คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ไม่ได้ดั่งใจ
เสียโห่ร้อและเสียริ๊แสวามีใอบรรารุ่นน้อที่ารแ่ันนี้นะ้วยะแนน 68 ่อ 60 ถึแม้ะแนนะไม่ห่าันมาแ่มัน็ทำให้พวเานะ็พอแล้ว ามินยยิ้มให้ับฮยอน่อนะออันอย่าีใ
“ว่าแล้ว้อนะ หล่อๆ อย่าพวเราอะนะ”
ามินเอยพูพร้อมับหัวเราะเสียัอย่ามีวามสุ รอยยิ้มว้าปราบนใบหน้าหล่อ่อนะหัน้ายหันวาเพื่อหาร่าบาที่เมื่อรู่ยัเห็นนั่อยู่ แล้วอนนี้หายไปไหนะแล้ว
“หล่อนะทุสิ่ไ! มอหาอะไรวะ”
ฮยอนยยิ้มอย่าพอใ่อนะมอ้ายมอวาามามินที่เหมือนว่าำลัหาบาสิ่บาอย่าอยู่
“อฮยอนหายไปไหนแล้วเนี้ย?”
ามินเอยบอแ่ายัวาหานร่าบาไม่ยอมเลิ ิ้วหนามวเ้าหาันอย่าัใ่อนะถอนหายใออมาอีรั้
“ันะไปรู้ไหม?”
“ไปถามแฟนนายสิ..ยัยหัวทออะ”
ามินเอยออมา่อนะมอหาฮโยฮยอนอีรั้ ปิเามัะเห็นอฮยอนไม่อยู่ับอิมยุนอา็ฮโยฮยอนสอนนี้ลอ
“แฟนบ้าอะไรอแ!....อะไรวะนั้น?”
ฮยอนหันไปว่าามินที่เลิิ้วไม่สนใ ่อนะมอหาเป้าหมายฮยอนเริ่มมอหาร่าเล็ ัว็นิเียวนเยอะนานี้ะไปเอไ้ยัไ าเรียวสะุับร่าทีุ่้นเย่อนะมวิ้วเมื่อเห็นฮโยฮยอนำลัถูใรบานที่หัวทอพอๆ ันออยู่
“เห้ย! ไปไหนวะ?”
ามินมอเพื่อนรัที่อยู่ๆ ็เินอาๆ ออไปไม่บอไม่ล่าวใบหน้าหล่อส่ายหน้าไปมา่อนะเินามฮยอนที่เินเหมือนรีบไปไหนอมัน..
“วันนี้ไปปาร์ี้ับพี่ไหมรับ...เี๋ยวพี่เลี้ยเอ”
เสียทุ้มอบุลแปลหน้าเอยออมาทำให้ฮยอนนั้น้อรีบ้าวาเ้าไปหาร่าเล็ทันที
“ริเหรอะ...น่าส...”
ใบหน้าน่ารัพยัหน้ารับ่อนะเอยำพูลที่ไม่สามารถลไปไ้เมื่ออยู่ๆ ็โนมืออใรไม่รู้มาปิปาเธอเอาไว้พร้อมับล็ออเอาไว้แน่นฮโยฮยอนเยหน้าึ้นมามออย่าสสัย
“เห็นะไม่ไ้เพราะวันนี้พวันะลอปาร์ี้ให้ับัยนะ”
ฮยอนบอพร้อมับยยิ้มบาๆ ไปให้ าเรียวสำรวมอนรหน้าที่หน้าา็แปลๆ ไหนะทำผมทรอะไรอเา โยรวมๆ นี้มันลิัๆ!
“แล้วยัไันไม่ไ้วนนายนี่”
ใบหน้าาวออีฝ่ายเออออมาอย่าไม่สบอารม์ ไอ้หมอนี้มันะมายุ่อะไรับเาฟระ เาวนฮโยฮยอนไม่ใ่ไอ้เผือรหน้า
“็้ออโทษ้วยนะรับ...แ่พอีแม่ยัยนี้ฝาเธอไว้ับผม”
ฮยอนยยิ้ม่อนะลาฮโยฮยอนให้ออารนั้นท่ามลาวามุ่มอทุนที่อยู่รนั้น ามินมอเพื่อนัวี่อนะหันไปยิ้มให้รุ่นพี่ทีู่ะอารม์เสียไม่น้อย
“นายลาันมาทำไมเนี้ย!”
