คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6
บทที่ ๖
3 ปีผ่านไป
ช่วงเวลาที่ผ่านมาทำให้ซินเจริญวัยขึ้น และมีการเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นอย่างมาก เวลาสามปีทำให้ผมที่เคยยาวเคลียต้นคอบัดนี้ยาวสยายทิ้งตัวเป็นเกลียวถึงกลางหลัง ผิวพันผุดผาดนวลเนียน เอวบางคอดกิ่ว สะโพกผาย ดวงตากลมโตหวาสวย จมูกโด่งปลายเชิดขึ้นแสดงความรั้นของเจ้าตัว จากอิ่มเป็นกระจับสวยสีชมพูระเรื่อทำให้วงหน้าดูหวานสวยราวกับผู้หญิงและสิ่งหนึ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้เลยคือหน้าอกที่ขยายออกเล็กน้อยแม้ว่าจะไม่เท่าผู้หญิงหากแต่ก็ใหญ่กว่าผู้ชายทั่วไป และสิ่งเหล่านี้ทำให้ซินดูไม่ต่างจากหญิงสาวเลยแม้แต่นิดเดียว ร่างบางก้าวเดินขึ้นมาบนเรือนของพี่ชาย พลางตะโกนเรียกพี่สะใภ้
“พี่นวลจ๋า พี่นวล คุณย่าให้มาชวนพี่นวลเอาขนมไปให้คุณป้าจันทร์ค่ะ”ซินบอกพี่สะใส้
“เอาขนมไปให้แม่รึ ไปซีพี่จะได้ไปเยี่ยมแม่วาด”นวลบอกน้องของสามี แล้วทั้งคู่ก็เดินลงจากเรือนไปที่ท่าน้ำแล้วลงเรือไปบ้านคุณหญิงจันทร์
หลังจากที่เอาขนมไปให้คุณหญิงจันทร์เสร็จแล้วทั้งสองก็ขอตัวไปเยี่ยมวาดที่เรือนอันเป็นเรือนหอของเจ้าตัว เมื่อก้าวเข้าไปในห้องนอนก็ทำให้ซินถึงกับอึ้งค้างไปทันที เจ้าสาวคนสวยในวันแต่งงานวันนั้นช่างแตกต่างจากวันนี้เสียจริง ร่างกายซุบผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดุกทำให้ซินต้องยกมือขึ้นปิดปาก ส่วนนวลเมื่อเห็นน้องในสภาพเช่นนี้ทำให้ รีบเดินลงไปนั่งข้างกายทันที
“แม่วาดทำไมปล่อยตัวจนเป็นเช่นนี้เล่า ข้าวปลากินบ้างหรือเปล่า”นวลถามน้องด้วยความเป็นห่วง
“ฉันกินไปลงหรอกพี่นวล มันกลืนอะไรไม่ลงคอมันตันไปเสียหมด”วาดบอก
“แล้วเรื่องอะไรกันทำให้เจ้าหมดอาลัยตายอยากเช่นนี้ แล้วนี่ไม่ได้บอกแม่ใช่ไหม”นวลประคองน้องสาวมาไว้ในอ้อมแขน
“ฉันไม่อยากให้แม่ต้องมาเป็นทุกข์กับฉันหรอกจ้ะ เรื่องที่ผ่านมาฉันผิดเอง ฉันตัดสินใจผิดเองทั้งหมด ก็ที่เขาว่ากันนั่นแหละ มีผัวผิดคิดจนตัวตาย ฉันคิดถึงพี่นัทเหลือเกินพี่นวล พี่นัทเตือนฉันแล้วฉันก็ไม่ฟัง คิดแต่ว่าพี่นัทเคยมีเรื่องกับพี่ทิพมาก่อนแล้วพาลกุเรื่องว่าพี่ทิพอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ฉันเพิ่งมารู้เอาวันนี้เองว่าคนที่คิดผิดคือฉันเอง”วาดคร่ำครวญ
“ไม่เอาน่าแม่วาดเจ้าอย่าคิดอะไรให้มากเลยกินข้าวกินปลาแล้วผักผ่อนเสียก่อนเถิดจะได้หายเร็วๆ”นวลบอกน้องสาวแล้วหันไปรับรับสำรับอาหารที่ซินคอยส่งให้อยู่ก่อนแล้ว
“มาพี่ป้อนให้”
