คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : สวีท
....................
...........
“โอ๊ย!! ฮยอ!!”
มินฮยอหันไปโวยวายใส่นที่อยู่ๆ ็โยนลูบาสใส่หัวเาอย่าแรแบบไม่ลับเ็บันเลยทีเียว ใบหน้าใสหันไป้อมอลูพี่ลูน้อาเียว
“ออห่าๆ”
ยฮวาพูพลาใ้เท้าอัวเอยันมินฮยอให้ออห่าาอฮยอนทันทีที่เินมาถึ แ่เาหายไปเอาอในห้อนอนลับมาอีทีเห็นลูพี่ลูน้ออมเ้าเล่ห์แล้วหุหิเลยหยิบลูบาสในมืออามินโยนใส่หัวะเลย
“ผมยัไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ”
มินฮยอพูพลาลูบหัวัวเอยให่ เาแ่นัุ่ยับอฮยอนเยๆ แถมอฮยอนนั่เ้าอี้เานั่พื้น้วยยัไม่ไ้แะ้อเลยสันิเียว!
“โอปป้าะ เหนื่อยไหม?”
อฮยอนหัวเราะให้ับท่าทาอยฮวาและมินฮยอที่เอาแ่มอ้อนันไปมอ้อนันมา ยฮวาละสายามาามินฮยอแล้วหันมาสนใร่าบาที่ำลัส่รอยยิ้มหวานมาให้เา
“เหนื่อยมาๆ อำลัใหน่อยสิ”
ยฮวาเินเ้าไปทิ้ัวนั่ล้าอฮยอน่อนะรวบัวร่าบาเ้ามาในอ้อมอท่ามลาสายาอนนับสิบที่พาันหันมามอเป็นาเียวับ นอฮยอน้อีนรัแรๆ เป็นารห้ามปราบ
“ปล่อยเลยะ นมอเยอะแยะ”
อฮยอนีแนแร่เพื่อให้ปล่อยเธอแ่ยฮวาับวาสายามอไปรอบๆ แล้วหันมามอใบหน้าสวยอย่าไม่ไ้สนใับสายาที่มอมาเลยสันิ
“สนใอะไรเาละ?”
เสียทุ้มถามพลาทำหน้าาย ะไปสนใทำไมนพวนี้ันเา็ไ้แ่มอเท่านั้นแหละ
“สนใพวรูบ้าเถอะ...”
ามินหมวามอทนหลัาเห็นภาพสวีทอยฮวาและอฮยอนมาอย่า่อเนื่อนทำให้เาแทบลั่อยู่แล้ว มือแร่เอื้อมไปึอฮยอนให้ออห่าาเพื่อนอมปลาหมึทันที
“ทำอะไรอเมิวะ?”
ยฮวามออฮยอนและมอเพื่อนัวีที่อยู่ๆ มานรัอเาให้ไปยืน้าๆ อย่าไม่พอใ
“ทำลายวามสุเมิไ”
ามินอบหน้าา่อนะหันไปยยิ้มับอฮยอน้าๆ เาไม่ไ้ะเ้าไปแทรลาสอนนี้หรอนะ แ่เพราะวามหมั่นใส่มันอิ่มัวนแทบะระเบิแล้ว รู้ทั้รู้อยู่เ็มอว่าเานะ็อบอฮยอนเหมือนัน
“ามินเมิ...”
ยฮวาลุึ้นเ็มวามสูอัวเอ่อนะเินเ้าไปหาเพื่อนรัเพื่อึแฟนสาวืนมา แ่ลับมีเสียอใรบานทีุ่ึ้นมาะ่อน
“ทำอะไรันอยู่นะ...หวัีอฮยอน..”
