คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [log in l] จุดเริ่มต้น start (100%)
"นายลองเล่นเกมนี้ดูบ้างมั้ย"
...คำพูดนี้คือคำพูดที่ผมไม่อยากได้ยินอีกต่อไป...
คุณคงสงสัยสินะ ว่า...เด็กที่เล่นเกมจนสามารถเรียกว่าเสพได้พูดแบบนี้ได้ยังไง เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อ2วันที่แล้วครับครับ
-เมื่อ2วันที่แล้ว-
ติ๊ง!ตึง!ติ๊ง!ติ๊ง!
เสียงโทรศัพท์มือถือของผมทำให้ผมหัวเสีย ทำไมน่ะหรอ ผมกำลังเล่นเกมอยู่ไงล่ะ!!!แถมเป็นเกมที่เซฟไม่ได้ด้วย เฮ้อ แต่เอาเหอะรับแปบเดียวเองไม่ตายหรอ ฝีมืออย่างผมแล้ว(หรอ?)
"สวัสดีครับ"ผมพยายามควบคุมน้ำเสียงตัวเองไม่ให้หลุดความหงุดหงิดที่อยู่ในใจออกมา
[ว่าไงล่ะ ไอ้เก็ทตื่นแต่เช้าเชียวนะ]
"อืม ยังไม่ได้นอนมีเรื่องอะไรกาย จะให้ทำอะไรไม่กลับบ้านมาเดือนนึงแล้วนี่"อย่าคิดอะไรมากนะครับ ผมกับมันไม่ใช่คู่เกย์อะไรทั้งนั้น มันคือพี่ชายผมซึ่งอายุมากกว่าผม4ปี ตอนนี้มัน21ปี ซึ่งผมคงไม่ต้องบอกสินะว่าผมอายุเท่าไหร่
[ฮะ!!นี่แกยังไม่นอนอีกหรอ เอาแต่เล่นเกมอยู่ได้สายตาจะสั้นขึ้นเรื่อยๆนะรู้มั้ย]
"นี่พี่!!!พี่จะโทรมาด่าผมใช่มั้ยฮะ!!! ผมไม่ได้จะมีเวลาว่างให้พี่ด่าหรอกนะ ผมมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ งั้นผมบายล่ะ"
[อย่าใจร้อนดิน้องพี่ พี่โทรหาแกก็ต้องมีธุระอยู่แล้วดิ มาหาพี่ได้มั้ย?]
"ที่ไหน?"
[ร้านกาแฟอคิดาว่า วันนี้บ่าย2โมงเป๊ะๆ]
"เออได้ครับพี่ ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย ติ๊ด!" เฮ้อ ให้ตายสิคิดอะไรของพี่เขานะมานัดเจอเนี่ย ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้วด้วย มีงานให้ทำหรือไงว่ะเนี่ย เฮ้อเซ็งๆๆๆๆ ตอนนี้เพิ่งจะตี4เล่นต่ออีกซัก9ชั่วโมงก็แล้วกันค่อยไปกินข้าวอาบน้ำ หวาาาาาา!เกมผมตายแล้ว นี่มันอะไรว่ะแพ็คเกจตายงั้นหรอ เกมบ้าอะไรมีของอย่างนี้ว่ะ แม่งเอ้ย!!! คนก่อตั้งน่ะมาเคลียร์กับผมหน่อยซิ เกมบ้าเกมบออะไรมีแพ็คเกจบ้าๆแบบนี้ หงุดหงิดเว้ย!!!
