คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Story 2
Story2
“ฮันคยอง หยุดทำตัวเที่ยวเล่น แล้วเข้าไปฝึกงานที่บริษัทสักที”ผู้เป็นพ่อกล่าวกับลูกชายที่กำลังจะออกไปข้างนอก
“งั้นหรอ ครับ ผมรู้สึกยังไม่อยากทำเท่าไหร่เลย”ชายหนุ่มตอบหน้าตาเฉย
“ไม่อยากก็ต้องทำ ฉันไม่ได้ส่งให้แกไปเรียนที่เมืองนอกฟรีๆน่ะ”
“อ้าวหรอครับ ผมนึกว่าพ่อส่งผมไปเพราะเรื่องนั้นซะอีก นึกว่าพ่อกลัวจะอับอาย….”
“หุบปาก…..ถ้าฉันไม่จัดการเรื่องนั้น แกคงไม่ได้มายืนเถียงฉันได้หรอก พรุ่งนี้เตรียมตัวเข้าบริษัทด้วย”ผู้เป็นพ่อกล่าวเด็ดขาดก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป
“เซอร์ไพร์ ที่รัก”เจสสิก้า วิ่งเข้ามาสวมกอดฮันคยอง ว่าที่คู่หมั้น ที่บินหนีเธอกลับมาก่อนจากอเมริกา
“เจส เธอมาได้ยัง”ฮันคยองกล่าว พลางแกะมือปลาหมึกของเจสสิก้าที่เกาะเข้าไว้แน่น
“เจส ก็นั่งเครื่องบินมาไง ฮันถามแปลกๆ คิดถึงจังเลย”
“เจส เธอเลิกกอดฉันก่อนได้ไหม ดูสิคนงานในบ้านมองกันหมดแล้ว”
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ทีที่อเมริกา ยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย”
“แต่นี่มันที่เกาหลี และเป็นบ้านของผม”ฮันคยองกล่าวเสียงเข้ม เจสสิก้าจึงปล่อยแต่โดยดี
“แล้วนี่อะไร กระเป๋าเสื้อผ้า คุณเอามาด้วยทำไม”ฮันคยองมองสัมภาระที่เจสสิก้าขนมา
“ก็ เจสจะมาอยู่ที่นี่ไง ห้องของฮันอยู่ไหนเจสจะได้ไปจัดของ”เจสสิก้าว่า พลางสั่งคนงานให้ยกกระเป๋า
“พอเลย เดี้ยวผมจะพาคุณไปส่งที่คอนโด”ฮันคยองกุมขมับ แล้วลากตัวเจสสิก้าออกจากบ้านไป
“คุณดงแฮค่ะ คุณท่านรอพบอยู่ที่ห้องโถงค่ะ”เสียงแม่บ้านกล่าวรายงาน ดงแฮเมื่อกลับมาจากงานที่บริษัท
“พ่อ มีเรื่องอะไรอยากคุยกับผมหรอครับ”
“นั่งก่อนสิ พ่อมีคนที่อยากแนะนำให้แกรู้จักหน่อย”พ่อของดงแฮ ยิ้มให้ลูกชายเล็กน้อยก่อนจะแนะนำผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งในห้องนั้นด้วยให้ลูกชายตัวเองรู้จัก
“นี่ คือ อิม ยุนอา เธอจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะหลานสาวของพ่อ”ผู้เป็นพ่อกล่าว ยุนอาก้มหัวทักทายเล็กน้อย แต่เธอก็ได้รับสายตาที่เย็นชากลับไป
“ผม ไม่หยักรู้ว่าพ่อมีหลานที่อื่นด้วย”ดงแฮกล่าว
“อ่อ หนูยุนอา เป็นลูกของเพื่อนสนิทของพ่อที่ชื่อยอนฮี ลูกคงไม่รู้จักหรอก”
“ยอนฮี อย่างนั้นหรอ ชื่อนี้ เขาจำได้ไม่เคยลืม ชื่อผู้หญิงคนนี้”ดงแฮจ้องไปที่หน้าของยุนอาด้วยแววตา ที่เต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์ เขารู้สึกเกลียดผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก
“ดงแฮ ช่วยดูแลน้อง ดีๆด้วยน่ะ หวังว่าแกคงจะเป็นพี่ชายที่ดีให้เธอได้”ผู้เป็นพ่อฝากฝังความหวังไว้ที่ดงแฮ
“ผมขอตัวก่อนน่ะ”ดงแฮผละออกไปโดยที่ยุนอานั้น มองด้วยสายตาที่วิตก
“พี่เค้าคงเหนื่อย ลุงว่าหนูไปพักผ่อนก่อนเถอะ”
“ขอบคุณค่ะ ราตรีสวัสน่ะค่ะ”ยุนอากล่าว ก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไป เธอเริ่มรู้สึกว่าการที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ อาจจะไม่สงบสุขอย่างที่คิด
