อันตรายแสนสวาท [♥ เถื่อนร้าย ♥ ]

  เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะดูแลและรักจนหมดหัวใจ...

 

             โปรยปราย 1

               “ทำแบบนี้มันหยามหน้ายายพราวชัดๆ เลย!”

          หญิงสาวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ก็จะไม่ให้เธอโกรธได้ยังไง ในเมื่อชายหนุ่มที่นอนเปลือยท่อนบนให้นางแบบสาวจูบขยี้เนื้อตัวอย่างเมามันคือว่าที่สามีเพื่อนรักของเธอ!

          พิมพ์วลัญช์นั่งมองภาพที่นางแบบสาวกำลังไต่มือลงไปยังขอบกางเกงว่ายน้ำของฟรานเชสด้วยใจเต้นกระหน่ำ ก่อนจะแทบทนไม่ไหวเมื่อแม่สาวร้อยแรงม้าหยุดที่เนินวีไลน์ที่มีขนหยาบๆ เรียงหายไปใต้ขอบกางเกง แล้ววินาทีที่เจ้าหล่อนกำลังจะแนบกลีบปากลงไปแทนที่มืออุ่น พิมพ์วลัญช์ก็ฉวยกระป๋องน้ำน้ำผลไม้ที่ถือติดมือมาขว้างออกไปสุดแรง

          “ฉิบ-หาย-แล้ว!”

          พอกระป๋องน้ำผลไม้ที่มีน้ำเหนียวๆ ติดอยู่เกือบครึ่งกระป๋องลอยละลิ่วลงกระแทกเป้าหมายจนเกิดเสียงโป้กสนั่น สุภาพสตรีที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘มือปา’ ก็วิ่งสุดฝีเท้าไปหลบอยู่หลังกำแพงทันที

          “ตายแน่ ผีอะไรเข้าสิงแกเนี่ยต้นอ้อ!”

          คนที่ทำอะไรลงไปโดยไม่รู้ตัวยืนย่ำเท้าไปมาด้วยท่าทางกระสับกระส่าย ยิ่งนึกถึงตอนที่กระป๋องน้ำผลไม้ร่วงตุ้บลงบนหน้าผากมาเฟียหนุ่มอย่างแม่นยำแล้วมีน้ำสีตุ่นๆ ไหลย้อยลงมาเต็มกรอบหน้า ความหวาดกลัวก็ยิ่งถล่มทับลงมาในอกอย่างรุนแรง

          “จะทำยังไงดี... ซวยแน่ๆ”

โปรยปราย 2

“คุณฟรานเชส!”
พิมพ์วลัญช์แทบจะกรี๊ดใส่หน้าอีกฝ่าย เธอกำมือแน่นเม้มปากจนเป็นเส้นตรง ก่อนจะเล็งหาที่เหมาะๆ แล้วกระแทกเท้าลงบนเท้าใหญ่เต็มแรง 

“อึก!”

“สมน้ำหน้า!”

คนถูกทำร้ายขบกรามแน่นเพื่อระงับความเจ็บ แต่ก็มิวายรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบลำตัว กระซิบข่มขู่อย่างเลือดเย็น

“อวดดี ถ้ายังพยศไม่เลิกเดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่ ทำงานผิดพลาดแล้วยังริอ่านมาทำร้ายร่างกายนายจ้างอีก ไม่กลัวโดนเรียกค่าเสียหายหรือไง ถึงขั้นหมดเนื้อหมดตัวเลยนะ”

“ฉันไม่กลัว! ถึงจะต้องจ่ายเป็นล้าน ฉันก็ไม่มีวันยอมเป็นเมียคุณเด็ดขาด ฉันยอมรับแค่หน้าที่เจ้าสาวในวันนี้เท่านั้น”

“มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก ครอบครัวฉันเสียเงินไปตั้งเท่าไรเพื่อจัดวันงานนี้ ฝันไปเถอะว่าฉันจะแต่งงานเอาหน้าแล้วปล่อยให้ตัวนอนแห้งเหี่ยวคาห้องหอ ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องมีเมีย!”