คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ยั่วโมโห...
..................
.........
ยฮวานั่ออมอฮยอนที่อนนี้นั่เียบทำหน้านิ่อยู่ปลายเีย ทั้ที่เาิว่าืนนี้ะไ้นอนอร่านุ่มๆ อแฟนสาวแ่ับโนเปลี่ยนมาเป็นไอ้เพื่อนหน้าาวแทนะนี่ แล้วอย่านี้มันะไม่ทำให้เาอารม์เสียไ้ไ
“รูไม่ไ้เป็นนเปลี่ยนห้อนะโว๊ย”
ฮยอนบอออมาเป็นรอบที่สิบหลัาเห็นท่าทีอเพื่อนรัที่ยัแสวามไม่พอใออมาไม่เลิรา โีอามินมันที่มันบอะไปนอนับมินฮยอและทิ้ไอ้นอารม์ร้อนมาอยู่ับเาแบบนี้
“เมิไม่เปลี่ยนแ่เมียเมิเปลี่ยน!”
เสียทุ้มโวยวายออมาอย่าไม่สบอารม์ ทั้ๆที่เมื่ออนมาถึเาอุส่าห์ลทุนนระเป๋าออฮยอนมาวาเอาไว้ในห้อแท้ๆ แ่เมื่อี้ับโนยัยเี้ยว้าัวร่าบาไปพร้อมับระเป๋าใบโออฮยอน
ทำให้เารู้ว่า...ลอารเ็บัวนี้เาะไม่ไ้นอนออฮยอนแน่นอน!!
“เมียรูฟ่อเมิเ่!”
ฮยอนโวยวายออมาบ้าหลัาที่เาไ้แ่ฟัไอ้เพื่อนี้บ่นมันบ่นไม่เลิรา ไอ้อนแรเา็ไม่ิอะไรหรอแ่พอฮโยฮยอนบอว่าเธอะนอนยัไ...ทำให้เาิไ้ว่าไม่วรปล่อยเพื่อน้าบ้านนอนห้อนเียวแบบนี้เลยบอให้ไปัวายฮวา
ไม่ใ่วามผิเาะหน่อยเาไม่ไ้เป็นนอฮยอนไปาอเพื่อนเานะ เาแ่เป็นนิแผนารให้เยๆ! เป็นแ่ผู้สมรู้ร่วมิ...
๊อๆๆ
เสียเาะประูทำให้นทั้สอที่ำลัะั้ท่าเถียัน้อหันไปมอบานประู ยฮวาถอนหายใออมา่อนะ้อรับหน้าที่เพื่อเินไปเปิประูเพราะเพื่อนัวแสบมันัิหนีเ้าห้อน้ำไปะนี้...
“รับ....!!”
ยฮวาเปิประูออมา่อนะเบิาว้าเมื่อเห็นบุลที่มาเาะห้อเาอนเที่ยืนีหนึ่แบบนี้
“สวัสีรับ..ยฮวา”
รอยยิ้มที่เาเห็นนั้นมัน่าทำให้ยฮวารู้สึไม่อบใริๆ ใบหน้ามทำหน้านิ่่อนะ้อมอนที่มาส่รอยยิ้มให้เา
“มาทำไม?”
ไม่ไ้อยารู้หรอว่ามันมาทำไม แ่อยารู้ว่าที่มาเาะห้อเาในเวลาแบบนี้้อารอะไรันแน่
“็มาเยี่ยมนัีฬานเ่เท่านั้นแหละ”
อินบอพร้อมับรอยยิ้มบาๆ ่อนะ้มหน้า้มาเ็ื่อในระาษ ยฮวามอนรหน้าอย่าหุหิมันไม่ใ่เพราะแหรือไ.. ที่ทำให้เา้อมาอยู่รนี้นะ!
“แล้วท่านประธานมีอะไรอีหรือเปล่ารับ”
ยฮวาเอยออมาอย่าประประั แ่มาเ็ื่อไม่เห็นำเป็น้อมาเาะห้อเพื่อให้เาเปิประูรับะหน่อย..
“มีอีอย่าันอยาบอ..ันือรัแรออฮยอน”
อินบอพร้อมับยยิ้มให้ยฮวาที่อนนี้เบิาว้าพร้อมับำหมัแน่น! เาไม่สนหรอว่าหมอนี้มันะเป็นรัแรหรือรัอนไหน แ่อนนี้อฮยอนือแฟนเา!
“ไปายะไป!!”
ปั!!!!!
