FIC รักนี้ต้องนาย [ KIKWANG&HYOSUNG ]

ข้อมูลเบื้องต้น

เปิดใหม่อีกแล้ว -0-

ที่แต่งเรื่องนี้ก็เพราะว่าจิ้นคู่นี้เว่อร์ หลังจากที่ดูรายการ OH MY SCHOOL ยิ่งจิ้นเข้าไปใหญ่ แต่พอลองหาฟิคคู่นี้อ่านไม่มีเลย หาไม่เจอ เราก็เลยตัดสินใจแต่งเองจ้า ^0^

เรื่องนี้แต่งเองล้วนๆ เอาไปนินคิดนั่งคิดทั้งวันเลยนะเนี่ย :3

1 คอมเมนต์ = 1 กำลังใจ

ไม่แน่นะ อาจจะมีคู่นี้ออกมาอีกก็ได้

อะแฮ่ม แล้วก็อีกอย่างนะ ใครที่ไม่ชอบคู่นี้ กรุณามองที่มุมขวาบนหน้าจอ X กดตรงนั้นแหละ

เนื้อเรื่อง

สวัสดี ฉันชื่อ จอน ฮโยซอง เป็นนักเรียนหน้าตาดีคนนึงในโรงเรียน (หลงตัวเอง) ฉันอยู่เกรดสิบสองซึ่งเป็นเกรดสุดท้าย อีกหนึ่งอาทิตย์ฉันก็จบจากโรงเรียนแล้ว พอสอบเสร็จก็หยุดหนึ่งวัน วันต่อไปอีกก็มีงานพรอมนะสิ ฉันจะทำยังไงดีฉันยังมีคู่ควงไปงานเลยนะ เพื่อนของฉันเขาก็มีแฟนกันหมดแล้ว เหลือฉันอยู่คนเดียวที่ยังไม่มีในกลุ่ม คิดแล้วเครียดฉันก็หน้าตาดีอยู่นะทำไมไม่มีคนมาจีบซะที พอพักกลางวันฉันก็ออกมาทันที ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่ห้องสมุด ก็มีแต่ที่นี่แหล่ะ ที่ฉันจะหลบเพื่อนๆที่หนีไปมีแฟนแล้วมาล้อฉัน ฮึกๆ คิดแล้วก็เศร้า ให้ตายสิ ฉันเดินไปหาหนังสืออ่าน อ่ะ นิยายรัก เอ๋ ในห้องสมุดมีหนังสืออย่างงี้ด้วยหรอเนี่ย ฉันเอื้อมไปหยิบหนังสือ ฮึบ ฮีบ โชคร้ายจังที่เกืดมาเตี้ย ฮึบ โอ้ย ไอ้หนังสือก็อยู่สูงจัง ไม่อ่านแล้ว ชิ๊ ฉันหันหลังกลับ เฮ้ย นาย “ลี กีกวัง” นี่นา เขาเป็นนักเรียนที่หล่อมากคนนึงในโรงเรียน เขาอยู่ในกลุ่ม บีสท์ ซึ่งกลุ่มนี้ดังที่สุดในโรงเรียน ฉันเรียนห้องเดียวกับเขา และแน่นอนฉันสนิทกับเขาแล้วก็อีกอย่างบ้านเราก็อยู่ติดกันด้วย เราเลยมาพร้อมกันแล้วก็กลับพร้อมกัน จนคนอื่นๆคิดว่าเราเป็นแฟนกัน -///-

“อ่ะ หนังสือเธอ”กีกวังพูดแล้วยื่นหนังสือมาให้ฉัน

“เอ่อ…ขอบใจนะ”ฉันพูดแล้วเอื้อมมือไปรับ แต่ว่ากีกวังเอาหลบซะก่อน

“ว่าแต่ว่า นี่เธอหนังสือแนวนี้ด้วยหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ”ฉันอ่านแล้วจะทำไมย่ะ ฉันแย่งหนังสือออกจากมือของกีกวัง

“ทำไม ฉันอ่านไม่ได้รึไง แล้วทีนายล่ะปกติไม่เข้าห้องสมุดไม่ใช่หรอ ทำไมวันนี้มาได้ล่ะ ฮะ”

“วันนี้อารมณ์ดี อยากเข้าห้องสมุด ^^”พูดจบ นายนั่นก็เดินหนีไปเลย ฉันเลยไปหาที่นั่งอ่านนิยายเล่มนี้ อ่านได้ สองสามหน้า ฉันรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ เอ๊ะ ผีรึเปล่าเนี่ย ฉันค่อยๆหันไปดู OoO กะ กีกวัง

“ขอนั่งด้วยนะ ^___^”ยังจะมายิ้มอีก ไอ้บ้า อยากให้แฟนคลับนายมาลุมตบฉันรึฮะ

“นี่ นายกีกวัง ฉันไม่อยากมีปัญหากับแฟนคลับนายนะ” ที่ฉันหันไปบอกกีกวังก็เพราะว่าแฟนคลับกีกวังจ้องฉันใหญ่เลยน่ะสิ โอ๊ย หนีจากเพื่อนที่ชอบล้อมานี่ก็ยังเจอแฟนคลับนายกีกวังอีก จะบ้าแล้ว

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า แฟนคลับฉันไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก”กีกวังพูดแล้วหันไปยิ้มพิฆาตให้แฟนคลับ ส่วนแฟนคลับนายกีกวังทำหน้าเคลิ้มสุด บ้าผู้ชายยย  -0-

