คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love destiny 3
Love destiny 3
ก๊อกๆๆๆ
“เขามาซิจ๊ะ.....”เสียงคุณหมอสาวกล่าวกับคนที่เคาะประตู ก่อนที่จะถอดแว่นสายตาของเธอออกแล้วเอนหลังกับเก้าอี้ทำงานของเธอ
“นี่ค่ะ ผลตรวจร่างกายของคนไข้ที่ชื่อควอนยูริ ค่ะ”พยาบาลสาวกล่าว ก่อนจะยื่นเอกสารให้กับหมอ
“ขอบคุณมากน่ะ...นิโคล”หมอสาวกล่าวแล้วหยิบเอกสารขึ้นมาดู
“หมอแท จะรับกาแฟไหมค่ะ...วันนี้นิโคลเห็นหมอดูเหนื่อยๆ”พยาบาลสาวกล่าว
“ไม่เป็นไรหรอกนิโคล.....วันนี้ฉันจะออกเวรแล้วไปทำงานของเธอต่อเถอะ”แทยอนกล่าวแล้วยิ้มให้คนตรงหน้าบางๆก่อนจะหยิบแว่นตาของเธอขึ้นมาสวมอีกครั้ง
“อ้าวบอมเป็นไงมาไงเนี่ยะ......กลับมาไม่บอกไม่กล่าว”ฮันคยองกล่าวอย่างตกใจเมื่อได้เจอหน้ากลับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลาหลายปี
“เซอร์ไพรแกไง อ้าวแล้วพี่ซีวอนไม่อยู่บ้านหรอกหรอ....ฉันซื้อของฝากมาตั้งเพียบ”คิบอมว่าก่อนจะวางข้าวของมากมายที่เขาขน มาวางไว้บโต๊ะรับแขกและนั่งลงคุยกับเพื่อน
“พี่ซีวอนเขาไม่อยู่หรอก ออกไปตีกลอฟกับลูกค้าหน่ะ”ฮันคยองกล่าว
“เอ่อฮัน...เรื่องคุณยูริฉันเสียใจด้วยน่ะ”คิบอมกล่าวก่อนจะตบบ่าเพื่อนเบาๆ
“ไม่เป็นไรหรอก.....ตอนนี้ฉันก็หวังแต่ปาฏิหาริย์เท่านั้นแหละที่จะช่วยได้”ฮันคยองกล่าวกับคิบอม
“เฮ้ย อย่าเศร้าเลย....ดูซิฉันเอาของฝากมาให้แกเพียบไม่อยากดูหรือไง”คิบอมว่าแล้วเปิดถุงทีล่ะใบให้เพื่อนดู
“นายดูร่าเริงจังเลยน่ะไอ้บอม ลืมแผลเก่าแล้วใช่ไหม”ฮันคยองถาม ทำให้เพื่อนหนุ่มที่ยิ้มจนตาปิดนั้น หุบยิ้มทันที
“นี่ไอ้ฮัน แกจะพูดแทงใจดำฉันทำไมเนี่ยะ”คิบอมว่า
“เฮ้ยขอโทษหว่ะ....ก็นึกว่าแกลืมได้แล้วนี่”
“ใครจะไปลืมลง รักครั้งแรกเชียวน่ะโว้ย....ต่อให้ตายยังไงฉันก็ไม่ลืม”คิบอมกล่าวอย่างหนักแน่น
……….Love destiny………….