เสียทุ้มเอยออมาเสียัพลาปิประูห้อระแทใส่หน้าอิน้วยอารม์โมโห เสียที่ัทำเอาฮยอนที่เพิ่เินออมาาห้อน้ำถึับทำหน้าไม่เ้าใว่าเพื่อนเามันไปโรธใรมาแ่าิไหน?
๊อๆๆ
เสียเาะประูัึ้นอีรั้พลาทำให้นสอนหันไปมอหน้าประูเป็นสายาเียวัน ยฮวามวิ้ว่อนะทิ้ัวลนอนที่เียอย่าไม่ไ้สนใ เวลาแบบนี้ะมีใรไ้นอาไอ้บ้าเมื่อี้
“ไม่ไปเปิหรอวะ”
ฮยอนยืนมอเพื่อนรัที่นอนแผ่ราบอยู่บนเีย ใบหน้ามส่ายหน้าไปมา ืนเาไปเปิรับร้อไ้เลยว่า้อไ้่อยนแน่ๆ
“เมิไปเปิสิ...เออ..อย่าลืม่อยหน้าไอ้นเาะให้้วยนะ”
ยฮวาบอพร้อมับหลับาลอย่าเๆ ไหนวันนี้ะ้อมเหนื่อยไหนะโนไอ้นบ้าวนประสาทไหนะไม่มีร่านุ่มๆ ออฮยอนให้ออี
“อ้าว..?”
ฮยอนระาประูเปิ่อนะมอมายัร่าบาที่ำลัส่รอยยิ้มหวานให้เา นิ้วเรียวยแะปาัวเอเพื่อไม่ให้ฮยอนนั้นบอร่าสูว่าเธอมาหา
“ไอ้ยฮวา..ะให้รู่อยริๆหรอวะ?”
ฮยอนันอฮยอนให้เามาอยู่ในห้อพลามอไปที่ร่าอเพื่อนที่เอาแ่หลับาไม่ไ้สนใอะไรเลย ใบหน้าสวยหันไปมอหน้านพูพลาะเอยถามแ่ับโนฮยอนปิปาน่าสสัยทันที
“เออ!! เ็มแรเลย”
นบอเริ่มหุหิเล็น้อยเมื่อเพื่อนเาเอาแ่ถาม้ำาอยู่แบบนั้น...
“เอาริหรอวะ?”
“เออ!! เมินี้พู....”
เสียทุ้มะโนออมาพลาะหันไปมอหน้าเพื่อนแ่ับเอใบหน้าสวยอนรัที่ยืนอยู่ปลายเีย ยฮวาเ้ัวึ้นมาทันที่อนะมอไปรอบๆ ห้อที่อนนี้ไม่เห็นแม้แ่เาอเพื่อนเาแล้ว..?
“โอปป้าะ่อยันหรอะ?”
เสียหวานเอยถามนรัที่เอาแ่นั่ทำหน้าๆ อยู่บนเียใบหน้าสวยเอียอมอร่าสูอย่าอยารู้
“เปล่า..พี่นึว่าเป็น...มินฮยอนะ”
ยฮวายับัวเ้าไปหาร่าบาทันทีพลาึอฮยอนให้ลมานั่้าๆ เาะไป่อยอฮยอนไ้ยัไ็เานึว่ามีนมาวนประสาทอีแล้วนะสิ
“ทำร้ายนอื่นไม่ีนะะ”
มือเรียวีนรัเบาๆ เป็นารเือน เธอไม่อบที่ะเห็นยฮวา่อยีับใร าลมมอใบหน้าหล่ออย่าริั
“รับ...พี่รู้”
ยฮวายิ้มรับ่อนะึนร่าบามาอเอาไว้ ใบหน้ามเลื่อนไปใล้่อนะูบที่แ้มเนียนอย่าแร าม่อยหลับาลอย่า้าๆ เมื่อไ้อนรัแบบนี้สสัยเาะนอนออฮยอนนเินวามเยินแล้วละมั่
“ันมาบอฝันีะ..เี๋ยวะลับห้อแล้ว”
อฮยอนบอยิ้มๆ พลามอใบหน้าอนรัที่เอาแ่หลับาแล้วพยัหน้าหิๆ ่อนะึเธอลไปนอน้วยอย่าหน้าาเย มือเรียวยึ้นีนแล้เนียนเบาๆ
“ปล่อยเลยะ ันะลับห้อแล้ว”
อฮยอนพลิัวหันมามอร่าสูที่พยัหน้ารับแ่็ยัอเธอไม่ยอมปล่อย ถึแม้ว่าเธอะีนรหน้าไปหลายทีแล้ว็เถอะ
“โอปป้าะ!”