[ตู๊ด...ตู๊ด...ฮัลโหลว่าไงไอ้น้อง]
"พี่ครับ เลื่อนเวลานัดเป็น10โมงครึ่งได้ม่ะ"
[ทำไมหรออออ อยากเจอพี่หรอ แกเป็นเกย์หรือป่าว เจอกันแล้วอย่าวางยาฉันแล้วแอบพาฉันไปขุดทองที่โรงแรมนะ ขนลุกอ่ะตัวเธอ]
"พี่ครับ...อย่ามาคิดเองเออเองดิว่ะ ผมผู้ชายทั้งแท่งนะเว้ย ที่อยากเจอเร็วเนี่ยเพราะจะออกไปซื้อเกมใหม่ด้วย เพราะพี่เนี่ยทำเกมใหม่ผมเออเร่อเลย เข้าใจหน่อยเหอะ ถ้าผมจะมีอะไรกับผู้ชายจริงๆนะ คนอย่างพี่ผมไม่เอาให้เสียชาติเกิดหรอครับ"
[โห!!!ไอ้เก็ทรุนแรงว่ะ แกน้องฉันนะเว้ยยยย อีกอย่างเกมน่ะไม่ต้องไปซื้อให้เปลืองกะตังเว้ย ที่นัดเจอแกฉันไม่ได้พิศวาสแกหรอกนะ ฉันจะเอาเกมจากที่เพื่อนฉันโยนทิ้งมาให้แกต่างหากเว้ย!!!]
"...เกม...ที่โยนทิ้งแล้ว ผมไม่เอาให้เสียชาติเกิดหรอก ไอ้ของมือสองเนี่ย"
[เฮ้ยยย แต่เกมนี้ที่ฉันให้แกน่ะ ไม่ใช่เพราะสาเหตุอยากให้หรอก มันคือเกมในตำนานที่แกตามหามานานต่างหากถึงเอามาให้]
"...ฮะ! เอาจริงนะพี่ มันคือเรื่องจริง"
[ใช่น่ะสิ เกมที่แกตามหาชื่อ’ฟอร์คัส’หรือป่าวล่ะ]
"งั้น...พี่เอามาให้ผมตอนนี้เลยได้มั้ยล่ะ"
[เฮ้ย!!!นี่แกรีบร้อนมาจากไหนเนี่ย 10โมงก็คือ10โมงดิว่ะ แกไปนอนก่อนเลยจะได้มีแรงเล่นเกมต่อ เออแล้วแต่งตัวหล่อๆด้วยนะ]
"อะไรของพี่ว่ะ...เออๆครับไปนอนก็ได้"
[ดีมากไอ้น้องแล้วเจอกัน ติ๊ด!]อ๊ากกกกก!!!จะบ้าตาย ขอบคุณฟ้าที่ส่งเกมในตำนานมาให้ผม ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี ผมตามหาเกมนี้มา4ปีแล้วเพราะมันเป็นรุ่นลิมิเต็ด รุ่นนี้มีแค่10แผ่นเท่านั้น ถ้าจะถามผมว่าทำไมไม่ซื้อแผ่นก็อบ ผมขอตอบว่าผมเคยทำหลายครั้งแล้วไม่ว่าจะซื้อหรือโหลดจากเน็ตก็ตาม มันไม่สามารถเล่นได้และก็มีไวรัสตามมาทุกครั้ง ผมเสียไปหลายพันกับการหาซื้อแผ่นมาเล่นแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย แล้วดูคราวนี้สิไม่ต้องไปหาไหนก็มีมาประทานถึงที่เลย พระเจ้า!โชคช่วย!หรืออะไรก็ช่าง ที่ประทานมาให้ผมขอกราบเลยแล้วกัน ในที่สุดก็เห็นใจผม แต่เอาเหอะจะยอมทำตามที่พี่สั่งก็แล้วกันนอนก็นอนว่ะไม่ได้นอนมาหลายวันแล้ว ราตรีสวัสดิ์
ติ๊ด!กริ๊งงงงงงงง
โห นอนแปบเดียวก็9โมงแล้วหรอไปกินข้าวอาบน้ำก่อนแล้วกัน เฮ้ออออ เบื่อจริงจริ๊งการใช้ชีวิตแบบนี้เนี่ย
-15นาทีผ่านไป-
เฮ้ออออ ไปก่อนเวลาจะดีมั้ยเนี่ยอยากได้เว้ยยยยยยย ไม่สนแล้วเว้ยจะไปแล้ว
