คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO HEIRESS RING
Intro... Heiress ring
2015-03-20
ห้องโถงขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง จัดเตรียมไว้สำหรับแขกที่เข้ามาในงาน เพื่อมาดูพิธีมอบแหวนของทายาททั้งสามคนที่กำลังถูกจับตามองทางโลกออนไลน์ สื่อต่างๆ ต่างพากันแย่งที่จะเก็บภาพเก็บคลิปเก็บเสียงที่มีในงานให้มากที่สุดเพื่อจะนำไปเขียนข่าว ถึงจะบอกไปข้างต้นว่าถูกจัดเตรียมไว้ให้แขกในงาน แต่กระนั่นแขกในงานจะต้องเป็นผู้ที่รับเชิญเท่านั้น หากใครไม่ได้ถูกรับเชิญแล้วเข้าไปในงานโดยไม่ถูกอนุญาตก็อาจจะโดนเตะออกจากงานได้เช่นกัน
"โอ้ยยย พี่ผมขอแค่ไปเก็บรูปแหวนกับทายาททั้งสาม แค่นั้นจริงๆน่ะ ถ้าผมไม่ได้ผมตกงานแน่ๆ" เสียงชายคนหนึ่งที่โดนจับได้ว่าเป็นคนลักลอบเข้ามาในงาน ส่งเสียงขอร้องอ้อนวอนให้บอดิการ์ดที่ยืนคุมหน้าประตูทาง ด้วยท่าทางน่าสงสาร
"ไม่ได้ครับ...คุณเป็นแขกไม่ได้รับเชิญ" บอดิการ์ดหน้าหล่อตอบชายตรงหน้าก็จะกระดิกนิ้วเรียกเพื่อนบอดิการ์ดตัวเองมารากตัวคนที่ทำผิดกฎออกไปจากนอกงาน
"ปล่อยผมเถอะน่ะ ไม่ๆๆ พี่แค่ถ่ายรูปให้ผมก็ได้ โอ้ย" ชายตรงหน้าเมื่อรู้ตัวว่าถูกไล่ออกจากงานโดยมีการ์ดสองคนควงซ้ายขวาเพื่อหวังจะรากออกจากงานแต่ชายคนดังกล่าวกับดิ้นไม่หยุด ทั้งยังขอร้องให้บอดิการ์ดถ่ายรูปให้ บอดิการ์ดคนฝั่งซ้ายที่มีรูปร่างใหญ่จึงชกเข้าที่ท้องก่อนจะรากออกจากงานได้อย่างง่ายดาย
"นี้น้อง ถึงน้องจะให้พวกพี่ถ่ายรูปทายาททั้งสามให้ น้องก็ไม่เห็นหน้าพวกเขาหรอกน่ะ เขาใส่น่ากาก" ชายคนหนึ่งที่เป็นบริการ์ดพูดก่อนจะบอกยามของสถานที่ที่จัดไล่ชายดังกล่าวให้ออกไปจากสถานที่นี้และเตรียมตัวประจำที่ที่ตัวเองได้รับมอบหมายอีกรอบ แสงไฟมากมายหลายสีถูกส่องไปทั่วงาน แขกผู้ได้รับเชิญส่วนใหญ่ต่างพากันสวมใส่ชุดราตรีชุดสูตสีต่างๆเพื่อเป็นสีสันในงาน ทั้งยังใส่หน้ากากแฟนซีเพื่อความสนุกในการหาทายาท
"แบม นั้นแบมใช่มั้ย" ชายร่างสูงโย่งสวมใส่สูตสีดำไรผมสีชมพู สะกิดชายร่างเล็กสวมสูตสีขาวดูเรียบร้อยสะอาดตาที่ยืนอยู่ข้างหน้า
"อ้าววว นั้นยูคหรอ หาเราเจอด้วยเก่งจัง" แบมแบมเอ่ยชมยูคยอมด้วยความดีใจที่เพื่อนหาตนเจอ ทั้งที่ในงานนี้มีคนเยอะพอสมควรแต่เพื่อนคนนี้ของแบมก็ยังอุตสาหาเขาเจอ ต่างจากเขาที่ตอนนี้ยังหาใครไม่เจอเลย
