คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Fic:Projects Love ตอนที่20. เพราะเธอสวย เธอเซ็กซี่่ (เกินไป)
[FIC] Projects Love แผนรักกับดักร้าย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่20. เพราะเธอสวย เธอเซ็กซี่ (เกินไป)
หลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในที่สุดฉันก็ตามยงฮวาลงไปที่โต๊ะอาหารริมทะเล เมื่อวานยงฮวาทำฉันประทับใจ และซาบซึ้งมาก จนฉันพูดแทบไม่ออก ทั้งมีความสุข และดีใจที่เขาทำเหมือนจะสารภาพรักฉันไปด้วย
แต่ก็ยัง......
แต่ไม่เป็นไรหรอก ถึงเขาจะไม่พูด แต่ฉันก็สัมผัสได้จากความรู้สึกของเราสองคน ไว้เขาพร้อมเมื่อไหร่ เขาก็คงจะบอกกับฉันเอง ให้เวลาคนปากแข็งได้ตัดสินใจก่อนล่ะกัน
ในระหว่างทางที่ฉันเดินไปตามทางก่อนจะถึงโต๊ะอาหาร ฉันก็สังเกตเห็นหลายคนมองฉันแทบไม่วางตา
"พี่คะ..." ฉันเรียกยงฮวาให้หันมามองตัวเอง ก่อนที่เขาจะเบิกตากว้าง "..สวยมั้ยค"ะ ฉันมุนตัวหนึ่งรอบก่อนจะโพสในท่วงท่าสง่างาม
"ฉันบอกแล้วไง ว่าห้ามใส่ชุดแบบนี้ เธอยังซื้อมันมาอีกเหรอ ขึ้นไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
และนี้แหละคือผลตอบรับที่ได้จากยงฮวา เขาโกธรจนแทบจะพ่นไฟใส่หน้าฉันอยู่แล้ว ต่างจากยงฮวาคนเมื่อวานคนเมื่อวานโดยชินเชิง ฉันก็ไม่เข้าใจ ว่าใส่ชุดนี้มันผิดตรงไหน
ก็แค่ชุดเสื้อยืดเอวลอยสูงๆ กับกางยีนขาสั้นแค่เนี่ย! จะหึงอะไรไม่เข้าท่า ชิ
"โธ่ พี่คะ ใจเย็นๆ ซิ จะโกธรอะไรนักหน้าเนี่ย" ฉันทำหน้ามุ้ยใส่คนข้างๆ
"ขึ้น ไป เปลี่ยน เดี๋ยว นี้!" เสียงเข้มนั้นย้ำที่ละคำ บงบอกว่าเขากำลังสะกดกลั้นอารมณ์เดือดจัดมันให้ต่ำอย่างถึงที่สุด
อะไรของเขาเนี่ย ฉันมาทะเลนะ และนี่มันก็ทะเลฮาวาย นี่ฉันซอฟที่สุดแล้วน่ะ มองไปรอบๆ เกาะนี้ แทบจะไม่มีใครแต่งตัวมิดชิดแบบฉันเลย!
ให้ตายเถอะ!
"หนึ่ง สอง....." เสียงรอดไรฟันกดดันฉันมาอีกหน
"โอเคค่ะ ไปก็ได้ ไม่รู้จะหึงอะไรนักหนา"
"เธอว่าอะไรนะ"
"เปล่านิคะ" ฉันรีบบอกปัดกับประโยคท้ายของตัวเองที่พูดเบาๆ ไม่ให้คนที่กำลังโมโหอยู่ได้ยิน ก่อนจะหมุนตัวกลับ
แต่ก่อนที่ฉันจะได้เดินขึ้นห้องอย่างสงบ เสียงของใครอีกคนก็ทักอย่างสบายอารมณ์มาซะก่อน
"ซอฮยอน" คยูนั้นเอง ที่เป็นคนเดินเข้ามาทักฉัน เข้าเพียงแค่ปลายตามองยงฮวาที่นั่งโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ข้างๆ ฉัน แล้วก็หันมาพูดกับฉันต่อโดยไม่สนคนที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่
"ขาของคุณเป็นยังไงบ้าง หายเจ็บแล้วนะ" คยูถามอย่างเป็นห่วง
"ค่ะ ฉันดีขึ้นมากแล้ว"
"วันนี้ คุณสวยจังเลยนะครับ"
"ขอบค....."