เสียหวานแว๊ออมาทันทีเมื่อโนปล่อยให้เป็นอิสระเธอเือบะหายใไม่ออ เล่นปิปาปิหน้าเธอแถมล็ออเธอะเือบาย ใบหน้าน่ารัมอ้อนฮยอนอย่าหุหิ
“ไม่ไ้ลา แ่ันะลับบ้านหรือเธอไม่ลับะลับเอปะละ?”
เสียทุ้มเอยออมา่อนะส่ใบหน้าวนประสาทไปให้ฮโยฮยอนให้ถูมอ้อนาเียว ปาอิ่มบ่นอุบ่อนะสะบัหน้าหนีไปอีทา
“วนประสาท!”
เสียหวานเอยออมา ไม่ว่าะนานนาไหนหมอนี้มัน็วนประสาทไม่เลิราริๆ อย่านี้เธอ็อไปินอฟรีนะสิ! นโนว่าไ้แ่ทำลอยหน้าลอยาไม่สนใเสียหวานที่บ่นไม่ยอมหยุ
“หมอนั้นมันเป็นใรวะ หน้าาเหมือนลิโร”
ฮยอนเอยออมาพลามอร่าเล็ที่ยืนหน้าหิอยู่้าๆ มือบาเอื้อมมาีร่าสูอย่าแรโทษานปาเสียไม่เลิรา
“ลิอะไร? นั้นมันรุ่นพี่ฮยอแ”
ร่าเล็เอยบอเสียเรียบพลามอฮยอนที่พยัหน้าวนๆ เหมือนไม่้อารที่ะฟัื่ออฮยอแ ไม่อยารู้แล้วะถามทำเพื่อ...?
“เออ...เี๋ยวพวแ่อยทะเลาะัน นี่น้ออฮยอนไปไหน?”
ามินห้ามทัพหลัาเห็นทั้สอนเถียันไปเถียันมา ูท่าศึนี้ยัอียาวไล ะให้มานั่มอู่ผัวเมียทะเลาะันมันเสียเวลาเาริๆ
“อฮยอนหรอ...ลับไปแล้วอถ่ายโทรมาามนะ”
ฮโยฮยอนเอยบอเสียเรียบพร้อมับทำหน้าาย ไม่ใ่เธอไม่อยาบอแ่ในเมื่อน้อสาวเธออยู่ๆ ็เินหายออไปหลัาอยฮวาเินออไปไม่นาน
ไม่้อถาม็รู้ว่าามไอ้หมอนั้นไปัวร์
“อ้าว? ไหนบอวันนี้ว่า”
ามินทำหน้าาสสัย เมื่ออนุยันเห็นร่าบาบอว่าไม่มีิวานถ่ายแบบและไม่มีารบ้าน ไม่ไ้ไปไหน้วย ามินมอฮโยฮยอนที่ทำหน้านิ่่อนะเลิิ้วสู
“านเ้าะทันหันมั่ ันะไปรู้ไหมยะ!”
ฮโยฮยอนเอยบอ่อนะทำหน้านิ่ เรื่ออะไรเาะบอามินที่เป็นมารหัวใละ ไหนๆ อฮยอนไ้มีโอาสที่ไ้อยู่ับยฮวา็้อให้เวลาเาสอนน้อย
“โธ่...เสียายอะ! ั้นันลับแหละ อย่าทะเลาะันายละ”
ามินถอนหายใออมาอย่าสุเ อฮยอนมัะมีานถ่ายแบบอยู่เสมอๆ มัน็ไม่แปลที่อาะโนทีมานเรียไประทันหันนี่นา ไว้ราวหน้าเาะไม่ละสายาไปไหนเลยอยู
“รับผิอบเลย!”
เสียหวานหันมาเอยับฮยอนที่ทำหน้าๆ ส่ไปให้ร่าเล็อยู่ๆ ็พูเรื่ออะไรที่เาไม่เ้าใออมาอีแล้ว ใบหน้าาวมอนร่าเล็่อนะเลิิ้วสู
“อะไร?..เธอเมาาวปะเนี้ย?”