อินเินเ้ามาพร้อมับรอยยิ้มบนใบหน้าที่ส่ไปให้นทั้สามแู่เหมือนว่าเาะไ้รอยยิ้มลับืนมาแ่อฮยอนนเียว เพราะอีสอนทำหน้าเหมือนไม่้อารเห็นเาอย่าไอย่าั้น
“หวัีอินินู”
เสียหวานเอยทัเพื่อนสมันเ็้วยรอยยิ้มหวาน แ่ลับโยสายาุๆ อยฮวาหันมามอนอฮยอน้อรีบหุบยิ้มลทันที เพราะูเหมือนว่ามันะทำให้นรัอเธอไม่พอใ
“มีอะไร?”
เสียทุ้มเอยถามบุลที่ไม่ไ้รับเิ้วยสีหน้าไม่พอใ มือแร่เอื้อมไปับ้อมือเรียวออฮยอนเพื่อึให้มายืน้าๆ ัวเอ
“หึ..แ่ะมาบอว่าพรุ่นี้เป็นวันแ่นัสำั...ยัไ็เอาให้นะละ”
อินถอนหายใออมา่อนะบอสิ่ที่เา้อาร เาลทุนไปับารเ็บัวในรั้นี้มาอยู่และเา้อาระนะมหาลัยเรือพี่น้อให้ไ้ไม่ว่าะเหุผลใ็าม!
“นายนี่มุ่มั่นเหลือเินแฮะ”
ามินมอหน้าประธานัวสูอย่าแปลใ เพราะปิอีอินไม่่อยที่ะสนใอะไรนัหรอ แถมารแ่ันรั้นี้ยัลาพวเาเ้ามาเี่ยวอี้วย
“แน่นอนสิ...ันาหวัเอาไว้มาอให้รับรู้ไว้้วย”
อินพูเสียเรียบเาไม่้อารแพ้มหาลัยเรือพี่น้อ! เพราะมันเป็นหน้าาอเาเียวนะ! ถ้าไม่ิว่าสามนนี้เยเป็นนัีฬาบาสระับัหวัเาไม่มีทาลาพวไม่ไ้เรื่อมาให้เปลื้อบหรอ --!!
“....................”
“ไม่ว่าะยัไพรุ่นี้พวนาย้อนะ ันไปแล้วนะอฮยอน”
อินมอหน้ายฮวาและามินอย่าริั่อนะหันไปยิ้มให้อฮยอนพร้อมับเอื้อมมือยาวเพื่อไปลูบเรือนผมนิ่มอร่าบา เรียสีหน้าไม่พอใอยฮวาไ้อย่าี่อนที่มืออเาะโนปัอออย่าแร
“ไปไหน็ไปเลยไป๊!”
ยฮวาะโนไล่หลันเ้าเล่ห์้วยสีหน้าหุหิ่อนะหันไปมออฮยอนอย่าาโทษที่ไปยอมให้ไอ้บ้านั้นมาับผมไ้อย่าไัน!
“โอปป้าไปไล่เาทำไมะเนี้ย?”
อฮยอนีแนร่าสูเบาๆ เป็นารเือนแ่เธอับโยสายาุๆ ส่ลับมาานี้โมโหะนี้
“สนใมันหรอ?”
น้ำเสียที่เอยออมาทำให้อฮยอนนั้นรู้ว่านรัอเธอนั้นำลัเ้าสู้โหมปีศาลอีแล้ว นอฮยอน้อหาทาที่ะอธิบายเรื่อออินให้ยฮวาฟั่อนที่ระเบิลูให่ะล
“็เาเป็นเพื่อนันนี้...อินเป็นเพื่อนั้แ่สมัยเ็ๆ เลยนะะ”
อฮยอนอธิบายให้ยฮวาฟัอย่าใเย็น ที่เาูสนิทับอินมาเพราะเราเป็นเพื่อนันมาั้สิบว่าปีแล้วไหนะเรียนที่เียวันมาลออี
“ห๊า? เพื่อน..?”
ยฮวาเอยทวนำอบอแฟนสาวอีรั้่อนะมอใบหน้าสวยที่พยัหน้าหึๆ อยู่้าๆ เพื่อนสนิทิไม่ื่อมาว่านะสิ!
“แล้วรัแรอเธอือมันใ่ไหมเนี้ย?”