"หา..ทายาทเจอยังละ"ยูคยอมกล่าวถามเพื่อนร่างเล็กที่ตอนนี้เอาแต่หันมองซ้ายมองขวาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
"ยังเลยช่วยเราหาหน่อยสิ"แบมแบมเอ่ยบอกยูคยอมด้วยน้ำเสียงสดใสทำให้ยูคยอมรู้ว่าเพื่อนของตนนั้นมีความสุขที่ได้มางานนี้
"อื้อ ได้สิ" ตอบออกไปก่อนจะจับมือเพื่อนตัวเล็กแล้วเดินวนรอบงานเพื่อหาเพื่อนให้แบมงานวันนี้มีแต่รอยยิ้ม หากแต่แบมไม่ได้ผิดสังเกตเพื่อนตัวโตที่ตนจับมือด้วยนั้นมีสีหน้าเคร่งเครียดผิดปกติ น่ากากที่บดบังใบหน้าอยู่จึงทำให้เจ้าตัวเล็กไม่สามารถมองใบหน้าของเพื่อนตนได้
"พี่จินยองนั้นใช่มั้ยฮะ../แบมแบม~~" เสียงของยองแจเอ่ยถามจินยองแต่ไม่ทันได้เอ่ยจบประโยค จินยองก็กระโจนวิ่งเข้ากอดแบมแบมอย่างเต็มแรง เป็นเหตุให้ทั้งคู่นั้นล้มลงไปนอนบนพรมแดงทั้งคู่
"ง่าาาา พี่จินยองที่หลังอย่าทักทายอย่างงี้น่ะ" แบมแบมพูดเอ็ดจินยองด้วยน้ำเสียงดุใส่ แต่สำหรับจินยองแล้วไม่ว่าแบมจะทำอะไรมันก็ดูน่ารักเหมือนเด็ก แบมแบมทำเป็นเสียงเข้มดุเท่ากับแบมทำน่ารัก ก็ไม่รู้เหมือนกันทั้งที่เจอกันแค่วันเดียวเมื่อสัปดาห์ก่อนแต่เขาแบมแบมและยองแจกลับสนิทกันง่ายดายอย่างเหลือเชื่อ เพราะอะไรกันเขาก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะโชคชะตาก็เป็นได้
"มาลุกขึ้น" ยูคยอมพูดบอกแบมแบมก่อนจะยื่นมือไปรับเพื่อนตัวเล็กเพื่อฉุดตัวให้ขึ้นก่อนจะยื่นมือไปช่วยจินยอง จินยองมีอาการน่าแดงอย่างเห็นได้ชัด ดีที่มีน่ากากนั้นช่วยปิดบัง แต่ใครเล่าจะสังเกตนอกเสียจากชายคนที่ยืนหลบมุมอยู่ข้างเสาภายใต้หน้ากากนั้นมีใบหน้าไม่พอใจ ไม่พอใจที่ร่างเล็กนามว่าปาร์คจินยองที่ไปจับมือกับน้องชายเขาโดยไม่มีท่าทีปฏิเสธเลยสักนิด ใครเขาใช้ให้จับมือกับคนแปลกหน้าง่ายๆอย่างนั้นกัน
"เอ่ออ.. แบมเจอเพื่อนแล้วงั้นเดี๋ยวยูคมาน่ะ"ยูคยอมบอกแบมแบม ก่อนจะโบกมือบัยบาย ปล่อยให้เพื่อนตัวเล็กอย่างแบมแบมยืนงงอยู่นานสองนาน มาช่วยหาเพื่อนให้แล้วก็จากไปเนี้ยนะจะรีบไปไหนของเขานะ คงเป็นเพราะเรื่องที่รับโทรศัพท์กับใครเมื่อกี้มั้ง
"แบมแบม ผู้ชายคนนั้นใครหรอ" เสียงยองแจเอ่ยถามแบมแบม เด็กชายที่มีอายุน้อยที่สุดในบันดาลเจ้าของทายาทแหวน ใช่ คุณอ่านไม่ผิดหรอก แบมแบมคือทายาทแหวนคนสุดท้ายที่เจอแล้วยังเป็นคนที่อายุน้อยที่สุด ถ้าให้เรียงตามลำดับคนที่อายุน้อยไปมากก็คงจะเป็น ปาร์คจินยองอายุ17ปี คนต่อมาก็ชเวยองแจอายุ16ปีส่วนทายาทคนสุดท้ายก็แบมแบมนั้นแหละ เด็กชายกันต์พิมุกต์ ภวูกุล อายุ15 ปีอันที่จริงก็ควรใช้นายได้แล้วแหละแต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันที่จะใช้เด็กชายต่อ เหตุผลเพราะคนจะได้นึกว่าอายุน้อยกว่า15