ร่าสูส่เสียออไป่อนะมอน้าๆ
“ันอินอฟรี็เพราะนาย เพราะอย่าี้เราไปินูิันเถอะ”
ฮโยฮยอนเอยบอ่อนะยยิ้มอย่าพอใ ใบหน้าน่ารัพยัหน้ายให่่อนะหันไปว้ามือนร่าสูให้เินามทันที เพราะอนนี้เธอหิวมาริๆ
“ถามันสัำยัเนี้ย”
ฮยอนยยิ้มออมา่อนะเินามร่าเล็ไปอย่า่ายาย าเรียวมอนเอาแ่ยยิ้มพร้อมับหัวเราะออมาเบาๆับท่าทาื่นเ้นอฮโยฮยอนทุรั้ที่พูเรื่ออิน
“ไม่ถามเพราะนาย้อไป้วยอยู่แล้ว..”
....................
.............
มือเรียวยมือับริมฝีปาอัวเอพร้อมับใบหน้าที่แเถือเมื่อนึไปถึเหุาร์ที่ผ่านมาเมื่อสอวันที่แล้ว สัมผัสที่เธอยัรู้สึว่ามันไม่ไ้าหายไปไหน วามอ่อนโยนอร่าสูทำให้อฮยอนนั้นรู้สึีมาริๆ
“อูบอีไ้ไหม...”
ำถามที่เหมือนเอยออนุา ที่อฮยอนไม่เยไ้ยินถึวันนั้นเธอะไม่ไ้อบรับหรืออะไรแ่เธอ็ูบับร่าสูนานพอวร นานนอาารย์ห้อพยาบาลเ้ามา เธอถึ้อรีบออาที่รนั้น
“เอ๊ะ! โอ๊ย.....”
เสียหวานร้อออมาเมื่ออยู่ๆ เธอ็เินไปนับใรบานนระเ็นลมานั่้นระแทพื้นแบบนี้ ใบหน้าสวยเยหน้าึ้นมามอเพื่อะ้อเอยำอโทษเพราะเธอมัวแ่เหม่อนเินนใรไม่รู้
“ไม่มีาหรือไ เินยัไอเธอ”
เสียทุ้มที่เอยออมาทำให้อฮยอน้อเยหน้าึ้นมามอ อยฮวาที่ำลัมอเธอพร้อมับสีหน้าิะหุหิเล็น้อย อฮยอนหลบาลแทบะทันทีที่ร่าสูมอลมา
“อโทษะ...”
อฮยอนรีบลุึ้นมา่อนะเม้นริมฝีปาแน่น เมื่อ้อเท้าอเธอมันเ็บแปล๊บึ้นมาทันที สสัยะแพลอนล้มลเมื่อี้แน่ๆ
“เป็นอะไร..? ทำไมยืนแบบนั้น”
ยฮวาเอยถามเมื่อเห็นนร่าบายืนไม่เ็มเท้า แถมทำท่าแปล ร่าสูเินเ้าไปใล้่อนะพยายามมอใบหน้าสวยที่เอาแ่้มหน้าไม่ยอมสบาเา ใบหน้าสวยส่ายหน้าไปมา่อนะพยายามเินให้ออารนี้
“ไม่ไ้เป็นอะไรไ้ยัไ หยุเลยนะอูฮยอน!”
เสียทุ้มเอยออมา่อนะึอฮยอนให้นั่ลที่เ้าอี้ใล้ๆ ยฮวาส่สายาุๆ ไปให้ร่าบา่อนะ้มลไป้อเท้าอเ็ื้อเพื่อรวสอบให้แน่ใ
“เอ๊ะ! โอปป้าันเ็บ”
อฮยอนร้อออมาเมื่อนร่าสูใลไปที่้อเท้าอเธอเ็มแร ใบหน้าสวยมวิ้วส่ไปให้่อนะ้อเม้นริมฝีปาเมื่ออยู่นที่้มหน้าู้อเท้าเธอลับเยหน้าึ้นมา่อนะโน้มใบหน้าหล่อๆ เ้ามาใล้
“ื้อ! ื้อไม่เ้าเรื่อ”
เสียทุ้มเอยออมาเสียเบา่อนะส่ายหน้าไปมาอย่ารำาะมีสัรั้ไหมที่เอันแล้วไม่มีเรื่อนะ
“ันไม่ไ้ื้อสัหน่อย..”
