~*โรงเรียนเวทย์สื่อรักยัยเด็กแสบซาตานซ่า*~

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำและเข้าเรื่องตอน แรกพบ(>

บทนำและเข้าเรื่องตอน  แรกพบ(><)o

          สวัสดิ์ดีค่ะวันนี้เราเอาเรื่องใหม่มาลงทั้งๆที่เรื่องเก่าไม่จบอะก็ไม่มีใครโพสเลยอ่าน้อยใจมาแต่งเรื่องใหม่ดีกั่วคิกๆเรื่องนี้อยากให้คนโหวตกะโพสเยอะๆเลยอ่านะๆๆๆค่ะคนไหนหล่อสวยน่ารักนิสัยดมีเมตตาช่วยโหวตกะโพสด้วยนะค่ะขอร้องอะไม่มีกำลังใจเยยถ้าไม่มีใครโพสอะแง่ๆๆอากให้มีคนโพสด้วยโหวตอะ

เข้าเรื่องกันดีกว่านะค่ะอย่าลืมนาโหวตด้วยพสด้วยนะจ๊ะไงก็ติชมกันได้นะค่ะเอ้าเข้าเรื่องเลยนะค่ะไม่โอ้เอ้และ

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

“เฮ้อโรงเรียนนี้นะเหรอที่ฉันจะมาเรียนแม่นะแม่”สวัสดิ์ดีค่ะฉันชื่อ   นาริสะ   เอโกะ หรือเพื่อนๆ  เรียกว่า  เอโกะจัง ตอนนี้ฉันอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนเวทย์ค่ะถ้าถามว่าทำไมถึงมาเรียนโรงเรียนเวทย์ละก็บอกได้เลยค่ะว่า  แม่บังค๊าบมาอะแง่ๆเพราะว่าฉันมีพลังเวทย์อยู่ในตัวพ่อฉันเป็นนักเวทย์ที่โด่งดังในโลกพ่อมดแม่มดแต่แม่ฉันเป็นแม่มดตอนฉันอยู่โรงเรียนเก่า(รร.ธรรมดา)ชอบโดนเพื่อนแกล้งแม่บอกว่าอย่าทำให้ตัวเองโมโหเด็ดขาดฉันก็ไม่รู้เพราะว่าอะไรแต่ฉันมีเพื่อนเป็นมนุษย์ไม่เคยเจอพวกที่เป็นเวทย์เหมือนครอบครัวฉันเลยแต่ตอนนี้ฉันเจอเยอะแยะเลยก็ตอนนี้ฉันอยู่ในเมืองพ่อมดอะดิพ่อฉันให้มาเรียนที่หอนี้ตอนนี้ฉันยืนเอ๋ออยู่หน้าโรงเรียนเฮ้อลำบากนะเนี่ยเป็นลูกครึ่งเนี่ย(นักเวทย์กะแม่มดต่างกันตรงไหน)ก็ต่างอะดินักเวทย์น่ะเขาใช้เวทย์ต่างๆได้แต่สาปคนหรือเสกอะไรก็ไม่ได้ได้แต่พลังต่อสู้แต่แม่มดทำได้หมดแม้แต่ต่อสู้ก็ได้แต่ฉันได้พลังพ่อกะแม่มาคนละครึ่งอะนะและที่แม่ให้ฉันมาอยู่ที่นี่เพียวเพราะเหตุผลขี้ประติ๋วคือ “แม่ว่าลูกโตแล้วและพลังของลูกเป็นพลังที่รุนแรงมากแม่กลัวลูกทำร่ายคนอื่นและแม่อยากให้ลูกมีแฟนเป็นคนในโลกเวทย์มนต์ด้วย”พลังอะไรกันเคยใช้แค่ครั้งเดียวเชอะแล้วแฟนอะฉันตอนนี้แอบชอบคนนึงที่เมืองมนุษย์ด้วยอ๊ายยยแม่นะแม่ฮือๆๆอดเจอเลยอะ