เว่อ~~~~
ฉันยังไม่ทันได้กล่าวขอบคุณ คยูเลย ร่างก็รอยเว่อ จากแรงกระชากของยงฮวาไปซะก่อน
"โทษนะ ฉันกับยัยนี่ต้องกลับห้องของเรากันเเล้ว รู้สึกอากาศที่นี่ไม่ค่อยจะดี" พูดจบยงฮวาก็พาฉันเดินจ่ำอ้าวออกมาเลย
คยูฮยอนไม่ได้แสดงสีหน้าที่ไม่พอใจออกมา ในทางตรงกันข้าม เข้ากลับยิ้มออกมาอย่างหน้าตาเฉย
แต่รอยยิ้มนั้น ฉันกลับรู้สึกได้ว่า มันเป็นการยิ้มที่แฝงไว้ด้วยอะไรบางอย่างมากกว่า
ปัง!!
เสียงปิดประตูดังสนั่นพร้อมกับ ร่างของฉันที่ถูกเหวี่ยงเข้ามาภายในในห้อง
"ฉันให้เวลาเธอ อธิบายเรื่องทั้งหมดกับฉันมา" ยงฮวากดเสียงต่ำพร้อมกับกอดอกมองฉันอย่างนิ่งๆ เหมือนกำลังข่มอารมณ์ของตัวเองอยู่
"แล้วฉันจะต้องอธิบายเรื่องไหนละค่ะ" ฉันยังพูดยียวนยงฮวาไม่เลิก
"อย่ามากวนประสาท"
"ก็ฉันไม่รู้จริงๆนิคะ"
"ก็เรื่องไอ้หมอนั้นไง!" ทำไมเธอถึงชอบให้ฉันพูดย้ำนักน่ะ
"อ้อ นึกว่าเรื่องอะไร ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ เข้าก็แค่เข้ามาช่วยฉันจากการจมน้ำเมื่อเช้า เพราะถูกตะคิวเล่นงาน"
"เหอะ!"
"ที่ทำเสียงแบบนี้ เพราะกำลังไม่พอใจคยูเขาเหรอค่ะ" ฉันพูดอย่างรู้ทัน แต่ยงฮวากลับปฏิเสธมันเหมือนเคย
"ทำไมฉันต้องไม่พอใจมันด้วย!"
"ไม่รู้สิคะ แต่ว่าเวลาที่ฉันอยู่ใกล้เขาที่ไร พี่ทำเป็นเหมือนกับว่า....."
.......
"..พี่หึงฉัน กับเขา"
"(......!!!) สำคัญตัวผิดไปแล้ว" ยงฮวารรีบโพล่งขึ้นมาทันที
ใครดูไม่ออกก็บ้าไปแล้ว อาการที่เป็นอยู่แบบยงฮวาเนี่ย ต่อให้เป็นเด็กประถมก็ยังมองออก ว่าเขากำลังหึงฉัน กับคยูฮยอน แบบเลือดขึ้นหน้า แถมยังปากแข็งไม่ยอมรับออกมาอีก
หลงเสน่ห์ของฉันแบบถอดตัวไม่ขึ้นแล้วล่ะสิ จงยงฮวา!
"ก็ได้ค่ะ ฉันจะเชื่อพี่ก็ได้ ว่าพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันเลย ฉันเชื่อคะ!"
เชื่อก็บ้าแล้ว พวกคุณว่าจริงมั้ย?
