[FIC BTOB] ไฮยาซินธ์ Hyacinth (Sungjae,Minhyuk ft.Peniel,Ilhoon)

ลำดับตอนที่ #1 : ไฮยาซินธ์ Hyacinth

ให้ตายผมสายแล้วแน่ๆเลย ฝนตก รถติดเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดสำหรับพนักงานออฟฟิศอย่างผม

(=.=) คิดไปแล้วก็เซ็ง อาทิตย์นี้อาทิตย์เดียวผมสายมาสองครั้งแล้วไม่รวมวันนี้นะ หมดกันเงินเดือน

ตามคาดผมสายไปเกือบสิบนาที 

"สายอีกแล้วนะ คุณลี" ไม่ต้องบอกครับเจ้านาย ผมรู้แก่ใจดี

"ขอโทษ ครับ ^_^!! "

"ช่างเถอะ ว่าโปรเจคงานแต่งของคุณจีน่าเรียบร้อยใช่มั้ย"

"เรียบร้อยครับ บอส"

"งั้นก็ไปเตรียมตัวนำเสนอได้แล้ว" 

"ขอตัวครับ"

สวัสดีครับผมชื่อ ลีมินฮยอกทำงานในบริษัทที่รับทำทุกอย่างที่เกี่ยวความรัก ตั้งแต่สารภาพรัก ขอแต่งงาน จัดงานแต่ง และหน้าที่ของผมคือ ออกแบบ  และตอนนีิผมกำลังประสบปัญหาอย่างหนัก เฮ้อก็แค่แสดงความรักทำไมต้องอะไรมากมายด้วยนะ และปัญหาที่หนักหนาที่สุดสำหรับงานของผมก็คือ ดอกไม้ ใช่ฟังไม่ผิดหรอกครับดอกไม้ ก็ผมมันไม่สันทัดเรื่องนี้เอาซะเลย ดอกไม้มันก็สวยเหมือนกันหมดแหละคุณว่าจริงมั้ย จะอะไรหนักหนากับดอกไม้

~คุณว่าดอกไม้อะไรดีค่ะ~

~ชนิดนี้ดีมั้ยความหมายดี~

~ว่าแต่ถ้าอยู่รวมกันความหมายมันจะมั้ย~

~ถ้าจะบอกรักต้องดอกประมาณนี้นะ~

~ถึงจะกุหลาบแต่ถ้าแบบนี้เค้าไว้บอกเลิก~   (x□x) 

ไปกันใหญ่แล้วดอกไม้นะครับเอามาจัดรวมกันเลื่อกสีเลื่อกเฉดให้ดีมันก็สวยแล้วครับ  มินฮยอกอยากจะบ้า

 

 

"เป็นอะไรฮยอง" ไม่ต้องหันไม่มองผมก็รู้ว่าใคร เสียงติดขึ้นจมูกนิดออกกวนหน่อๆ

"อิลฮุน นายรู้จักดอกไม้"

"ดอกไม้ ? ฮยองเพี้ยนป่ะเนี่ย"

"ไม่ได้เพี้ยนเว้ย แต่ทำงานมาหลายงานแล้ว เรื่องอื่นพอทน พอไอเรื่องดอกไม้ทีไรปวดหัวทุกที"

"อ๋ออย่างนี้นี่เอง แล้วยังไงอ่ะฮยอง"  (゜▽゜;) คุณอิลฮุน

"ไปไหนก็ไปไป๊"
ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับใครเลยในตอนนี้ มันไม่มีอารมณ์เอาซะเลย อีกอย่างเถียงกับหมอนี่ไปก็เสียเวลาเปล่า เพราะผมมักจะแพ้ทุกที

"ผมล้อเล่น ผมช่วยฮยองได้นะ" เอ๊ะ ผมควรดีใจใช่มั้ย? ว่าแต่ผมเชื่อเจ้ารุ่นน้องคนนี้ได้หรือเปล่่า

"ช่วยฉัน" ความหวังที่สว่างมาจากตัวอิลฮุน 

"เอาเป็นว่า พักกลางวันเจอกันฮยอง"
ผมได้แต่มองหลังเค้าที่เดินจากผมไป นั่งที่โต๊ะ และคำถามนั้นมันยังคงลอยตัวอยู่ในหัวผม ผมเชื่อเค้าได้ใช่มั้ย?

 

 

พักกลางวัน

"ไปกันฮยอง"

"ไป?" 

"ก็ที่เรานัดกันไว้ไง"
"นัด? นัดอะไร"
"โห ฮยองนี่ผมไม่สำคัญขนาดน้ันเลยเหรอ ใจร้าย"

"พอ พอแล้ว รู้แล้ว ไปก็ไป " มันจะเว่อร์ไปนะแค่ลืมมันทำหน้าอย่างกับโลกจะถล่ม

"ไป เร็วฮยอง ชักช้าเสียเวลา"
มันไม่คิดจะให้ผมเก็บของบ้างเลยหรือไงเนี่ย ลากให้ไปอย่างเดียวเลย และแล้วผมก็เดินตามอิลฮุนมาอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง ตอนนี้เรากำลังเดินออกจากตึกสำนักงาน  ตรงมายังถนนหน้าตึก ว่าแต่มันกำลังจะพาผมไปไหนเนี่ย ก็ตอนนี้เรากำลังจะข้ามถนน 

"เดี่ยว"ผมใช่มือดึงไปที่แขนอิลฮุน

"นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย" เค้าหันกลับมามองหน้าผม แบบเจ้าเล่ห์ ใช่เจ้าเล่ห์มากด้วย มันจะมาไม้ไหนวะ

"พาไปเรียนเรื่องดอกไม้"(⊙▂⊙) มันมีโรงเรียนแบบนั้นด้วยหรอก

"ไม่ต้องตกใจ เรื่องนี้บอสอึนกวัง สั่งการมาพร้อมอนุมัติให้ฮยองเข้านี้คอร์สเป็นเวลา3อาทิตย์"
มันยิ้มหน้าบานแต่ผมนี่ดิยิ้มไม่ออก เรียนเกี่ยวกับดอกไม้เนี่ยนะ คิดไม่ออกเลยว่ามันจะเรียนยังไง เฮ้อมินฮยอก

 

 

ย้อนกลับไปเมื่อเช้า

"คุณอิลฮุนค่ะบอสเชิญให้ไปพบค่ะ"
มีไรอีกวะยังไม่ได้ทำ(เรื่อง)อะไรนะช่วงนี้
"ครับ"

ก๊อก ก๊อก 

"เชิญ"

"มีอะไรจะสั่งครับบอส" 

"เอานี้ไป"  แผนที่? เหมือนแผนบอกสถานที่ไหนซักที่

"ช่วยพามินฮยอกไปด้วย"

"ทำไมไม่ให้เค้าไปเองล่ะครับ"

"ก็สถานที่นี้นายน่าจะรู้จักดีนะฉันว่า" ผมรู้จักงั้นเหรอ ขอดูดีอีกทีนะ เออเริ่มคุ้นแล้วเว้ย

"อย่างบอกนะว่าร้าน "

"อืม เข้าใจถูกแล้ว ยังไงฉันฝากด้วยแล้วกัน"

"ไม่มีปัญหาครับ"

 

 

~~~~~ไฮยาซินธ์~~~~~


แอบเปลี่ยนอะไรไปนิดๆหน่อยๆ
ขอคำติชมหน่อยนะ