“ให้มันจริงเถอะ -*-“ฉันลุกไปขอยืมหนังสือกลับบ้าน ก็อ่านที่นี่ไม่รู้เรื่องน่ะสิ พอยืมเสร็จกีกวังก็โผล่มายืนข้างๆฉัน แฟนคลับนายกีกวังมองตามด้วย ฉันชักไม่อยากอยู่ใกล้นายนี่ซะแล้ว ฉันกับนายกีกวังกำลังจะเดินขึ้นห้อง แต่แฟนคลับนายนี่อยู่ดีๆก็มาขวาง

“เอ่อ...กีกวังโอปป้า เค้กค่ะ ฉันทำเองเลยนะค่ะ >///<”น้องเขาพูดแล้วยื่นถุงกล่องเค้กมาให้กีกวัง กีกวังรับแล้วยิ้มพิฆาตให้

“ขอบคุณน้องมากนะครับ วันหลังไม่ต้องทำก็ได้พี่เกรงใจ ^^”อยากจะอ้วก

“>////< ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฮาร่าตั้งใจทำให้พี่”ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัดซะแล้วสิ ฉันมองทั้งสองคนสลับไปสลับมา แล้วเดินหนีไปเลย ใครอยากจะดูในบรรยากาศนั้นกันล่ะ คิดแล้วอารมณ์เสีย เอ๊ะ แล้วฉันจะอารมณ์เสียทำไมเนี่ย

“ยังไงก็ขอบคุณน้องมากๆนะครับ พี่ไปก่อนนะ เฮ้ ฮโยซองรอด้วย”นายกีกวังวิ่งมากฉัน ฉันเลยรีบเดินแต่ว่านายกีกวังวิ่งเร็วน่ะสิ ฉันเลยต้องหยุดเดินเร็วแล้วเดินธรรมดา

“เดินหนีทำไมเนี่ย -*-“ ใครจะบ้าไปยืนอยู่ในบรรยากาศแบบนั้นล่ะ เน่ ฉันอึดอัดเป็นนะเฟ้ย!!!

“……………………”

“เอ๊ะ หรือว่าเธอหึงฉัน” OoO คำพูดนี้มันหลุดออกมาจากปากนายได้ยังไงเนี่ย ฮะ

“นะ นะ นายจะบ้ารึไง คะ ใครหึงนาย กะ กัน”อ่า ทำไมฉันพูดติดๆขัดๆแบบนี้ ทำไมมมม

“ฮึๆ”

“ขะ ขึ้นห้องไปเรียนได้แล้ว”ฉันพูดแล้วเดินนำหน้ากีกวังไปที่ห้องทันที อ้ากกก ใครหึงกันย่ะ ฉันไม่ได้หึงซะหน่อยย -///-

@ เลิกเรียน

            ในที่สุดก็เลิกเรียนซะที เฮ้อ แต่ว่าฉันมีประชุมเตรียมงานพรอมน่ะสิ เซ็งซะมัดอยากกลับบ้าน

“กลับบ้านกัน”กีกวังเดินมาหาฉั แหมมม ถือกล่องเค้กมาซะด้วย นึกว่ากินหมดแล้วซะอีกก็แฟนคลับรุ่นน้องค้าทำมาให้นี่นา ชิ๊ หน้าหมั่นไส้

“นายกลับก่อนเถอะ วันนี้ฉันต้องประชุมเรื่องงานพรอมน่ะ ฉันไปก่อนนะ บาย”ฉันพูดเสียงเอื่อยๆ แล้วรีบเดินไปที่ห้องประชุมโดยที่ไม่ฟังเสียงกีกวังตะโกนตามมาเลย ประชุมสองชั่วโมงเต็ม ฉันเกือบหลับแล้วดีนะที่ยูริสะกิดฉันบ่อยๆ  อ้ากกกก หกโมงเย็นแล้ว ฉันเดินมาใต้อาคาร อ่า ให้ตายสิ ฝนตกแล้วฉันจะกลับบ้านยังไงเนี่ยพ่อกับแม่ก็ไปต่างจังหวัด ส งสัยต้องลุยแล้วล่ะ ซวยชะมัดเลย

เอาล่ะนะ หนึ่ง สอง สาม วิ่งโลดดดด

ฉันวิ่งไปทางหน้าโรงเรียน มันผ่านทางตึกห้องประจำของกลุ่ม BEAST ซึ่งฉันไม่อยากจะผ่านซะเท่าไหร่ เพราะตรงนี้มันดูหน้ากลัวมากๆ แล้วยิ่งฝนตก ยิ่งหลอกนเลย พอถึงหน้าตึกฉันรีบวิ่งเข้าไปใหญ่

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

นั่นเสียงรองเท้าฉันใช่มั้ย แต่ว่าตอนนี้ฉันหยุดวิ่งแล้วนะ

ตึก ตึก ตึก ตึก

ผะ ผะ ผีแน่ๆ กรี๊ดดด ฉันซอยเท้ายิกเลยจ้า พึ่งเคยเจอผีก็วันนี้แหล่ะ ทำไมผีมันไม่หยุดตามซะทีล่ะ ฮึกๆ แม่จ๋า ฉันวิ่งไม่ไหวแล้วนะ ทำไมมันไม่หยุดตามซะทีล่ะ ฮือๆๆ แม่จ๋า ช่วยหนูด้วย

