]Bad Boy ss2 : 11
Bad Boys ss2
อนที่11
ร้านาบีปิ้ย่า
“นี่…วันที่ไปทะเลอ่ะไปันี่วัน??” แบฮยอนถามออมา
“็4วัน3ืนไ” อินอบออไปพร้อมับีบเนื้อป้อนนัมุน (อี๋เหม็นฟามรัส์:ไร์)
“โอ้ย!!หวานันัเลยนะ พวมีู่ทั้หลายยยยยยยยยยยย” ีมินบ่นอุบอิบออไปพร้อมับเบะปาแร
“5555่วยไม่ไ้็ไม่หาสันหละ” ยุนิพูออไปพร้อมยิ้มๆให้เพื่อนอนที่หน้าบึ้เป็นหมาหอย
“ยัไม่อยามีอ่ะอยู่่าพวมึีว่า55555”ีมินว่าออไปพร้อมับยิ้มแห้ๆ
“ไม่อยามีหรือแอบอบใรอยู่รับบบบบบบบ” อุพูออมาพร้อมับแวร่าบาเล่นๆ
“เลิแวูไ้แล้วโว๊ะ!!!!!!!!!” ีมินบ่นออมาเพื่อลบเลื่อนวามเินอายที่โนแว
“5555ไอ้หมูเิน้วยว่ะ5555”แบฮยอนว่าออมาพร้อมับยิ้มน้อยๆให้เพื่อนอน
“อะไรอมึแบ!!”ีมินบ่นออไปพร้อมับมอวาใส่เพื่อนอน
“พอๆเลิัันแล้วมาแไม่ั้นอีสัพัินับยุนิะินหมร้านแล้ว” นัมุนว่าออไปพร้อมับมอแฟนอนและยุนิที่ินเอาๆไม่สนใโลเลย
“นี่ิรับ…ินอย่าับพรุ่นี้ะไม่ไ้ินอีเลยนะ” โฮอหันไปพูับยุนิพร้อมับยื่นน้ำให้แฟนัวน้อย
“โหยยยยยยยย..อ็ ็พรุ่นี้สอบวันแรอ่ะอปลปล่อยสัวันเถอะ” ยุนิว่าออไปพร้อมับีบหมูเ้าปาไป
“รับๆๆๆๆๆ” โฮอว่าออไปพร้อมับนั่ินหมูไป
.
.
.
.
.
.
4วัน่อมา
Yoonki Part
สวัสีรับอนนี้ผมมิน ยุนิ ำลันั่เป็นวิาผีหลอไฟนีออนอยู่ภายในห้อสอบรับ..อนนี้ือผมำลันั่สอบวิาสุท้ายในภาบ่ายอวันนี้รับ ึ่ผมอยาะสอบให้เสร็เร็วๆมา (อยาไปเที่ยวแล้ว!!) ึ่ยอูที่นั่สอบอยู่้าๆผม็ำลัมีสีหน้าเลียมาไม่่าาผม ็้อสอบมันยาริๆ TT... ป่านนี้เพื่อนๆพี่นั่รอพวผมนราอแล้วมั้
“ยุนิๆ” <<ระิบ
“หืม??” <<ระิบ
“ทำเสร็ยัในห้ออนนี้เหลือแ่ 5นแล้วนะ” <<ระิบ
“แปปนะยอ..อี1้อไปส่่อนเลย็ไ้”<<ระิบ
“อ่า..ั้นูไปส่แล้วรอหน้าห้อนะ”<<ระิบ
“เๆ”<<ระิบ
.
.
.
.
.