ติ่งต๊อง~~~
เสียงออดหน้าประตูดังขึ้นห้ามศึก? สงครามน้ำสาย ก่อนที่จะยงฮวามองหน้าฉันเว็บหนึ่ง แล้วรีบสาวเท้าไปเปิดประตูพรวดออกทันที
"สวัสดีครับ" เสียงบริกร ทักอย่างสุภาพ พร้อมจะโค้งให้กับเราสองคน เขายืนการ์ดสีแดงสดมาให้ฉัน ก่อนจะพูดต่อ
"นี้เป็นการ์ดเชิญพิเศษจากทางโรงแรม เนื่องในโอกาสวันนี้ครบรอบ 20 ปี ของทางโรงแรม ทางเราเลยเชิญแขกที่มาเข้าพักทุกท่าน มาร่วมฉลองกับปาร์ตี้ริมหาดในคืนวันนี้ครับ"
ปาร์ตี้ริมหาด ได้ยินแค่นี้ฉันก็เบิกตากว้างแล้ว
"แน่นอนว่าเราจะไปค่ะ" ฉันบอกกับบริกรหนุ่ม ก่อนจะปิดประตูห้องลง
"ใครจะไปกับเธอ"ยงฮวาพูดพร้อมกับเหล่มองฉัน
"ไม่เป็นไรคะ ฉันไปคนเดียวก็ได้ พี่นอนอยู่ที่ห้องให้สบายใจเถอะน่ะคะ" ฉันบอกกับยงฮวา และหมุนตัวกลับไปรื้อเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่
"จะใส่ชุดไหนดีน้า~~~" ฉันพูดอยู่กับตัวเอง และไม่ลืมเหลือบมองยงฮวา เป็นระยะๆ
ก่อนที่ฉันจะคิดอะไรบางอย่างออก
จองยงฮวา คืนนี้พี่ไม่รอดแน่ๆ
ฉันยืนมองชุดเกาะอกพร้อมทั้งกางเกงขาสั้นสีแดงสดของตัวเอง ก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจให้กับร่างบางในกระจก ซึ้งก็คือตัวฉันเอง
"พี่จะไม่ไปจริงๆ เหรอคะ" คนถูกถามไม่ตอบกลับมา แถมยังนอนหันหลังให้ฉันอีก ก็ตามใจ งั้นไม่ต้องรอนะคะ ปาร์ตี้เลิกเมื่อไหร่ ฉันจะกลับมาเอง ฉันบอกเสียงใส
"ใครบอกว่าฉันจะรอเธอ อยากไปไหนก็ไปสิ" เน๊ะ ทำมาเป็นปากเเข็ง งั้นก็ปากแข็งให้มันได้ตลอดละกัน จองยงฮวา
ฉันเพียงแค่ยกยิ้มให้เขาก่อนจะเดินเฉิดฉายออกมาจากห้อง
ฉันรู้ดี ว่ายังไง วันนี้ยงฮวาก็ต้องตามฉันมาเเน่ เซ้นส์ฉันไม่เคยพลาด
ฉันเดินเฉิดฉายลงมายังริมหาด ที่เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายเชื่อชาติ พร้อมกับหยิบค็อกเทลสีสวยแล้วเดินไปยืนอยู่ข้างเวทีเล็กๆ พร้อมกับยืนชมการแสดงแบบเงียบๆ
"วันนี้คุณดูสวยเซ็กซี่มากเลยนะครับ" เสียงคุ้นเคยกระซิบเข้าที่ข้างหูของฉัน เพราะตอนนี้ ที่ที่ฉันยืนมันไม่ห่างจากเวทีการแสดงมากนัก และเสียงมันก็ดังอื้ออึงมากๆด้วย
"ว่าแต่ ทำไมลงเดินคนเดียวได้ล่ะครับ"
"ทำไมจะไม่ได้ละคะ" ฉันกระซิบกลับไปยังต้นเสียง
สร้างความพอใจให้กับฝ่ายตรงข้ามอยู่ไม่น้อย ก่อนที่รอยยิ้มแสนหวานจะถูกส่งมาให้ฉัน แต่ถ้าฉันไม่ใช่ซอฮยอนผู้รยึดมั่นในรักเดียวละก็ ยิ้มนี้ของเขาอาจจะทำให้ฉันอ่อนระทวยไปก็ได้นะ
วันนี้เข้ามาในชุดสีขาวบางเบา มันช่างดูเข้ากับรอยยิ้มแสนหวานของเขาดีจัง
บนเวที จัดการแสดงโชว์ผสมค็อกเทลรสและสีต่างๆ ล้วนแล้วแต่เป็นชื่อที่ฉันไม่คุ้นหูเอาซะเลย