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ใกล้เข้ามาแล้ว เฮ้ย เสียงหยุดแล้วแสดงว่าผีไปแล้ว จุดพุฉลอง คุณผีเขาไม่มาหลอกมาหลอนหนูแล้ว แต่ว่าทำไมได้ยินเสียงหายใจแรงๆ อย่าบอกนะว่าคุณผีอยู่ข้างหลัง

หมับ

คะ คะ คุณผีแตะไหล่ฉัน

“กะ กะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”ฉันกรี๊ดแล้วหลบตาปี๋หันไปตบคุณผีอย่างไม่ยั้งมือ ตายซะเถอะ

“โอ๊ย โอ๊ย จอน ฮโยซอง โอ๊ย”แงๆ คุณผีเขารู้ชื่อฉันด้วย คราวหน้าเขต้องไปหลอกไปหลอนฉันถึงบ้านแล้วก็ไปเข้าฝันทำให้ฉันฝันร้าย ฉันก็จะอดหลับอดนอน ม่ายน้า

“จอน ฮโยซองหยุดเดี๊ยวนี้ ฉันกีกวังไง”เอ๋ กะ กีกวัง ฉันลืมตาขึ้นก็เจอกับกีกวังจริงด้วย แถมตอนนี้หน้านายกีกวังมีรอยแดงไปหมดเลย แงๆ กีกวังฉันขอโทษ

“อะ เอ่อ….ฉันขอโทษ เจ็บรึเปล่า”ฉันถามออกไปทั้งๆที่รู้ว่าคำตอบของกีกวังก็คือ ก็เจ็บน่ะสิ ถามมาได้

“เจ็บนิดหน่อย ^^”ยังมีหน้ามายิ้ม ฉันตีนายซะขนาดนั้น “เธอเปียกไปหมดเลย”กีกวังพูด อ้ะ เขาถืมร่มมาด้วยนี่นา ฉันไม่ได้สังเกต

“ฮัดชิ้ว” ฉันจามเอง

“รู้สึกว่าเธอจะเป็นหวัดแล้วนะ กลับบ้านกันเถอะ”กีกวังพูดแล้วจับข้อมือฉันให้เดินไปด้วยกัน -////-

@ บ้าน

          พอมาถึงที่บ้านฉัน กีกวังก็ไล่ให้เข้าบ้านไปอาบน้ำ ฉันเลยต้องโบกมือลาบ๊ายบายแล้วเข้าบ้านไปอาบน้ำสระผม พอเรียบร้อยแล้วเลย อ่านหนังสือเตรียมสอบ อาทิตย์หน้าก็ต้องสอบแล้วนี่นา เฮ้อ อ่านได้ไม่กี่หน้าก็เริ่มรู้สึกปวดหัวซะแล้วซิ โอ๊ยยยย ไม่อ่านแล้ว ชิ๊ ฉันลงไปหายาแก้ปวดหัว แต่ว่ามันหมดแล้ว นี่ฉันต้องออกไปซื้อใช่มั้ยเนี่ย ถ้าไม่กินยาตอนนอนฉันต้องปวดหัวแน่ๆเลย ฝนหยุดตกแล้ว ดีจัง ฉันยิ่งขี้เกียจถือร่มอยู่

“เฮ้ จอน ฮโยซอง เธอจะไปไหนน่ะ”อ่ะ กีกวัง

“ฉันจะออกเซเว่น”ฉันตอบ ก็ฉันจะไปซื้อยาที่เซเว่นนี่

“ฉันไปด้วย แม่ใช้ให้ไปซื้อของอยู่พอดี”กีกวังพูดแล้วเดินมาหาฉัน เราเดินไปคุยไปจนถึงเซเว่น เอ๋ กีกวังซื้อโซจูด้วยล่ะ เขาจะขายให้หรอ ฉันเดินไปซื้อยาที่เคาร์เตอร์ แล้วกีกวังก็ถือตระกร้ามาจ่ายเงิน โอ๊ะ พี่เคาเตอร์เขาขายโซจูให้ด้วยล่ะ พอเราซื้อเสร็จก็เดินกลับบ้านกัน

“นี่นายดื่มโซจูด้วยหรอ”

“เปล่าหรอก แม่ฉันดื่มน่ะ  แล้วเธอซื้อยามาทำไมน่ะ”กีกวังถามฉันด้วยหน้าตาอันใสซื่อบริสุทธุ์

“ถามได้ ก็เอาไปกินน่ะสิ”ฉันพูด

“เธอไม่สบายหรอ”กีกวังพูดแล้วเอามือที่ไม่ได้ถือของมาอังหน้าผากฉัน -///- “ฉันว่าเธอเป็นไข้นะ หน้าเธอแดงๆด้วยล่ะ”กีกวังพูดแล้วยิ้มๆ

“ฉันไม่ได้เป็นไข้ ปวดหัวเฉยๆ ไปล่ะ”ฉันพูดแล้วเดินเข้าบ้านทันที ฉันเดินไปส่องกระจกดู หน้าฉันแดงจริงๆด้วย ฉันกินยาแล้วขึ้นไปนอน ขอร้องล่ะ นายอย่าตามเข้าไปในความฝันฉันนะ ลี กีกวัง