เสียหวานโวยวายออมาเมื่ออยู่ๆ ยฮวาับยับัวเ้าหาเธอพร้อมับโอบระับอ้อมอให้แน่นึ้น นอฮยอนไม่สามารถยับัวไ้
“พี่หลับอยู่เบาๆสิ”
ยฮวาเอยบออฮยอนเสียแผ่วเบาโยไม่ยอมลืมา แนแร่โอบระับอ้อมแนแน่นนอฮยอนไ้แ่ิ้นไปิ้นมาอยู่ในอ้อมอ ทำไมแฟนเธอถึไ้แรเยอะนานี้นะ
“แ่ัน้อลับห้อนะะ”
อฮยอนบอออมาอีรั้ เธอแ่ะเ้ามาบอฝันียฮวาโอปป้าเยๆ แ่ไหเธอับโนร่าสูมานอนอแบบนี้ละเนี้ย...ามที่ปิอยู่่อยๆ ลืมาึ้นมามอใบหน้าสวยพลายับใบหน้าอัวเอเพื่อเ้าหานรัอย่าใ
“พี่มีทาเลือสอทา หนึ่ะนอนเยๆให้พี่อหรือเราะมาหาอะไรทำันี?”
ยฮวาเสนอทาเลือให้อฮยอนที่ร่าบาฟัอย่าไเธอ็เสียเปรียบทั้สอทา รอยยิ้มเ้าเล่ห์ที่่อยๆปราบนใบหน้าหล่อทำให้ร่าบานั้น้อเบนสายาหลบพร้อมับนอนนิ่ๆ ให้ยฮวาอ
“............................”
“แสเลือ้อหนึ่ใ่ไหม?”
ยฮวามอนรัที่เอาแ่ทำหน้าาเลิลั่แล้วนอนนิ่ๆ ไม่ยอมโวยวาย ใบหน้าสวยบหน้าลับอแร่พร้อมับยับัวเ้าหาร่าสูแล้วเอยบอสิ่บาอย่าที่ทำให้ยฮวา้อหัวเราะออมา
“โอปป้ามีทาเลือให้ันหรือไละะ..”
.............
......
ลอระยะเวลาารเ็บัวูเหมือนว่ายฮวาะอารม์ีเป็นพิเศษแถมพลัในาร้อมนั้นูะเหลือนทำให้ยฮวาึเหลือเินับาราาร้อมมหาโหอโ้ ฮยอนแหล่มอเพื่อนรัที่เอาแ่ส่รอยยิ้มหวานไปให้แฟนมันที่มานั่ให้ำลัใอยู่้าสนาม
ั้แ่วันนี้เาเิัวเอออมาาห้อพัเพื่อให้เพื่อนรัไ้ใล้ิแฟนสาวแู่เหมือนว่าำมารยาทัวให่ๆ เพื่อนเาะสะไม่เป็น เพราะหมอนี้เล่นปิห้อแถมโยนเสื้อผ้าและ้าวออเาออมานอห้อ นทำให้เา้อออไปนอนห้อามิน! แถมเบียันแบบสุๆ อี้วย
“ยัยเี้ย..”
ฮยอนเินามหาร่าเล็ที่หายไปไหนทั้แ่เ้า าเรียวมอไปยัฮโยฮยอนที่ำลันอนแผ่ราบอยู่บนพื้นห้าหลัโรยิ้ม รอยยิ้มว้าปราบนใบหน้าาว่อนะ้าวับๆ เ้าไปหา
“มานอนเป็นพายูาแห้อะไรรนี้เนี้ย?”
เสียทุ้มเอยทัร่าเล็ทำเอานที่ำลัเลิ้มๆ นั้น่อยๆ ลืมาึ้นมาเพื่อมอร่าสูที่ยืน้ำหัวเธอ ใบหน้าน่ารัีสีหน้ายุ่ใส่่อนะหลับาลอย่าไม่สนใอีรั้
“เรื่ออัน..”
เสียหวานเอยออมาพลาแหล่มอร่าสูที่ทิ้ัวลมานั่้าๆ เธอมือแร่เอาแ่เี่ยวผมเธอเล่นไปมาอย่าเ่นทุรั้ เธอ็ไม่ไ้ิะว่าอะไรเพราะมันเป็นเรื่อที่ปิ
“หิว้าวไหม?”
