อันตรายพิฆาตใจ (มี E-book)

 

"ถ้าผมยังไม่ได้ลูกจากคุณก็ไม่ต้องคิดไปไหนทั้งนั้น อยู่กันไปจนกว่าจะท้องนั่นแหละ คลอดลูกเมื่อไหร่ผมจะเป็นคนปล่อยคุณไปเอง”

​

          โปรย 1

          “ผมอยากได้ลูก... แค่ลูก”

          คนที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากคนที่เธอทุ่มเทความรักให้อย่างหมดใจปากคอสั่นระริก ดวงตาที่ปิดสนิทผลักน้ำตาหยดแรกออกมาอย่างเงียบงัน

          “แค่นั้นเหรอคะ”

          “หรือคุณคิดว่าตัวเองมีค่ามากกว่านั้น ไม่สำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเหรอพราวพิลาส”

          คนฟังถึงกับส่ายหน้าไปมาในอกกว้าง ใบหน้าขาวซีดสลับแดง ไม่อยากยอมรับเลยว่าสิ่งที่เธอกลัวมาตลอดจะกลายเป็นความจริงอันเจ็บปวด

         "คุณทำแบบนี้ทำไม”

          “ก็แค่อยากได้ลูก ไม่ได้อยากได้เมีย”

          พลั่ก!

          ทันทีที่กำปั้นน้อยๆ ทุบพลั่กลงมาบนอก คนที่กอดร่างเล็กไว้ก็กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นพร้อมกับกดคางล็อกไว้ไม่ให้หญิงสาวขยับเขยื้อนตัว

          “ฉันเป็นคนนะคุณเรนาลโด ฉันมีหัวใจไม่ใช่สัตว์เลี้ยง...”

          “ทำไมจะไม่ใช่!”

          “ถ้าคุณไม่เห็นแก่พราว คุณก็น่าจะนึกถึงเด็กบริสุทธิ์ที่เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยบ้าง คุณแค่อยากได้ทายาทสืบสกุลแต่คุณลืมไปแล้วเหรอคะว่าเขาเป็นคน ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงอย่างที่คุณทำกับฉัน!” เธอกลั้นสะอื้นจนตัวสั่น แรงบีบรัดในอกด้านซ้ายทำให้หายใจไม่ทัน และมันจะไม่เจ็บแบบนี้เลยถ้าเด็กคนนั้นจะไม่มาอยู่ในท้องเธอแล้ว

          “คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้ลูกตัวเองน่าสงสารขนาดนั้นเลยเหรอ ฟังไว้นะพราวพิลาส ลูกผมจะมีทุกอย่างที่คนอื่นมี เขาจะได้รับความรักจากปู่ย่ากับผมอย่างเต็มเปี่ยม แล้วก็จะได้อยู่ท่ามกลางความรักที่คนอย่างคุณอาจไม่เคยรู้จัก”

             โปรย 2

          “รสชาติยังหวานเหมือนเดิมเลยนี่ ถึงว่า... เนื้อหอมแบบนี้นี่เองถึงได้มีผู้ชายหน้าโง่มาตกหลุมพรางซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”

          “คุณเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นใช่ไหมคะ ถึงได้มาอ้างคำว่าผัวจากฉันเอาตอนนี้”

          “พราวพิลาส!”

          “หรือไม่จริงคะ?”

          คนที่ถูกความโมโหเล่นงานเอื้อมมือไปบีบต้นแขนเล็กแน่น พร้อมกับพูดบางอย่างที่เคยพูดเมื่อนานมาแล้วด้วยเสียงห้วนกระด้างที่ฟังดูก็รู้ว่าพร้อมจะเหยียบเธอให้จมดิน

          “อย่าสำคัญตัวผิดว่ารสชาติของคุณมันต่างจากผู้หญิงคนอื่น ลืมไปแล้วเหรอว่าตอนเราอยู่ด้วยกัน ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณ เพราะฉะนั้นต่อให้เป็นโสเภณีข้างถนน ผมก็เอา!”

          ประโยคเจ็บแสบที่ฝังอยู่ในความทรงจำยังคงบีบรัดหัวใจจนปวดหนึบ ทำให้คนที่ตกอยู่ในสภาพอัปยศซ้ำแล้วซ้ำเล่าก้มหน้าลงอย่างอดสูในโชคชะตา

          “แล้วที่ผมยกเอาเรื่องเก่าขึ้นมาพูดก็เพราะยังรู้สึกว่ามันเป็นช่วงชีวิตเดียวที่ผมเสียดายที่สุดที่ต้องมาเจอผู้หญิงต่ำๆ แบบคุณ แล้วถ้าเลือกได้ ผมจะไม่ขอพบเจอหรือกลับมารู้จักคนที่ผมเกลียดชังเข้าไส้อีก!”

 **อีบุ๊กมีวางขายที่ meb แล้วนะคะ

**นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่ เหตุการณ์ หรือชื่อนามสกุลต่างๆ เป็นเพียงเรื่องสมมติเท่านั้น บางช่วงบางตอนอาจมีการบรรยายฉากร่วมเพศ ความรุนแรง หรือบทสนทนาที่ไม่สุภาพ นักอ่านควรใช้วิจารณญาณในการรับชม และห้ามคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหาโดยเด็ดขาด

ฝากกดติดตาม กดหัวใจให้ไรท์บ้างน๊าาาา

ช่องทางติดตาม  Tiktok : ณัฐกานต์ 

(@natthakan_writer)

Youtube : ณัฐกานต์ นิยายรัก (กดติดตามไว้ได้น๊า)​