รักใสใสของสาวหน้าหล่อกะหนุ่มหน้าสวย

ลำดับตอนที่ #3 : ซาตานในร่างนางฟ้า

ออดดดดดดด อดดดดดดดด
"พักกลางวันแล้วนะ มาเดี๋ยวชั้นพาเดินดูโรงเรียน" ชั้นก้มหน้าไปใกล้กับชินยู ดูใกล้ๆหยั่งกะนางฟ้าแน่ะ
"นี่คุณคิม" 
"ไม่ต้องเรียกชั้นว่าคุณคิมก็ได้ เรียกเฮียวรินเฉยๆก็พอแล้ว"
"ก็ได้คับ งั้นเฮียวรินก็เรียกผมว่า ชินยูนะ"
"แน่นอนชั้นเรียกอยู่แล้ว"
อิอิได้เพื่อนใหม่แล้วแถมเป็นผู้ชายหน้าสวยซะด้วย ดูท่าจะป็นคนดีแฮะ
"ผมขอถามเฮียวรินไรอย่างได้ป่ะ"
"ถามไร ถามมาสิ ถ้าคำถามมันไม่ยากชั้นก็จะตอบให้"
"เฮียวรินเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ"
น่านน ชั้นเจอคำถามอย่างนี้อีกแล้ว ตั้งแต่เด็กยันโตจนหมาแถวบ้านเลียก้นจะไม่ถึงอยู่แล้ว 
"เฮ้อ ชั้นเป็นผู้หญิงนายเห็นชั้นใส่เครื่องแบบผู้ชายใช่มะล่ะเลยถามว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ก็ชั้นมันใส่เครื่องแบบผู้หญิงไม่เหมาะอ่ะ ขามันยาวเพราะ ชั้นสูงตั้ง 177 ซม.แน่ะ ผู้หญิงที่ไหนเค้าสูงกันขนาดนี้ล่ะ แต่ชื่อชั้นมันออกไปทางผู้หญิงเยอะเลยเนอะ นายก็ด้วยเป็นผู้ชายแท้ๆ หน้าสวยกว่าผู้หญิงทั่วไปซะอีก แถมยังสูงกว่าชั้นซะอีกแน่ะ นี่ขนาดชั้นสูงกว่าผู้ชาย ทั่วไปแล้วนะ"
"หรอ แต่ผมว่าเฮียวรินน่ารักดีออก" เอ๋! ร้อยวันพันปีเพิ่งจะมีคนอื่นนอกจากคนในครอบครัวแล้วชมฉันนะเนี่ย
"บ้ารึไง ชั้นเนี่ยนะน่ารัก นายล้อเล่นรึป่าว" ว้าย ป่านนี้หน้าคงแดง(๐////๐)ไปหมดแล้วมั้งเนี่ย อยู่ดีๆก็พูดมาได้ ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
"เอ๋ ผมพูดจริงๆนะ แต่ว่าพาผมไปดูโรงเรียนเถอะ เดี๋ยวออดหมดเวลาพอดี"
"อือๆ งั้นตามมานี่" ค่อยยังชั่วที่ชินยูเปลี่ยนเรื่องพูด
ชั้นก็พาชินยูไปดูห้องต่างตั้งแต่ห้องน้ำ ยันถึงห้องเก็บของ 
ในขณะที่เดินไปตลอดทาง
"ว้ายย นั่นพี่เฮียวรินนี่มาไมที่ตึกม.ต้นล่ะเนี่ย เทอเอามือถือมาเร็วจะถ่ายรุป"
"เทอ นั่นใครข้างๆรุ่นพี่เฮียวรินน่ะ สวยมากเลยอ่ะ"
"นั่นผู้ชายนี่ สวยมากเลยอ่ะไปถ่ายรุปเร็วๆสิ" 
พวกผู้หญิงก็จะเข้ามากรี๊ดกร๊าดมาขอเบอร์
กันไม่หยุดหย่อน ชั้นต้องพาชินยูวิ่งหนีตั้งหลายรอบ เกือบเอาตัวแทบไม่รอด
จนมาถึงห้องสมุด ดีที่ห้องสมุดนั้นเงียบ แต่ตั้งเมื่อตะกี๊นี้แล้วเหมือนชินยู
ยิ้มอะไรอยู่ก็ไม่รุ ดูมีลับลมคมนัยยังไงไม่รุ แต่ช่างเถอะ
คงจะคิดไปเองแหละ ชั้นพาชินยูไปดูหนังสือรุ่นให้ดูรุ่นพี่คนก่อนๆ
แล้วอยู่ดีๆชินยูก็จับมือชั้นและดันตัวกะชั้นหนังสือ
"ชินยู นายจะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ"
"ก็ผมบอกแล้วไงว่าเฮียวรินน่ะน่ารัก ก็คิดว่าอยากจะลองดูไงว่าน่ารักขนาดไหน"
"เอ๋! ชินยู นายเป็นคนหยั่งงี้ เองหรอกหรอ"
ตอนนี้หน้าสวยๆของชินยูกะหน้าของชั้น อยู่ห่างกันแค่ 5-6 เซนเองนะเนี่ย
ชั้นเลยเอามืออีกข้างนึงต่อยไป 
ชินยูใช้มืออีกข้างขึ้นมารับทันที แล้วชินยูก็เลียตั้งแต่หลังมือมาจนถึงข้อศอก 
ชั้นออกแรงไม่ได้เลย นี่มันแรงผู้ชายหรอเนี่ย
"ไงเฮียวริน คุณจะรอดไปจากเงื้อมมือปีศาจอย่างผมได้มั้ย ขัดขืนได้หรือป่าว สู้แรงผมไม่ได้หรอ" ชินยูพูดอย่างแผ่วเบาพลางกัดที่หูชั้นเบาๆ
"ตาบ้า ปล่อยชั้นนะเว้ย ชั้นไม่นึกเลยว่านายจะเป็นคนแบบนี้"
"ก็ทุกคนดูผมที่ภายนอกนี่ ช่วยไม่ได้ ผมเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วนะ"
และก็เหมือนพระเจ้าช่วย
ออดดดดดด ออดดดดดด เสียงออดดังชั้นก็รอดตัว
"ว้า กริ่งดังซะแล้วเสียดายจังเลย กะลังสนุกอยู่เชียว งั้นผมเข้าห้องก่อนนะ"

