คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คนปากแข็ง
“ไมาแล้วหรือไอ้ัวี”
ามินเอยออมา่อนะมอยฮวาเหมือน้อารหาเรื่อ นฮยอนนั้น้อรั้เสื้ออเพื่อนัวสูเอาไว้ไม่ให้เ้าไปทำร้ายนที่เินมา้วยใบหน้าเรียบเยไม่ไ้มีวามสำนึผิสันิ
“เฮ้ย..ใเย็นิวะ”
ฮยอนเอยบอ่อนะยับัวเ้าไปอยู่รลาระหว่าเพื่อนทั้สอ่อนมันะีันายะ่อน โีที่เาไม่ไ้เล่าว่าเมื่อืนนั้นไปเออะไรมาระหว่ายฮวาับอฮยอน ืนเล่าไปามินไ้่าไอ้นที่ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวายแน่
“ทำไมแ้อลาอฮยอนออไป้วย!”
ามินเปิประเ็นทันทีอย่า้อใ ไอ้ารระาัวอฮยอนไม่ให้ไปูบับไอ้นัีฬาีเ่นนั้นมัน็เรื่อีหรอ แ่ารที่อยู่ๆ ุร่าบาออาานไปแบบนั้นมันไม่ใ่แล้ว!
“นี่...ันไม่อยาเห็นอะไรทุเรศา็เท่านั้น”
ยฮวาเอยออมาอย่าไม่ไ้ใส่ใ่อนะหยิบม้วนบุรี่ึ้นมาุอย่าสบายอารม์ะเหลือเิน ำอบอยฮวาทำให้ามินนั้นเียบเพราะในใเา็ไม่้อารเห็นร่าบานั้นถูหมอนั้นูบเหมือนัน
“เรื่อนั้น่ามันเถอะ...แไม่ไ้อบอฮยอนใ่ไหม”
เสียทุ้มเอยถามอย่าริัไม่ใ่ว่าเาะถอยหรอนะถึแม้ยฮวาะบอว่าอบอฮยอนเหมือนัน เพราะเาเยบอแล้วว่า่อไปนี้เาะไม่ยอมแล้ว
“ไม่อยู่แล้ว....”
เสียทุ้มเอยออมาอย่าล่อลอย แ่มันับทำให้ฮยอนนั้นมอหน้านปาแ็ปาีอย่า่วยไม่ไ้ ไม่อบแ่รัเลยใ่ไหมละ...
“็ี..ันะไ้ไม่ลำบาใที่้อมาแย่ผู้หินเียวับเพื่อน”
ามินเอยเสียเรียบ่อนะเินเ้าไปบไหล่อยฮวาแล้วเินออไปาที่รนั้นทำให้ฮยอนไ้แ่ส่ายหน้าไปมาับเพื่อนแ่ละน
“ปาีรินะแ...ทำอะไรไว้ยัไม่รู้ัวอีหรือไ?”
ฮยอนเอยออมา เาไม่ไ้อยาะยุ่เรื่อวามรัสามเศร้าอยฮวาและามินหรอ แ่เรื่อที่เาเอมันทำให้เามั่นใเหลือเินว่ายฮวานะปาับใไม่รัน!
“แพูบ้าไรวะ?”
ใบหน้าหล่อหันมามอนพูอย่าไม่เ้าใ ามมอฮยอนที่ยัไหล่แล้วถอนหายใออมา ่อนที่มือาวๆ อเพื่อนะึนมาเยอะเ้าไปใล้แล้วเอยบาสิ่บาอย่าให้ไ้ยินันสอน
“เมื่อืน..ันไปอนโแ..ไม่้ออธิบายเรื่อที่แทำ เพราะันไม่อยารู้”
ฮยอนเอยบอเสียเบา ทำเอายฮวาหันมามอ้วยวามใ เาไม่รู้ว่าฮยอนะามเาไปยัอนโนเห็นอะไรแบบนั้น
“...............”
“รัเา็บอเาไป..ฟอร์มเยอะนัเอาไป้มินบ้า็ไ้”
ใบหน้าาวเอยออมา่อนะเินหายออไปอีนปล่อยให้ยฮวานั้นยืนนิ่เหมือนำลัใ้วามิับำพูอฮยอน
รัอย่าั้นหรอ....
ไม่รู้สิ...