ณ.ร้าอคิดาว่า
"ว่าไงครับ สาวน้อยของผมอยากให้ผมขย้ำหรือยังไงเนี่ย ช่างร้อนแรงเหลือเกิน"ไอ้คำพูดพวกนี้ในขณะที่ผมเข้าร้านมันหมายความว่ายังไงฟ่ะเนี่ย แล้วไอ้ทรงผมที่คุ้นเคยกับพี่ผมเนี่ยใช่ไอ้พี่กายหรือป่าวเนี่ย เฒ่าหัวงูแบบนี้ไม่น่าจะมีใครแล้วล่ะ ผมเร่งฝีเท้าเดินไปอย่างรวดเร็วและปรากฏว่าไอ้คนที่ผมคิดว่าเป็นพี่นั้นคือ...พี่ผมเนี่ยแหละ
“แหม...พี่กายก็ เค้าอายนะ”ดูหล่อนเหอะอายแล้วยังจะนั่งตักพี่ผมอีกเนอะ ให้ตายเถอะ
“อายแล้วหรอนั่นน่ะ”ผมทนดูไม่ไหวแล้วครับ ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตผมจะต้องมีพี่ชายที่เป็นเท่าหัวงูแถมผู้หญิงคนนั้นยังอกบึ๊ม!!!อีกต่างหาก
“นายเป็นใคร?” หล่อนอกบึ๊มถามผมด้วยเสียงเย็นชา
“อืม...อกใหญ่ดีนี่ ศัลยกรรมมาหรอดูท่าจะไซส์ C ใหญ่เอาการเลยแฮะถึงจะเบี้ยวนิดหน่อย ทำเมื่อสัปดาห์ที่แล้วหรอถึงยังไม่ค่อยเข้ารูปเนี่ย แล้วพอทำเสร็จก็มาอ่อยผู้ชายเลยนะ เออ...เห็นนานแล้วแหละ ช่วยเก็บนอหน่อยนะมันยาวมากเลย”หึหึหึ...เล่นกับใครไม่เล่นนะพี่สาว มาเล่นกับคนอย่างผม หึหึหึ...ทำให้รู้สำนึกแล้วหนีไป แต่ดูจากหนังหน้าและการกระทำแล้วคงจะเกาะเป็นปลิงสินะ
“กรี๊ด!!!!!!!!! นายเป็นใครน่ะถึงมาว่าฉันอย่างนี้ กายดูหมอนี่สิเขามาว่าการ์ตูนแหละ กายต้องช่วยการ์ตูนนะ”แหมะ ดูหล่อนทำไปคลอเคลียแบบนั้น เอานมทิ่มหน้าเลยสิครับจะได้พอใจ -.-
“บอกให้เอาบุญนะครับ ผมเป็น’เมีย’มันไงครับ ดังนั้นเลิกยุ่งกับมันได้แล้ว”หึหึหึ...เป็นไงล่ะไอ้กายนัดสาวซ้อนกับผม ทั้งๆที่รู้ว่าคนอย่างผมเกลียดการเจอเหตุการณ์รถไฟชนกัน ให้รู้ซะบ้างว่าคนอย่างผมน่ะทำอะไรได้ทุกอย่างถ้ามีคนมาทำให้ผมรู้สึกไม่ดี
“กรี๊ด!!!!!!!!! ไม่จริงใช่มั้ยกาย ไหนคุณบอกว่าคุณไม่มีเมียไงแล้วนี่มันอะไร เป็นผู้ชายด้วยนะกาย คุณผิดเพศไปแล้วงั้นหรอก ไหนบอกรักการ์ตูนมากไง ทำอย่างนี้กับการ์ตูนได้ยังไง”หล่อนปาดน้ำตาหลังพูดจบแล้วยังทุบออกของไอ้พี่กายใหญ่เลย น่าสงสารหล่อนนะที่มาติดกับไอ้กระล่อนนี่ได้ยังไงกัน จริงๆแล้วเธอก็ไม่ใช่คนเลวร้ายนี่นะ เฮ้อ~ผมทำอะไรผิดหรือป่านน้าาาาาาา
“น่ารำคาญน่า! การ์ตูนหยุด! ค่อยคุยกันต่อพรุ่งนี้โอเคมั้ย?”หลังจากที่พี่ผมหยุดพูด หล่อนก็ปาดน้ำตาแล้วพยักหน้า จากนั้นก็หยิบกระเป๋าออกไปจากร้านในทันที
