คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ความรู้สึก
ฮยอนไ้แ่มอหน้าร่าเล็้วยวามสับสนับารระทำอเพื่อนัวเอที่อยู่็ระาอฮยอนออไปาาน่อหน้านนับร้อย ทำให้เาับฮโยฮยอนและามินถึับเป็นไ่าแ
“หมอนนั้นมันทำบ้าอะไรวะ”
ฮยอนที่ำลัับรถเพื่อไปยัอนโอยฮวามันเป็นที่เียวที่เานึออในอนนี้ อารม์ำลัร้อนนานั้นไม่รู้ว่าเพื่อนเามันะทำอะไรอฮยอนบ้า
“เพื่อนนาย..ไปมันมาาไหน?”
เสียหวานบ่นออมาเป็นรอบที่ร้อยฮโยฮยอนอยาะเอาหัวโระรถให้รู้แล้วรู้รอเสียริ เพราะเธอไม่เ้าใารระทำออยฮวาและอฮยอนในอนนี้เลยริๆ
“สสัยะ...หึนหน้ามื”
ฮยอนเอยออมาเบาๆ ถ้าวามิเาไม่ผิละ็...แ่ารที่เาบับยฮวามาั้แ่เ็ๆ สิ่ที่แสออมามันไม่สามารถนึไปทาอื่นไ้ริ าเรียวหันไปมอฮโยฮยอนที่อนนี้ทำหน้าโเป็นไ่ห่าน
“ว่าไนะ!! พูริพูเล่น?”
สิ่ที่ไ้ยินแทบทำให้ร่าเล็อยาะริ๊ออมาเสียริๆ นอย่าอยฮวาเนี้ยนะหึอูฮยอนหน้ามืนทำเรื่อแบบนั้นไ้ ิ้วเรียวสวยมวเ้าหาันอย่าิไม่
“ถ้าันูไม่ผิมัน็น่าะเป็นเรื่อริ”
ฮยอนเอยออมาอีรั้ ถึว่า่วนี้เพื่อนเามันแสอาารแปลประหลาออมาไ้ทุวัน ที่แท้็ำลัมีวามรันี้เอ แล้วไม่ไ้มีวามรัธรรมา้วยสิ ูท่าะรัแรหึแร
“ันวระีใับเรื่อนี้ไหมอะ?”
ฮโยฮยอนเริ่มสับสนับัวเอแล้วสิ ถ้าเป็นปิเธอะีใมาที่นที่น้อแอบอบใรัน แ่สถานาร์แบบนี้มัน่า...- -!!
ฮยอนยยิ้มเมื่อับรถเ้ามายัอนโอยฮวา็เห็นรถันหรูอเพื่อนรัอนิ่อยู่ที่อนโ แถมารอูท่าะเร่รีบมาถึไ้อเบี้ยวแบบไม่น่าให้อบใบับี่ผ่าน
“ฮัลโหล ามิน ันเอแล้วแลับบ้านไปไ้เลย โอเ!”
ฮยอนหันไปรับโทรศัพท์ที่ามินนั้นแยัวออไปามหายฮวาที่บ้านพ่อแม่ ่อนะบอวามเลื่อนไหวให้ามินนั้นสบายใไม่้อร้อนรนามหาร่าบาที่อยู่ๆ ็ถูหิ้วออาร้านแบบนั้น
“เี๋ยวนะ...เพื่อนนายไม่่าน้อันหรอนะ”
ฮโยฮยอนรั้แนนร่าสูเพื่อให้นที่เอาแ่เินนำหน้าเธอนั้นหยุเินเสียที ใบหน้าน่ารัำลัแสสีหน้าัวัลนปิไม่มิ ทำให้ฮยอน้อยยิ้มึ้นมา่อนะโยหัวร่าเล็ไปมา
“ัวัลมาไปแล้วยัยเี้ย”
ฮยอนหัวเราะออมา่อนะหันไปว้าแนนร่าเล็ให้เินาม ายาว้าวมาหยุยืนที่หน้าห้ออยฮวา่อนะยมือเพื่อะริ่เรียเ้าอห้อมาเปิแ่ลับ้อะัและยืนัวแ็ทือ
“................”