“นี่เธอมายืนทำอะไรตรงนี้”ฉันหันควับไปเห็นเป็นผู้หญิงผมสีส้มทรงอะไรก็ไม่รู้แต่ที่รู้ๆผมสั้นประมาณคางเลยลงมานิดๆอะตาสีแดงเพลิงผิวขาวปากเรียวสีชมพูแต่งชุดแปลกๆเหมือนชุดนักรบเลยอะคนที่นี่แต่งชุดแบบนี้เองเหรอแปลกจังแต่ฉันแต่งชุดธรรมดาของโรงเรียนฉันอะเสื้อแขนยาวสีขาวโบว์สีแดงตรงกลางอกกระโปรงลายสก๊อตดำแดงของโรงเรียนฉันอะแล้วกหนังสือเวทย์ของนักเรียนเวทย์พ่อมดแม่มดอะแต่ดูแล้วมีฉันแต่งแปลกอยู่คนเดียวมีแต่คนมองที่ฉันง่ามีแต่คนใส่ชุดแปลกๆทั้งบางคนใส่ชุดเจ้าหญิงก้มีนักรบก็มี(ก็คนที่อยู่ข้างเธอตอนนี้ไง)

“เฮ้....นี่เธอเป็นอะไรรึเปล่าเธอกล้าเหม่อขณะที่ฉันถามเธอเหรอ”เสียงนี้ทำเอาฉันสะดุ้งทันทีเลยอะ

“เอ...เปล่าจะเอ่อฉันเพิ่งย้ายมาน่ะ”ฉันบอกแบบไม่ค่อยชินน่ะคนโลกพ่อมดแม่มดหรือนักเวทย์เนี่ยพูดภาษามนุษย์ได้ด้วยเหรอเนี่ย

“นี่แล้วเธออยู่ห้องไหนอะ”อืมพ่อบอกว่าฉันอยู่ห้องBนะ

“2Bจ๊ะเธอละ”ฉันบอก

“เฮ้ห้องเดียวกันเลยเธอชื่ออะไรน่ะ”

“ชื่อนาริสะ เอโกะจ๊ะ”ฉันตอบ

“ฉันชื่อ ฮามาดะ ซาคิ”

“เฮ้ๆๆไอ้ซาคิแกคุยกับใครอยู่วะ”เอ่เสียงใครพอฉันหันไปก็เจอผู้ชายคนนึงผมสีเขียวเมือนแมลงวันหัวเขียวเลยอะตาสีดำกริบเลยกำลังวิ่งมาแต่ว่าไปก็หล่อพอใช้ได้อะนะแต่ไม่ใช่สเป็คฉันน่าเสียดายหุหุ(เปิดตอนแรกนางเอกเราหื่นเลยเหรอ-.-a)

“เอ่อแล้วนี่ใครวะ”เออใช่แล้วแกเป็นนใคร

“ฉันชื่อนาริสะ เอโกะเธอละ”ฉันพูด

“เราชื่อนานามิ  ริคุ”อืม

“จ๊ะ”ฉันพูดแล้วพวกเราก็เดินเข้าโรงเรียนฉันได้รู้หลายๆอย่างเลยว่าโรงเรียนนี้ต้องนอนหอ(ถึงว่าทำไมพ่อให้เอากระเป๋มาโรงเรียนด้วย)แล้วก็มีกฎด้วยเช่นห้ามสาปหรือใช้เวทย์มนต์ในหอพักหรือในโรงเรียนโดยไม่ได้รับอนุญาตถ้าใครฝ่าฝืนจะโดนโทษสถานหนักอะนะแต่ฉันไม่เคยใช้พลังเลยเอ...แต่ว่าที่พูดว่าไม่เคยมันก็ไม่ใช่นะก็ตอนนั้น

เมื่อ3ปีก่อน

“นี่แนะๆยัยตัวเล็กจ้อยล่อยฮ่าๆๆๆนี่แนะๆ”เสียงเด็กผู้ชายกลุ่มนึงกำลังสนุกกับการแกล้งเด็กผู้หญิงคนนึงที่หน้าตาจิ้มลิ้มปากเล็กจมูกหน่อยตาโตเหมือนตุ๊กตาผมยาวที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก

“ฮึก...อย่าแกล้งเรานะฮึก...เอาตุ๊กตาเรามานะฮึกๆฮืออ”

“ฮ่าๆไอ้ตัวนี้นะเหรอดูเก่าจังทิ้งดีกว่าเนอะฮ่าๆๆ”

“ฮึก...ยะ...ยะ...อย่าน้า!!!!!!”

