คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ออดอ้อน
ยฮวาที่เอาแ่นั่สูบบุรี่พลามอไปยัประูหน้าึะ ่อนะ้มลมอนาฬิาเรือนโปรที่อนนี้บอเวลาเือบเที่ยแล้ว แ่ทำไมนที่เารอยัไม่ลมาอี...
อฮยอนหายไปไหนันนะ
“แะอับุรี่ให้ายเลยไหม?”
ฮยอนที่นั่อยู่้าๆ แย่ม้วนบุรี่อเพื่อน่อนะโยนมันลไปทิ้ที่ยะใล้ๆ หลัาที่เา้อนั่มวันบุรี่มานานสอนานนที่ะาย่อนมันเป็นเามาว่าไอ้นที่เอาแ่อัวันเ้าปอ
“ทำไมพวนั้นยัไม่ลมาอี”
ยฮวาหันมาถามร่าาวที่ำลัเอาแ่เมส์ในมือถือย่าสนุสนานไม่ไ้สนใหรือทุ์ร้อนอะไรทั้นั้น ทำเอานใร้อนหุหิึ้นมาถึับ้อแย่ออมาามือแล้วปิเรื่อมันะ
“เฮ้ย! อะไรวะ!?”
นถูแย่เมส์โวยวายเสียัอย่าไม่พอใ ่อนะส่สายาเียวๆไปให้เพื่อนนิสัยไม่ี
“ทำไมพวนั้นยัไม่ลมาอี??”
ำถามเิมถูส่ไปให้ฮยอนอีรั้เหมือน้อารบอว่าเา้อารำอบในอนนี้ เพราะเานั่รอร่าบาที่น่าะลมาั้นานแล้วแ่ลับไม่โผล่มาสัที
“ันนั่อยู่ับแนะะรู้ไหมวะ”
ฮยอนมอใบหน้าหิอเพื่อนรัอย่าวนๆ มาถามเาแล้วะให้เาไปถามใรละว่าน้ออูฮยอนนสวยหายไปไหนในอนนี้
อย่าว่าแ่อฮยอนหายยัยเี้ยอเา เอ๊ะ! อเาหรอ? บ้าไปแล้วฮยอน! - -+
“ไม่ไ้เรื่อ..”
เสียทุ้มบ่น่อนะส่ายหัวไปมาอย่าสุเ
“เอ้า! ไอ้นี้....เฮ้ย! ไอ้ย..รูว่าเมิรีบเลย”
ฮยอนำลัะหันมาว่าแ่สายาับไปเห็นอฮยอนำลัยืนทำหน้าลำบาใส่ไปให้ใรบานที่เาำไ้ีว่าเพิ่สร้าปัหาร้าวานให้พวเาเมื่อไม่ี่วันที่ผ่านมานี้
“อะไรอแ..! เห้ย!”
ยฮวาหันมามอหน้าเพื่อนัวีอย่าน่ารำาที่มันเอาแ่สะิอยู่ไ้ ่อนะเลิิ้วไม่เ้าใ เมื่อฮยอนเอาแ่พยัหน้าไปอีทาทำให้ร่าสู้อมอามสายา แล้วมัน็ำลัทำให้เาเห็นใรบานที่ไม่อยาเห็นหน้ามาที่สุ ยฮวาลุึ้นทันที่อนะเินอาๆ
เ้าไปหา..!
“รอ้วยิ!”
“ปล่อย!”
เสียทุ้มพูเสียันนทั้สอ้อหันไปมาอฮยอนมอหน้าร่าสูหน้าาเลิลั่่อนะโนยฮวาึออาารอบุมอนที่ไ้ื่อว่าเป็นลูพี่ลูน้อเา ัมินฮยอที่ำลัส่รอยยิ้มหวานมาให้อฮยอน!!
“อ้าว..ฮยอ! สวัสีฮะ^^”
มินฮยอมอนที่ำลัทำหน้าโหใส่เา้วยรอยยิ้มสใสอย่าไม่สะทสะท้านเลยสันิ าเรียวมอนที่ไ้ื่อว่าเป็นาิอเาาใส เหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“มาทำอะไร!”