ใบหน้าอฮโยฮยอนแล่ำไม่แพ้นร่าสูที่ยืนอยู่้าๆ ทั้สอนหันมามอหน้าัน่อนที่ร่าเล็ะยมือึ้นปิหูอัวเอแล้วรีบเินออไปาหรนั้นอย่ารวเร็วพร้อมับใบหน้าที่ร้อนั
“อยฮวาเอ๊ย!”
ฮยอนมอบานประูอนโอเพื่อนรัแล้วส่ายหน้าไปมา่อนะหมุนัวออาที่รนั้น เพราะเาเริ่มทนเสียหวานๆ ที่ลอออมาาห้อรหน้าไม่ไ้แล้วเหมือนัน ไม่้อถามและไม่้อพู็รู้ว่าอะไรเิึ้น้าในห้อ...
...................
............
แสแที่ส่อเ้ามาในห้อนอนบ่บอว่ามันเป็นวันใหม่อวันแล้ว ภายในห้อที่อนนี้้าวอระัระายไป้วยเสื้อผ้าอนทัู้่ มือแร่นอนท้าวศีรษะมอร่าบาที่ัวนอนอยู่ในอ้อมออเา มืออี้าไ้แ่ลูบแ้มเนียนอย่าแผ่วเบา
วามรู้สึอเาในอนนี้มันีันนแยไม่ออว่าลเารู้สึอย่าไรับนรหน้า แ่ไม่อบที่ร่าบารหน้าไปนัวเนียับหมอ
นั้น ไม่อบให้ร่าบาหลบหน้าเาอย่าที่ผ่านมา ามไหลมอไปยัไหล่เนียนและรำอาวที่มีแ่รอยุหลาบที่เาเป็นนลมือทำไปทั่วัว
“ทำไมเธอถึ...”
สวย
เสียทุ้มเอยออมาอย่าแผ่วเบา่อนะถอนหายใออมาอีรั้ะว่าไปเานอนมอใบหน้าสวยออฮยอนมาลอทั้ืน..เรื่อเมื่อืนที่เิึ้นไม่ใ่วามฝันแ่เป็นวามริและเา็เป็นนทำให้มันเิึ้นับมือัวเอ
ยฮวายยิ้มบาๆ เมื่อร่าบานั้นยับัวหาสัมผัสอุ่นๆ ทำให้ร่าสูนั้น้มลไปูบที่ริมฝีปาอิ่มสวยที่อนนี้บวมเ่อเพราะฝีมืออเาเมื่อืน ใบหน้ามยยิ้มอีรั้่อนะลุึ้นไปเ้าห้อน้ำเมื่อวามรู้สึ้อารอเานั้นมันแล่นเ้ามาอย่าห้ามไม่อยู่...
ให้ายสิ...
นรหน้าทำมีอิทธิพล่อเามานันะ นาย้อบ้าไปแล้วแน่ๆ อยฮวา ร่าสูมอนที่นอนหลับอีรั้่อนเินหายเ้าห้อน้ำไปทันที่อนะับนรหน้าปล้ำรับแสแ
เสียน้ำในห้อน้ำที่ัรบวนทำให้อฮยอนนั้น่อยๆ รู้สึัวอย่า้าๆ ่อนะมอไปยัรอบๆ ห้อใบหน้าสวยนิ่วหน้าเล็น้อยเมื่อวามปวเมื่อยและวามเ็บร่าบายันัวเอให้ลุึ้นอย่า้าๆ ่อนะมอไปยัสภาพอัวเอ น้ำาที่หยุไหลรินับเออล้นึ้นมาอีรั้ ร่าบาพยายามลุึ้นเพื่อไปหยิบเสื้อผ้าอัวเอึ้นมาสวมใส
เธอ้อออไปาที่รหน้าให้เร็วที่สุ...
“ะไปไหน?!”
เสียทุ้มเอยถามเมื่อเห็นอฮยอนำลัิระุมเสื้ออัวเออย่าเร่รีบ สภาพารแ่ัวทีู่ยัไ็บอไ้ีว่าร่าบานั้นรีบนาไหน ใบหน้าสวยหันมามอนร่าสูที่เินออมาาห้อน้ำพร้อมับมีผ้าเ็ัวพันรอบๆ เอวอยู่
าเรียวพยายามะ้าวหนีไปาที่รนี้แ่ับถูนร่าสูนั้นับเอาไว้่อนะระาร่าบาให้หันหน้ามาเผิหน้าันัน น้ำาอร่าทำให้ยฮวานั้นใับสิ่ที่เห็นมือแร่ที่บีบแนเรียวผ่อนแรลทันที
“เี๋ยวันไปส่..วันนี้เธอมีเรียนไม่ใ่หรอ?”