“ไอ้เก็ท...มาเคลียร์กับฉันหน่อยซิ”พี่ของผมพูดขึ้นแล้วเดินออกไปนอกร้าน
“อะไรครับพี่...เพี๊ยะ!”ไม่ทันที่ผมจะพูดจบ พี่กายก็เดินเข้ามาตบหน้าผม ทำเอาหน้าผมชาไปเลยเพราะแรงตบ
“...พี่ตบผมทำไม”ผมถามไปด้วยเสียงเย็นชา
“แกมายุ่งอะไรกับชีวิตของฉัน ฉันจะควบหญิงหรือว่าจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน!!!”
“คิดว่าผมอยากยุ่งงั้นหรอฮะ!!!แล้วไอ้การนัดซ้อนนี่มันหมายความว่าอะไร ก็รู้อยู่ว่าผมไม่ชอบแล้วทำแบบนี้เพื่ออะไรว่ะ”
“ตอนแรกฉันก็กะจะให้เกมกับแกอย่างเดียวแต่ว่าดูเหมือนว่าแกคงไม่ต้องการมันแล้วสินะ แกกลับไปเหอะ”
“อะไรของพี่ว่ะ ผมเป็นหมาหรือไงฮะให้มาแล้วก็กลับ นี่ไล่เลยใช่มั้ยแค่ทำสาวร้องไห้เนี่ย ผมไม่ได้ยิงเธอซะหน่อย ทำเป็นเข้มไปได้”
เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!
“แกอย่าเอาแต่เรื่องในอดีตมาพูดอย่างเดียว เพราะนี่คือปัจจุบัน ปัจจุบันฉันเปลี่ยนไปแล้ว ฉันไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้คนเดิมที่แกรู้จัก ฉันเปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้ว ฉันกลายเป็นผู้ชายที่จริงจังกับความรักและผู้หญิงคนเมื่อกี้...ฉันเอาจริง”หลังจากที่พี่พูดจบ พี่เค้าก็เดินกลับเข้าไปในร้าน ทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่คนเดียว จะไม่ให้ผมอื่นได้ยังไงล่ะครับ ก็เมื่อก่อนน่ะพี่เป็นถึงอดีตเพลย์บอยที่มีสาวมาหาถึงบ้านทุกวัน ไม่ซ้ำหน้ากันเลยแต่ละวัน แล้วดูพี่ในตอนนี้สิรักเดียวใจเดียว มุ่งมั่นกับผู้หญิงแค่คนเดียวด้วย
ติ๊ง!ตึง!ติ๊ง!ติ๊ง!
“ครับแม่...ครับ ผมมาหาพี่กายครับ....แม่ครับ พี่เขาเปลี่ยนไปมากเลย...ครับๆ ตั้งใจทำงานนะครับแม่ ติ๊ด!”ผมไม่สามารถคิดอะไรได้เลย สมองของผมว่างเปล่า ไม่สามารถเข้าใจใครได้เลย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมโดนพี่ด่า ผมทำอะไรผิดมากเลยหรอ แต่ต่อไปนี้ผมกับพี่คงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วล่ะ เพราะผมคงไม่มาให้พี่เห็นหน้าอีกแล้วล่ะ
-ณ.ผับออโรลดี-
ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมผมต้องมาที่นี่ อาจเป็นเพราะมาเพื่อปลดปล่อยความทุกข์ไม่ก็ความผิด แต่ก็ใช่ว่าผมไม่เคยมาที่นี่นะครับ ผมมาบ่อยเวลาโดนแม่ว่า ไม่ใช่ว่าเอาแต่เล่นเกม ผมก็มีส่วนแบบนี้ของชีวิตเหมือนกัน...
