คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Love destiny 7
“คยู ป่านนี้นายจะเป็นยังไงบ้างน่ะ นายจะรอฉันได้ใช่ไหม คยูอีกแค่ 100วัน เราจะได้เจอกันใช่ไหม”ซอฮยอนกล่าวเบา ทั้งๆที่รู้ว่าต่อให้พูดดังแค่ไหนก็ไม่มีใครได้ยินเสียงของ มันชั่งต่างกับตอนที่เธอมีชีวิตจะไปทางไหนก็มีแต่คนสนใจ รู้จักเธอไปหมด
“ยูล คุณรู้ไหมตอนที่ผมรู้ว่าคุณอาจจะไม่อยู่กับผมแล้ว ผมทรมานมาก แต่ก็โชคดีที่คุณยังอยู่กับผมคุณยังไม่ทิ้งผมไปไหน ขอบคุณมากจริงๆ”ฮันคยองกล่าว ในขณะที่มือเขาจับมือของยูริไว้แน่น เป็นการยืนยันว่าเธอจะไม่จากเขาไปไหน โดยมียุนอานั่งอยู่ข้างๆ เธอได้แต่เช็ดน้ำตาของความดีใจของเธอเท่านั้น ที่เพื่อนรักของเธอยังไม่จากไป
“ขอบคุณ คุณหมอมากน่ะครับ ที่ช่วยซอฮยอนไว้”คยูกล่าวขอบคุณหมอคิบอมเป็นการใหญ่
“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ระหว่างนี้ คุณก็แค่รอคนไข้ฟื้นเท่านั้น”คิบอมกล่าวหลังจากมาตรวจดูอาการของซอฮยอน
“ซอ คุณได้ยินผมใช่ไหม ทำไมคนที่บาดเจ็บไม่เป็นผมซะเอง ทำไมต้องเป็นซอของผมด้วย”คยูกล่าวเบาๆก่อนจะใช้มือนั้นลูบไปที่แก้มของซอฮยอนเบาๆ
“คยู เดี้ยวฉันกลับก่อนน่ะข้างนอกนักข่าวเยอะมาก ส่วนของใช้เดี้ยวพี่ซองมินจะเอามาส่ง”ดงแฮกล่าวแล้วออกจากห้องไป ปล่อยให้ ทั้งสองได้อยู่กันเพียงลำพัง
……………….Love destiny……………….
“โธ่โว้ย…..จบกันทำไมนังยูริมันจะต้องมาใกล้ตายตอนนี้ด้วยหว่ะ”ซีวอนกล่าวอย่างเหลืออดก่อนจะปาข้าวของ บนโต๊ะทำงานกระจัดกระจาย ด้วยความเจ็บใจ
“วอนค่ะ ใจเย็นๆสิค่ะ ยังไงเจสว่ามันก็ต้องกลับเข้ามาทำงานแน่ วอนใจเย็นเถอะค่ะ”เจสสิก้าพูดปลอบ
“ใจเย็น คุณจะให้ผมใจเย็นถึงเมื่อไหร่ ผมรอมานานแล้วน่ะ ผมรอจนพ่อมันตายก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น ทำไม ทำไมมันถึงได้ดีไปกว่าผม หรือมันอยากจะไปอยู่กับพ่อของมัน”ซีวอนกล่าวด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราดและน่ากลัว เขารู้สึกเกลียดฮันคยองตั้งแต่ลืมตาดูโลกนี้ เขารู้สึกเหมือนเขาโดนทอดทิ้ง เพราะเขาเป็นเพียง เด็กที่รับมาอุปการะเท่านั้น
“คุณอย่าผลีผลามสิค่ะ ค่อยเป็นค่อยไป ถ้าคุณทำอะไรมันตอนนี้คนที่น่าสงสัยที่สุดก็คือคุณน่ะค่ะวอน อย่าใจร้อนไปเลยค่ะ ขนาดท่านประธานฮันพ่อของมัน และนังยูริเรายังจัดการได้เหลือแค่มันคนเดียวจะไปอยากอะไรล่ะค่ะ”เจสสิก้าว่าพลางเดินไปจับบ่าของซีวอนป็นเชิงปลอบ ให้ใจเย็นลง ก่อนที่เรื่องทุกอย่างจะแย่
……………..Love destiny…………….
“แท วันนี้คนไข้ของคุณ อาการแย่หรอ”มินวู เอ่ยทักแทยอนเมื่อเจอกันที่ห้องพัก
“อื้มใช่ค่ะ มันแปลกมาก ตอนเช้าตอนที่แทไปตรวจดูอาการทุกอย่างปกติดี แต่ตอนเย็นหัวใจของเธอกับหยุดเต้นกระทันหัน”แทยอน เล่าอาการของยูริให้มินวูฟัง
“ยังงั้นหรอ…..งั้นวันนี้คุณคงเหนื่อยมากสิน่ะ ออกเวรวันนี้ให้ผมไปส่งที่บ้านน่ะ”มินวูกล่าวก่อนจะจับมือของแทยอนไว้ โดยมีสายตาอีกคู่หนึ่งที่มองมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็รู้สึกเจ็บปวดไม่ใช่น้อย
“มินวู แทเคยบอกแล้วไงเรื่องของเรา มัน…..”แทยอนกล่าว เพื่อให้เพื่อนของเขารู้ตัวอีกครั้ง
“เพื่อนกัน ผมเข้าใจ เราจะเป็นแค่เพื่อนกัน แต่ผมก็แอบหวังอยู่ลึกๆน่ะว่าคุณจะเปลี่ยนใจ”มินวูกล่าวขึ้นมาแทน ทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาบางๆกับคำตอบ
“เอาเป็นว่าผมไปส่งคุณล่ะกัน ตกลง ผมไปก่อนน่ะ”มินวูกล่าวก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารคนไข้เดินออกไป
“แทยอน คงเป็นเธอคนเดียวสิน่ะ ที่อยู่ได้อย่างมีความสุขโดยไม่นึกถึงความเจ็บปวดของฉันบ้างเลย”คิบอมกล่าวเบาๆ
“เหอะ เป็นวิญญาณนี่มันก็ดีจังเนอะจะไปไหนก็ได้ ไปดูพี่ยูริหน่อยดีกว่า กี้ด้วย”ซอฮยอนกล่าวก่อนจะพาตัวเองไปอยู่ที่โรงพยาบาล เธอเดินทะลุผ่านประตูเข้าไป เธอก็ผมกับร่างของเธอที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงโดยมีคยูฮยอนนั่งอยู่ข้างๆ
“กี้ ซออยู่ตรงนี้กี้ได้ยินไหม กี้รอซอหน่อยน่ะ แล้วซอจะกลับมา พี่ยูริซอขอให้พี่ทำใหสำเร็จน่ะ ซอจะช่วยพี่เองถึงแม้ซอจะช่วยได้ไม่เยอะเท่าไหร่”ซอฮยอนกล่าวข้างๆเตียง มือของอยากจะจับใบหน้าของคนรักแต่เธอนั้นก็ไม่สามารถที่จะจับมันได้
………………………………………………………………………….
ขอขอบคุณทุกเม้นและกำลังใจของทุกๆคนน่ะค่ะ ไรเตอร์จะพยายามให้ดีทีสด ^_^
ความคิดเห็น