"อ่อไอ้สูงนั้นนะหรอ ยูคยอมอ่ะเพื่อนผมเองครับพี่ยองแจ" แบมแบมเอ่ยตอบผู้เป็นพี่ ถ้าเกิดน่ากากมันบินออกมาได้ คนทั้งโลกคงเห็นแล้วว่าปาร์คจินยองมีหน้าแดงมากขึ้นเพราะเหตุใดไม่ทราบเหตุ
"นี้ เที่ยงคืนแล้วไปรวมตัวกันที่หน้าเวทีเถอะ" จินยองเอ่ยบอกน้องๆ เพราะเขาเป็นพี่โตสุดจึงต้องจัดเตรียมให้น้องๆพร้อมเสมอจะได้ไม่มีปัญหา ก่อนจะพากันเดินไปที่ข้างๆเวทีด้วยกัน หลายคนคงเข้าใจเพียงว่าใส่น่ากากแฟนซีเพียงแค่ช่วยให้งานมีสีสัน แต่อีกหนึ่งเหตุผลเพียงเพราะกลัวบุคคลไม่ประสงค์จดจำใบหน้าของทายาททั้งสามเพื่อรอบฆ่า เหตุผลเพราะอยากขโมยแหวนศักดิ์สิทธิ์ จริงมั้ย ใครๆก็อยากได้ของดี
"ขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน ขอเชิญท่าน'ภูมิปรมภัทร'(ภูม-ปะ-ระ-มะ-พัด) มากล่าวความในใจกับทายาททั้งสามด้วยค่ะ" เสียงพิธีกรสาวคนสวยประกาศผ่านไมค์เชิญให้ชายอ้วนสูงอายุดูทาทางใจดีไปกล่าวความในใจกับทายาท ภูมิปรมภัทร ถ้าถามว่าเขาคือใคร ก็คงอธิบายยากแต่งรู้เพียงสั้นๆว่าเขาคือเจ้าของแหวนทั้งสาม
"เอ่อ.. สวัสดีครับ ผมภูมิปรมภัทร เจ้าของทายาทของแหวนทั้งสามเองครับ เห้อออ กว่าผมจะตามหาทายาทครบทั้ง 3 คนเล่นเอาเหนือยแย่เลย ฮ่าๆๆ" เสียงของท่านภูมิปรมภัทรบอกด้วยน้ำเสียงสีหน้าท่าทางสดใส เขาดีใจมาก และรอวันนี้มานานแล้ว
"ทำไมท่านภูมิปรมภัทร ถึงเลือกสามหนุ่มนั้นเป็นทายาทแหวนคะ ทั้งทีก็ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อสายเดียวกัน" พิธีกรเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ ทำให้แบมแบม จูเนียร์ และยองแจ ตั้งใจฟังคำตอบนี้อย่างนี้ พวกเขาก็อยากรู้เหมือนกัน ทำไมถึงเป็นพวกเขา ทั้งที่คนบนโลกมีตั้งล้านล้านคน
"หากลองสังเกตุดีๆ พวกเขามีบางอย่างที่เหมือนกันครับ" หากคำตอบที่ได้ทำให้ทั้งสามยิ่ง งง ไปใหญ่อุตสาตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ กลับได้มาเพียงประโยคปริศนาสั้นๆกับรอยยิ้มภายใต้หน้ากากของท่านภูมิปรมภัทร
'บางอย่างที่เหมือนกัน เป็นผู้ชายเหมือนกันหรอ ?'
