ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
"พ่อคะแล้วเราจะไปอยู่ทีไหนกันคะ" ปรายฟ้าถามด้วยสีหน้ากังวล
"เราจะไปอยู่ที่เชียงรายกันลูก"
"แต่ว่าเราไม่มีบ้านที่เชียงรายนี่ค่ะ"
"พ่อซื้อไว้นานแล้วล่ะมันเป็นชื่อของลูก แล้วพ่อก็สร้างบ้านไว้เรียบร้อยแล้วไม่ต้องห่วงนะลูก"
"ค่ะพ่อ"
"เราจะไปเริ่มต้นกันใหม่ที่นั่นนะลูก แต่ลูกคงไม่สบายเหมือนเมื่อก่อน"
"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ สำหรับหนูสบายมาก" ปรายฟ้าพูดและยิ้มให้กำลังใจบิดามันเป็นสิ่งเดียวที่เธอพอจะทำได้เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะทนต่อความลำบากได้นานสักเท่าไหร่แต่เธอก็จะทำให้ดีที่สุดเพื่อคุณพ่อที่เธอรัก
รุ่งเช้ามาเยือนแสงอาทิตย์เหลืองเต็มขอบฟ้าบ่งบอกถึงเช้าวันใหม่และชีวิตใหม่ของใครบางคน รวมทั้งชีวิตใหม่ของปรายฟ้าลาก่อนชีวิตที่เลิศหรูเป็นคุณหนูไฮโซในเมืองกรุงจากนี้ไปเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น
"ถึงแล้วเหรอคะพ่อ" ปรายฟ้าถามบิดาด้วยอาการงัวเงียเพราะหล่อนเพิ่งตื่น
"จ้ะ ถึงบ้านหลังใหม่ของเราแล้วถึงมันไม่ใหญ่เหมือนก่อนแต่มันจะเป็นบ้านของเราสองคนตลอดไปพ่อสัญญาลูก"
"ค่ะพ่อ" ปรายฟ้าโน้มตัวลงกอดบิดาด้วยความตื้นตันใจ
"เดี๋ยวฟ้าเอาของไปเก็บข้างบนก่อนนะลูกเดี๋ยวพ่อต้องไปทำธุระต่อแล้วจะรีบกลับมา ถ้าลูกอยากเดินดูรอบๆ ก็ตามใจนะแต่อย่าไปไกลนักล่ะ"
"ค่ะพ่อ ไม่ต้องห่วงนะคะ ฟ้าดูแลตัวเองได้"
หลังจากเก็บของเรียบร้อยปรายฟ้าเดินออกมาดูรอบๆไร่ เห็นทั้งดอกไม้ลำธารและทิวทัศน์ที่สวยงามจนลืมดูป้ายที่แบ่งเขตแดนของไร่ไป
"โหดอกไม้นั่นสวยจังเลย มีผีเสื้อด้วย" ปรายฟ้าหารู้ไม่ว่าได้ข้ามเข้าไปในไร่ ภูเวียง ซะแล้ว
"นี่คุณมาทำอะไรที่นี่" ภูเวียงชายหนุ่มเจ้าของไร่มองปรายฟ้าปารดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนที่นี่แน่นอนทั้งผิวพรรณ หน้าตา บุคลิก รวมถึงการแต่งตัว
"แล้วคุณล่ะมาทำอะไรตรงนี้" ปรายฟ้าจ้องหน้าอย่างไม่เกรงกลัวตามสัญชาตญาณของคนที่ถูกตามใจตั้งแต่เด็ก
"เราจะไปอยู่ที่เชียงรายกันลูก"
"แต่ว่าเราไม่มีบ้านที่เชียงรายนี่ค่ะ"
"พ่อซื้อไว้นานแล้วล่ะมันเป็นชื่อของลูก แล้วพ่อก็สร้างบ้านไว้เรียบร้อยแล้วไม่ต้องห่วงนะลูก"
"ค่ะพ่อ"
"เราจะไปเริ่มต้นกันใหม่ที่นั่นนะลูก แต่ลูกคงไม่สบายเหมือนเมื่อก่อน"
"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ สำหรับหนูสบายมาก" ปรายฟ้าพูดและยิ้มให้กำลังใจบิดามันเป็นสิ่งเดียวที่เธอพอจะทำได้เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะทนต่อความลำบากได้นานสักเท่าไหร่แต่เธอก็จะทำให้ดีที่สุดเพื่อคุณพ่อที่เธอรัก
รุ่งเช้ามาเยือนแสงอาทิตย์เหลืองเต็มขอบฟ้าบ่งบอกถึงเช้าวันใหม่และชีวิตใหม่ของใครบางคน รวมทั้งชีวิตใหม่ของปรายฟ้าลาก่อนชีวิตที่เลิศหรูเป็นคุณหนูไฮโซในเมืองกรุงจากนี้ไปเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น
"ถึงแล้วเหรอคะพ่อ" ปรายฟ้าถามบิดาด้วยอาการงัวเงียเพราะหล่อนเพิ่งตื่น
"จ้ะ ถึงบ้านหลังใหม่ของเราแล้วถึงมันไม่ใหญ่เหมือนก่อนแต่มันจะเป็นบ้านของเราสองคนตลอดไปพ่อสัญญาลูก"
"ค่ะพ่อ" ปรายฟ้าโน้มตัวลงกอดบิดาด้วยความตื้นตันใจ
"เดี๋ยวฟ้าเอาของไปเก็บข้างบนก่อนนะลูกเดี๋ยวพ่อต้องไปทำธุระต่อแล้วจะรีบกลับมา ถ้าลูกอยากเดินดูรอบๆ ก็ตามใจนะแต่อย่าไปไกลนักล่ะ"
"ค่ะพ่อ ไม่ต้องห่วงนะคะ ฟ้าดูแลตัวเองได้"
หลังจากเก็บของเรียบร้อยปรายฟ้าเดินออกมาดูรอบๆไร่ เห็นทั้งดอกไม้ลำธารและทิวทัศน์ที่สวยงามจนลืมดูป้ายที่แบ่งเขตแดนของไร่ไป
"โหดอกไม้นั่นสวยจังเลย มีผีเสื้อด้วย" ปรายฟ้าหารู้ไม่ว่าได้ข้ามเข้าไปในไร่ ภูเวียง ซะแล้ว
"นี่คุณมาทำอะไรที่นี่" ภูเวียงชายหนุ่มเจ้าของไร่มองปรายฟ้าปารดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนที่นี่แน่นอนทั้งผิวพรรณ หน้าตา บุคลิก รวมถึงการแต่งตัว
"แล้วคุณล่ะมาทำอะไรตรงนี้" ปรายฟ้าจ้องหน้าอย่างไม่เกรงกลัวตามสัญชาตญาณของคนที่ถูกตามใจตั้งแต่เด็ก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น