ยฮวาถามออมาอย่าไม่สบอารม์เท่าไรที่เห็นมินฮยอมาอยู่ที่รนี้ นถูถามลับส่รอยยิ้มที่ยฮวาบอับัวเอมาลอมารอยยิ้มแบบนี้ที่เาไม่อบ รอยยิ้มทีู่ใสื่อแ่เ็มไป้วยแผนาร
“ผมามอฮยอนมาเรียนที่นี้ฮะ! ใ่ ันลวิาเรียนเียวับเธอหมเลย ่อไปนี้เราไ้เอหน้าันทุวันเลยแหละอูฮยอนอัน”
สิ้นำพูอมินฮยอหมัหนัๆ ็่อยลที่ใบหน้าที่เ็มไป้วยรอยยิ้มท่ามลาวามใอทุนหน้าะ
“โอ๊ยยย...ฮยอเล่นแรนะรับ”
มือเรียวยเ็เลือที่มุมปาพร้อมับหัวเราะออมาเสียใส เมื่อสายาและหน้าาอยฮวาที่แสออัเนว่าไม่พอในาไหน...สนุริๆ
“อย่ามายุ่ับนอัน!”
ยฮวาเอยออมาอย่าหัวเสีย่อนะหันไปมอใบหน้าสวยที่ำลัยืนอึ้ับสิ่ที่เิึ้น ร่าสูเินไปว้า้อมือเรียวมาอบุมท่ามลาสายาอบรรานัศึษามามาย
“ไป! อฮยอนลับ!”
ใบหน้าสวยไ้แ่มอหน้านรัทีมอหน้ามินฮยอที่่อนที่ร่าบาะโนลาไป้วยฝีมือนอารม์ร้อน ทำเอาฮยอนนั้นไ้แ่ยืนยิ้มอย่าๆ ่อนะมอมินฮยอที่เอาแ่ยยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“ูท่าะไป้วยันไ้ีนะฮะ”
มินฮยอบอพร้อมับ้อมอไปยัร่าบาที่เอาแ่ทำสีหน้าื่นๆ เินามนอารม์ร้อนที่ลาเอาๆ ฮยอนมอาม่อนะพยัหน้าเห็น้วยว่าารไปเที่ยวรั้นี้มันทำอะไรให้เ้าทีเ้าทาีแฮะ
“นนี้หวสุๆ อย่าไปยั่วมันสิ”
ฮยอนเอยบอมินฮยอที่อนนี้ปาแเป็นที่เรียบร้อย้วยน้ำมืออยฮวานี้หึ และูเหมือนว่านรหน้าเานั้นไม่เ็
“ผมเปล่ายั่วนะรับ...แ่เอาริ่าหา”
มินฮยอบอพร้อมับยิ้มว้า เาไม่ไ้มาที่นี้เพื่อมาเล่นล แ่เาัิในที่ื่ออูฮยอนะแล้วสิ ผู้หิอะไรน่าสนใเป็นบ้า ไหนะหน้าาสวยหวานน่ารั
“เฮ้ย...อฮยอนเป็นแฟนไอ้ยมันแล้ว”
ฮยอนรีบบอทันทีเพื่อเป็นารห้ามปราบนที่ิะีท้ายรัวนอื่นอย่าหน้าาเย เป็นแฟนที่ไม่ไ้หวธรรมา้วยนนี้เพื่อนเาหวมานะอบอ
“็แ่เป็นแฟนนี่ฮะ ราบใที่ยัไม่แ่านผม็มีสิทธิ์”
เสียอมินฮยอพูออมาอย่าหน้าาเยไม่ไ้รู้สึลัวบาปหรืออะไรทั้สิ้น แถมยัยิ้มเหมือนเป็นเรื่อสนุอย่าไอย่าั้น
ที่ิว่าเพื่อนเามันเ้าู้เพราะนิสัยส่วนัวอมัน้อิใหม่
นี้อาะเป็นทาสายเลืออระูลนี้ะแล้วละมั่....
......................
................