"งั้นขอเชิญทายาททั้งสามขึ้นมากล่าวความในใจด้วยค่ะ" เสียงพิธีกรเรียกทายาททั้งสาม แบมแบมซึ้งเป็นคนตื่นคน เวลาต้องเด่นในที่คนเยอะๆเอาแต่ก้มหน้าก้มตา จนจูเนียร์ต้องลากแบมแบมขึ้นเวที หากรู้มั้ยว่าอาการที่แบมแสดงอยู่นั้นมีคนตากำลังจับตามองอยู่
'เด็กบ้าอะไร ขี้อาย'
"สวัสดีครับ ผมปาร์คจินยองครับ ขอบคุณท่านภูมิปรมภัทรมากนะครับที่ให้พวกผมได้เป็นทายาทสืบทอดแหวนนี้และขอขอบคุณที่ให้ผมได้เจอเพื่อนใหม่อย่างยองแจและแบมแบมครับ" สิ้นเสียงจินยอง ทุกคนต่างพากันตบมือ ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่เห็นใบหน้าของทายาท แต่แค่ได้ฟังเสียงก็พอรู้แล้วว่า ท่านภูมิปรมภัทรต้องเลือกคนที่เป็นคนดีแน่นอน
"สวัสดีครับ.. เฮโล้วว มายเนมอีส ชเว ย๊องแจ โปรดเชื่อใจผม" สิ้นเสียงยองแจ ทุกคนต่างพากันหัวเราะมือกุมหน้าท้อง นี้หรือทายาท ถ้าไม่บอกคิดว่ามาหาเสียงไม่ก็คณะตลก แต่มันก็เป็นภาพที่น่าพอใจสำหรับยองแจ เขาพูดได้ไม่เก่ง แค่ให้คนต่างหัวเราะอย่างมีความสุขก็พอแล้ว
และแล้วก็ถึงตาแบมแบมที่ต้องพูด ตัวเองยืนก้มหน้าก้มตา ไม่ขำหรืออะไรทั้งสิ้นที่ยองแจพูด เขากลัวเขาจะทำออกมาได้ไม่ดีเหมือนพี่จินยองและพี่ยองแจ
"สะ..สวัสดีครับ ผม ดะเด็กชาย กันต์พิมุกต์ ภวูกุล แบมแบมครับ อ...เอ่อ ผมขอขอบคุณท่านภู.. ภูมิปรมภัทรนะครับที่เลือกผมเป็นทายาทคนสุดท้าย ขอบคุณครับ"
หลังจากที่แบมแบมพูดเสร็จเขาก็ก้มหน้าก้มตาด้วยความอายเหมือนเดิน มันมีสายตาภายใต้หน้ากากมองเขาด้วยความประหลาดทำให้เขารู้สึกไม่ดี แถมตอนเงยหน้าพูดก็ไม่เห็นเพื่อนอย่างยูคยอมคอยให้กำลังใจด้วย ยิ่งทำให้เสียงความเชื่อมั่นในตนเอง
"เอาละค่ะ ณ เวลานี้ก็ใกล้พิธีที่จะต้องมอบแหวนแล้วนะค่ะ ขอเชิญท่านภูมิปรมภัทรขึ้นมาบนเวทีเพื่อมาถ่ายรูปกับทายาททั้งสามด้วยค่ะ" เสียงของพิธีกรสาวพูดบอกท่าภูมิปรมภัทรก่อนจะสั่งให้ช่างถ่ายรูปโฟกัสบนเวทีที่มีทายาททั้งสามแอ๊บท่าน่ารักๆกับท่านภูมิปรมภัทรอยู่ ในใจยองแจก็คิดว่าถ่ายทำไมถ่ายไปก็ไม่เห็นหน้า หน้ากากมันบังอยู่ แต่ก็ยังยิ้มให้กล้องฟังครบ32ซี่
"ขณะนี้ก็เป็นเวลาสมควรแล้วนะค่ะ ขอเชิญท่านภูมิปรมภัทรมอบแหวนให้กับทายาทได้เลยค่ะ" สิ้นเสียงพิธีกร ก็มีพนักงานชายแต่งชุดสูตรดำ ลากรถเข็นที่มีกระจกแก้วว่างอยู่3ใบ มีผ้าคุมสีดำคุมอยู่
ท่านภูมิปรมภัทร เปิดผ้าคุมกระจกใบแรกออก พนักงานปลดล็อคกุญแจที่เป็นทางผ่านเพื่อจะนำแหวนออกมา ก่อนที่ท่านภูมิปรมภัทรจะหยิบแหวนด้วยมือข้างขวา แหวนที่เป็นเหล็กมีเพชรเม็ดสีม่วงอยู่ตรงกลาง แล้วนำมาสวมบนนิ้วกลางข้างขวาของจินยองเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