>>15:55น.<<
“ย๊อ ไปันเถอะ” ยุนิที่วิ่ยิ้มร่าออมาาห้อสอบ็ะโนเรียเพื่อนัวเล็ที่นั่รอนอยู่หน้าห้อสอบ
“อื้อ…พวนั้นรออยู่หน้าึะ” ยอูว่าออไปพร้อมับลุึ้นแล้วูมือร่าบาให้เินลมาาึ
“ไอ้ม้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ยุนิที่เินลมาเมื่อเอโฮอำลันั่อยู่็วิ่รไปทาร่าสูแล้วอนอีนหายใไม่ออันเลยทีเียว
“โอ้ยๆๆๆ…นี่พวมึหวานอะไรเรใพวู้วยนั่เป็นหัวหลัหัวออยู่ั้12ัว”านยอลพูออมาพร้อมับเบะปาแร
“ผัวูอย่าเสือ!!” ยุนิว่าออไปพร้อมับอโฮอแน่น
“โหยยยยยยยยยยยยย..โหรับเมียูๆ5555” โฮอว่าออไปพร้อมับร่าบามานั่ที่ัอนแล้วโอบอา้านหลั
“5555เพื่อนอน้อยอนี่เฮฮาันีนะ” เฮุนว่าออไปพร้อมับเินมาโอบไหล่ยอูที่ำลัยืนุยับแบฮยอนอยู่
“เห้ย!!!..ไอ้เหี้ย!!!เมียูๆ”อินว่าออไปพร้อมวิ่ไปึร่าอยอูมาไว้ในอ้อมอ
“โอ้ยๆๆๆ…วุ่นวายแล้วรับ5555” เป็นริสที่บ่นออมา
“อ้อทุนไ้รู้ัพวพี่ๆพวนี้แล้วใ่ไหม” ยอูหันมาถามเพื่อนๆ
“อื้อ!! รู้ัแล้วพวพี่เาูไร้สาระันมาเลยอ่ะ” อุพูออไปพร้อมหัวเราะแห้ๆ
“โอ้ย..เหมือนโนน้อ่า” เฮุนว่าออมา
“็โน่าไรับ” ิ่วหมินอบออไป
“อ้าวหรอ5555”เฮุนหัวเราะลบเลื่อน
“ทุนเ็บอมาแล้วใ่ไหม?” นัมุนถามออไป
“อื้ม!!”<<ทุนยเว้นยุนิและโฮอ
“ห๊ะ??...ไม่มีใรบอูเลย่าะไปหลัสอบ” ยุนิว่าออไปพร้อมทำาโ
“ไม่้อเลียรับุเพื่อนเพราะว่าพวูะไปลบ้านไอ้โฮอัน พ่ออโฮอบอว่าะไปส่โอเ๊??” อินว่าออมา
“อ้อ…แล้วพ่อะเอารถู้ไปหรออ?” ยุนิหันไปถามโฮอ
“อื้อ..เอาไปสอัน ันนึพ่อับอีันลุที่บ้านับ” โฮออบออไป
“ั้นไปเอันที่บ้านโฮอนะ” วีว่าบ็แยย้ายไปทันที
.
.
.
.
.
บ้านโฮอ
“แม่!!!!!!!!!!!!!!!” เมื่อถึบ้านโฮอ็โผเ้าหาแม่อนทันที
“เป็นอะไรอแเนี่ย ไม่อาบนอื่นบ้าหรือไหืม?” ผู้เป็นแม่ว่าออไปพร้อมับลูบหัวลูาย
“แม่~~เห็นระเป๋าิไหมรับ??” ยุนิเินไปหาแม่อโฮอแล้วถามออไป
“อ้อแม่เ็บให้แล้ว๊ะ” แม่ว่าออไปพร้อมลูบหัวอีน
“ื้ออออออ…อบุรับ^^” ยุนิอบออไปพร้อมับอแม่ลับ
“เอ้าๆ แม่ๆอย่าเพิ่รั้ลูสะใภ้ ไ้เวลาที่พ่อ้อไปส่ลูๆแล้วรับ” พ่ออโฮอเินลมาพร้อมับระเป๋าอยุนิ
“พ่อออออออออออ…อบุนะรับที่เอาระเป๋าลมาให้ิอ่า” ยุนิว่าออไปพร้อมับยิ้มให้พ่อ
“ไม่เป็นไรๆ”นเป็นพ่อว่าออไปพร้อมับลูบหัวยุนิอย่าเอ็นู
“พ่อ!!!!!!!...สนใลูแท้ๆนนี้หน่อยสิรับ”โฮอว่าออไป้วยน้ำเสียอนพ่อน้อยๆ
“ลูทรพีแบบมึไม่แปลหรอที่พ่อมึะูแลลูสะใภ้ว่าอ่ะ55555” านยอลพูึ้นมาพร้อมหัวเราะน้อยๆ..าม้วยเพื่อนนอื่นๆที่นั่อยู่้วย
“โหหหหหหหหห…ไอ้หูาเอาใพ่อไปเลย..พ่อเห็น้วย” พ่ออโฮอหันไปพูับานยอล
“พ่อ!!!!!!!!...นี่ยัเห็นผมเป็นลูอยู่ไหม” โฮอโอรวออไปพร้อมับหันไปหาแม่ับยุนิที่ยืนยิ้มอยู่
“ยุนิ~~~…ใรๆ็ไม่รัอเลยอ่า” โฮอเินไปหายุนิพร้อมับอร่าบา
“โอ๋เอ๋…ูสนใมึ็ไ้ สสาร55555” ยุนิว่าออไปพร้อมับลูบหัวอีน
“โอ้ย!!..ลูใรเนี่ยอ้อนเมียอย่าับอะไรีหมสภาพหม55555” ผู้เป็นแม่ว่าออไปพร้อมับหัวเราะออมาน้อยๆ
“แม่้อเรียว่า นลัวเมีย2017รับ ทุวันนี้มันลัวยิ่ว่าอาารย์ที่โหๆอี” นัมุนว่าออไป
“ไอุ้น!!!!....ลับไปพูับเมียมึไป๊!!” โฮอหันมา้อเพื่อนเบาๆ
“เอาหละๆ…พ่อว่าเราไปันเถอะเี๋ยวะถึึ” ผู้เป็นพ่อว่าออไปพร้อมับเินนำทุนไป
.