          ฉันตื่นมาแบบไม่สดใสก็เพราะว่าฉันฝันถึงกีกวังน่ะสิ เลยตื่นๆหลับๆทั้งคืน ตอนนี้ขอบตาฉันขำเป็นหมีแพนด้าเลย ว่าแต่ทำไมมันยังปวดหัวอยู่ล่ะเนี่ย โอ๊ยย ฉันไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย วันนี้ฉันใส่ชุดพละ เมื่อคืนลืมจัดตารางเรียน เลยต้องมานั่งจัดตอนเช้า ทั้งปวดหัว ทั้งง่วงนอน โอ๊ย อยากจะบ้า

“ย่า!!! จอน ฮโยซอง”

“เฮ้ย นายเข้ามาได้ไงเนี่ย”ฉันถามคนที่พึ่งเข้ามาในห้องฉัน นั่นก็คือ ลี กี กวัง

“บ้านก็ไม่รู้จักหัดล็อก ฉันตะโกนเรียกจนเสียงฉันแหบหมดแล้ว ฉันเลยเดินขึ้นมาดูไง”ขอโทษที่ฉันหูตึงแล้วกันนะ

“ป่ะ ป่ะ ไปเรียนได้แล้ว”ฉันพูดเสียงเอื่อยๆ ก็คนมันง่วงนอนนี่นา

“เฮ้ เธอไม่สบายรึเปล่าเนี่ย”กีกวังพูดแล้วเอามืออังหน้าผากฉัน “เธอตัวร้อนนี่นา วันนี้เธอหยุดเรียนดีกว่านะ”

“ไม่ได้ ช่วงนี้ขาดเรียนไม่ได้เด็ดขาดเลย”ฉันพูดแล้วลากนายกีกวังออกจากบ้านฉัน ล็อกประตูเรียบร้อย เราก็เดินไปโรงเรียนกัน

“เอ่อ….นี่”กีกวัง นายจะพูดอะไรเนี่ย “อีกกี่วันหรอ ไอ้งานพรอมเนี่ย”

“อีกอาทิตย์นึงน่ะ ทำไมหรอ นายจะชวนสาวคนไหนไปงานพรอม”ฉันพูดแล้วทำหน้าสงสัยให้กีกวัง

“ปะ เปล่า ฉันยังไม่มีคู่น่ะ แล้วก็ไม่รู้จะชวนใครดี อีกอย่างฉันก็มีคนที่ฉันชอบอยู่แล้วด้วย”คนที่ชอบอยู่แล้ว ใครกัน

“ใครหรอ บอกฉันหน่อยสิ น้าๆๆ”ฉันเริ่มอ้อนกีกวัง

“บอกไม่ได้ ความลับ”กีกวังพูดแล้วผิวปาก ซื่งมันทำให้ฉันอารมณ์เสีย

“ชิ๊ อย่าบอกนะว่า…..เด็กที่เอาเค้กมาให้นายน่ะ”กีกวังขมวดคิ้วกับความคิดของฉัน

“ไปล่ะ เจอกันบนห้อง”เอ้า ไปซะและ ขึ้นห้องดีกว่า

@ ห้องเรียน

“ย่า!!! จอน ฮโยซอง”พอฉันเดินผ่านประตูเข้าไป เฮือกกก เสียงนั่นดูน่ากลัว

“ฮโยซองเดินมานี่เดี๊ยวนี้เลยนะ”อ้ากกก เพื่อนของฉันน่ะสิ ชอนฮวาทำไมเธอต้องเรียกฉันด้วย ฮันต้องเดินเข้าไปหาแต่โดยดี พอฉันนั่งปุ๊บ “ตกลงเธอจะไปงานพรอมรึปล่าว แล้วคู่ควงน่ะมีรึยัง ฉันเป็นห่วงเธอนะ ปีนี้ก็เป็นปีสุดท้ายแล้ว ฉันอยากให้ธอไปหาพรอม”

“ไม่รู้ว่าจะไปรึเปล่า คู่ควงยังไม่มี แต่ฉันต้องเตรียมงานพรอม ก็เลยไม่มีเวลาหาคู่ควง”ฉันพูดแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ “ครูมาปลุกด้วยนะ ฉันง่วง”

“อะ อืม” ที่จริงฉันไม่ได้หลับหรอก ฉันอยากให้ซอนฮวาหยุดพูฉันเลยต้องแกล้งหลับ ที่จริงฉันก็อยากมีคู่ควงไปงานเหมือนกัน แต่ว่าไมม่มีใครมาชวนฉันเลยน่ะสิ เฮ้อ เศร้าจัง

“เฮ้ย วง BEAST มีเรื่องกับโรงเรียนคู่อริเรา ต่อยกันที่สนามโรงเรียน”พูดเสร็จก็วิ่งไปอีกห้อง ไปบอกต่อ จะอะไรนักหนา คนแค่ต่อยกันเอง

“เอ่อ….ฮโยซอง”ซอนฮวาสะกิดฉัน

“อะไรหรอ”

“เอ่อ…กีกวังอยู่วง BEAST ใช่ป่ะ” เอ๋ วง BEAST มีเรื่องกับโรงเรียนคู่อริเรา ต่อยกันที่สนามโรงเรียน คำพูดของนายนั่นที่เอามาบอก มันทำให้ฉันประมวลผล แล้ววิ่งไปที่สนามโรงเรียนทันที พอไปถึงมี่คนมุ่งเต็มเลย อ้ะ จิฮึนกับฮานะนี่นา ฉันรีบวื่งเข้าไปหาทั้งสองคน