ใบหน้าสวยบึัออมาอย่าัใ เธอไม่ไ้เป็นอย่าที่ร่าสูว่า แ่เพราะเธอไม่อยาแสวามอ่อนแอออมาให้นรหน้าเห็น
“ไป..ันะ”
ยฮวาเียบลทันทีเมื่ออยู่ามินที่โผล่มาาไหนไม่รู้เินเ้ามาพร้อมับเอยำถามที่เ็มไป้วยวามเป็นห่วเป็นใย พร้อมับใบหน้าทีู่เป็นัวัละนเห็นไ้ัเนเหลือเิน
“อฮยอนเป็นอะไรนะ! ทำไมนั่แบบนั่น”
เสียที่เอยถามพร้อมับนั่ลรหน้าอร่าบาทันที ามิน้มมอาออฮยอน่อนะเยหน้ามอใบหน้าสวยอีรั้
“าแพลนิหน่อยะ ไม่ไ้เป็นอะไรมา”
อฮยอนบอพร้อมับยิ้มไปให้ามินเพื่อไม่ให้ร่าสูนั้น้อเป็นห่ว ถึแม้อนนี้เธอะเริ่มเ็บมาแล้ว็เถอะ
“ไปๆ ห้อพยาบาลัน...เินถนัไหม ี่หลัพี่เอาไหม?”
ามินรีบเอยวนนรหน้าอย่ารวเร็วพร้อมับมอไปยัเพื่อนรัที่ยืนอยู่ไม่ห่าเท่าไร ทำไมอยฮวาเพื่อนเาถึมายืนอยู่รนี้ไ้?
“ไม่ะๆ ันยัเินไ้ โอ๊ย!”
อฮยอนรีบโบมือไปมาเป็นารให่ เธอไม่ไ้เป็นอะไรมาน้อมาี่หลันรหน้า ร่าบาพยายามยืนให้ามินูว่าเธอไม่ไ้เป็นอะไรริๆ แ่เพราะวามเ็บทำให้อฮยอน้อลไปนั่ที่เิมอย่า่วยไม่ไ้
“เห็นไหม..เ็บ็บอว่าเ็บมาๆ ี่หลั”
ามินส่ายหน้าไปมา่อนะส่สายาุๆ ไปให้ร่าบาที่ทำอะไรฝืนัวเอไม่เ้าท่า มือแร่เอื้อมไปับแนเรียวเอาไว้่อนะึอฮยอนให้มาี้หลัเา
“แ่..ไม่เป็นอะไรหรอะ..”
อฮยอนส่ายหน้าปิเสธอีรั้แ่ลับโนามินมอ้วยสายาำหนิพร้อมับส่ายหน้าไปมาทำให้อฮยอน้อึ้นไปี่หลันร่าสูนไ้ทั้ๆ ที่เธอไม่อยาะทำแบบนี้เลยริๆ
“ยฮวาแไปบออาารย์้วยันเ้าสายหน่อย”
ามินหันมาบอเพื่อนรัที่ยืนนิ่ไม่ไหวิ่ไปไหน ใบหน้ามหันมามอ้วยสายาเรียบๆ ่อนะพยัหน้าว่าเ้าใ ามมอามินที่แบร่าบาเอาไว้บนหลัพร้อมับำหมัแน่น้วยวามโมโห
“ออแน่นๆ หน่อยเี๋ยวลไปอี”
เสียามินที่เอยออมายิ่ทำให้ยฮวานั้นไม่พอใเ้าไปยให่เมื่ออฮยอนออร่าสูอย่าว่า่าย ามมอทั้สอนที่เินเลี้ยวหายไป่อนที่หมัหนัๆ ะทุบลู้น้ำที่อยู่้าๆ อย่าแร
“โธ่โว้ย!!!!!”
............
.......
2BECON
โปริามอน่อไป..
อันยอะ มาแล้วะมาแล้วเอามา่อให้แล้วเน้อ..ยัเป็นฟิที่ัอารม์รีเอะร์่อไป 555
อีายไม่ไ้ั่ใสัที น้อเอาามินมาออโรบ้าไรบ้าเพื่อมันะฮึสู้ 5555
แอบเห็นว่ามีนิถึไรเอร์เลยเอามาลให้อย่ารวเร็ว ส่วนอีเรื่อิไว้่อนะ ราม่าปั่นไม่ออ เอิ้
อย่าแปลใทำไมและยเป็นเพื่อนันไ้เพราะมันไม่รู้ใัวเอพอันแหละะ อิ อิ
อบุนที่ิามนะะ อมเม้นทุเม้นอ่านแล้วมีวามสุมาเลยริๆ แล้วเอันอนหน้านะะ
ความคิดเห็น