คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Fic:Projects Love ตอนที่22.Intuition!!
[FIC] Projects Love แผนรักกับดักร้าย
---------------------------------------------------------------------------
ตอนที่22. Intuition!!
จบทริปส์สวีต? ที่ฮาวายลงอย่างเหนื่อยอ่อน
ตอนนี้ฉันไม่รู้จะพูดหรือคุยอะไรกับยงฮวาดี พอกลับมาจากฮาวาย ต่างคนก็ต่างปิดปากเงียบ แต่ฉันก็สังเกตเห็นเหมือนบางที ยงฮวาพยาายามจะเข้ามาคุยกับฉันนะ
แต่บอกแล้วไง ว่าตอนนี้ฉันยังไม่พร้อม
R r r~~
ฉันก้มลงมอง เบอร์โทรในไอโฟนของตัวเอง ก่อนจะขมวนคิ้วมุ่นกับเบอร์แปลกๆ ที่โทรเข้ามา
"สวัสดีค่ะ ซอจูฮยอนพูดค่ะ" ฉันกรอกเสียงเรียบลงในสาย แต่ปลายสายกับทำน้ำเสียงยียวนส่งมาให้
"สวัสดีครับ ซอฮยอน จำผมได้มั้ยเอ่ย" เอ๊ะ ทำไมถึงไร้มารยาทแบบนี้นะ ถือดียังไง มาเรียกแค่ชื่อฉันเฉยๆ
"คุณเป็นใคร" ฉันกรอกเสียงอย่างไม่สุภาพลงไปในสาย จะต้องให้ฉันมาสุภาพกับใครก็ไม่รู้ แถมคนคนนี้ยังเรียกฉันอย่างสนิทสนมแบบนี้อีก เหอะ
"ถ้าคุณอยากรู้ ก็ออกมาเจอผมที่ XX สิครับ"
"ทำไมฉันจะต้องเชื่อด้วย แค่นี่นะ" ฉันเตรียมจะกดวางสาย แต่น้ำเสียงที่เปลี่ยนมาเป็นจริงจัง ก่อนที่คนปลายสายจะพูดประโยคที่ทำเอาฉันหัวใจกระตูกวูบไปในทันที
"คุณต้องเชื่อผม! เพราะถ้าคุณไม่เชื่อฟังผมละก็ ไอ้ยงฮวามันได้รู้ 'ความลับ' ของคุณแน่"
ตู๊ด~ ~ ~ ~
สายถูกตัดทิ้งไปโดยฝั่งตรงข้าม ทำเอาฉันแทบหายใจไม่ออก เขาเป็นใครกัน แล้วเขาจะรู้ 'ความลับ' ของฉันได้ยังไง! แล้วเขาเอาเบอร์ฉันมาจากไหน
คำถาม กับความมึนงงมากมายผุดพายขึ้นในหัวของฉัน จนแทบจะเรียงลำดับ จับต้นชนปรายแทบไม่ถูก
ฉันจะเชื่ออะไรได้จากปรายสายที่พึ่งคุยกันได้ไม่กี่ประโยค
ให้ตายเถอะ! พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับฉันอยู่เนี่ย
ติ๊ด! ติ๊ด!
"อะไรนักหนาเนี่ย" ฉันถบทอย่างมาอย่างเสียหัว ก่อนจะขว้าไอโฟนที่วางอยู่บนเตียงนอนของตัวเองขึ้นมาดูอีกรอบ
ผมเปลี่ยนใจละ งั้นไปเจอกันที่ xxx เวลา 5 ทุ่มนะ
ว่าแต่อย่าช้านะครับคนสวย ผมไม่ชอบรอ
จาก:010-030225xx
ถึงจะเป็นเบอร์ที่ฉันไม่ได้เมมไว้ แต่ใครล่ะไม่จำไม่ได้ ในเมื่อเบอร์นี่พึ่งจะโทรเข้ามาเมื่อไม่กี่นาทีนี่เอง ให้ตายเถอะ!
ไอ้ผู้ชายคนนี้ ถ้าฉันเจอหน้าเขาล่ะก็นะ ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้นายนั้นมีความสุขแม้แต่วินาทีเดียวเลย คอยดู!