ฮยอนเอยถามนที่นอนสบายใรหน้าอีรั้ ถึแม้เาะรู้ว่านอย่าฮโยฮยอนไม่ปล่อยให้ัวเอหิวโหรอ ใบหน้าน่ารัพยัหน้ารับอย่าทันที
เสียสนทนาเียบลพร้อมับาเรียวที่เอาแ่มอร่าเล็ที่นอนหลับาพริ้มรับสายลมเย็นๆ อย่าสบายใ มือแร่เี่ยวผมนุ่มเล่นไปมาอย่านึสนุ่อนะมอใบหน้าน่ารัอร่าเล็ที่ทำให้เา้อถอนหายใออมา ับวามรู้สึแปลประหลาอัวเอที่มันเริ่มทวีึ้นทุๆ วันนเาแทบะวบุมัวเอไว้ไม่อยู่...
ำพูอนัีฬามหาลัยพี่น้อที่ทำให้เา้อรู้สึไม่อบใน้อเินามหาร่าเล็ที่วันนี้เายัไม่ไ้เห็นแม้แ่หน้าเลย้วย้ำ
“เมิรูว่านนั้นน่ารัมาเลย”
เสียทุ้มอใรบานที่เอยึ้นมาะฮยอนำลัเปลี่ยนเสื้อ เาไม่ใ่นไม่มีมารยาทนะแ่บัเอิไ้ยิน่าหา แ่ะไปสนใอะไรในเมื่อบทสนทนามันไม่เี่ยวับเา
“ใรวะ รูเห็นแ่น้ออฮยอนสวยยัับนาฟ้าอยู่นเียว”
ื่ออแฟนเพื่อนที่ทำให้ฮยอนนั้น้อพยัหน้าเห็น้วยับวามสวยใสน่ารัออฮยอนที่ไปโยาโยใใร่อใร นเพื่อนเาแทบะลั่วันละหลายๆ รอบ
“เ้ามีแฟนแล้วไม่เห็นหรือไ แฟนหวยัับอา”
ำพูที่ทำเอาฮยอนแทบะหัวเราะออมา แน่สิอูฮยอนสวยนานั้นเพื่อนเาไม่หึไม่หว็แปลแล้ว แู่เหมือนเพื่อนเาะหวมาเป็นพิเศษ
“นั้นสิ แ่วันนั้นรูเผลอมอเพลิน แฟนน้ออฮยอนแทบะินหัวรูอยู่แหละ”
อีนเห็น้วยแทบะทันทีหลัาที่เาไ้ิมรสาิสายาโหๆ ออยฮวานนั้นไปแทบะทำให้เาไม่ล้าแอบมอนสวยอีเลย
“ปล่อยนมีแฟนไป รูำลัพูถึอีนฮโยฮยอน”
เสียทุ้มที่เอยื่ออใรบานออมาทำเอาฮยอนที่ำลัะเปิประูออไปถึับะัแล้วยืนนิ่อยู่ในห้อแ่ัว เาไม่ไ้ะแอบฟัแ่ามันไม่ยอม้าว
“น้อฮโยนะหรอ ็น่ารัีุยเ่ี”
อีนเห็น้วยถึะสวยสู้เพื่อนสนิทไม่ไ้แ่วามเป็นันเอและวามสนุ็เหลือล้นริๆ ิ้วหน้าอนที่แอบฟัเริ่มมวเ้าหาันอย่าห้ามไม่อยู่
“รูอบ..รูะีบ”
เสียพูที่เอยออมาทำเอาฮยอนเบิาว้าอย่าใ่อนะำมืออัวเอแน่นโีที่มีบานประูั้นเอาไว้เพราะไม่ั้นเาระานพูมา่อยแหๆ
“แ่ไ้ยินมาว่ามีแฟนแล้วนี่”
อีนพูึ้นอีรั้ทำเอานที่หลบอยู่นั้นเริ่มะทนไม่ไหวเ้าไปทุที ที่นี้มันเป็นห้อุบิบนินทาหรืออย่าไรัน?
“แฟน.? ไม่มีหรอรูไปถามมาแล้วมีแ่เพื่อนสนิทที่ื่อ...ฮยอนอะไรนี่แหละ”
ร่าสูนั้นสะุ้เบาๆ เมื่ออยู่ๆ ื่ออเา็เ้าไปอยู่ในบทสนทนาอนัีฬา่ามหาลัย ใ่สิ..เาเป็นเพื่อนสนิทและสนิมมา้วย...
“อย่าั้นหรอแล้วะเอายัไ?”
“ืนสุท้าย่อนลับรูะอน้อเาบ!”
