รักวุ่นวาย ของเจ้าชายหลายสี

ลำดับตอนที่ #2 : เปลี่ยนชื่อร้านว่าไรดี

ก๊อก ก๊อก ๆ   เสียงเคาะดังขึ้น    ตอนไก่ยังไม่ทันขัน



เสสึนะ - ใครว่ะ     ถ้ามีเรื่องอะไรมาพรุ่งนี้ก็ได้นี่หว่า
เสียงจากผู้ที่เคาะประตูตะโกนกลับทันที - แต่แกนัดฉันไว้วันนี้
เสสึนะ - แต่ฉันไม่ได้นัดใครไว้น่ะโว้ย.....................................ไอ้เจี้ยเอ้ย
พูดจบเสสึนะเดินไปเปิดประตูตอย่างช้า ๆ
เสสึนะ - ใครว่ะ
ยึนซอง - ฉันเอง
เสสึนะ - แม่
เสสึนะอุทานเสียงดังด้วยความตกใจ
เสสึนะ - ทำไมแม่มา    ไม่โทรบอกผมก่อนละครับ
ยึนซอง - ถ้าเกิดฉันบอกแก   ฉันจะรู้ไหมว่าคอนโดแกเป็นรังหนูวะขนาดนี้     อะไรเนี่ย
เสสึนะ - ก้แก้วน้ำไงแม่
ยึนซอง - ฉันรูว่าแก้วน้ำ  แต่แกปล่อยให้แก้วน้ำหยากไย่ขึ้นขนาดนี้เชียวหรอ
เสสึนะ - โถ่คุณแม่คราบ    นี่มันคอนโดที่วัยรุ่นผู้ชายอยู่น่ะครับ    มันก็ต้องรกเป็นธรรมดาแหละครับ
ยึนซอง - T-T   แกจะ  28   แล้วน่ะ   มันไม่ใช้วัยรุ่นแล้ว
เสสึนะ - เออ.................ช่างมันเฮอะครับ    แล้วมานี้มีธุระอะไรครับ
ยึนซอง - นี่แกจำไม่ได้เลยหรอ     ว่าแกนัดฉันว่าแกจะไป    ทำงานน่ะ
เสสึนะ - ทำงาน  (งานไรว่ะ)  ทำงานหรอ
ยึนซอง - อย่าบอกน่ะว่าแกจำไม่ได้    ฮา
เสสึนะ - จำได้สิครับ   ทำไมถึงจะจำไม่ได้   ผมจำได้เสมอแหละครับ   (ทำงานที่ไหนอ่ะ)
ยึนซอง - แล้วแกจำได้ไหมว่างานอะไร
เสสึนะ - (คนอย่างคุณแม่ยังไงก็ต้องให้ลูกทำงานดี ๆ อยู่แล้ว)   รู้สิครับ  ก็งานธุรกิจส่งออกใช้ไหมครับ
เพื๋ยะ    โฮ๊ะ ๆๆ เสียงดังขึ้นเหมือนคนโดนตบหัวน่ะ
เสสึนะ - คุณแม่ตบหัวผมทำไมล่ะครับ
ยึนซอง -  ที่ฉันตบหัวแก  ก็เพราะว่าแกไม่คิดที่จะสนใจน่ะสิ    0-0    
เสสึนะ - คุณแม่   แล้วผมทายผิดตรงไหนอ่ะ   ธุรกิจที่ยังไม่มีใครดูแลก็มีแต่ ธุรกิจส่งออก   กะร้านทาสีกระจอก ๆแค่นี้เองน่ะ
ยึนซอง - ที่ฉันให้แกดูแลไม่ใช่งานส่งออก   แต่เป็นร้านทาสีกระจอก ๆ ที่แกเพิ่งพูดถึงม่ะกี้  ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว  เดี๋ยวไม่ทันเปิดร้าน
เสสึนะ - คุณแม่ครับร้านอย่างงั้นจะสร้างกำไรอะไรให้ผมได้ล่ะครับ
ยึนซอง - ฉันรู้อยู่แล้วว่าแกต้องพูดอย่างงี้    ฉันว่า.........แต่ล่ะเดือนฉันจะให้แกเพิ่มเดือนล่ะ   10000  ฿  แค่นี้เท่านั้น
เสสึนะ - (ถึงแย้งไปก็ไม่ได้เพิ่มแน่เลยว่ะ........ต้องใช้แผน 2).....................  ได้ครับคุณแม่สุดสวย
ยึนซอง - แกไม่ต้องมาใช้แผนนี้กับฉัน  ฉันไม่เชื่อแกหรอก
เสสึนะ - โถ่เว้ย   ไรว่ะ   ..............ไม่คิดจะช่วยกันเลยหรอครับ
ยึนซอง - แก่ปานนี้แล้วยังต้องให้ฉันช่วยอาบน้ำให้อีกหรอ      ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้
เสสึนะ - โถ่  ครับคุณแม่
หลังจากอาบน้ำเสร็จ   ยึนซองก็ไปส่งเสสึนะที่ร้านทันที  หลังจากส่งเสสึนะเสร็จยึนซองก็กลับไปทำงานทันที
เสสึนะ - หวัดดี   ต่อไปนี้ฉันจะเป็นประทานของที่ร้านนี้   เอาะร้านนี้ชื่ออะไรน่ะ
พนักงานตอบพร้อมกัน - ชื่อร้าน  บ้านและสี  ครับ  and  ค่ะ
เสสึนะ - ทำไมชื่อลาวอย่างงี้เนี่ย   อืมเรียกประชุมช่างออกแบบให้ฉันที
ในห้องประชุม
เสสึนะ - พวก คุณ ๆๆๆ เห็นว่าชื่อร้านมันไม่ได้เรื่องแล้วทำไมไม่เปลี่ยน  
นักออกแบบ - พวกเราเป็นแค่นักออกแบบไม่มีสิทธิ์ทำไรหรอก
เสสึนะ - ถ้าอย่างงั้น...พวกคุณไปออกแบบป้ายมาให้สีสด ๆ  ส่วนเรื่องชื่อเราต้องช่วยกันคิด
.............. 2 ช.ม. ผ่านไปยังไม่มีใครคิดได้
เสสึนะ - ทำไมยังไม่มีใครคิดได้   งั้นเอาชื่อ   ....................................................................?