.
.
.
“เอาหละเรามาแบ่รถันนะ พวเรามี14น ะแบ่นั่รถละ7นนะ” โฮอว่าออไป
“ันแรมี ู โฮอ วี อุ ิน นัมุน และีมิน ันที่2มี านยอล แบฮยอน ยอู พี่อิน พี่เฮุน พี่ิ่วหมิน และพี่ริส…ามนี้นะ” ยุนิเอ่ยออไปพร้อมับพาทุนไปยัรถอนเอ
.
.
.
.
.
รถันแร
“นี่ๆพวมึ..มาเล่นทายำถามันไหม?” อินเอ่ยออมา
“เอาิๆ…ใระถามๆ” นัมุนเอ่ยออไป
“ู่อนๆ” โฮอว่าออไป
“ว่ามาๆ”<<ทุน
“เลอะไรมา่อน 1 2 3” โฮอเอ่ยออไป
“เล0” วีพูออมา
“แล้วเลไรวะ ็มีแ่นี้ หรือ-1”ยุนิว่าออมา
“ยอมันยั??” โฮอถามออมา
“อืม”<<ทุน
“็เลที่มา่อน1 2 3 ็ 1 2 2 ไ” โฮอว่าออไป
“ผ่ามผามมมมมมมมมมมมมมมมมมมม” นัมุน
“อบใที่บมุใหู้รับ” โฮอว่าออไป
“ไหนใระถาม่อ?” อิน
“ูๆ”วี
“ว่ามาๆ” อุเอ่ยออไป
“นอะไรเอ่ยปาอยู่ใ้เท้า ปี็อยู่ใ้เท้า” วีถามออไป
“นพิาร” ยุนิ
“นิไม่ปิ?” ีมิน (ูมีบทแล้วแม่เ้า)
“ผิๆ” วีพูออไป
“แล้วนอะไร?” อิน
“นถูเหยียบ!”วี
“แฮร่!!!!!!!” อุ
“ูว่าเราเลิเล่นันเถอะเี๋ยวะไ้่อยันสัย” ีมิน
“เออ็ริ”<<ทุน
.
.
.
.
.
รถันที่2
“นี่ๆยอรับ” อินหันไปสะิร่าบา้าๆที่นั่้อร่าสูาแป๋ว
“รับ??” ยอูานออไปพร้อมับมอร่าสู
“สลับที่นั่ับพี่…พี่ไม่อยาให้เราไปนั่้าไอ้เฮุน”อินว่าออไป
“ไ้รับ” ยอูพูอย่าว่า่ายพร้อมับไปนั่ที่ออินโยอินมานั่แทนที่อยอู
“โหยยยยยยย..มึหวเมียเินไปนะอูอบโยโอาสบ้าิวะ” เฮุนหันไปบ่นใส่อิน
“เมียู!!!!!...ไม่มีปัาหาเอไ” อินว่าออไป
“โถ่..อีเหี้ย!!น้อีมินเาไมุ่ยับูเลยอ่ะ” เฮุนว่าออไป
“็เรื่ออมึอันนี้เมียูอย่าเสือรับ”อินว่าออไป
“แล้วถ้าูะเสือเรื่อเมียมึ มึมีปัหาไหม?” เฮุนว่าออไป
“ั้นพี่เฮุนแบถามอะไรหน่อยไ้ไหมรับ?”แบฮยอนหันไปหาพวรุ่นพี่ที่นั่อยู่้าหลัแล้วพูับเฮุน
“ไ้สิว่ามา” เฮุนว่าออไป
“เวลาพี่อินำลัทำารบ้านับยอูแล้วพี่อินำลัะเสียบยออ่ะ พี่ไ้ไปเสียบับเาไหมรับ?”แบฮยอนถามออไป ึ่ำถามนี้็ทำเอายอูหน้าแแ๊เลย
“ไม่”เฮุนอบออไป
“นั่นแหละรับพี่็ไม่วรไปยุ่เรื่อเมียนอื่นเานะ…้วยวามหวัีาน้อนนี้” แบฮยอนว่าบ็ยิ้มให้เฮุนอ่อนๆ
“เร้…ไ้ว่ะอบุมาน้อแบ” อินว่าออไปพร้อมับอบุร่าบา
“ไม่เป็นไรรับเพราะำนี้ผมเอามาายอ” แบฮยอนพูออไป
“แบ๊ บอนอื่นทำไม” ยอูว่าออไปพร้อมับหลบหน้าอิน
“ัวน้อยอพี่แสบไม่เบาเลยนะ” อินว่าออไปำๆ
‘โอ้ยยยยยยยยย แม่า ยอโนรุม’
.
