รักร้ายๆของนายเพื่อนสนิท

ลำดับตอนที่ #2 : รักร้ายๆของนายเพื่อนสนิท2

“แล้วเธอจะออกไปได้หรือยัง”
“เออ ไปแล้ว ไม่ต้องไล่ก็ได้”
“ =_= ...จะบ้าหรือไงนี่มันห้องน้ำชายนะยัยเฟอะ...”
หลังเลิกเรียน ฉันก็มาคอยนายมิวที่โต๊ะกลุ่ม ช้าจริงๆเลยถ้ามาเมื่อไหร่จะอัดให้น่วมเลยคอยดู มาแว้ว >_< แต่เอ๊ะ มันพาใครมาด้วยเนื่ย
“นี่ นายมิว ใครอ่ะ”
“อ๋อ เขาชื่อแอน เพื่อนฉันเอง แอนนี่ส้ม”
“หวัดดีจ๊ะ”
“หวัดดี >_< “ น่ารักจังเลย แต่ฉันไม่ค่อยชอบยัยนี่แหะ
“คืองี้ส้ม พี่ของแอนเขาฝากให้ฉันไปส่งแอนน่ะ ขอโทษนะ ฉันคงไปส่งเธอไม่ได้แล้ว กลับไปก่อนก็แล้วกัน”
“อ้าว! ทำไมล่ะ บ้านเราอยู่ใกล้กันไม่ใช่หรอ นายก็ไปส่งแอนก่อนแล้วค่อยไปส่งฉันก็ได้นี่” นั้นสิ ทำไมต้องให้ฉันกลับเองด้วยเนี่ย
“เอ่อ...คือ ฉันต้องพาแอนเขาไปธุระด้วยน่ะ ขอโทษนะ ไปล่ะ บาย กลับดีๆล่ะ”
ไปแล้ว มิวไปแล้ว กลับดีๆหรอ ฉันจะกลับดีๆได้ไงล่ะ ในเมื่อไม่มีนาย ถ้าฉันโดนแกล้งฉันจะทำยังไงในเมื่อนายไม่อยู่
“น้องส้ม”
“น้องส้มครับ ร้องไห้ทำไม”
“คะ ร้องหรอ ส้มไม่ได้ร้องนะคะ” ฉันเอามือแตะใบหน้า น้ำตาจริงด้วย น้ำตาฉันไหลหรอ ไม่จริงใช่มั้ย เพราะอะไร ทำไมฉันต้องร้องด้วยล่ะ
“เช็ดน้ำตาก่อนครับ”
“ขอบคุณค่ะ เอ่อ...พะ...พะ...พี่”
“พี่ทีไงครับ”
“ค่ะพี่ที” ฉันเช็ดน้ำตาเสร็จแล้ว ก็คืนผ้าเช็ดหน้าให้พี่ที แต่เขาบอกว่าไม่เป็นไร
“ตอนนี้บอกพี่ได้หรือยังว่าร้องให้ทำไม”
“เอ่อ คือว่า...” ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ทีฟัง ผลปรากฏว่า
“ฮ่าๆๆๆๆอิอิอิ อะแอ่ม ขอโทษครับ” =_= ตลกตรงไหนยะ
“ไม่ตลกนะคะ”
“ครับๆไม่ตลกก็ได้ เอ่อ...พี่ว่าเพื่อนน้องส้มน่ะเขาคงจะมีแฟนน่ะสิ พอมีแฟนแล้ว เวลาทีให้กับเพื่อนก็เลยน้อยลง มันเป็นธรรมดาน่ะครับ”
“แต่เราคบกันมาตั้งแต่เด็กนะคะ สนิทกันมาก แล้วมันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ด้วย”
“เอาเถอะครับ แล้วแต่น้องจะคิด พี่คงบอกได้แค่ว่าไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ทิ้งน้องหรอกก็เป็นเพื่อนกันนี่นา แต่น้องต้องเข้าใจว่าคนที่มีแฟนน่ะก็จะเป็นแบบนี้แหละ เพื่อนกับแฟนน่ะต่างกันนะ เพื่อนน่ะเจอกันคุยกันเมื่อ
ไหร่ก็ได้ แต่แฟนเนี่ยสิ ห่างกันไปนิดเดียวอาจจะเลิกกันเลยก็ได้ ความสัมพันมันต่างกันนะ เพื่อนจะแข็งแรงกว่าแฟน เพราะฉะนั้นจึงต้องดูแลแฟนให้ดียังไงล่ะ” ว้าวยาวเหยียด พูดจบเขาก็ยิ้มให้ฉันด้วยเฮ้อ...ใจจะละลาย