“เกิดอะไรขึ้นน่ะทำไมถึงเป็นแบบนี้”ฉันถามสองคนนั้น

“ก็โรงเรียนคู่อริเราน่ะสิ เข้ามาในโรงเรียนเรามาหาเรื่องพวก BEAST ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะ”ฮานะตอบ

“เฮ้ย” โรงเรียนคู่อริมันเซมาทางฉัน กรี๊ดดดดด แต่ว่ามีคนดึงหมอนี่ไปต่อยอีกรอบ โยซอบนี่นา

“เอ๋ แฟนกีกวัง เธอมาทำไรเนี่ย -*-”โยซอบถามฉันแบบใสซื่อสุดๆ ถ้านายไม่มีบาดแผลบนใบหน้านายจะดูใสซื่อกว่านี้อีก

“หยุดเดี๊ยวนี้ หยุดฉันบอกให้หยุด”อ้ะ ผอ. “พวกเธอมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ “ผอ.ไล่เด็กคู่อริออกไปจากโรงเรียนเรา “ส่วนพวกเธอ ฉันจะไม่เอาเรื่องที่พวกเธอก่อความไม่สงบในโรงเรียน ไปทำแผลที่ห้องพยาบาลได้แล้ว พวกเธอทำกันเป็นใช่มั้ย เพราะตอนนี้ครูที่ห้องพยาบาลลาป่วย ให้เพื่อนพวกเธอไปทำให้ก็ได้ ไปได้แล้ว”ผอ.พูดจบก็เดินไปทันที พวกบีสท์ โชคดีจริงๆเลย ฉันกำลังจะเดินขึ้นห้องแต่ว่า

หมับ

“ทำแผลให้ฉันหน่อยสิ”กีกวังจับมือฉัน แถมทำหน้าอ้อนซะด้วย

“แล้วทำไมไม่ทำเองล่ะ”ฉันพูดทั้งๆที่อยากไปทำแผลให้กีกวัง ก็ปากมันพูดเองนี่นา

“ก็ฉันทำไม่เป็นนี่นา ทำให้ฉันหน่อยนะ”กีกวังพูดแล้วจับมือฉันไปห้องพยาบาล พอไปถึงสมาชิกบีสท์ทุกคนอยู่ครบไม่หายไม่เกิน

“ฮิ้ว คู่รักมาเว้ย”ดูจุนตะโกนลั่น นี่ ฉันอายเป็นนะเว้ย

“แกเงียบบ้างก็ดีนะ”กีกวังพูดแล้วลากฉันไป ฉันเลยไปอุปกรณ์มาทำแผลให้กีกวัง

“เธอนี่ มือเบาจริงๆเลย ฉันชอบ”กีกวังพูด ทำให้บีสท์โห่ร้อง ฉันเลยกดสำลีไปที่แผลมุมปากของกีกวัง

“อ้ากกก เจ็บๆ”กีกวังพูดแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ฮึๆ”ฉันหลุดขำนิดๆ เลยทำให้กีกวังจ้องฉัน  พอทำเสร็จฉันเลยล้วงเอาพลาสเตอร์ของฉัน ที่พกไว้เพราะว่าฉันซุ่มซ่ามเลยทำให้มีแผลบ่อยๆ ฉันแปะพลาสเตอร์ที่แผลตรงแก้มของกีกวัง กีกวังมองฉันแล้วยิ้ม

“ยิ้มทำไม”ฉันพูดแล้วเอาอุปกรณ์ไปเก็บที่เดิม รู้สึกว่ามีคนมอง ฉันหันไปมองคนอื่นๆ อ้ากกก หันมามองฉันกับกีกวังหมดเลย แถมยิ้มเหมือนอสูร น่ากลัว

“ขอบคุณนะที่ทำแผลให้”กีกวังพูดแล้วหยิกแก้มฉันทั้งสองข้าง

@ ห้องเรียน คาบที่ 5 วิชาคณิตศาสตร์

“นี่ ฮโยซอง วันนี้อาจารย์ไม่อยู่ล่ะ นี่ นี่ ฮโยซอง”ซอนฮวามาสะกิดที่แขนฉัน

“หือ ว่าไง”ฉันเงยหน้าขึ้นมาตอบ

“เฮ้ ทำไมเธอตัวร้อนจัง เธอไม่สบายรึเปล่า”ซอนฮวาถามฉัน ฉันไม่ตอบแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เฮ้อ ทำไมปวดหัวอีกแล้วล่ะ น่าเบื่อจริงๆเลย “นี่ ฮโยซอง ฉันว่าไปห้องพยาบาลเถอะ ป่ะ ฉันจะพาเธอไป”ซอนฮวาดึงฉันให้ลุกขึ้น แล้วพยุงฉันไปเป็นจังหวะที่กีกวังเดินเข้ามาพอดี

“นี่ ซอนฮวาเธอจะพาฮโยซองไปไหนเนี่ย”กีกวังถามด้วยน้ำเสียงสงสัยสุด

“ฉันจะพาไปห้องพยาบาล ยัยนี้ตัวร้อน”ซอนฮวาพูดทั้งที่พยุงฉันอยู่ กีกวังเลยเอามือมาอังหน้าฝากฉัน

