[KSSM FEAT. THE STAR] ได้โปรด..รักฉันบ้าง

ลำดับตอนที่ #6 : -พรหมลิขิต-

CHAPTER5
-พรหมลิขิต-



"โอ้ย บีแกดูดิ ฉันมีคู่แข่งเพิ่มขึ้นอีกแล้วอ่ะ แล้วนี่เป็นพี่มะลิ ยัยโรสอีก แล้วฉันจะเอาอะไรไปสู้" TT หลังจากเหตุการณ์เมื่อตอนเช้าผ่านไป สติฉันก็หายไปจากตัว ไม่ต้องรงไม่ต้องเรียน จนฉันเก็บมันไว้ไม่ไหวเลยมานั่งระบายกับ บีเพื่อนรักนี่แหละ

"ก็พี่ตะวันหล่อจะตาย ใครจะไม่ชอบ คู่แข่งแกอ่ะทั้งโรงเรียน" โอ้ยเพื่อนรัก ให้กำลังใจมากกกก

"แกพูดอย่างนี้อย่าบอกนะว่าแกก็ชอบพี่ตะวัน"

"บ้า ฉันไม่เอาหรอก ไม่ใช่สเป็ค"

"จ้าาา แม่สวยเลือกได้" เห็นอย่างนี้จริงๆเพื่อนฉันก็มีคนมาจีบนะ สเน่ห์ของนางน่ะอยู่ที่ความน่ารัก เฟรนด์ลี่ และเสียงร้องเพลงอันสุดยอดของนาง นางร้องเพลงที่นะฉันขนลุกทุกที ปวดขี้!!

"เออๆ แค่นี้ก่อนนะ ฉันจะนอน" 

"อืมๆ" หลังจากบีบีเพื่อนรักวางสายไป ฉันก็มานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ยิ่งคิดน้ำใสๆมันก็ค่อยๆไหลออกมาจากตา
ถ้าฉันบอกไปพี่เค้าจะรักฉันมั้ย ? แล้วถ้าไม่ความสัมพันธ์ของเราจะเป็นยังไง ? ถ้ามันออกมาแย่แบบในละครที่ทั้งสองไม่มองหน้า ไม่พูดคุยกันอีกเลยล่ะ ฉันรับมันไม่ได้แน่ๆ และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ฉันเก็บความรู้สึกในใจนี้มาตลอด 



"ซันฟลาววววว ฉันไม่น่าตั้งชื่อนี้ให้แกเลยย น่าจะชื่อคุณนายตื่นสาย ทานตะวันบ้าอะไรไม่เคยตื่นมารับแสงอาทิตย์บ้างเลย"

"โอ้ย ตื่นแล้วค่าๆๆๆ " เพราะเมื่อคืนฉันนั่งคิดเรื่องของฉันกับพี่ตะวัน จนกว่าจะนอนก็ปาไปดึกเลย ตื่นสายเลยไง


"โอ้ย ตายๆๆสายแน่ๆ" พี่มะลิก็ไปแล้ว ไม่คิดจะรอไปด้วยกันเลยเหรอ? หรือฉันตื่นสายไป
"โอ้ย ตายๆๆสายแน่ๆ"เอ้า ใครนะมาบังอาจพูดตามฉัน ควับ!  (  - -)

"เอ้า ซัน สายเหมือนกันหรอ?" พี่ตะวัน~ เค้าว่ากันว่าพูดพร้อมกันครั้งแรกอ่ะบังเอิญ ครั้งสองอ่ะพรหมลิขิต >///< ถ้าอีกครั้งนี่เนื้อคู่เลยนะ

"เอ่อ ค่ะ " ไม่ได้ๆ ฉันสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะตัดใจจากพี่ตะวันให้ได้ เพราะฉันไม่อยากจะเจ็บ

"ไปด้วยกันป่าว?" ไม่ ไม่ ไม่!

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันบอกไปงั้นทั้งๆที่ในใจนี่ตรงกันข้ามสุดๆ เดินออกมา ก้าวออกมา

หลังจากที่ฉันเดินออกมาได้เพียงไม่กี่ก้าว หมับ! หือ? พี่ตะวัน? พี่ตะวันจับข้อมือของฉันไว้และดึงให้ฉันเข้าไปหาตัวพี่แกเบาๆ

"เป็นอะไร งอนพี่หรอ?" ใช่น่ะสิ ตาบ้าจะเสน่ห์แรงไปไหนหึ?

"เปล่า จะงอนทำไม"

"ไม่รู้ก็แปลกๆ มีอะไรอ่ะ เค้าทำอะไรผิดบอกได้นะ" พี่ตะวันพูดพร้อมกับลูกตาใสๆ และคิ้วที่เอนเข้าหากันเล็กน้อยอย่างสงสัย ตาบ้า น่ารักไปและ แล้วมาคงเค้าอะไร เขินนะ

"เปล่า เปล่า เปล่า ให้บอกกี่ครั้งเนี่ย"

"ไม่สบาย?" พี่ตะวันพูดแล้วก็ค่อยๆเลื่อนหน้าของตัวเองเข้ามาหาฉันช้าๆ ดะ..เดี๋ยว จูบ?  ว้าย ตาบ้าไม่ได้นะ เรายังเด็กอยู่และฉันก็ลูกมีพ่อมีแม่นะ มาแล้วๆๆ >///มาช้าๆพี่ตะวันค่อยเลื่อนๆหน้าของตัวเองเข้ามา จนตอนนี้หน้าของเราสองคนห่างกันแค่นิดเดียว ลมหายใจอุ่นๆของพี่ตะวันห่างจากฉันไปแค่นิดเดียว ตอนนี้หน้าฉันต้อง
แดงมากๆแน่ๆถึงฉันไม่ได้ส่องกระจกแต่ก็รู้สึกได้ หน้าผาก หน้าผากของเราชนกันแล้ว...>///<

"ตัวก็ไม่ร้อนเท่าไหร่ แต่หน้านี่แดงเชียว เริ่มเป็นไข้หรือเปล่า พักก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่ส่งใบลาให้" โอ้ย พ่อคู้นนน พี่หรือพ่อ ถามขนาดนี้เป็น CSI หรือค่ะ หน้าแดงเพราะนายนั่นแหละ จะวัดไข้น่ะใช้มือก็ได้ มือน่ะมือแตะหน้าผากก็วัดไข้ได้แล้ว ไม่ต้องเอาหน้าผากมาชนหรอก หนูละลาย~~~

"ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ สายแล้ว ไปด้วยกันก็ได้ มาเร็ว"พูดจบฉันก็เดินไปซ้อนมอไซต์ทันที

"ห้ะ?" 555 พี่ตะวันคงจะงงกับฉันคิ้วของเค้าก็เลยพันกันยุ่งเลย น่ารักเชียว~

"เร็วๆ"

แม่จ๋า หนูอ่ะเป็นดอกทานตะวันที่ไม่ต้องการแสงจากดวงอาทิตย์ แต่ต้องการความอบอุ่นจากนายตะวัน

เพราะพี่เป็นยังงี้แหละหนูถึงตัดใจจากพี่ไม่ได้ซักที พี่ผิดนะ!

มะรืนก็เปิดเทอมแล้ว TT ฝากติดตามกันด้วยน้า ขอบคุณค่ะ >)0(<