11:45 pm.
ฉันยืนมอง ป้ายสีชมพู่ใหญ่ยัก พร้อมกับแสงสีแสบตาสาดส่องเข้ามา เมื่อฉันเดินมาถึงหน้าประตู
'อีเดน' ผับดังหรูหราที่สุดในกรุงโซล ถึงฉันจะไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวกลางคืนซักเท่าไหร่ ก็ไม่ใช่ว่าปิดหูปิดตา ไม่รู้จักแหล่งเที่ยวดังๆ และเจ๋งๆ แบบนี้นะ
เมื่อฉันเดินเข้ามาข้างใน เสียงดนตรีบีบอัดหัวใจจังหวะหนักๆ ก็กระแทกเข้ามาในโซนประสาทสัมผัสของฉัน จนทำเอาหัวใจเต้นตึกตักไปตามจังวะดนตรีด้วย
ฉันกวาดสายตามองรอบไปรอบๆร้าน ที่ถูกตกแต่งด้วยสไตล์อันคลาสสิค ที่นี่ตกแต่งด้วยไฟนีออน ไฟบอลที่บาร์ ตามโต๊ะ และเพดานเช่นเดียวกับฟลอร์เต้นรำบอลรูมเมื่อสมัยศตวรรษที่ 18 แต่จะต่างตรงที่สมัยนี้เปิดเพลงอิเล็กทรอนิคเสียงดังแทน และยังมีเวทีสำหรับการแสดงไลฟ์อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเวทีของดีเจ
พอฉันมองเลยไปยังป้ายใหญ่ ก็เห็นข้อความสะดุดตากับป้ายสโลแกนของร้านที่ติดอยู่หลังผนังที่ประจำของดีเจ นั้นอีก
“
“อีเดน: ที่ของการปลดปล่อยตัวเองไม่มีสิ้นสุด”
ประโยค ที่ดึงดูดให้เหล่าผีเสื้อราตรี ให้แห่แหนเข้ามาปลดปล่อยตัวเองในสถานที่แห่งนี้
ถึงผู้คนจะหลั่งไหลมาที่นี่ไม่ขาดสาย แต่ อีเดน ก็ไม่ใช่ผับกะโหลกกะลาที่เปิดให้ใครต่อให้เข้ามาเที่ยวก็ได้ เพราะฉันรู้มาว่าที่นี่ จำกัดคนเข้าด้วยนะ เพราะราคาเครื่องดื่มแรงใช้ได้ และจะต้องเป็น VIP ก่อนที่จะขึ้นไปใช้บริการที่ชั้น 2 ของร้าน เป็นที่สำหรับคนพิเศษ หรือพวกกระเป๋าหนักประมาณนั้น
ฉันเดินเฉิดฉายด้วยความมั่นใจ ตรงดิ่งเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ทรงสูงหน้าเคาเตอร์บาร์
''คอสโมโพลิแทน แก้วหนึ่งค่ะ" ฉันหันไปบอกกับเคาเตอร์บาร์หนุ่ม
เพียงไม่นานแก้วทรงสูงก็ถูกยื่นมาให้ ฉันไม่รีรอก่อนจะยกแก้วค็อกเทลสีแดงขึ้นจิบ ลิมลองรสชาติจี๊ดจ๊าด ที่ฉันชอบ พร้อมกับกวาดสายตาไปมองรอบๆ
"ดื่มไม่รอกันเลยนะ คนสวย" ร่างสูงในชุดสีดำกระซิบเข้าที่ข้างหูของฉัน ก่อนที่เขาจะหันแผ่นหลังไปพิงกับเคาเตอร์บาร์ในท่าทางสบายๆ พร้อมกับเอาแขนทั้งสองข้างวางพาดกับเคาเตอร์บาร์ไว้ แล้วเอียงคอเล็กน้อยหันมายกยิ้มให้ฉันชนิดที่ว่า สาวๆ เห็นต้องกรี๊ดลั่นแน่ๆ
แต่เสียใจด้วย ที่ไม่ฉัน!