“ไม่กินหรอกพี่นวลฉันกินไม่เข้าจริงๆ”วาดปฏิเสธพลางหันหน้าหนี
“ไม่กินแล้วจะอยู่ได้เช่นไรเล่า ฮึ”นวลพูดกับน้อง
“ฉันก็ไม่อยากอยุ่แล้วเหมือนกันพี่จ๋า มันทั้งเจ็บทั้งอาย พี่ต้องฟังพวกบ่าว หรือใครมาพูดว่าผัวตัวเองไปมีผู้หญิงอื่นได้ไม่เว้นแต่ละวัน เขามีลูกมีเมียแล้วถ้าพี่ทิพอยากได้ก็ไปฉุดเขามา แล้วไหนจะพวกบ่าวอีกเล่า พี่ลองไปถามดูนะไม่มีใครเลยที่ไม่ได้เป็นเมียพี่ทิพ ฉันทนไม่ไหวแล้วพี่นวล”วาดร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดพี่สาวแน่น
“ซินเจ้าไปเดินเล่นข้างล่างก่อนไป พี่จะคุยธุระกับแม่วาดอีกประเดี๋ยว”นวลหันไบอกน้องสามี ซึ่งซินก็ทำตามแต่โดยดี
ร่างอรชรที่เดินชมดอกไม้อยู่ทำให้ใครบางคนที่เดินผ่านหยุดชะงักฝีเท้าไปทันที พลางใช้ดวงตากวาดมองไปทั่งเรือนร่างทั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ไม่รอช้าหมื่นศรีก็รีบเดินเข้าไปทักซินเซียร์ทันที
“เอ้า จำกันไม่ได้เสียแล้วรึ แล้วมือเจ้าเล่าไปอยุ่เสียที่ใดพบกันไม่ยอมทักทาย”คำพูดพร้อมด้วยสายตาดลมเลียที่ถูกส่งมาทำให้ร่างบางรู้สึกขยะแขยงไม่น้อย แต่ก็จำต้องยกมือขึ้นไหว้ตามมารยาท
“ไม่เจอกันไม่กี่ปีเจ้าโตถึงเพียงนี้เชียวหรือ ไม่เห็นเจ้าจะดูเหมือนผู้ชายอย่างที่เขาบอกตรงไหนเลย ออกจะงามกว่าหญิงหลายๆคนเสียด้วยซ้ำ”หมื่นศรีพูดพลางแทะดลมซินด้วยสายตา
“เออ ซินต้องไปแล้วเจ้าค่ะเดี๋ยวพี่นวลจะเรียกหา ขอตัวก่อนนะเจ้าคะซินตัดบทเสียดื้อก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา”และเมื่อมาถึงเรือนก็เห็นว่านวลเดินลงมาพอดี
“อ้าวซินเจ้ามาพอดีเลย ไปเรากลับกันเถิด”นวลบอก วินพยักหน้ารับแล้วเดินตามนวลไปลงเรือเพื่อกลับบ้าน
............................................................................................................................
“พ่อทิพเมื่อครู่แม่เดินมาเห็นเจ้าคุยอยู่กับใคร ลุกสาวบ้านไหน ฮึ”แม่ตาดถมลูกชายในขณะที่เดินสวนกับเด็กสาวคนหนึ่ง
“ก็จะใครเล่าแม่ลูกคนเล็กพระสุวรรณราชไงเล่า”หมื่นศรีตอบผู้เป็นแม่
“อะไรกันโตถึงเพียงนั้นเทียวรึ แล้วนั่นเป็นชายแน่หรือนั่น”
“ก็นั่นน่ะซี ฉันกำลังคิดอยู่นี่แหละ”หมื่นศรีตอบด้วยสายตาครุ่นคิด
“อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะพ่อทิพ แค่นี้ยังไม่พออีกหรือไร”แม่ตาดถามลูกชายเอามือทาบอก
“ก็พอล่ะนะแต่ว่าตอนนี้ฉันเริ่มอยากจะได้ลุกคนเล็กของพระสุวรรณราชแล้วน่ะซีแม่”หมื่นศรีพูดก่อนจะยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
ความคิดเห็น