“สวัสดีครับ เชิญชมผลงานได้เลยครับ ที่นี่มีแต่ผลงานที่คัดสรร และประนีตทุกชิ้น” เจ้าของแกลลอรี่ กล่าวกับฮันคยองที่เข้ามาชมผลงานต่างๆภายใน เขาเดินชมผลงานไปเรื่อยๆอย่างสบายใจ ถึงแม่เขาจะเป็นหนุ่มเลือดร้อนและขี้โมโห แต่เขาก็มีอีกด้านนึงเหมือนกัน
“ผลงานนี้ ดูโดดเด่นดีน่ะครับ”ฮันคยองหยุดชมงานชิ้นหนึ่ง
“ครับ เจ้าของผลงานเพิ่งจะเอามาฝากไว้ที่ร้านของเราเมื่อเช้านี้เองครับ”
“ผมอยากจะซื้อผลงานนี้ไป ช่วยห่อให้ด้วยน่ะครับ”
“นี่ครับ ผมห่อให้เรียบร้อยแล้ว”พนักงานในร้ายกล่าว ก่อนจะส่งผลงานศิลปะชิ้นงามให้ฮันคยอง
“เอ่อ พอจะทราบไหมครับ ว่าผลงานนี้เป็นของใคร หรือว่ามีเบอร์ติดต่อเธอไหม”ฮันคยองสอบถามเจ้าของร้าน
“เธอ ไม่เคยบอกชื่อกับเราเลย เธอให้ไว้แค่นามแฝงเท่านั้น ส่วนเบอร์ติดต่อนั้นเราก็ไม่เคยได้ นานๆทีที่เธอจะแวะมาที่นี่น่ะครับ”
“อย่างนั้นหรอครับ คราวหน้าถ้าเธอมาที่นี่อีกช่วยติดต่อผมไปตามเบอร์นี้น่ะครับ”ฮันคยองกล่าวก่อนจะยื่นนามบัตรให้
“คุณกำลังหาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ”ซีวอนกล่าวกับหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังให้มือคลำกับพื้น เพื่อหาสิ่งของ
“เอ่อ คือว่าฉันกำลังหาแหวนอยู่น่ะค่ะ คือฉันถอดมันออกแล้วมันดันร่วงไปที่พื้น”หญิงสาวอธิบายให้ชายหนุ่มใจดี ที่อาสามาช่วยเหลือ
“วงนี้หรือเปล่าครับ”ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะชูตรงหน้าหญิงสาว หญิงสาวค่อยๆใช้มือคลำไปที่แหวนวงนั้น ก่อนจะค่อยๆยิ้มออกมา
“ขอบคุณ น่ะค่ะ”หญิงสาวกล่าวขอบคุณ
“ความจริงแล้ว ตาของคุณ…...”ชายหนุ่มลังเลที่จะพูดมันออกไป
“คือว่า ตาของฉันบอดน่ะค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ เอ่อคุณพอจะบอกชื่อได้ไหม”
“ผม ชเวซีวอนครับ”ชายหนุ่มแนะนำตัว
“ฉันชื่อ ควอนยูริค่ะ”
“ชื่อ เพราะดีน่ะครับ แล้วคุณกำลังจะไปไหนหรอครับ เห็นคุณนั่งอยู่ตรงนี้นานแล้ว”
“ฉัน รอเพื่อนมารับอ่ะค่ะ คุณมีธุระที่ไหนต่อก็ไปได้น่ะค่ะ ขอโทษที่รบกวนเวลาของคุณ”
“โอ้ ไม่เสียเวลาเลยครับ เดี้ยวผมนั่งรอเป็นเพื่อนคุณดีกว่าน่ะครับ ปล่อยให้ผู้หญิงสวยๆนั่งคนเดียวมันอันตราย”ชายหนุ่มกล่าวแหย่
“คุณชมฉันจริงหรือเปล่า ฉันมันก็แค่ผู้หญิงพิการคนหนึ่ง”ยูริกล่าวก่อนจะแหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้า
“สวย ไม่ว่าจะมองเธอมุมไหน เธอก็ดูดี”ซีวอนคิดในใจก่อนจะนั่งมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ
“ท่าน เรียกผมมาพบมีธุระอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่าครับ”ตำรวจหนุ่มคยูฮยอนทำความเคารพผู้บังคับบัญชาของตัวเอง
“เอ่อ คยูฮยอนเพราะนายเป็นคนที่ไว้ใจได้ และน่าเชื่อถือที่สุดฉันอยากจะมอบหมายงานหนึ่งให้นายทำ”เจ้านายของคยูฮยอนกล่าวเสียงเข้ม
“งานอะไรหรอครับ ท่านสั่งมาได้เลย”ชายหนุ่มยิ้มรับ
“บอดี้การ์ด”
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ยะ ฉันต้องไปเป็นบอร์ดี้การ์ดให้ยัยคุณหนูเอาแต่ใจเนี่ยะน่ะ”คยูฮยอนนั่งกุมขมับอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา
“ชีวิต ตำรวจของฉันจบกันต้องไปเดินตามตูดยัยคุณหนูนี่”
“KYR เธอเป็นใครกันน่ะ ฉันอยากจะพบเธอสักครั้ง”ฮันคยองนั่งมองผลงานศิลปะ ที่เขาเพิ่งจะซื้อมา เขารู้สึกหลงใหลมันอย่างบอกไม่ถูก
ความคิดเห็น