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อไหม่อีกครั้งค่ะ
“โอ้ย....ไอ้บ้านี่คิดจะหลอกฉันหรือไง....ฉันโทรไปเป็นสิบๆสายแล้วน่ะ”ยุนอากล่าวก่อนจะเหวี่ยงมือถือลงที่โซฟา
“หนอยยยย ทำกล้องฉันพังแล้วคิดจะชิ่งหรอ....มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอ รู้จักอิมยุนอาน้อยไปซะแล้ว”
หน้าตึกบริษัท H&E Entertainment
“ขอโทษด้วยน่ะครับ ผมไม่สามารถให้คุณเข้าไปในบริษัทไม่ได้จริงๆครับ”พนักงานรักษาความปลอดภัยกล่าวกับยุนอาเมื่อเธอนั้นพยายามจะเข้าไปในบริษัท
“แต่ว่าฉันต้องพบ นายลีดงแฮให้ได้น่ะค่ะ ฉันมีธุระสำคัญจริงๆ”ยุนอาพยายามพูดด้วย แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใด นอกจากคำตอบซ้ำๆซากๆ
“ก็ได้ถ้าไม่ให้ฉันเข้าไป...ฝากบอกไอ้ นายลีดงแฮด้วยน่ะ ว่าฉันจะแฉให้หมดเลยที่นายนั่นทำอะไรกับฉันไว้บาง”ยุนอาตะโกนเสียงดัง จนผู้คนแถวนั้นเริ่มมองมาที่เธอ
“ขอร้องแหละครับช่วยกลับไปด้วยเถอะครับ ไม่งั้นผมจะเดือดร้อนได้น่ะครับ”รปภ. กล่าวกับยุนอาเชิงขอร้อง
“ก็ได้ฉันกลับก็นาย...แล้วพุ่งนี้ฉันจะมาใหม่”ยุนอากล่าว ก่อนจะสะบัดหน้าไปอีกทาง พลันสายตาเธอนั้น ก็ได้เห็นตัวการทันทีที่กำลังขับรถออกไปจากบริษัท
“ลี ดงแฮ....นายจะหนีไปไหน กลับมานี่หน่ะ”ยุนอาไม่พูดเปล่าเธอกลับวิ่งไปขึ้นแท็กซี่ แล้วขับตามรถคันนั้นไปทันที
“หยุดเดี้ยวนี้น่ะ ลี ดงแฮ”ยุนอากล่าวเรียกชายหนุ่มให้หยุดเมื่อตามมาถึงคอนโดของเขา
“ทะ....เธอ...มาที่นี่ได้ยังไง”ดงแฮกล่าว อย่างตกใจ
“ฉันก็นั่งรถมาซิถามได้ ..... แต่นายหน่ะคิดจะชิ่งหรอ...ทำอะไว้ก็หัดรับผิดชอบหน่อยซิ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย”ยุนอาชี้หน้าชายหนุ่ม แล้วกล่าวคำพูดทั้งหมดที่เธออัดอั้น จนทำให้ผู้คนละแวกนั้นมองอย่างสงสัยจนซุบซิบกันยกใหญ่
“นี่พูดบ้าอะไรของเธอฮ่ะ....ไม่เห็นหรือไงคนเขาเข้าใจผิดกันหมดแล้ว”ดงแฮมองรอบข้างก่อนจะยิ้มเจื่อนๆให้กลับผู้คน
“เข้าใจอะไรผิด....ก็นายเป็นคนทำนี่ ขอโทษสักคำก็ไม่มี คิดจะให้เงินฝาดหัวอีก คิดว่าฉันเป็นคนยังไงฮ่ะ ฉัน…..#$@@$()%$^@^^$”ไม่ทันที่ยุนอาจะได้พูดอะไรต่อเธอก็โดนมือของดงแฮนั้นปิดปากทันที
“ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยน่ะครับ....พอดีว่าผู้หญิงคนนี้สติไม่ค่อยจะดีหน่ะครับ”ดงแอกล่าวก่อจะลากยุนอามาที่ห้องของเขา
“นี่นายทำบ้าอะไรของนายอ่ะ....แล้วยังจะบอกว่าสติไม่ดีอีก”
“เธอตั้งหากที่บ้า อยู่ดีๆก็มาด่าฉันปาวๆอายคนอื่นเขาบ้างไหมฮ่ะ” ดงแฮกล่าว แล้วดื่มน้ำดับความโกรธ