เสียทุ้มเอยบอับอฮยอนเสียอ่อนโยน่อนะึให้นร่าบามานั่ที่เียามเิม แล้วัวเอเินไปยัู้เสื้อผ้าเพื่อแ่ัวแล้วะไ้ไปส่ร่าบาไปยัมหาลัย
“แ่...ัน..ไม่”
อฮยอนพยายามเอยบอนรหน้าว่าเธอ้อารสิ่ใในอนนี้
“อย่าทำให้พี่้อโมโหไ้ไหมอฮยอน!”
ยฮวาึ้นเสียัใส่ร่าบาที่ยันั่ร้อไห้ไม่ยอมหยุ เาเริ่มหัวเสียึ้นเรื่อยๆ เมื่อไ้ยินเสียร้อไห้อร่าบาที่ัไม่ยอมหยุแบบนี้ไหนร่าบาำลัะัใเาอี้วย
“..................”
มือบายึ้นปาน้ำาอัวเอที่ไหลลมาไม่ยอมหยุ วาลมโที่แ้ำไปหมไหนะร่าายอเธอทีู่เหมือนะเหนื่อยล้าเหลือเินในอนนี้ สภาพิใไม่้อพูถึเพราะมันโนทำร้ายไปั้แ่เมื่อืนแล้ว
“เลิร้อไห้แล้วไปันไ้แล้ว..”
เสียทุ้มเอยออมาเสียเบาล่อนะนั่ลรหน้าอร่าบา มือแร่เอื้อมมือไปเพื่อปาน้ำาที่ไหลออฮยอน เาเห็นน้ำาอร่าบาแล้วรู้สึแย่ริๆ
“ไปไหนะ...ันอยาลับห้อ”
อฮยอนบอยฮวาพลาหลบสายามที่้อนาึ้นมามอเธอเหมือนับ้อว่าเธอทำอะไรผิมาอย่านั้น
“ะเอาอย่าั้นหรอ”
ยฮวาเอยถามอีรั้เพื่อวามแน่ใ อฮยอนพยัหน้ารับเป็นารยืนยันในำอบทำให้ร่าสูไม่มีทาเลือนอาลเพราะเาไม่อยาะบัับเธออีแล้ว
ร่าสูเินมาส่อฮยอนที่หน้าห้ออเธอ้วยใบหน้าเรียบเย อฮยอนหันมาโ้ให้ับยฮวาเป็นารอบุ่อนะเินหายเ้าไปในห้อแล้วไม่หันมามอใบหน้าเา้วย้ำ ถ้าร่าบาะโรธมัน็เป็นเรื่อ่วยไม่ไ้เพราะอฮยอนเป็นนทำให้เาโรธ...
“ถ้าเธอไม่ไปูบหมอนั้น เรื่อเมื่อืนมันไม่เิหรออูฮยอน”
ยฮวาพูับบานประูเหมือน้อารให้นที่หายเ้าไปในห้อนั้นไ้ยิน ามมอไปยัวิวหน้าอนโ่อนะถอนหายใออมา
...............
.........
2BECON
โปริามอน่อไป...
อันยอ~ วันนี้เอามา่อให้ร้า...เอาแบบเบาๆ สมอบ้าหลัาเอ NC มหาโหไปแล้ว 555
ลมพิษแรหึมันแรริๆ นะเอ่อ อิ อิ อนไปนี้ยเราะเปลี่ยนไปไหมหรือหึหนัว่าเิม้อิามันเน้อ
ปล.ใรยัไม่ไ้ NC อีไหมะ --?? ไรเอร์แอบเล็น้อยใรยัไม่ไ้บอนะะเี๋ยวส่ให้
อบุนที่ิามฟิเรื่อนี้นะะ ยอาะโและโหไปนิ 555
ความคิดเห็น