"คยูฮยอน!" ฉันหรี่ตามองฝ่ายตรงข้าม อย่าบอกนะว่า.....
"ไม่เจอหน้าฉันแค่วันเดียว ถึงกับลืมเสียงกันเหรอครับ"^^ เขาตอบได้ยียวนกวนในที ที่สุด
คยูในวันนี้ แตกต่างจากทุกครั้งที่ฉันเจอเขาเลย ท่าทางและคำพรรพนามที่เขาเรียกแทนตัวฉันกับเขาด้วยคำสุภาพ วันนี้เขากลับไม่พูดมัน
และตอนที่เขาโทรหาฉัน ทำไมฉันถึงจำเสียงเขาไม่ได้ หรือเพราะฉันมัวแต่คิดว่าปลายสายนั้นเป็นใคร เลยไม่ทันตั้งใจฟังให้ดีๆ ว่าเป็นเสียงใคร
"ทำไม...." คำถามที่แทบจะกลืนหายลงไปในคอ บวกทั้งเสียงจังหวะดนตรีบีบอัดแรงๆในผับนี้แล้ว เสียงฉันก็เหมือนจะไม่มีความหมายอะไรเลย ถ้าไม่ติดว่าคนตรงหน้ามองและอ่านปากฉันออก
คยูไม่ตอบคำถาม แต่เขากลับส่งยิ้มมีเลศนัยบางอย่างมาให้กับฉัน พร้อมกับยกแก้ววิสกี้กระดกพรวดเดียวหมด
"เต้นรำกันซักเพลงมั้ย" คยูชี้ไปทางฟอล์เต้นรำที่มีเหล่าผีเสื้อราตรีวาดลวดลายกันอยู่ โดยที่เขายังไม่หันมามองหน้าฉัน
ยังจะมีหน้ามาชวนฉันเต้นรำอยู่อีกงั้นเหรอ อิตาบ้านี่
"ที่ฉันมาที่นี่ นายคงไม่คิดว่าฉันคงจะอยากมาเต้นรำกับนายแล้วก็กลับไปหรอกนะ" คำพรรพนามที่ฉันใช้เรียกฉันกับเขาก็เปลี่ยนไปใช่กัน
"เธอควรจะเชื่อฟังฉันบ้างนะคนสวย เธอก็น่าจะรู้ดี ว่าเกมนี่ฉันอยู่เหนือเธอ!" คนพูดทำท่าทางที่เหนือกว่าฉันทุกสิ่ง พรางเลิกคิ้วอย่างกวนประสาท
หนอย! คิดว่ากุม 'ความลับ' ของฉันแล้ว ฉันจะต้องยอมเขางั้นซิ ฉันบอกได้คำเดียวว่าเขา คิดผิดมหัน!
"รีบพูดธุระของนายมา พรุ่งนี้ฉันมีเรียนเช้า" ฉันบอกเสียงห้วนๆ ไม่ต้องรักษาภาพพจน์ หรือวางท่ากันอีกต่อไปแล้ว
เป็นแบบนี้ก็ดี ฉันก็ขี้เกียจจะปั้นหน้าใส่หน้ากากเข้าหาเขาเหมือนตอนที่อยู่ฮาวายแล้วเหมือนกัน!
"นายต้องการอะไร และนายรู้ความลับอะไรของฉัน หรือที่แท้แล้วนายแค่พูดมั่วซั่วไปแค่นั้น" ฉันตะเบงเสียงเเข็งกับจังหวะดนตรีแด๊นซ์แรงๆ ไปยังคนที่ยืนยกยิ้มๆ อย่างไม่ยีระมาให้ฉันอยู่
โอ้ย ให้ตายเถอะ ฉันอึดอัด และหมั่นไส้คยูในท่าทางแบบนี้มาก อยากจะเอาเล็บยาวๆ ข่วนหน้าเขานัก! ฮึ่ย!