้าวอมามายที่ถูร่าสูเินไปื้อมามือทั้สอ้านั้นเ็มไป้วยอาหารสมามายฮยอนเินเ้ามาในบ้านอเพื่อนบ้านั้แ่สมัยเ็้วยรอยยิ้ม าเรียวมอไปยัร่าเล็ที่ำลันั่เมส์อย่าเมามันส์
“ไหนบอไม่สบายแ่มาเล่นเมส์เนี้ยนะ”
เสียทุ้มเอยทัเ้าอบ้านที่หันมา้อน่อนะหันลับไปสนใอทีวีรหน้าอีรั้ ฮยอนส่ายหัวไปมา่อนะเินเอาอสไปเ็บที่ห้อรัว
“เหมือนบ้านัวเอเลยเนอะ”
เสียเล็ที่เอยออมาระหว่ายืนมอฮยอนที่หยิบอออาถุวาในที่อมันไ้ถู้อและแม่นยำเหลือเินประหนึ่เป็นบ้านอัวเออย่าไอย่าั้น
“วันนี้ะทำบาบีิวให้นสิแิน”
ร่าสูเอยบอ่อนะัารยัเนื้อหมูเ้าู้เย็นพลาหันมามอร่าเล็ที่เินมายืน้าๆ เาั้แ่เมื่อไรไม่รู้ แ่สิอาหารอโปรอเาสอนือบาบีิวนี้แหละ
“นายทำ..ันรอิน”
ฮโยฮยอนเอยบอแ่ฮยอนับส่ายหน้าไปมา่อนะี้ไปที่เาและเธอประมาว่าเรา้อ่วยันทำ เพราะถ้าให้เาทำนเียววันนี้ไม่ไ้ินหรอไอ้บาบีิวเนี้ย
“ยัยเี้ย..เธอโอเึ้นไหม?”
เสียทุ้มเอยถามพลามอใบหน้าน่ารัที่ำลั้มหน้า้มาล้าผัในอ่าล้าาน เพราะเมื่อืนนี้ว่าเาะล่อมน้าๆ ที่เอาแ่บ่นๆ ให้สบไ้็เือบีสาม! ไหนอนเ้ายัยนี้อแไม่ยอมไปเรียนอี
“ไม่โอเ..แ่ให้ทำอย่าไ”
ฮโยฮยอนพูพร้อมับถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยใเธอิเรื่อเมื่อืนมาทั้วัน เสียหวานอน้อสาวเธอและเสียทุ้มที่ราออมาาห้ออหมอนั้นมันทำให้เธอะเป็นบ้า
วามสัมพันธ์อสอนนั้นมันไปไลเินว่าที่เธอิมาริๆ
“ไม่้อทำอย่าไเพราะอีไม่นานไอ้นมาีมันะ้อสิแ หึๆ”
ฮยอนเอยบอ่อนะหัวเราะออมาอย่าอารม์ี หลัาที่เาไุ้ยับยฮวาวันนี้ทำให้รู้มาอย่าหนึ่ว่าเพื่อนมาเยอะอเานั้นปาแ็ไปั้นแหละ แล้วนอย่าอยฮวาเป็นนที่หวอ้วยสิ..
“พูอะไรอนายไม่เห็นเ้าใ”
ใบหน้าน่ารัแสสีหน้าสสัยส่ไปให้ฮยอนที่เอาแ่หัวเราะแล้วทำหน้าาแบบว่าเ้าใอยู่นเียวแบบนี้ ร่าสูเอื้อมมือมายี้หัวนี้สสัย่อนะหัวเราะออมาอย่าอารม์ีเมื่อเห็นสายาไม่พอใส่มาให้
“บาสิ่บามันไม่ำเป็น้อเ้าใ็ไ้...”
เสียทุ้มเอยออมาพร้อมับยยิ้มว้าให้ับนที่ำลัทำหน้าออยู่้าๆ
ริ๊
“นายไปรับโทรศัพท์ให้หน่อยสิ”
ฮโยฮยอนะโนบอร่าสูที่ำลัั้หน้าั้าหั่นผัอยู่ ฮยอนพยัหน้ารับอย่าเ้าใทันทีเมื่อเ้าอเรื่อำลัวุ่นวายับารหมัเนื้อแสนอร่อยอยู่
าเรียวมอหมายเลยที่ไม่ไ้เม้นเอาไว้้วยวามสสัย่อนะหยิบมันึ้นมาแล้วรับสายทันที เสียปลายสายที่ไมุ่้นหูทำให้ฮยอนนั้นมวิ้วเ้าหาันอย่าสสัย
“ฮัลโหลรับ...?”
(ฮโยหรอ..พี่ิถึเธอั...ทำอะไรอยู่?)
นปลายสายพูรัวเป็นุนทำให้ฮยอนนั้นเลิิ้วสู ไอ้หมอนี้มันเป็นใรวะเนี้ย
“เอ่อ..ฮโยฮยอนไม่ว่ารับ”
เสียทุ้มเอยบอนปลายสาย่อนะมวิ้วเ้าหาันอย่าหุหิับำถามที่ถูส่มาให้
(นายเป็นใร..? มารับโทรศัพท์น้อฮโยทำไม?”)
ฮยอนอยาะสวนลับเหลือเินว่าำพูนั้นมัน้อเป็นอเาไม่ใ่หรือไว่า แอะเป็นใร?... แ่ไ้ยินเสีย็ัไม่อบี้หน้าแล้วสิ ไอ้หมอนี้มัน้อเป็นนที่หน้าาทุเรศแน่ๆ
“อโทษนะรับ..ันมีหน้าที่มารับสายไม่ไ้มีหน้าที่อบำถามเว้ย!”
รอสายใส่นปลายสายอย่าอารม์เสีย ให้ายเหอะมารยาทอะมีไหม
(เอ่อ! ฝาบอน้อฮโยแล้วันว่าพี่ฮยอแิถึ!”)