“ก็นายอ่ะเอาเบอร์อะไรให้ฉัน...ฉันโทรกี่รอบก็ไม่ติดจนต้องไปหานายที่บริษัท แต่ก็โดนยามไล่ออกมาจนเจอนายแล้วฉันก็ตามนายมาไงล่ะ”
“ไหนเธอบอกว่า...ไม่ต้องการเงินไง เอาเป็นว่าถ้าฉันขอโทษเอก็จะเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันใช่ไหม”ดงแฮเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถามคนตรงหน้า
“ทีแรก ฉันก็ตั้งใจแบบนั้นแต่ตอนนี้ฉันมีความคิดใหม่แล้ว นายต้องขอโทษฉันแล้วก็ชดใช้ค่ากล้องมาให้ฉันด้วย”ยุนอากล่าว อย่างเหนือกว่า
“ฮึ....ที่แท้เธอมันก็หน้าเงิน....ทำเป็นพุดอ้อมค้อมบอกมาแต่แรกก็หมดเรื่อง”ดงแฮกล่าวแล้วหยิบเช็กในกระเป๋าขึ้นมา
“ค่ากล้องเธอเท่าไหร่”ดงแฮถามคนตรงหน้า
“150,000 วอน แค่นี้คงไม่ทำให้ขนหน้าแข็งนายร่วงหรอกน่ะ”หญิงสาวกล่าว
“เอาไป แล้วต่อไปนี้เราก็อย่าได้เจอกันอีก”
“ฮึแล้วนึกว่าฉันอยากเจอนายหรือไง....ลาก่อนสำหรับค่ากล้อง เอะ แต่ว่านายลืมอะไรไปหรือเป่าว”ยุนอากล่าวก่อนจะแกว่งเช็คไปมาในมือ
“อะไร...นี่เงินแค่นั้นยังไม่พออีกหรอ”ดงแฮว่า
“ขอโทษไง....คำ ขอ โทษ”ยุนอากล่าวช้าๆจนชายหนุ่มต้องเอ่ยปาก
“ฉันขอโทษ....พอใจยัง”ดงแฮกล่าว
“ก็แค่นั้น....ฉันไปก่อนน่ะ”ยุนอากล่าวแล้วเดินจากไปด้วยรอยยิ้ม
…………….Love destiny…………….
아닌데 나는 아닌데 정말 이건 말이 안되는데
อานินเด นานึน อานินเด ชองมัล อีกอน มารี อันทเวนึนเด
ไม่ใช่ ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่คำนี้จริงๆนะ
밥을 먹어도 잠이 들 때도 미쳤는지 그대만 보여요
บาบึน มอกอโด ชามี ทึล แตโด มีชยอนึนจี คือแดมัน โบยอโย
แม้จะกินข้าว แม้ตอนเวลาหลับ บ้าไปแล้วจริงๆ ก็มองแต่เธอเท่านั้น
언제나 나를 종일 나만을 못살게해 미웠는데
ออนเจนา นารึล โจงิล นามานึล มดซัลเคแฮ มีวอดนึนเด
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ทุกๆวันฉันก็อยู่ไม่ได้เมื่อไม่มีเธอ เกลียดจริงๆ
어떻게 내가 어떻게 그댈 사랑하게 됐는지 이상하죠
ออตอคเค แนคา ออตอคเค คือแดล ซารังฮาเก ทเวดนึนจี อีซังฮาจโย
ทำอย่างไง ฉันจะทำอย่างไง มันมากกว่าการได้รักเธอนะ
내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
แนมาอือมึน คือแดรึล ทึดจโย มอรีบุทอ บัลกึทกาจี
หัวใจของฉันฟังแต่เธอ ตั้งแต่หัว จนถึงปลายเท้า
친구들 나를 놀려도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
ชินกุทึล นารึล โนลรยอโด แน คาซือมึน โมดู คือแดมัน ทืลรยอโย
ถึงเพื่อนๆจะล้อฉัน หัวใจของฉันทั้งหมดก็อยากจะฟังแต่เธอเท่านั้น
하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮานาทุลเซด คือแดคา อุดจโย ซูมี มอชึล กอดมัน คัดจโย
หนึ่ง สอง สาม ตอนที่เธอหัวเราะ ลมหายใจฉันก็เหมือนจะหยุด
그대 미소를 담아서 매일 사랑이란 요리하죠 영원히