ภายในห้ออนโอยฮวาหลัาที่นอารม์ร้อนลาอฮยอนลับบ้านทั้ๆ ที่วามริมีเรียน่ออีสอัวแ่ร่าสูลับบอว่า ไม่มีอารม์ะมาเรียนอนนี้หรอ! อฮยอนโนร่าสูบ่นมาลอทาพร้อมับารสั่ห้ามไม่ให้เ้าใล้มินฮยอเินสอเมร
อฮยอนำลันั่อยู่ที่โฟาัวให่ในห้ออยฮวาที่อนนี้ันุ่มๆ ถูยึโยนที่พาเธอโเรียนเรียบร้อย วามที่เอาแ่มอใบหน้าสวยไม่ละสายาไปไหน นทำให้นถู้อนั้นหน้าแแล้วหน้าแอี นอฮยอนนั้น้อแล้มอไปรอบๆ ห้อนอนนี้มอไปะรบทุมุมห้ออร่าสูนแทบไม่เหลืออะไรให้มอแล้ว
อฮยอนยับัวไปมามือเรียวับนั้นับนี้อย่าเินอายเมื่อเห็นสายาที่้อมาไม่ยอมหยุ นทำให้ร่าบานั้น้อถอนหายใออมาเมื่อเห็นสายาที่เอาแ่มอเธอ มือเรียวยมือึ้นีลที่ร่าสูอย่าำหนิ
“โอปป้า! ้อหน้าันทำไมะ”
เสียหวานเอยถามนที่นอนหนุนัเอาแ่ส่สายาหวานๆ มาให้เธอเินลอเวลา แ่มันับทำให้นร่าสูนั้นหัวเราะออมาอย่าอบใ่อนะหันหน้าเ้าหาหน้าท้อแบนราบ
“็แฟนพี่สวยนานี้ไม่มอไ้ยัไหือ?”
ยฮวาพูพร้อมับบหน้าลที่หน้าท้อออฮยอนพร้อมับหลับาลอย่า้าๆ ลิ่นหอมๆ ที่ลอยออมาทำให้เานั้นรู้สึีริๆ แนแร่โอบรอบเอวอแล้วระับให้เ้าใล้ัว
“โอปป้าพูอะไรเนี้ย!”
อฮยอนหน้าแแปร๊อย่าห้ามไม่อยู่เมื่อไ้ยินสิ่ที่ร่าสูพูออมา ถึอนนี้เธอะรู้ว่าเราสอนนั้นบันแบบไหนแ่พอไ้ยินริๆ มัน็เินอายไปหม มุมที่เธอไม่เยไ้เห็นอร่าสู
“พี่พูเรื่อรินี่...”
เสียอนที่เอาแ่สบหน้าไม่ยอมเยึ้นมาทำให้อฮยอน้อ้มลไปมอ้วยรอยยิ้มเิน มือเรียวยึ้นลูบผมสีำสนิทอนรหน้าอย่าเบามือ
“ะนอน่อนไหมะ”
อฮยอนถามออมาเมื่อเห็นนร่าสูนั้นเมื่อะหลับแลไม่หลับแล ยฮวาหันหน้ามามอใบหน้าสวย่อนะับมือเรียวที่ลูบผมอัวเอมาูบเบาๆ พร้อมับรอยยิ้มว้า
“พี่รัเธอนะ...แ่อนนี้พี่่วมาเลย”
ยฮวาเอยบอออมา ทำไมเาถึ่วนานี้นะ แ่ไ้ลิ่นายหอมๆ ออฮยอนมัน็ทำให้เาเมื่อไ้ปลปล่อยและสบายใมา
“ั้นโอปป้านอน่อน็ไ้ะ เี๋ยวันปลุอนห้าโม”
“รับผม...”
ใบหน้าสวยแนแทบเ็บอาารแทบไม่อยู่ ับารระทำอยฮวาที่อนนี้ยิ้มบาๆ มาให้เธอพร้อมับหลับาลอย่า้าๆ ่อนะนอนนิ่ไปอย่ารวเร็ว ลมหายใที่เ้าออสม่ำเสมอทำให้อฮยอนนั้นรู้ว่ายฮวานั้นหลับไปแล้ว
อฮยอนไ้แ่นั่มอใบหน้ามที่หลับสนิทไปแล้ว้วยรอยยิ้ม เธอไม่เยนึว่าวามรัอเธอะสมหวัและไ้มาอยู่ับเาแบบนี้ อนนี้มันเหมือนับวามฝันที่อฮยอนไม่อยาะื่นึ้นมาเลยสันิ อยาะให้ฝันีลอไป
“ันรัโอปป้านะะ”
................
...........
2BECON
โปริามอน่อไป
อันยอะ ใรอยาไ้วามหวานอยอเอ้าไรเอร์ัให้ ถูใันไหมะ? 5555
อนหน้าอบอว่าะหวานว่านี้ เพราะ NC มาแล้ว ริๆ ะลอนนี้แ่ปั่นไม่ทัน เอิ้
ยยอไปอนหน้าเ้อ!
มินฮยอมาทำไมอี? น้อแ่หลน้ออเยๆ เลยามมาเรียนไม่ไ้มีเนาไม่ีนะ 555
อบุนสำหรับาริามนะะ ะพยายามยื้อและยืฟิเรื่อนี้ให้สุๆามำเรียร้อ แล้วเอันอนหน้านะะ
ความคิดเห็น