“พี่ครับ ขอมาร์การิต้า1แก้วครับ”
“พี่คะ ขอเหมือนกันค่ะ” ใครกันที่มาสั่งตามผมแบบนี้นะ คิดจะจีบผมงั้นหรอ หึหึหึ...ไม่ง่ายหรอกสาวน้อย ขอดูหน้าให้ชื่นใจหน่อยสิ
“เฮ้ย...เธอ!”เธอที่ผมพูดถึงน่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกยายการ์ตูนอกบึ๊มนั่นเอง
“นะ...นาย”หลังจากที่เธอรู้ว่าผมเป็นใคร เธอก็ท่าจะหนีแต่โชคดีที่ผมดึงมือเธอทัน
“ผมมีอะไรจะคุยกับคุณหน่อย...ช่วยนั่งด้วยกันหน่อยได้มั้ยครับ”ผมรวบรวมความกล้าเพื่อชวนเธอมานั่งด้วย
“ถ้านายคิดจะให้ฉันนั่งด้วยเพื่อที่จะด่าฉัน ฉันขอไปดีกว่า”เธอพูดจบก็สบัดมือเธอออกจากมือผม
“ที่ฉันชวนให้เธอนั่งด้วยเนี่ย...เพราะอยากขอโทษเธอต่างหากเล่า!!!!”เธอหยุดเดินครับ...หลังจากที่ผมพูดแล้วดูเหมือนว่าเธอจะยอมมานั่งกับผมด้วย
“งั้น...จะยอมนั่งด้วยก็ได้”เธอพูดพลางนั่งเก้าอี้ข้างๆผม
“คือว่า...ที่จริงแล้วผมชื่อเก็ท...เป็นน้องชายของพี่กายน่ะ”ผมพูดพลางกระดกค็อกเทลจนหมดแก้ว
“จริงหรอ!!! แล้วนายทำอย่างนี้ทำไมล่ะ?”
“ที่จริงแล้วพี่เค้านัดผมไปหาน่ะ แต่ไม่คิดว่าจะนัดกับคุณไว้ด้วย ผมเกลียดการนัดซ้อนน่ะ...พี่เขารู้ดี”
“เอ่อ...ที่จริงแล้วกายไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันเป็นคนไปหาเขาเอง ขอโทษด้วยนะคะ”เธอพูดพลางหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าของเธอ สิ่งนั้นคือ’เงิน’
“เอ่อ...บางทีนี่อาจจะชดเชยความผิดนี้ได้”เธอพูดพลางยื่นเงินก้อนโตมาให้ผม
“ของแบบนี้ผมไม่ต้องการหรอกครับ เก็บไว้เลี้ยงไอ้พี่กายดีกว่ามั้ยครับคุณ การ์ ตูน”ผมพูดลางปัดเงินก้อนโตนั้นลงพื้น ดูจากสายตาก็น่าจะประมาณหลายแสนอยู่ แต่สำหรับผมเงินมันไม่สำคัญหรอก
“งั้นอะไรจะชดเชยความผิดของฉันได้ล่ะคะ?”
“เกม...”
“เกม?”