ปกติ ฉันเป็นคนดื่มนะ แต่ก็ไม่บ่อยมากมายเท่าไหร่ เพราะรู้กันดีอยู่แล้วใช่มั้ย ว่าฉันไม่ค่อยจะมีเพื่อนฝูงกับเขาสักเท่าไหร่ ตอนนี้ก็มีมุนอานั้นแหละ แต่เรายังไม่มีโอกาสไปดื่มด้วยกันเลย
"ทำไมฉันถึงต้องเจอคุณอยู่ในทุกๆ ที่ ที่ฉันเดือดร้อนด้วยนะ"
"หึ.." คยูหัวเราะในลำคอ ก่อนจะจ้องมองเข้ามาในดวงตาของฉันอย่างลึกซึ้ง "..ก็เพราะมันคงเป็นพรมลิขิตมั้งครับ
ฉันยิ้มบางๆ ให้กับร่างสูงตรงหน้า ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเชื่อเรื่องพรหมลิขิตด้วย
เสียงดนตรีบรรเลงในแบบคลาสสิค ก่อนที่พิธีกรประจำงานจะออกประกาศเปิดฟลอร์เต้นรํา เจ้าของโรงแรมชาวฮาวาย ออกมาเปิดฟลอร์กับภรรยา ก่อนจะตามมาด้วยอีกหลายคู่
"สนใจจะเต้นรำบางมั้ยครับ"
ฉันเพียงแต่ส่งยิ้มบางแสนเย้ายวนไปให้คยู ที่จ้องมองฉันอยู่ก่อนแล้ว
มันเหมือนกับทั้งฉันและเขาสวมหน้ากากเข้าหากันเลย ในตอนแรกที่ฉันเจอเขา สายตาของเขาที่มองฉันมันไม่ใช่แบบจะกลืนกินฉันไปทั้งตัวแบบนี้
ฉันเดินเลี่ยงผู้คน ในงานออกมายืมมองทะเลในยามค่ำคืน ที่ไม่ไกลนัก วันนี้พระจันทร์กลมโตเต็มดวง เลยทำให้สาดแสงส่องลงมายังพื้นน้ำระยิบระยิบสวยงาม
คยูเดินตามฉันมาเงียบๆ
"ฉันยากจะเต้นรำตรงนี้ ได้มั้ยคะ" ฉันส่งยิ้มยั่วยวนไปให้คยูที่ถึงกับยกยิ้มอย่างพอใจ
เขาจ้องมองฉันอย่างไม่วางตา ก่อนที่มือหนาจะโอบรัดรอบเอวฉันอย่างรู้งาน เขารู้อยู่แล้ว ว่าฉันตั้งใจจะยั่วเขา
แต่เขาแค่ไม่รู้ ว่าฉันกำลัง (ทำเป็น) ยั่วเขา เพราะใครบางคน กำลังยืนมองฉันอยู่อย่างนิ่งๆ
คยูดึงฉันให้เข้าไปใกล้กับเขาให้มากยิ่งขึ้น จนเราแทบจะร่วมร่างกันได้อยู่แล้ว ฉันจึงยกมือเรียวขึ้นไปโอบรัดรอบคอเขาเอาไว้ และชอนสายตาอ้อยอิ่งขึ้นไปมองคยู
แต่สายตาที่แผ่รังสีอัมหิตจากร้อยเมตรตรงนั้น มันส่งผ่านมาให้ฉันถึงกับหนาวๆ ร้อนๆ
ฉันเห็นยงฮวา ตระดกค๊อกเทลไปหลายสิบแก้ว ในเวลาอันรวดเร็ว โดยที่สายตายังคงจับจ้องมาที่ฉันแบบไม่คาดสายตาของเขาเลย จนฉันยังนึกหวั่นกับท่าทีที่ดูเปลี่ยนไปของเขา
เราเต้นรำภายใต้เสียงจันทร์และผืนน้ำ สายตายังคงผสานสอดคล้องกันไปมา
คยูไม่ปล่อยให้ฉันได้ ได้ลุกเขามากเกินไปเท่าที่ใจฉันอยากจะทำ เข้าโน้มหน้าลงมาหมายจะช่วงชิงริมฝีปากอวบอิ่มของฉันอย่างถือวิสาสะ แต่ฉันกับก้มลบและซุกหน้าลงบนแผงอกกว้างๆของเข้า อย่างเล่นตัว
"ยังไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ" ฉันบอกกับเขา ก่อนจะส่งสายตาอ้อยอิ่งแบบถอดสะพานให้คยูได้เชือดฉันเต็มที
แต่คนที่ยืนมองอยู่ห่างไปรอยเมตรกลับไม่คิดเช่นนั้น
ยงฮวาเห็นที่ภาพที่คยูฮยอนก้มลง ไปหาซอฮยอน และเพราะมุมมันพอดีแบบเหมาะเจาะเหมือนซี่รี่ฉากใหญ่ เขากระดกวิสกี้แก้วสุดท้าย ก่อนจะเดินเร็วๆเข้าไปหาตัวต้นเหตุ
ผัวะ!!