"ถ้าเธอคิดว่าฉันแค่พูดมั่วๆ แล้วทำไมถึงต้องเดือดร้อนออกมาที่นี่ด้วยล่ะ"
"โอ้ย! จะยียวนฉันอีกนานมั้ย ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ!" ฉันลุกจากเก้าอี้ทรงสูง พร้อมกับยืนประจันหน้ากับร่างสูงข้างๆฉัน อย่างเอาเรื่อง
"ถ้าขื่นนายยังพูดวกไปวนมาแบบนี้ ฉันจะกลับ!" ฉันสะบัดหน้าใส่คยูก่อนจะหมุนตัวเตรียมจะออกไปจากที่นี่
"เชิญ งั้นเรื่องเมื่อสามปีก่อน กับสิ่งเธอทำ ฉันจะบอกไอ้ยงฮวาให้หมด!" คำพูดของคยูเหมือนเป็นสิ่งผูกติดฉันไว้อยู่กับที่ แบบที่ฉันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เลย เขาไปรู้เรื่องอะไรมา?
นายคนนี้เป็นใครกันแน่ แล้วเขามาล่วงรู้เรื่อง เมื่อสามปีก่อน ของฉันได้ยังไง เขาเป็นใครกัน
"นายเป็นใครกันแน่!" ฉันหันกลับไปคาดคั้นจากคยู ถ้าเกิดว่าคยูรู้จริงอย่างที่พูด มันย่อมไม่เป็นผลดีกับฉันแน่
"เธอสนใจด้วยเหรอ นึกว่าในหัวของเธอ จะมีแต่เรื่องของยงฮวา!"
"นายพูดถึงอะไร ฉันงงไปหมดแล้ว" อยู่ๆ เขาก็มาค่อนแขวะฉันเรื่องของยงฮวา ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วหรือไง
"หึ เธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดดี ซอจูฮยอน" ใบหน้าหล่อเหลาเปลี่ยนเป็นแสยะยิ้มร้ายกาจ ในแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
"อย่ามาทำเสียงแบบนี้กับฉัน นายต้องการอะไร" ฉันกดเสียงต่ำเพื่อสะกดกั้นอารมณ์ถึงขีดสุด
ฉันได้ยินคยูหัว หึ ในคอ ก่อนที่เขาจะยิ้มมุมปากในแบบที่ทำเอาฉันสงสัย และอยากรู้ในความคิดของเขา แต่เพียงไม่นาน คยูก็บอกความปราถนาของเขา จนฉันต้องเบิกตากว้าง
"คบกับฉัน! แล้วความลับของเธอจะไม่ถูกเปิดเผย"
" (.......!!!)"
อยู่ๆเขาก็พูดประโยคที่เหลือเชื่อออกมา จนทำให้ฉันแทบอยากจะหยุดหายใจ นี่เพราะฤทธิ์ ของแอลกอฮอลล์ที่ทำให้ฉันมึนงง หรือเพราะคำพูดของผู้ชายตรงหน้านี่นะ ฉันมึนไปหมดแล้ว
"นะ นายก็รู้ ว่าฉันกำลังคบกับยงฮวาอยู่"
"ฉันก็ไม่ได้บอกให้เธอเลิกกับมันนิ"
"(.....!!!)"
"แต่ขอแค่ให้เธอคบกับฉัน ได้มั้ย.." ประโยคแผวเบา นั้นไม่ใช่คำสั่ง แต่มันกลับเป็นประโยคขอร้องซะมากกว่า
คยูขยับร่างกายเข้ามาหาฉันที่ละนิด จนฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมจากตัวเขาพร้อมทั้งกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ในตัวของคยูฮยอน
ฉันจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่ากลับแผงไว้ด้วยความสวยหวานนั้น อย่างหาคำตอบ
[Yonghwa:Part]
ผมนั่งมองการกระทำของ สองคนอย่างเหลืออดในมุมมืดๆ ข้างๆเวที วันนี้พวกเรามีไลฟ์ที่อีเดน แต่มันก็ช่างเหมาะเจาะเหลือเกิน ที่ยัยตัวแสบก็มาในวันนี้
เธอไม่ได้กับผม แต่กลับเป็นไอ้หมอนั้น!