นปลายสายพูบ็ัสายับไปทันที ทำให้ฮยอนไ้แ่มอเรื่อโทรศัพท์อย่าหุหิหมอนี้ไม่มีมารยาทริๆ แฮะ มือาวโยนเรื่อโทรศัพท์ไปยัโฟา่อนะเินเ้าไปในห้อรัวอีรั้
“ใรโทรมาอะ..?”
เสียหวานเอยถามแ่ไม่ไ้หันมามอหน้าเพราะฮโยฮยอนมัวแ่ำลัวุ่นวานับารหมัเนื้อหมูและล้าผั ใบหน้าาวหันไปมอ้วยสีหน้าเรียบเย่อนะเียบไม่ยอมอบนนที่ำลัวุ่นวาย้อเยหน้าึ้นมามอเหมือนบัับ
“เาบอื่อฮยอแ ฝาบอิถึน้อฮโย้วยนะรับ!”
เสียทุ้มเอยลอประโยำพูอนปลายสายนั้นให้ร่าเล็ฟั พร้อมับทำลอยหน้าลอยาสไปให้ ร่าสูเินไปนั่ที่โ๊ะลาห้อรัว่อนะมอนัวเล็ที่ยยิ้มไม่ยอมหุบ
“ยิ้มอะไรอเธอ?”
ฮยอนเอยถามอย่าไม่สบอารม์เท่าไร ับารที่ไอ้หมอนั้นโทรมาบอิถึมันะีใอะไรนัหนานานั้น ร่าสู้อมอฮโยฮยอน้วยวามไม่อบใ
“เอ้า! ันยิ้มมันผิอะไรเล่า นายมาทำหน้าเป็นูไปไ้”
ฮโยฮยอนหันมามอนที่ัสีหน้าไม่พอใส่มาให้เธอ้วยวามไม่เ้าใ ่อนะส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นนร่าสูนั้นเริ่มส่เสียิะให้ไ้ยิน
“นี่เธอให้เบอร์ับนแปลหน้าไปไ้ยัไ?”
ร่าสูเริ่มไม่เ้าใับอารม์อัวเอเท่าไรนัฮยอนเลยเปลี่ยนโหมเ้าไป่วยนร่าเล็ทำอาหาร่อ พลาเอยำถามเพื่อ้อารำอบ
“ไม่ใ่นแปลหน้าแ่เป็นรุ่นพี่ที่เรียนวิาเียวัน”
ฮโยฮยอนเอยบอเสียเรียบไหนเาและเธอะเรียน้วยันมัน็เลย่วยไม่ไ้ที่้อให้เบอร์ิ่อไปเพื่อิ่อเรื่อเรียน และไม่ใ่ว่ารุ่นพี่นนี้ิอย่าไรับเธอทำไมเธอะไม่รู้ แ่แ่เธอแ้โ่็เท่านั้น
“แล้วทำไม้อให้..?”
ำถามที่ทำให้นร่าเล็นั้นหยุารระทำหันมามอนที่เอาแ่ใส่อารม์ับเธอ มือเรียวเอื้อมไปับใบหน้าหิอพลาบิใบหน้าาวไปมาพร้อมับ้อมอ
“เป็นอะไร..โมโหหิวรึไห๊ะ?”
เสียหวานเอยถาม่อนะบิใบหน้าฮยอนไปมาไม่ยอมหยุ นนถูระทำ้อสะบัหน้าหนียให่มือเล็ออแรเ็บใ่เล่น
“มือเธอเปื้อน! เี๋ยวสิวึ้น!”
ร่าสูโวยวาย่อนะยแนเสื้ออัวเอเ็ใบหน้ายให่ ไหนเอามือที่ำลัหมัเนื้อมาับหน้าเาแบบนี้!
“อ้าวหรอ?? โทษทีนะันลืม”
ฮโยฮยอนแล้ทำหน้าใ่อนะส่รอยยิ้มวนๆ ไปให้แล้วหัวเราะออมาเสียัเมื่อแล้นี้โมโหไ้สำเร็ ฮยอนไ้แ่บ่นเสียยให่่อนะรีบเินไปล้าหน้าทันทีพร้อมับเสียหัวเราะที่ไล่ามหลั
....................
...............
2BECON
โปริามอน่อไป
อันยอร่า~ เอามาลอีแล้วมีใรรอฟิเรื่อนี้ไหมเนี้ย ? 5555
วันนี้เอาแบบเบาๆ เนอะ ฮโยเยอะหน่อย หลัาปล่อยยอมาหลายอนแล้ว อิ อิ
นที่ยัไม่ไ้ NC มีอีไหมะ ลเมล์ให้ไรเอร์หน่อยเ้อ มาอแล้วไม่ลเมล์ไรเอร์ส่ให้ไม่ถูอะ -.,-
เปิให้ออีอนนะ๊ะ
อบุนสำหรับาริามร่า ิามไปเรื่อยๆ น้า อย่าเพิ่หนีไปไหนัน่อนละ ><
เอันอนหน้านะะ ในอีสอวัน
ความคิดเห็น