"ทายาทคนแรก ปาร์ค จินยอง อายุ17 ปีเกิดวันที่ 22 กันยายน"
สิ้นเสียงพิธีกรสาวกล่าวจบ ท่านภูมิปรมภัทรก็ทำพิธีมอบแหวนวงที่สองให้ยองแจ แหวนเงินเพชรสีน้ำเงิน สวมเข้าที่นิ้วชี้ข้างขวา ใบหน้าภายใต้รอยยิ้มของทุกคน ในที่สุดก็จะเห็นแหวนครบสามวง เขาว่ากันแต่ช้านานว่าหากได้เห็นจะมีอายุยืนขึ้น เพราะผู้สร้างแหวนนี้เป็นอมตะแต่ไม่มีใครทราบว่าอยู่ที่ใด
"ทายาทคนที่สอง ชเว ยองแจ อายุ16 ปีเกิดวันที่ 17 กันยายน"
พิธีก่อนสาวพูด ก่อนจะเอ่ยประโยคต่อไป
"และแล้วก็ถึงทายาทคนสุดท้าย เด็กชายกันต์พิมุกต์ ภวูกุล น้องแบมแบมค่ะ" เชื่อว่าทุกคนกำลังยิ้ม เขาตื่นเต้นที่จะได้เห็นแหวนวงสุดท้าย ซึ่งผู้คนเชื่อกันมา มีอธิพลมากที่สุดในการทำให้อายุยืนแล้วมีความสุข แต่ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับหาไป เมื่อเปิดผ้าคุมแล้วกลับพบแต่วามว่างเปล่า ไม่มีแหวนวงที่สามที่นางอยู่บนผ้ากำมะหยี่สีแดงเหมือนสองวงแรก
"แหวนหายไปไหน!!"เสียงทุกคนที่อยู่ในงานกล่าวพร้อมกันด้วยความตกใจ ท่านภูมิปรมภัทรก็ไม่รู้เช่นกันว่าแหวนหายไปได้ไง เขาสั่งให้คนงานป้องกันแหวนทั้งสามวงให้ดีแล้วนี้ แหวนวงเงินเพชรสีฟ้า..
.
.
.
.
.
.
"ไม่มีแหวนวงที่สามจริงๆใช่มั้ย"
"หลอกกันนี้"
"เกิดอะไรขึ้น"
"ไม่จริงหน่า"
เสียงฮือฮาโวยร้องของแขกที่ได้รับเชิญมาในงานเกิดขึ้น บ้างก็ตั้งคำถามถามกัน บ้างก็แขวะใส่ บ้างก็งงอึ้งกับเหตุการณ์ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ทำให้คนที่ช็อคที่สุดอย่างท่านภูมิปรมภัทรสลบกลางเวที ของที่เขาตั้งตาจะให้แก่ทายาททั้งสามมานานแสนนาน แต่ชิ้นส่วนกลับหายไป หากหายไปชิ้นนึ่ง ไม่จินยองก็แบมแบมที่กำลังจะตาย หรืออายจะตกอยู่ในอันตรายทั้งสามก็เป็นได้
Talk
มาแล้วค่ะ ไรท์เปิดเรื่องใหม่แล้วค่ะ ฮิ้วววว ชนแก้ว #โดนถีบ ขอแนะนำเรื่องหน่อยเน้อะ คือเรื่องนี้นอนๆอยู่ดีๆ ก็นึกอยากแต่งฟิคเรื่องใหม่+กับความส่วนตัวที่ชอบอะไรที่มันเหนือคนจริงหรือแฟนตาซีนั้นแหละ พวกบินได้ หายตัวได้ โคตรชอบ เลยคลอดฟิคเรื่องนี้มาได้ เข้าเรื่องน้ะ เหตุผลที่ยองแจกับเนียร์ ใส่แหวนคนละนิ้วกัน เหตุผลเพราะ อายุนิ้วกลางยาวสุดคือเนียร์ นิ้วชี้คือแจ ส่วนสุดท้าย แบมต้องใส่นิ้วนางแต่แหวนหายไป อย่างที่ท่านภูมิปรมภัทรบอกเลยจะถ้าแหวนไม่ครบ3วง ไม่เนียร์ก็แบมจะต้องตาย ไม่ก็ตกในอีนตรายทั้งสาม ใครๆๆ ขโมยแหวนไปรีบคืนด้วย ไม่บอกหรอกว่าใครเอาไป :x ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ
ปล.รูปแหวนของทั้งสามค่ะ ><
รูปแรกของจินยอง
รูปนี้ของยองแจ
ส่วนวงนี้ของตะหนูค่ะ
ความคิดเห็น