เนี่ยนะเหรอที่เธอบอกว่ารักผม นี่นะเหรอ ที่เธอบอกว่าจะไม่มีวันปันใจให้ใคร
เหอะ จิตใจผู้หญิง ที่โลเลแบบนี้เหรอ ที่คอยปั่นหัวผมเล่นแบบนี้
บัดซบที่สุด!
"อีกห้านาที เตรียมตัวได้เลยนะครับ" สต๊าฟของผับหันมาบอกกับพวกเรา
อันที่จริง อีเดนเป็นผับชั้นเยี่ยมที่สุดในย่านโซลเลยครับ และส่วนมากจะเปิดเพลงแด๊นซ์ธรรมดามากกว่า
ส่วนดนตรีสดแบบที่พวกเราเล่นก็จะมีในวันเสาร์ และวันอาทิตย์ ได้ยินมาว่า มีแค่สองวงที่ได้มาเล่นที่นี่ หนึ่งก็คือพวกผม ส่วนอีกวง น่าจะเป็นไอดอลชื่อดังเลยละครับ
"เอ๋?..." มินฮยอกทำหน้างง เมื่อ ผมบอกจะเล่นเพลงนี้ ก็ใช่นะซิ เพลงนี้พวกเรายังไม่เคยใช้เล่นที่ผับไหนเลย เพราะผมพึ่งแต่งเสร็จไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง แถมพวกเรายังไม่แม่นโน๊ตกันเท่าไหร่ด้วย
"เฮ้ยยงฮวา เอาจริงเหรอวะ" จงฮยอนยังแสดงสีหน้ากังวล
"หน้าฉันเหมือนพูดเล่นงั้นสิ!" ผมกระแทกเสียงอย่างหงุดงิด
"เดินเข้าไปเคลียก็จบ ยังจะใช้เพลงแซะเขาอีก"
ผมหันไปยังต้นเสียงพร้อมกับจ้องไปยังคนพูด แต่ไอ้คนที่พูดมันกลับก้มหน้าก้มตาเช็คเบสแบบไม่สนใจผมเลย
โว้ย หงุดหงิดเว้ย!
"อะไรของมันวะ ก่อนมายังดีๆ อยู่เลย พอจะขึ้นแสดงองค์ลงซะงั้น" มินฮยอคพูดไล่หลังผมมาอีกคน นี่พวกมันจะนิททาผมอีกนานมั้ย จะได้เริ่มเล่นซะที
ผับเขาจ่ายค่าตัวสูงริบริ้วมาให้แบบนี้ ยังจะปากดีกันอยู่อีก
เสียงกลองอัดหนักๆ ของมินฮยอคเริ่มขึ้น ก่อนที่เหล่าผีเสื้อราตรี จะหันหน้ามาทางเวทีการแสดง (ส่วนของดีเจ กับส่วนแสดงดนตรีสดอยู่ตรงข้ามกัน) และเริ่มส่งเสียงโห่ร้อง
พร้อมกับเสียงโซ่โล่กี้ต้าของจงฮยอนที่ทำเอาสาวๆ เทใจให้มันไปหมด ตามมาด้วยเสียงเบสหนักๆของจงชิน พร้อมทั้งสปอตไลท์ดวงโต สาดลงมาที่ผม
(Note::CNBlue - 직감 First Step )
Credit : Daum Music
แปล : im.teddygirl
------------------------------------------------------
네가 날 떠날 거란 직감이 와 (Don’t give up)
(ผมมีความรู้สึกว่าคุณกำลังจะทิ้งผมไป) (อย่ายอมแพ้)
자꾸만 이런 저런 핑계들만 (Don’t give up)
(จู่ๆคุณก็เอาแต่อ้างนู่นอ้างนี่) (อย่ายอมแพ้)
느낌이 달랐던 싸늘한 Bye Bye (Don’t give up) )
(คำบอกลาแสนเย็นชาของคุณต่างไปจากเดิม) (อย่ายอมแพ้)
난 보낼 수 없어 (Because I love you)
(ผมปล่อยคุณไปไม่ได้หรอก (เพราะผมรักคุณ))
나를 사랑한다 할 땐 언제고
****(คุณบอกว่าคุณรักผม)
이제 와서 Why you say goodbye?