“ใช่เกมยังไงล่ะ เกม!ถ้าคุณเอามาให้ได้ ผมก็จะถือว่าคุณและผมไม่เคยรู้จักกันและผมจะไม่ยุ่งกับคุณอีก พรุ่งนี้คุณต้องเอามาให้ผมที่สวนสาธารณะโอชินดะ เวลา5โมงเย็น คุณตกลงจะรับข้อเสนอมั้ยล่ะ”
“ตกลงค่ะ ก็แค่เกมแน่นอนว่าหาได้อยู่แล้วต้องการเท่าไหร่ล่ะคะจำนวนกี่แผ่น”
“ผมขอแค่ที่สามารถทำให้ผมพอใจได้ และ...เป็นแผ่นแท้ที่รวมราคาเฉียดหมื่น”
“ได้ค่ะ ราคาแค่นี้ชิวๆ เจอกันพรุ่งนี้นะคะคุณเก็ท”
“ครับเจอกันครับ”เยส!ที่จริงผมไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยด้วยซ้ำ แต่เธอขอมาผมก็สนองยังไงล่ะครับ ได้เกมฟรีไม่เสียตังแบบนี้เขาเรียกกันว่าฉลาด(แกมโกง)
[Start the Cartoon’s talk]
วันนี้แล้วสินะที่จะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก อย่างแรกฉันต้องไปหาคุณกายสุดที่รักก่อน เรื่องเกมปัญญาอ่อนนั่นนะ เอาไว้หลังสุดค่อยไปห้างตอนครึ่งชั่วโมงสุดท้ายก็ยังทัน ไม่สิๆ สั่งให้พวกพ่อบ้านไปซื้อให้ก็จบเรื่อง ไม่ต้องไปให้เสียเวลาแถมยังอยู่กับคุณกายทั้งวันด้วย
-ณ.หอพักกายามะ-
“คุณกายค่ะ ก็อก!ก็อก!ก็อก!”
“ครับ...อ้าว การ์ตูนเองหรอ กายก็นึกว่าใคร เข้ามาก่อนสิครับ”
“เอ่อ...มันจะดีหรอค่ะ ผู้หญิงเข้าห้องผู้ชายมันจะดู...”
“การ์ตูนก็นะ มัวแต่อายตลอดเลย ผมชอบการ์ตูนก็เพราะเหตุนี้แหละ เข้ามาเถอะครับ”
“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ เพราะคุณกายขอ”
กริ๊ง!กริ๊ง!กริ๊ง!
ใครโทรมากันขัดจังหวะการจู้จี้ คอยดูเหอะแม่กลับบ้านไปจะไล่ออกให้หมด
“สวัสดีค่ะ การ์ตูนพูดสายอยู่ค่ะ”
[อ่อ...คุณหนูครับ คือว่าเกมที่คุรหนูจะให้ซื้อน่ะ เกมอะไรบ้างหรอครับ]
“เอาเกมอะไรก็ได้ค่ะ ขอแค่แผ่นแท้และราคารวมกันทั้งหมดเฉียดหมื่น ติ๊ด!”