.
.
.
.
.
>>17:00น.<<
ทะเล
“พ่อลับบ้านีๆนะรับ” โฮอว่าออไป
“พ่อรู้แล้วไอ้ลูาย…อให้สนุับทริปนี้ันนะเ็ๆ”พ่ออโฮอว่าออไป
“ร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ” <<ทุน
“ทุนั้นไปโรแรมเลยเนอะป๊าับม๊าอูรออยู่”อินว่าออไป
“อื้อ”<<ทุน
หน้าโรแรม
“ป๊าม๊า!!!!!!!” เมื่อถึหน้าโรแรมอิน็โผเ้าอพ่อแม่ทันที
“ว่าไไอ้ลูายหายหน้าหายาไปนานเลย” พ่อออินพูออมาพร้อมลูบหัวลูายสุที่รั
“ินไม่ว่าเลยนี่รับ” อินพูออไปพร้อมับยิ้มนาหยี่
“อ้าว!!พาเพื่อนๆไปที่ห้อพั่อนเลยนะ แล้วหลัานั้นนัมุนับินมาหาป๊าับม๊า้วย” ผู้เป็นพ่อว่าออไปพร้อมับเินหายเ้าไปในโรแรม
“ไปเี๋ยวูพาไปห้อพั” อินว่าบ็เินนำไปทันที
.
.
.
.
.
.
“ห้อพัมี6ห้อนะ
ห้อ104เป็นห้ออโฮอับยุนิ
ห้อ105เป็นห้ออวีับอุ
ห้อ106เป็นห้ออัน นัมุนและีมิน
ห้อ107เป็นห้ออานยอลและแบฮยอน
ห้อ108เป็นห้ออพี่อินและยอู
ห้อ109เป็นห้ออพี่ริส พี่ิ่วหมิน และพี่เฮุน ส่วนห้อนี้ใระนอนพื้นเป่ายิุบันเอนะรับ ฝูับหมอนในู้รอับพอร์อยู่555555” อินเอ่ยบ็แุแห้อให้ับทุๆนและนับนัมุน็เินลไปหาพ่อับแม่้าล่าทันที
.
.
.
.
ห้อโฮป้า
“ิรับ” โฮอเอ่ยเรียร่าบาที่ำลััเสื้อผ้าใสู่้
“หืม??”ยุนิหันไปหาร่าสู
“อมีอะไระให้รับ” โฮอเอ่ยออไป
“อะไรหรอ??” ยุนิถามออไปพร้อมทำสีหน้าสสัย
“หลับา่อนสิ”โฮอว่าบยุนิ็หลับาลทันที
“ลืมาไ้ยัอ่ะ?” ยุนิถามออไปทั้ๆที่ยัหลับาอยู่
“ลืมาไ้แล้วรับ”โฮอว่าออไป
“!!!!!” เมื่อยุนิลืมา็้อถึับอึ้เพราะว่าเมื่อลืมาึ้นมา็พบับร่าสูที่ยืนอยู่รหน้าพร้อมับสร้อยที่มีี้รูปอินฟินิทและหัวใสีเินห้อยู่ัน
“อสั่ทำให้พิเศษเลยนะ…เป็นอวัอบุที่ิยอมทนอยู่ับนี่เ่าแบบอ อยู่ับนที่ไม่ไ้เรื่ออย่าอ”โฮอว่าออไปพร้อมับใส่สร้อยให้ยุนิและหอมแ้มร่าบาไป1ฟอ
ฟอ
“ื้อออออออออออ…..นบ้า!!!” ยุนิว่าออไปพร้อมับะเินหนีแ่็โนร่าสูุแนเอาไว้
“ไปไหนเล่ารับ….ออหน่อยนะอยาอเมีย”โฮอว่าออไปพร้อมอร่าบาแน่น
“ฮึ่ย!!!็ไ้!!!” ยุนิว่าออไปพร้อมยืนให้โฮอออยู่อย่านั้นไปเรื่อยๆ
‘ที่ยอม็เพราะวันนี้น่ารั่าหาเล่า!!’
้านบนือสร้อยที่พี่โฮอให้ยุนิอเรานะะ Cr.ในภาพเลย้า (ัวเล็ๆบนเส้นสร้อยนะ)
ว้าว อนนี้็บไปอีอนแล้ว อย่าลืมเม้นันนะ ไร์รออบลอเวลาเลยนะ^^..มีำผิออภัย่ะ
1เม้น=1ำลัใ่ะ
FROM:lพ้ol้o
ความคิดเห็น