(แต่ทำไมคุณถึงบอกลากันล่ะ?)
이대로 보낼 순 없어 never (because I love you)
(ผมปล่อยคุณไปแบบนี้ไม่ได้หรอก ไม่มีทาง) (เพราะฉันรักเธอ)
Wo ho~
이유 아닌 이유로
(นี่มันไม่ใช่ข้ออ้างเลยนะ)
Wo ho~
나를 떠나가려 하지마
(อย่าพยายามที่จะทิ้งผมไป)
# Please don’t go go go 제발 떠나가지마
(กรุณาอย่าจากฉันไป ได้โปรดอย่าจากฉันไป)
한번만이라도 날 돌아봐줄래
(ช่วยหันกลับมามองผมอีกซักครั้งได้มั๊ย)
Please don’t go go go 슬픈 인사는 싫어
(กรุณาอย่าจากฉันไป ผมไม่ชอบการจากลาที่เจ็บปวด)
널 사랑하니까 다시 돌아와
(เพราะว่าผมรักคุณไง กลับมาอีกครั้งเถอะ)
Step by step one two three Dipdi daridu
긴긴 시간들이 너를 지워가겠지만
(แม้ว่าเวลาจะช่วยลบคุณออกไป)
Step by step one two three Dipdi daridu
난 하루 하루가 고통일거야
(แต่มันก็ทำให้ผมทรมานเหมือนกัน)
เสียงกรีดร้อง แทรกพร้อมกับจังหวะดนตรีอัดหนักๆ ของพวกเรา สายตาของผู้คนมากมายจ้องมองมาที่ผม รวมทั้งเธอด้วย
ซอจูฮยอน!
ผมก็มองเธออย่างไม่วางตาเช่นกัน ตั้งเเต่ที่กลับมาจากฮาวาย เธอเอาแต่หลบหน้าผม และไม่ยอมคุยกับผมเลยซักคำ
เป็นเพราะเธอโกธรผม? หรือเป็นเพราะผู้ชายที่อยู่ข้างกายเธอกันแน่!?
# Don’t say no no no 내 눈을 피하지마
(อย่าพูดว่าไม่ ไม่ ไม่ อย่าหลบสายตาผม)
한 걸음 한 걸음 왜 멀어지려 해
(ทีละก้าว ทำไมคุณต้องพยายามจะหนีไปจากผม)
Don’t say no no no 그런 표정은 싫어
(อย่าพูดว่าไม่ ไม่ ไม่ ผมไม่ชอบท่าทางแบบนี้เลย)
눈물로 이렇게 애원하잖아
(ผมกำลังอ้อนวอนทั้งน้ำตา)
Please don’t go go go 제발 떠나가지마
(กรุณาอย่าจากผมไป ได้โปรดอย่าจากผมไป)
เธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ร่างบางหลบสายตาของผม พร้อมกับมือไอ้เวรนั้นยกขึ้นมาโอบรอบเอวของเธออย่างถือวิสาสะ เวรเอ้ย!!
ผมอยากจะกระโดดลงจากเวที ไปซะเดี๋ยวนี้เลย
Don’t break my heart Don’t you break my heart
(อย่าทำร้ายจิตใจของฉัน อย่าทำร้ายจิตใจของฉันเลย)
나를 떠나지마 yeah, still loving you
(อย่าทิ้งผมไป นี่ ฉันยังรักเธออยู่นะ)
Please don’t go go go 슬픈 인사는 싫어
(กรุณาอย่าจากฉันไป ผมไม่ชอบการจากลาที่เจ็บปวด)
널 사랑하니까 다시 돌아와
(เพราะว่าผมรักคุณไง กลับมาเถอะ)
Step by step one two three Dipdi daridu
긴긴 시간들이 너를 지워가겠지만
(แม้ว่าเวลาจะช่วยลบคุณออกไป)
Step by step one two three Dipdi daridu
매일 매일이 악몽일거야
(แต่ทุกๆวันเป็นเหมือนกับฝันร้าย!)