ยฮวาเริ่มถามในสิ่ที่เาส่สัยั้แ่วันที่อินมาทิ้ระเบิเอาไว้ให้เา ใบหน้าสวยเบิาว้า่อนะส่ายหน้าไปมายให่ รอยยิ้มบาๆ พร้อมับเสียหัวเราะิัหลุออมาานร่าบา
“โอปป้าไปฟัมาาไหนเนี้ยะ”
อฮยอนยิ้มำับสิ่ที่ยฮวาพู เธอะไปอบนอย่าอินไ้ยัไในเมื่อเธอสอนเป็นเพื่อนันมาโยลอและที่สำัเพื่อนเธอนนี้เามีแฟนเป็นัวเป็นนมาั้นานแล้ว
“็มันบอนะสิ!”
ยฮวานึไปถึใบหน้าอนอมวนประสาทอย่าหุหิ ลนี้มันเรื่อบ้าอะไรันแน่? ทำไมแฟนสาวอเาถึไ้หัวเราะใส่เาแบบนี้
“๊าย...แล้วโอปป้าโนอินหลอแล้วละะ”
อฮยอนยิ้มว้า่อนะลั้นำใส่นรหน้า เธออยาะบอเหลือเินว่าอินนะมืออำอันับหนึ่เลยนะ ถนันัเรื่อหลอาวบ้านให้เื่อนี้ และเธอ็ไม่ิว่าร่าสูรหน้าะไปหลำพูออินอีน
“อะไรนะ?”
“โอปป้าโนหลอไะ ไปเื่ออินไ้ไะ”
อฮยอนมอนรหน้าที่อนนี้เหมือนำลัทำหน้าอึ้ นร่าสูทำหน้าหวอ่อนะมอใบหน้าสวยอย่าไม่อยาะเื่อ นี้นอย่าอยฮวาที่เอาแ่หลอาวบ้านับโนไอ้ประธานนั้นหลอั้นหรอ!!
“แายแน่อิน!”
......................
................
ร่าบาำลันั่อมยิ้มให้ับนรัที่อนนี้เพิ่เินออมาาห้อน้ำ วันนี้ร่าสู้อมหนัมาริๆ นี้็ป่านเ้าไปเือบีหนึ่แล้ว้วย้ำนัีฬานเ่ยัไม่ไ้หลับไม่ไ้นอนพัผ่อนเลย ้อมับแบบเอาเป็นเอาายว่าะเลิ็เือบเที่ยืนแล้ว...
“ไหวไหมะ?”
อฮยอนเอยถามนที่เินมาทำหน้าาอิโรยพร้อมับทิ้หัวหนัลที่ัเธอทันที ใบหน้ามบลับหน้าท้อแบนราบพร้อมับหลับาล
“เหนื่อยมา”
ยฮวาบอเสียอู้อี้ อนนี้เาแทบะแยร่าไ้เลย ไหนะื่นเ้ามาเพื่อ้อม แถมอนเย็น็้อมแบบนัีฬาทาสนร่าายเาแทบะไม่มีแรเหลืออยู่ แ่เินึ้นมาบนห้อไ้นี้็เ่แล้วริๆ
“รีบนอนนะะ พรุ่นี้้อื่นเ้า”
อฮยอนมอนที่หลับาอยู่ที่ัอเธอ้วยรอยยิ้ม มือเรียวยึ้นลูบเรือนผมอนรัเบาๆ วันนี้เป็นวันแรที่เธอเห็นว่ายฮวาโอปป้านั้นแรหมแบบหมสภาพ
“พรุ่นี้เธอ้อไปูพี่นะรู้ไหม?”