ตูมมมม พลักก  ตุบบบ

ทันใดนั้นก็มีแรงประหลาดเป็นแรงอัดแล้วมีแสงสีทองลอยไปกระแทกกับเด็กผู้ชายทั้งหมดทันใดนั้นเด็กทั้งหมดก็กระเด็นไปกระแทกกับพื้น

“แง่ๆๆๆเด็กปีศาจแง่ๆๆๆไม่ยุ่งด้วยแล้วเด็กผีแง่”เด็กทั้งหมดรวมใจกันร้องเอเลยไม่ค่อยมีเพื่อนหลังจากนั้นเธอก็ไม่เคยใช้พลังอีกเลย

เข้าปัจจุบัน

เฮ้อคิดแล้วเหนื่อยใจ

“เป็นอะไรเอโกะจัง”ริคุถามฉันด้วยความเป็นห่วงว่าไปอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกันนะ

“เปล่าจ๊ะอ๊ะถึงแล้ว...แล้วริคุคุงอยู่ห้องไหนเหรอจ๊ะ”ฉันถามก็ไม่เห็นริคุคุงบอกนี่ว่าอยู่ห้องไหนตอนนี้ฉันอยู่หน้าห้องสอนวิทย์อะ (ใช้เวทย์เรียน)

“ไอกะล่อนนี่น่ะมันก็อยู่ห้องเดียวกะเราแหละ”งะทำไมซาคิจังว่าริคุงว่ากระล่อนอะ

“นี่เอโกะเธอนั่งข้างฉันนะ”ก็ดีเหมือนกันนะเนี่ยแต่ห้องเรียนนี่มันยังไงๆอยู่นะแปลกๆก็คือว่า....

ห้องนี้มันมืดๆมีหัวกะโหลกเป็นโคมไฟโต๊ะสีดำยาวเรียงกันประมาณ5แถวโต๊ะนึงนั่งได้ประมาณ7คนคลุมด้วยผ้าสีดำแล้วก็มีตู้ใบใหญ่ๆ2ตู้ข้างในตู้ทั้ง2มีพวกสัตว์ต่างๆดองอยู่ทั้งกบ(อี๋)เขียด(แหวะ)กิ้งกือหัวเท่าหัวแม่เท้า(อี๋หยา)ตะขาบตัวเท่าแขน(ไหงสกปรกจังอี๋แหวะ)เด็กทารกกรี๊ดดดดน่ารัก(เฮ้ยๆต้องกลัวซิวะถึงจะถูก)เออๆลืมเหอะๆ-.-aโทษทีแล้วพอฉันสำมะรวจห้องเสร็จท้องเจ้ากรรมดันหิวเออลืมเอาผ้าไปเก็บที่หอด้วย

“นี่ซาคิจังพาฉันไปเอาของกะพาไปกินข้าวหน่อยอะ (แหมพึ่งรู้จักกันก็ใช้เลยนะย๊ะ)

“จ๊ะๆ”แล้วขณะที่พวกเราเดินไปก็ต้องสะดุด

O0O

อุ๊ยแม่เจ้าโว้ยยยยยพึ่งรู้ว่าโรงเรียนนี้มีเทพบุตรมาเรียนด้วยเจ้าโว้ยหล่อลากใจไปยังออสเตเรียออกแคนนาดาออกมหาสมุทรแอตแลนติก(เขียนงี้เปล่าหว่า)ออกมาเรเซียออกเกาเหลาเฮ้ยเกาหลีแล้วก็วกกลับมาไทย-//-(อะไรจะปานนั้นเวอร์ละนางเอกตรู)เหอะๆหล่อหล่อล้อหล่อหล่อหล่อ(นางเอกเราเกิดอาการหื่นจัดนะครับตอนนี้โปรดอย่าเข้าไกล้เกิน3เซนเฮ้ยไม่ใช่ๆ)

“นี่”

“…”

“นี่”

“…”

“นี่เอโกะ!!!”

“ห๊าๆไรอะ”

“เธอเป็นไรอะตกตะลึงนายโอคาว่าเหรอ”ห๊า

“เธอรู้จักเหรอ”

‘รู้จักดิแต่เธออย่ายุ่งดีกว่านะ”

“ทำไมอะ”

“ก็เห็นหล่อเหมือนเทพบุตรอย่างงั้นน่ะเป็นลูกของซาตานเชียวพ่อของเธอก็เคยเห็น”งะแล้วซาคิจัง

“เธอรู้จักพ่อฉันเหรอ”ฉันถาม

“พ่อเธอออกดังชื่อ

 สุมิซะ เคโย ใช่ปะแล้วแม่เธอก็ชื่อนางาสะ  ซูโกะใช่มะ”

“รู้ได้ไง”พอฉันพูดหันไปทางเทพพะเฮ้ยไม่ใช่เอ่อซาตานคนนั้นพอดีกับที่นายนั่นหันมากรี๊ดดดย่านะอย่ามองเดี๋ยวใจฉันละลายยยยยย