หลังจากนั้นอีตาบ้านั่นก็ปล่อยชั้นที่ยังนั่งอึ้งอยู่ไว้ที่ห้องสมุด สรุปว่าคาบนั้นชั้นไม่ได้เข้าห้องเรียนเลย ไม่กล้าไปเจอหน้ามันอ่ะ ถ้าเจอหน้าเมื่ออีกไหร่นะ จะต่อยให้หายแค้นเลยคอยดูเถอะ ฮึ่ม ไม่ใช่นางฟ้าแล้วตาบ้านั่นมันปีศาจชัดๆ 

ชั้นกลับบ้านวิ่งขึ้นห้องนอนทันที ไม่เคยมีใครทำให้ชั้นต้องเป็นอย่างนี้เลยซักคน แต่ที่น่าเจ็บใจทำไมชั้นสู้แรงตาบ้าชินยูไม่ได้นะ พี่ถามชั้น ชั้นก็ตอบขัดๆไปว่าไม่เป็นไร ง่วงนิดหน่อย แล้วดันเชื่ออีกนะ ง่ายจริงๆเลย แล้วพรุ่งนี้ จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย ทำหน้าไม่ถูกเลยแฮะ 
____________________
เดี๋ยวค่อยมาต่ออีก
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยว่างมานั่งเขียนซักเท่าไหร่
คิดไม่ค่อยออกด้วยสิ
อ่านแล้วก็ติหรือชมกันบ้างนะคะ
เพราะตอนนี้อ่านเองยังรุสึกว่า
มันทะแม่งๆอยู่เลย
รุสึกว่ามันไม่ค่อยลงตัวซักเท่าไร