ทันที่ที่จบเพลง ผมก็รีบตรงดิ่งมาเคาน์เตอร์บาร์ ที่เธออยู่ก่อนหน้าแต่กลับไม่เจอใคร
"โธ่เว้ย!!" ผมถบทอย่างเสียหัว พร้อมกับท้าวเอวทั้งสองข้างอย่างหงุดหงิด ทำไมหายไปไว้แบบนี้ ผมว่าผมจ้องเธอไม่อยู่ตลอดเวลานะ
'เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ค่ะ'
"ให้มันได้อย่างนี้เส่ โว้ย!!" โทรหายัยนั่นก็ไม่ติด ผมจะทำยังไงดี จะทำยังไงดี คิดให้ออกซิวะ ยงฮวา
คอนโด! ใช่ คอนโดของซอฮยอน!
"ยงฮวาจะไปวะ ยังแสดงไม่จบเลย" จงฮยอนวิ่งตามออกมาเรียกผม
"ไม่มีอารมณ์เล่นแล้วเว้ย"
"อะไรวะ ทิ้งกันแบบนี้ได้ยังไง" มินฮยอคที่วิ่งหน้าตั้งออกมา พร้อมไอ้จงชิน รีบพูดยกใหญ่
ได้ทีนี่ พวกมันร่วมหัวกันรุมผมเลย
ให้ตายเถอะ นี่พวกมันเป็นเพื่อนของผมจริงๆหรือวะเนี่ย
แต่ถ้าการแสดงไม่มีผม ผมรู้ว่าพวกมันก็มีความสามารถมากพอที่จะเอาคนดูอยู่ เพียงแค่มือกลองยิ้ม มือกีต้าร้องเสียงหวานๆ และมือเบสส่งสายตาอ้อนๆ เพียงเท่านี้พวกมันก็ทำได้ ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยแสดงกันสามคนซะหน่อย แล้วมาทำเป็นโวย!
"ปล่อยไปเถอะน่า คนกำลังจะโดนงาบแฟนไป เลยเป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้ไง"จงชินตบบ่ามินฮยอคเบาๆ ผมจะขอบคุณมันหรอกนะ ถ้าปากมันไม่กวนอวัยวะเบื้องล่างของผมแบบนี้
มาทำเป็นรู้ดีอย่างงั้นเหรอ เหอะ ไม่มีใครรู้จักผมดี ไปกว่าตัวผมเองหรอก
[End:Yonghwa:Part]
ไม่ปล่อยให้เวลาได้ผ่านไปเพียงเสียววินาที
เฟอรารี่สีแดงก็ทะยายสู้พื้นถนนด้วยความเร็วสูง
ซอจูฮยอน: ถึงฉันจะไม่ใช่คนชอบเที่ยวกลางคืน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้จักที่เที่ยวเจ๋งๆ แบบนี้นะ
คยูฮยอน:หึ ปล่อยให้ไอ้ยงฮวามันมองไป ผมจะทำให้มันกระอักมากกว่าอีกหลายเท่า!
จองยงฮวา:(ผมมีความรู้สึกว่าคุณกำลังจะทิ้งผมไป)
จองยงฮวา :Please don’t go go go!!
ซอจูฮยอน: หน่อย คิดว่ากุม ความลับ ของฉันแล้ว ฉันจะต้องยอมเขางั้นซิ ฉันบอกได้คำเดียวว่าเขา คิดผิดมหัน!
***---------------------------------------------------------------------***
2013-02-07
Talk
อิพี่ยง คลูขึ้นเรื่อยๆแล้วซินะ เมื่อไหร่จะบอกเขาไปซะที ว่ารักอะ
มัวแต่ปากแข็งเดี๋ยวคยูก็มาคว้าไปซะก่อน แล้วจะหาว่าไรเตอร์ไม่เตือน!
แต่งเอง หมั่นไส้อิยงเอง (หัวเราะ)
ยังไงก็มาติดตามกันต่อเรื่อยๆนะค่ะ
อย่าลืม! เม้นๆ โหวตๆ ให้เค้าหน่อยน้าาา~~
Thank You ^^
ความคิดเห็น