ร่างฉันถูกผลักออกจากคยูฮยอน ก่อนที่เสียงหมัดหนักๆ จะพุ่งตรงไปยังคยู ที่ไม่ทันตั้งตัว และล้มลงไปกับพื้นทราย
ยงฮวา ที่โกธรจัด พุ่งหมัดใส่เขาแทบไม่ยั้ง พอคยูตั้งตัวได้ ก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อมบนตัวของยงฮวา และรัวหมัดใส่ยงฮวาไปหลายที
ฉันยืนมองเหตุการณ์แบบสั่นๆ จนแบบจะทำอะไรไม่ถูก จะเข้าไปห้ามทับของคนนี้ก็ไม่สามารถพอ
"หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้! ทั้งสองคนเลย ฉันบอกให้หยุดไง!!" เสียงของฉันไม่ได้ดังไปกระทบต่อประสาทของสองคนที่สู้กันอยู่ตรงเลย
ฉันจึงติดสิ้นใจกะโกนเสียงดัง ก่อนที่คนในงานจะแตกตื่นและวิ่งมาที่จุดของเรา
ยงฮวาใช้จังวะที่คยูเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ถีบ จนคยูกระเด็น แล้วบริกรก็วิ่ง มาแยกทั้งสองออกจากกัน
ฉันพูดไม่ออก บอกอะไรไม่ถูก แผนการยั่วโมโหของฉัน มันได้ผลดีเกินไป แถมยงฮวายังดื่มมาอีก ถึงเขาจะยังมีสติอยู่ แต่ก็ไม่เต็มร้อยหรอกนะ
ยงฮวาสะบัดแขนฉออกจากบริกรที่จับเขาไว้ แล้วเดินมากระฉากแขนฉันอย่างแรง จนฉันแทบล้มลงไปกับพื้น
ปัง!!!
ร่างฉันถูกเหวี่ยงลงกับโซฟาหนาเป็นรอบที่สองของวันนี้ ก่อนที่ยงฮวาจะตามมากระชากแขนจนร่างของฉันกระแทกเข้ากับแผงอกกว้างของเขา
คราวนี้ ฉันกลัวเขาจริงๆ นะ ยงฮวาในโหมดแบบนี้ T.T
"เธอชอบยั่วใครต่อใครนักหรือไง ฮะ!!" ยงฮวาตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดัง
ซอจูฮยอน:นี่ฉันว่า ฉันแต่งตัวซอฟที่สุดในฮาวายแล้วมั้ง!
จองยงฮวา:ยังจะกล้าคุยกันต่อหน้าฉันอีกนะ ไม่เห็นคนนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้หรือไงวะ!
ซอจูฮยอน:สวยปะล่ะ ชุดปาร์ตี้ริมทะเล
จองยงฮวา:เหอะ! กล้ายั่วผู้ชายคนอื่น ต่อหน้าฉันงั้นเหรอ!!
***------------------------------------------------------***
2013-02-05
Talk
ไรเตอร์กลับมาแล้วทุกคนนนนนนน ><
ขอโทษ /\ ที่ เค้าหายหน้าหายตาไปนาน งานมันรัดตัวจริงๆ
แต่กลับมาคราวนี้ มาพร้อมกับองดาร์กของอิพี่ยงเลย ตายๆๆ
ซอจูของเราจะรอดมั้ยเนี่ย อิพี่ยงแลดูหน้ากลัว TT.TT
ยังไงก็มาเอาใจช่วย ซอจูคนสวย ต่อไปนะคะ
เม้นๆ โหวตๆ ให้เค้าเช่นเดิมน้า
ความคิดเห็น