“ฉันอุ้มไปเอง”กีกวังพูด ทำให้ซอนฮวาส่งฉันให้กีกวัง ฉันอยากจะคัดค้านนะแต่ว่า ฉันพูดไม่ไหว กีกวังอุ้มฉันไปห้องพยาบาล ซอนฮวาเดินตามหลัง ทำให้มีแต่แฟนคลับนายกีกวังมอง

“นะ นี่ ไม่ต้องอุ้มก็ได้”ฉันพูดเสียงเบามาก เสียงฉันหายไปไหนเนี่ย

“ไม่ให้อุ้มได้ยังไง เธอเดินไม่ไหวหรอก”กีกวังค้านฉัน พอไปถึงห้องพยาบาล กีกวังก็วางฉันลงบนตียง ส่วนชอนฮวาก็ไปหายาแล้วก็แผ่นเจลติดหน้าผาก มาติดให้ฉันพอกินยาเรียบร้อย กีกวังก็บอกให้ฉันนอน ฉันเลยทำตามแต่โดยดี

“นี่ๆ ฮโยซอง”หือ ใครน่ะ ฉันลุกขึ้นแล้วทำหน้าแบบง่วงสุดๆ

“หือ?”

“กลับบ้านได้แล้ว เดี๊ยวฉันถือกระเป๋าให้”กีกวังพูดแล้วเอากระเปานักเรียนฉันไปถือ(ชอนฮวาเอามาไว้ให้) พร้อมพยุงตัวฉันไปด้วย นายซักเป็นผู้ชายที่แสนดีเกินไปแล้วนะ เราเดินกลับบ้านกันเหมือนเดิม จากง่วงๆฉันก็เริ่มตื่น พอถึงหน้าบ้านฉันก็เอากระเป๋ามาถือแล้วก็เข้าบ้านไปอาบน้ำแล้วก็นอน ก็ฉันง่วงนี้นา ตอนนี้พึ่งจะห้าโมงเย็นเอง นอนๆไปเหอะ

ดิ่ง ด่อง ดิ่ง ด่อง

ใครมากดออดบ้านว่ะ คนจะนอน ฉันเลยต้องตื่นไปเปิดประตู

“มีไรหรอ กีกวัง”

“ไปกินข้าวกัน แม่ฉันให้มาเรียกน่ะ”กีกวังพูดแล้วยิ้มหน้าระรื่น ฉันพยักหน้าแล้วตบหน้าเบาๆ

“กลับมาเธอยังมานอนอีกหรอ เธอเริ่มจะเป็นหมูแล้วนะ”กีกวังพูดแล้วขยี้ผมฉัน

“นายอยากตายหรอฮะ ผมฉันยุ่งหมดแล้ว”ฉันพูดแล้วเริ่มจัดผมของตัวเอง

“อ้าว เข้ามาซิจ๊ะ”คุณป้าเดินมารับฉันถึงหน้าบ้าน “แม่ได้ข้าวว่าหนูไม่สบาย แม่เลยทำกับข้าวพิเศษไว้ให้หนู”

“ขอบคุณมากนะค่ะ คุณป้า”

“อย่าเรียกป้า เรียกแม่สิจ๊ะ”

“ได้ค่ะ คุณแม่”คุณแม่ได้ยินก็ยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบสามสิบสองซี่ พอพวกเรากินข้าวเรียบร้อย ฉันก็อาสาล้างจานให้ แต่คุณแม่บอกไม่ต้อง ฉันก็ตื้อน่ะสิจนคุณแม่ยอมให้ฉันล้างจานก็ฉันกรงใจนี่นา ฉันยืนล้างจานโดยมีกีกวังล้างน้ำเปล่า

“นี่ เธอมีคู่ไปงานพรอมรึยัง”กีกวังถามฉัน

“ยังไม่มีเลย อีกไม่กี่วันก็ถึงงานพรอมแล้วอ่า”ฉันพูดแล้วหันไปมองกีกวัง “ทำไมหรอ นายจะเยาะเย้ยฉันรึไง”

“เปล่าซะหน่อย เอ่อ….”

“อะไรหรอ”

“ปะ เปล่า”

“ไข้เธอลดรึยังน่ะ”กีกวังถามฉัน

“ลดแล้ว แทบบไม่มีไข้เลยล่ะ”ฉันพูดแล้วยิ้มแป้น กีกวังมองฉันแล้วเอามืออังหน้าผาก(อีกรอบของวัน)

“ตัวเธอร้อน นี่หรอแทบไม่มีไข้”กีกวังพูดแล้วทำเสียงประชด

“งั้นกีกวังคืนนี้ลูกไปนอนเฝ้าไข้หนูฮโยซองซิจ๊ะ”แม่เดินเข้ามาให้ห้องครัวแล้วพูดขึ้น เอ๋ เฝ้าไข้

“คุณแม่ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะ กินยานอนพรุ่งนี้ก็หายแล้วค่ะ”ฉันพูดแล้วยิ้ม

“งั้นคืนนี้ฉันจะไปนอนเฝ้าไข้เธอ”

@ ห้องฮโยซอง

เปรี้ยง เปรี้ยง

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”ฉันสะดุ้งตื่น ทำไมตกตอนกลางคืนฟะ แงๆฟ้าผ่า หนูกลัว ฉันรีบอามือปิดหู ฮือๆ