คือแด มีโซรึล ทามาซอ แมอิล ซารางีรัน โยรีฮาจโย ยองวอนฮี
อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของเธอ ทำให้การทำอาหารนั้นเป็นความรักในทุกๆวัน เสมอ
I love you Love you Love you
Love you Love you Love you yeah
왜 그댄 나를 잠시도 나를 가만두지 않는 건지
แว คือแดน นารึล ชัมชีโด นารึล กามันทุจิ อันนึน กอนจี
ทำไม แม้เวลาสั้นๆ เธอก็ทำให้ฉันสงบไม่ได้
기가 막히고 어이 없어도 내 가슴은 그대만 불러요
คิคา มากีโค อออี ออพซอโด แน คาซือมึล คือแดมัน บุรอโย
แม้เวลาไม่หยุดและ ทำอะไรไม่ถูก เธอเท่านั้นที่หัวใจฉันเรียกหา
그댈 위해서 요릴 하는 난 휘파람에 신이 나죠
คือแดล วีแฮซอ โยริล ฮานึน นัน ฮวีพาราเม ชีนี นาจโย
ฉันผิวปากไปด้วยตอนกำลังทำอาหารเพื่อเธอ
환하게 웃을 그대 모습에 손을 베도 내 맘은 행복하죠
ฮวานฮาเก อุซึล คือแด โมซือเบ โซนึล เบโด แน มามึล แฮงบกฮาจโย
รอยยิ้มที่สว่างไสว ท่าทางของเธอ มือของเธอ ทำให้หัวใจของฉันมีความสุข
내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
แนมาอือมึน คือแดรึล ทึดจโย มอรีบุทอ บัลกึทกาจี
หัวใจของฉันฟังแต่เธอ ตั้งแต่หัว จนถึงปลายเท้า
친구들 나를 놀려도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
ชินกุทึล นารึล โนลรยอโด แน คาซือมึน โมดู คือแดมัน ทืลรยอโย
ถึงเพื่อนๆจะล้อฉัน หัวใจของฉันทั้งหมดก็อยากจะฟังแต่เธอเท่านั้น
하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮานาทุลเซด คือแดคา อุดจโย ซูมี มอชึล กอดมัน คัดจโย
หนึ่ง สอง สาม ตอนที่เธอหัวเราะ ลมหายใจฉันก็เหมือนจะหยุด
그대 미소를 담아서 매일 사랑이란 요리하죠 영원히
คือแด มีโซรึล ทามาซอ แมอิล ซารางีรัน โยรีฮาจโย ยองวอนฮี
อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของเธอ ทำให้การทำอาหารนั้นเป็นความรักในทุกๆวัน เสมอ
언젠가 밤이 지나가고 또 밤이 지나가고 또 밤이 지나 나 기억이 희미해져도
ออนเจนคา บามี จินาคาโก โต บามี จินาคาโก โต บามี จินา นา คิออกี ฮีมีแฮชยอโด
เมื่อผ่านคืนนี้ไป แล้วก็ผ่านไปอีกคืน แล้วก็อีกคืน และก็ผ่านความทรงจำของฉันที่ขี้ขลาดของฉัน
언제나 내 맘은 미소짓는 내 눈은 떠나지 않겠다고 그댈 영원히
ออนเจนา แนมามึน มีโซชิดนึน แน นุนึล ตอนาจี อันเกดดาโก คือแดล ยองวอนฮี
ไม่ว่าเมื่อไหร่ รอยยิ้มของหัวใจในดวงตาของฉันก็ไม่จากเธอไปไหน ตลอดไป
내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
แนมาอือมึน คือแดรึล ทึดจโย มอรีบุทอ บัลกึทกาจี
หัวใจของฉันฟังแต่เธอ ตั้งแต่หัว จนถึงปลายเท้า
세상이 모두 웃어도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
เซซางี โมดู อุซอโด แนคาซือมึน โมดู คือแกมัน ทึลรยอโย
แม้โลกของเสียงหัวเราะทั้งหมด หัวใจของฉันทั้งหมดก็อยากจะฟังแต่เธอเท่านั้น