ำพูที่วนไปวนมาทำเอาฮยอนนั้นแทบะลั่ นร่าสูนั้น้อลทุนเินออมาาห้อพันัีฬาเพื่อมาหาร่าเล็บ้า่อนที่ะโยใรมาเสนอหน้า ฮยอนมอเพื่อน้าบ้านทีู่เหมือนะหลับไปริๆ ะแล้ว
“นี่...ฮโย”
เสียทุ้มเอยเรียร่าเล็อีรั้้วยน้ำเสียแผ่วเบา ฮโยฮยอนที่ำลันอนหลับาเพลินๆ านรับในลำออย่า้าๆ
“อย่าเพิ่มีแฟนนะ...”
ฮยอนพูออมาทำเอานที่นอนหลับา้อลืมาึ้นมามอแทบะทันที าลมโเอาแ่้อนที่ำลัเล่นผมเธอ้วยวามสสัย ทำไมเพื่อน้าบ้านเธอถึไ้พูถึเรื่อนี้บ่อยนันะ...
“มีแล้วะบอละัน”
ร่าเล็พูออมาพลาหลับาลอีรั้ ่อนะเบิาโหันไปมอ้อนนที่เอาแ่เล่นผมเธอาเียว ถ้าม้วนเล่นธรรมาเธอะไม่ว่าอะไรเลยแ่หมอนี้มันับึผมเธอ!
“บอว่าอย่าเพิ่มีะมามีแล้วบออะไรเล่า!”
ฮยอนหน้า้อลอย่ารู้สึไม่อบใ ทั้ๆที่เาเอยปาบอร่าเล็รหน้าหลายรอบแล้วแู่เหมือยฮโยฮยอนยัไม่เ้าใในวามหมายอันลึึ้อเาะทีให้ายเหอะ!
“็อนนี้ยัหาไม่ไ้..หาไ้ะบอนายนแรเลยแหละ”
เสียหวานพูพลาทำหน้าวนๆ ใส่่อนะหัวเราะิัับหน้าาอนรหน้าที่ำลัหน้าออหัสุๆ
“อ้อเหรอ! ันว่าาินี้หาไม่ไ้หรอ”
ร่าสูพูพลาทำหน้าาล้อเลียนเพื่อน้าบ้านอย่าวนๆ มือาวเอื้อมไปยี้หัวนิ่มอย่าหมั่นเี้ยวเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใส่มาให้เา ฮยอนยยิ้มว้า่อนะันนร่าเล็ให้ลไปนอนที่เิม ร่าสูัารทิ้ัวเอลนอน้าๆ ่อนะหันไปมอฮโยฮอนที่อนนี้มอมาทาเา้วยสายาสสัย
“มออะไรไม่เยเห็นนหล่อหรอ?”
ำพูหลัวเอเรียใบหน้าเยเอร่าเล็ไ้อย่าี ริๆ ฮโยฮยอนถอนหายใ่อนะส่ายหัวไปมาให้ับวามปัาอ่อนอฮยอน ร่าเล็่อยัสินใหลับาลอย่า้าๆ
ฮยอนที่ไ้แ่แหล่มอและรอให้น้าๆ รับยับัวเ้ามาใล้ๆ นทีหลับปุ๋ยไปแล้ว้วยรอยยิ้มบ้าๆ มือาวปัผมปอยให้ออ้าๆ เพื่อให้เห็นใบหน้าน่ารัอนที่นอนหลับไ้เ็มา ใบหน้าหล่อ่อยๆ เลื่อนัวเ้าไป้า่อนะลที่ริมฝีปาอิ่มแผ่วเบา
รออีนิแล้วัน...
รอให้เามั่นใในัวเอ่อนว่าวามรู้สึนี้มันไม่ใ่แ่ั่วราวหรือเป็นวามผูพันที่อยู่้วยัน เา้อารแน่ใว่ามันือวามรัริๆ
....................
...........
2BECON
โปริามอน่อไปร้า...
อันยอร่ารีเอร์ที่น่ารัทั้หลาย >< ไรเอร์เอามาลให้อ่านแบบยาวๆ เพื่อไรเอร์หายไปหลายวัน
เพราะ่วนี้านยุ่มาริๆ นอนนี้ยัไม่ไ้ลับบ้าน 555 ปั่นาน่อไป...
ปล.อสอบถามวามเห็นารรวมเล่มนินึ ใรอยาให้รวมเล่มมีไหมอะ >< อนนี้ไรเอร์ยัไม่เปิให้อนะ
แ่ถามเยๆ ว่าะมีารรวมเล่มีไหม? แล้วแ่รีเอร์เลย..
อบุนสำหรับำลัในะะ แล้วเอันอนหน้า
ความคิดเห็น