“การ์ตูนก็เล่นเกมหรอครับ”
“อ่อ...ค่ะคุณกาย นิดๆหน่อยๆน่ะคะ”
“งั้นเอางี้นะครับ ผมมีเกมอยู่เกมนึงครับ เป็นของแท้แน่นอน เอาไปมั้ยครับ”
“เอ่อ...เกรงใจน่ะค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ถึงผมมีแต่ผมก็ไม่เล่นอยู่ดี ผมให้คุณดีกว่า รับไว้เถอะครับ”อะไรกัน ทำไมกายถึงเป็นเทพบุตรถึงขนาดนี้นะ แตกต่างกับน้องเลยลิบลับ
“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ”
“เอ้อ...ผมจะบอกคุณพอดีเลย วันนี้คณะผมมีงานน่ะครับอาจเที่ยวชดเชยที่น้องผมทำไม่ดีกับคุณไม่ได้ขอโทษด้วยนะครับ”
“เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จริงๆแล้วการ์ตูนแค่แวะมาเฉยๆ การ์ตูนก็มีธุระเหมือนกันน่ะคะ ยังไงก็ขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ ขับรถดีๆนะ”
“ค่ะ ตึ๊ก!” กรี๊ด!!!!!นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคณะของกายต้องมีงานวันนี้ด้วยนะ ฉันไม่เข้าใจ มหาลัยต้องการกีดกันพวกเรางั้นหรอ(มหาลัย:เราไม่เกี่ยวนะ) เฮ้ออออออออ ฉันจะบ้าตาย
-ณ.สวนสาธารณะโอชินดะ เวลา5โมงเย็น-
เฮ้ออออ ยายนี่ๆต้องมาให้ผมรออะไรว่ะเนี่ย
“แฮกๆๆ ฉันมาแล้วๆ” เธอพร้อมพลางหอบไปด้วย จะหอบทำไมนักหนานะแค่เกมเอง เฮ้ย!!!ยายบ้านี่ เหมามาหมดห้างเลยหรือไงว่ะ เยอะขนาดนี้เนี่ย
“นี่มันเยอะไปนะ ฉันบอกแค่เฉียดหมื่นไม่ใช่เฉียดล้านนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามันจะทำให้นายเลิกยุ่งกับเรา2คน เท่าไหร่ฉันก็ยอม” ไม่น่าเชื่อ!ยายนี่ยอมทุกอย่างเลยหรอเนี่ย เพื่อไอ้กายอะไรก็ยอมสินะ เหลือเชื่อ...มิน่าล่ะไอ้กายถึงหลงนักหลงหนา
“เออ อีกอย่างฉันได้มาอีกเกมนึงแต่ไม่แน่ใจว่านายจะโอเคกับมันหรือป่าวน่ะ”
“หือ??? เกมอะไรล่ะ?”
“นี่น่ะ นายลองเล่นเกมนี้ดูบ้างไหม” เกมอะไรล่ะนั่น? เฮ้ย!!!นี่มันฟอร์คัสนี่หว่า ยายนี่ไปเอามาจากไหนนะ แต่ที่รู้ๆเกมอื่นไม่ต้องการแล้วล่ะ ถ้าได้เกมนี้มา
“เอ่อ...ฉันขอแค่แผ่นนั้นแผ่นเดียว เกมอื่นเอาไปขายหรือจะเอาไปเผาก็ตามแต่เลย ฉันไปล่ะ”เมื่อผมพูดจบ ผมก็ตรงดิ่งกลับบ้านทันที เมื่อถึงบ้านผมรีบอาบน้ำ กินข้าวให้เรียบร้อย และรีบเข้าห้องล็อคกรประตูและตรงไปที่คอม
-FoRcuS Start-
กึก!กึก!กึก!
“ฮะ....เฮ้ย!!! ไหงดูดแผ่นงี้ว่ะ ค้างด้วย แผ่นปลอมงั้นหรอ”โอ๊ย!!! หงุดหงิดเว้ย!!! ได้แผ่นมาทั้งทีแต่ดันเป็นแผ่นปลอมอีกงั้นหรอ ทำไงดีว่ะ! อ่อ อย่างแรกต้องถอดปลั๊กแล้วพรุ่งนี้ค่อยยกไปร้านซ่อมคอม เอาล่ะปลั๊กๆๆๆ ถอดล่ะนะ
งึกๆๆๆๆๆ
ไฟช็อตงั้นหรอ เกิดอะไรขึ้นกับตัวผมเนี่ย!!!!!
-เกมจะเริ่มภายใน5วินาที 5 4 3 2 1 start-
...นี่คือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่จะหมดสติไป.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นยังไงบ้างครับ กับตอนแรกของ ล็อกอินฟอร์คัส อาจจะถูกใจใครหรือไม่ถูกใจก็ช่วยคอมเม้นต์กันด้วยนะครับ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ตอนที่2จะมาในเร็วๆนี้แหละครับ
ความคิดเห็น