“ฮโยซอง เธอยังไม่เลิกกลัวฟ้าผ่าอีกหรอ”กีกวังที่นอนอยู่บนโซฟาห้องฉันสะดุ้งตื่นเพราะฉัน

“จะผ่าอะไรกะนักกะหนา คนจะหลับจะนอน”ฉันตะโกนด่า

เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงฃ

ฮือๆ ฉันมาให้สามชุดเลย พอเถอะๆ กลัวแล้วไม่ด่าแล้วจ้า ฮือๆ

เปรี้ยง

แงๆ ยังจะแถมมาให้อีกชุด พอแล้วฉันไม่ชอบของแถม

“เฮ้ๆ”กีกวังเข้ามากอดฉัน อย่างน้อยอ้อมกอดของกีกวังรู้สึกดีขึ้น “เลิกร้องไห้ได้แล้ว เวลาเธอร้องไห้ เธอไม่สวยเลย” ฮึกๆ

@โรงเรียน อีกสองวัน “งานพรอม”

            อีกสองวันก็จะถึงงานพรอมแล้วแต่ว่าฉันยังไม่มีคู่ T^T น่าเศร้า พอฉันถามกีกวังว่าเขาชวนใครไปงาน เขก็ไม่บอก ชิ๊ วันนี้เป็นวันหยุด ฉันก็ต้องไปเตรียมงานพรอมน่ะสิ ซึ่งมันก็ผ่านไปด้วยดีเพราะว่าพวกเราประชุมและเตรียมตัวได้ดี ฮู้เล่ ปรบมือจ้า ตอนนี้ทำเสร็จแล้ว ฉันกำลังจะเดินกลับบ้าน

“ฮโยซอง เธอมาอะไรที่โรงเรียน”กีกวังวิ่งมาหาฉันด้วยความเร็ว

“อ๋อ ฉันมาจัดงานพรอมน่ะ พรุ่งนี้จะได้ไปต้องมาจัด ว่าแต่นายมาทำไม”ฉันถามกีกวังบ้าง

“ฉันมาซ้อมเต้นน่ะสิ ฉันกำลังจะกลับแล้วล่ะว่าแต่เธอจะกลับรึยัง”

“ก็กำลังจะกลับน่ะสิ แต่ว่าเธอนายซะก่อน”

“เอ่อ…ว่าแต่ เธอมีคู่ไปงานพรอมรึยัง”เอ๊ะ คำถามนี้อีกแล้ว

“ฉันว่าฉันเคยตอบคำถามนี้ไปแล้วนะ ฉันยังไม่มี”ฉันตอบแล้วจ้องกีกวัง กีกวังจับข้อมือฉันทำให้ฉันหยุดเดิน

“เอ่อ…คือ คือว่า เอ่อ”นี่ ตกลงนายจะพูดอะไรเนี่ย

“ว่าไง จะพูดอะไร”

“เอ่อคือ ฉัน”ฉันซักจะอารมณ์เสียซะแล้ว

“ไม่มีอะไรฉันไปแล้วนะ”ฉันพูดแล้วทำท่าจะเดินหนี แต่กีกวังจับมือฉันเอาไว้

“ฉันอยากจะชวนเธอไปงานพรอมพร้อมฉัน”ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย กะ กีวังชวนฉันไปงานพรอม

“นะ นี่ นายพูดจริงหรอ OoO”ฉันถามย้ำอีกรอบ กีกวังพยักหน้า

“ฉัน ชอบ เธอ จอน ฮโยซอง ฉันอยากให้ธอไปงานพรอมพร้อมฉัน”กีกวังพูดแล้วจับท้ายทอยตัวเอง “เธอต้องตอบฉันแล้วนะ เธอจะไปพร้อมฉันรึเปล่า”กีกวังถามฉัน ใครไม่อยากไปกับนายก็บ้าแล้ว ฉันพยักหน้าเบาๆ

“จริงนะ เธอจะไปพร้อมฉันจริงๆนะ”กีกวังถามแนอีกรอบ ฉันก็พยักหน้า คราวนี้กีกวังมาอุ้มฉันแล้วหมุนเป็นลูกข่างเลย

“พอแล้วเวียนหัว”ฉันพูดแล้วนี่แขนกีกวังเบา

“ว่าแต่จะให้ฉันไปงนพรอมกับนายในฐานะอะไร”ฉันถามแบบใสซื่อ ก็แบบว่า ฉันอยากรู้นี่นา

“ก็ไปในฐานะ”กีกวังหยุดพูดแล้วมากระซิบที่หูฉัน “แฟน”

“>////<”

@ บ้านกีกวัง

ตื่นเต้นจัง ตอนนี้คุณแม่แต่งหน้าให้ฉันอยู่ คุณแม่แต่งหน้าสวยมากๆเลย เมื่อวานคุณแม่พาฉันไปเลือกชุดสำหรับงานพรอม ซึ่งคุณแม่เป็นคนจัดการทุกอย่างเลยก็ว่าได้ พอแต่งหน้าเสร็จคุณแม่ก็ผลักให้ฉันไปเปลี่ยนชุด

“ว้าว หนูสวยมากเลยลูก”คุณแม่ชมฉันหลังจากที่ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จ

“ขอบคุณค่ะ”ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดสีขาวเกาะอกกระโปรงเหนือหัวคืบนึง กระโปรงฟู่มากฉันว่ามันสั้นไปนะ  คุณแม่เอาตุ้มหูน่ารักๆมาติดให้ฉัน  