ใบหน้าหล่อเยหน้าึ้นมามอร่าบาที่เอาแ่ส่รอยยิ้มมาให้ เาอยาให้พรุ่นี้อฮยอนมาเียร์เาแ่
“ไปสิะ..ยัไัน็ไปอยู่แล้ว”
อฮยอนบอนที่ลุึ้นมานั่ทำหน้านิ่วิ้วมว่อนะยิ้มว้าออมาเมื่อไ้ำอบเป็นที่พอใ ร่าสูโถมัวเ้ามาหาอฮยอนทำเอาร่าบานั้นลไปนอนามแรุอยฮวาแทบะทันที
“ว๊าย! โอปป้าเล่นอะไรเนี้ย”
มือเรียวีเ้าที่แนแร่เบาๆ เป็นารเือนที่อยู่ๆ ็มาพุ่ัวเ้าใส่เธอแบบนี้ ทำเอาเธอใหม
“ใอะไร หือ?”
ใบหน้าหล่อใยื่นหน้าเ้าไปหานร่าบาที่เอาแ่โวยวาย ถึแม้ว่าเาอยาะทำเรื่อแบบนั้นในอนนี้็เถอะ...แ่ร่าายไม่ไหวริๆ
“็โอปป้าพุ่ัวเ้ามาใส่ันแบบนี้..”
อฮยอนบอนร่าสูที่พยายามะยื่นใบหน้าเ้ามาหาเธอ นอฮยอน้อถอยหน้าัวเอให้ออห่าอย่าอายๆ รอยยิ้มเ้าเล่ห์อนรัทำให้เธอนั้นหัวใเ้นรัวเหลือเินในอนนี้
“เอ๊ะ! แอบิอะไรหรือเปล่าเนี้ย? ลามนะเรา”
ยฮวายยิ้มพร้อมับหัวเราะออมาอย่าอบใเมื่อร่าบานั้นโวยวายใส่เาพร้อมับมือเรียวที่เอาแ่ีลมาที่ัวเาไม่ยอมหยุ
“นี่แนะๆ นนิสัยไม่ี”
อฮยอนว่านรหน้าที่เอาแ่อบแล้เธออยู่เรื่อยๆ ้วยใบหน้าหอๆ ยฮวาหัวเราะรัว่อนะรวบนที่เอาแ่ีเาเ้ามาอยู่ในอ้อมออัวเอพร้อมับหลับาล
“ไว้พรุ่นี้เธอเรียมลอไ้เลย เพราะเรา้อนะัวร์”
เสียทุ้มเอยบอนรั้วยวามมั่นใ
“รู้ไ้ยัไะ..”
อฮยอนถามนรัที่ไม่รู้ไปเอาวามมั่นใมาาไหนเยอะแยะ เพราะเธอ็ไ้ยินมาว่าฝั่นั้นนัีฬาอเาแ่ละน็ไม่ใ่เล่นๆ เหมือนัน เป็นถึัวเ ัวัหวัและัวแทนประเทศเียว
“เพราะพรุ่นี้พี่นะแล้วะมาทวราวัลสุพิเศษแน่นอนยัไละ”
ยฮวาอนเสียเรียบพลา้มใบหน้าลมา่อนะัเบาๆ ที่ใบหูอร่าบาอย่าใ ทำเอาอีนที่อยู่ในอ้อมอนั้นหน้าแล่ำ ใบหน้าสวยร้อนพล่าวึ้นมาอย่าห้ามไม่อยู่ ยฮวายยิ้มให้ับระเบิที่เาปล่อยทิ้ไว้ให้ร่าบา พรุ่นี้เาไม่้อารราวัลอะไรทั้นั้นแล้วละ เพราะเามีราวัลทีุ่้ม่ารออยู่
......................
.............
2BECON
โปริามอน่อไป
อันยอะ ไรเอร์มาแล้วหลัาหายไปหลายวัน านยุ่มาริๆ ฮื่อออออออออ ไปไหนทำอะไรไม่ไ้เลยเศร้ามา
แ่ะพยายามปั่นและลฟิให้เรื่อยๆ นะะ
อบุนรีเอร์ที่ยัอยู่อย่าแน่วแน่นไม่ไปไหน อบุนที่ิามะ แล้วเอันอนหน้า
ปล.ลรอบที่สามแหละ --!
ความคิดเห็น