하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮานาทุลเซด คือแดคา อุดจโย ซูมี มอชึล กอดมัน คัดจโย
หนึ่ง สอง สาม ตอนที่เธอหัวเราะ ลมหายใจฉันก็เหมือนจะหยุด
그대의 기를 담아서 매일 사랑한다 키스하죠 영원히
คือแดเอ คิรึล ทามาซอ แมอิล ซารังฮันดา คิซือฮาจโย ยองวอนฮี
อาจเป็นช่วงเวลานั้นของเธอ ทำให้ฉันรักเธอและจูบเธอทุกๆวัน ตลอดไป
Love you Love you Love you
Love you Love you Love you Oh my baby my love
“เสร็จ สักทีน่ะ”คยูกล่าว เมื่อเขาออกมาจากห้องอัด ที่เขาใช้เวลาหลายวันเรียบเรียงเพลงนี้ขึ้นมา เพลงที่เขาแต่งขึ้นเพื่อคนรักของเขา
“คิดถึงจังเลย....ไม่เจอกันหลายวัน”คยูกล่าวก่อน ก่อนจะสวมกอดแฟนสาวจากด้านหลัง
“กี้ปล่อยน่ะ ซอจักกะจี้”ซอฮยอนกล่าว
“ก็คนมันคิดถึงนี่ กอดหน่อยไม่ได้หรือไง”คยู กล่าวงอนๆ แต่มือนั้นก็ไม่ปล่อยอยู่ดี
“กี้ อาทิตย์ หน้าเราไปเกาะเชจูกันไหม ซออยากพักผ่อนมากเลย”ซออยอนหันหน้ามาคุยกับแฟนหนุ่มของตน
“อื้ม.....ตกลง และกี้มีของขวัญจะให้ด้วยน่ะ”คยูกล่าว ก่อนจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
“ของขวัญอะไรหรอ.....ขอดูหน่อยซิ”ซอฮยอน กล่าวแล้วมองซ้ายมองขวา
“ไปเกาะเชจูก่อน แล้วกี้จะให้ แต่ตอนนี้กี้ของของขวัญจากซอก่อนล่ะกัน”คยูกล่าว แล้วหอมไปที่แก้มหญิงสาวอย่างรวดเร็ว จนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัว
“กี้อ่ะ...หลอกโฉยโอกาส ซอตลอดเลยน่ะ”ซอฮยอนว่าก่อนจะหยิกแขนแฟนหนุ่ม
“หมอแทค่ะ ผ.อ. เรียกประชุมค่ะ”นิดคลพยาบาลสาวกล่าวกับหมอแทยอน ที่เข้ามาทำงานแต่เช้า
“ประชุมอะไรหรอ นิโคล ทำไมเรียกกะทันหัน”แทยอนกล่าว งงๆ แต่ก็เดินออกไปตามที่บอก
“เรื่องนี้นิโคล ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”นิโคลกล่าวยิ้มๆก่อนจะเดินแยกออกไป
“นั่งก่อนซิ แทยอน ที่ผมเรียกทุกคนมาประชุมแต่เช้าก็ไม่มีอะไรมากหรอกผมก็แค่อยากจะแนะนำ นายแพทย์คนใหม่ให้ทุกคนรู้จักหน่ะ”ผ.อ. โฮดงกล่าว
“เขามาซิครับ คุณคิบอม”โฮดง กล่าว แล้วผายมือไปที่ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องประชุม
“ครับ นี่ก็คือคุณหมอ คิม คิบอม อยู่แผนกศัลยแพทย์ หรือหมอผ่าตัดคนใหม่ของโรงพยาบาลเรานั้นเอง
คิม.....คิ....บอม”แทยอนครางชื่อออกมาเบาๆ เธอไม่คิดว่าจะเจอผู้ชายคนนี้อีกครั้ง
เห็นหลายคนสงสัยกับคู่
ไรเตอร์เลยจะบอกว่า คู่นั้น เป็น ฮันริ คยูซอแน่นอน
แต่ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไปก็ติดตามได้น่ะ
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นกันล่ะ ขอบคุณ ^o^
ความคิดเห็น