“เดี๊ยวแม่ไปดูกีกวังก็นะจ๊ะ”

“ค่ะ”อ้ากกก ฉันเดินไปส่องกระจกดู อ่า ดูไม่เหมือนฉันเลย ฉันไม่ค่อยได้แต่งแบบนี้นี่นา

“ฮโยซองจ๊ะ ออกมาได้แล้วจ๊ะ”คุณแม่เรียกฉันให้ออกไปข้างนอก ฉันเลยดินออกไปข้างนอก มันเดินไม่ถนัดยังไงก็ไม่รู้แหะ

ตุ้บ(เสียงหนังสือหล่น)

กีกวังเห็นฉันแล้ว ฉันยิ้มให้เขา กีกวังเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉัน

“เธอใช่มั้ย ฮโยซอง OoO”กีกวังพูด ทั้งๆที่หน้าเขาดูตกใจเล็กน้อย

“ก็ฉันน่ะสิ คิดว่าเป็นใครล่ะ”ฉันพูดเลยทำให้กีกวังยิ้มกว้างทันที วันนี้เขาก็ดูหล่อมากเลยล่ะ 

@ งานพรอม

 พอมาถึงงานกีกวังก็พาฉันไปเต้นรำซึ่งฉันก็ไม่ว่าอะไร ฉันเลยเดินไปที่ฟลอแล้วเต้นรำด้วยกัน ฉันไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าฉันจะได้เป็นแฟนเขาจริงๆ ฉันเนี่ยโชคดีจริงๆเลยที่ได้เขามาเป็นแฟน แต่มีความลับอีกอย่างนึงที่ฉันยังไม่ได้บอกเขาน่ะสิ

“เดี๊ยวมานะ”กีกวังพูดแล้วเดินไปหลังเวที ฉันเลยเดินไปหานิโคล เพื่อนในห้องที่ค่อนข้างที่จะสนิทด้วย

“นี่เธอหายไปไหนเนี่ย”นิโคลถามฉัน ฉันได้แต่ยิ้มเจื่อน

“ฉันไม่ทำไม่ได้หรอ นิโคล”

“ไม่ได้เธอต้องทำ เพราะว่าเธอเป็นคนที่รูปร่างเซ็กซี่มากๆ ซื่งมันเหมาะสุดๆเลย”นิโคลตอบ “เดี๊ยววงนี้แสดงเสร็จเราไปเปลี่ยนสุดกัน”นิโคลพูด แต่ วงไหน ที่เวทีไม่เห็นมีอะไรเลย อ่ะ ขึ้นมาแล้ว เฮ้ ใครน่ะ ทำไมหน้าเหมือนแฟนฉันเลย ฉันเลยจ้อง เฮ้ย นั่นมันกีกวังนี่นา

การแสดงจบแล้ว เรียกเสียงกรี๊ดได้ดีจังนะ ดีเหมือนกันเขาไม่บอกฉัน ฉันก็ไม่ได้บอกเขาเหมือนกัน เจ๊ากันแล้วนะ คุณแฟน

“นิโคล ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว”ฉันลากนิโคลไปที่ห้องเปลี่ยนชุดทันที

“เฮ้ เธอนี่หลายอารมณ์นะ เมื่อกี้ยังไม่อยากทำอยู่เลย”นิโคลบ่นนิดๆ ฉันเอาแต่ยิ้ม พอเปลี่ยนชุดเสร็จ พวกเราก็ไปเตรียมตัวหลังเวที ตอนนี้กีกวังออกไปแล้วล่ะ ฮึๆ ตาฉันบ้างล่ะ ฉันเดินขึ้นไปบนเวที แล้วยิ้มบางๆ เพลงเริ่มแล้วล่ะ

จบแล้ว ฮึๆ ฉันหันไปมองกีกวังแล้วส่งยิ้มให้ การแสดงฉันก็เรียกเสียงกรี๊ดไม่แพ้หรอกน่า พอฉันเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับไปเป็นชุดเดิมเรียบร้อยแล้ว ฉันเลยบอกลานิโคลแล้วรีบเดินไปหากีกวัง

“ขึ้นไปบนเวทีไม่บอกกันซักคำนะ ^^”กีกวังเริ่มเปิดประเด็น

“ทีนายล่ะ นายก็ไม่ได้บอกฉันเหมือนกัน”ฉันย้อนมั่ง

“แต่ว่า…เธอเต้นได้เซ็กซี่มาก เลือดกำเดาฉันแทบพุ่ง” นี่ นายชมดีๆไม่เป็นรึไงเนี่ย

“บ้า”

“อย่าเต้นแบบนี้อีกนะ ไว้เต้นให้ฉันดูคนเดียว”อ้ากกก นายหลุดคำพวกนี้มาจากปากนายได้ยังไงเนี่ย

“จะบ้ารึไง”

“ฉัน…..ฉันรักเธอนะ ฮโยซอง”กีกวังพูดแล้วโอบเอวฉัน

“ย่ะ ฉันก็รักนายเหมือนกัน”ฉันพูดแล้วหอมแก้มกีกวัง ทำให้เจ้าตัวอึ้งๆนิดหน่อย แต่ในที่สุดก็หลุดยิ้มมาได้

ฉันรักนาย ลี กีกวัง

_________________________________________________________________________________

THE END

: