คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Fic:Projects Love ตอนที่16.พระเอกขี่(เฟอรารี่สีแดง) มาช่วย
[Fic] Projects Love แผนรักกับดักร้าย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่16.พระเอกขับ (เฟอรารี่สีแดง) มาช่วย
"สีลุมหนึ่ง มันไม่แฟร์เลยนะ" เสียงเข้มกดต่ำบ่งบอกถึงอารมณ์มาคุ พร้อมกับสายตาจ้องเขม่งไปยังคู่กรณีของฉันอย่างเอาเรื่อง!
"อะ ยะ ยงฮวา!" ทั้งสี่คนอึ้งไปทันตา ท่าทางร้อนรน ลิกลักแทบอยู่ไม่สุข เพียงแค่ยงฮวาส่งสายตาดุๆ ไปยังสามคนที่เกาะกุมฉันอยู่ ก็เหมือนจะเป็นสัญญาณเตือนให้พวกเธอเลิกเล่นตลกกับฉันได้เเล้ว
ก่อนที่ร่างสูงจะทำสิงมหัศจรรย์ที่สุด โดยการเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน แล้วหันกลับไปมองทั้งสี่คน ที่เริ่มถอยห่างพวกเราไปแล้ว เท่ากับว่าตอนนี้ฉันหลบอยู่หลังเขานะซิ >.<
"ยงฮวาไม่เกี่ยว นะ นายเข้ามายุ่งทำไม" เยมี พูดไม่เต็มเสียงเหมือนตอนที่พูดกับฉันในตอนแรก ท่าทางของเธอดู กล้าๆกลัวๆด้วยซ้ำ
ตอนนี้เป็นใคร ใครก็กลัวล่ะนะ ในเมื่อหน้ายงฮวาแสดงสีหน้าโหดอย่างกับโกธรเเค้นคนมาเป็นสิบๆ ชาติ ฉันเดาว่าถ้า คนพวกนี้เป็นผู้ชาย ยงฮวาคงเล่นงานพวกเธอยับไปแล้ว
"เหรอ ฉันไม่เกี่ยวงั้นซิ" นี้ฉันไม่เห็นหน้าตอนที่ยงฮวาพูดเลย แต่ถ้าเดาจากน้ำเสียงเขาละก็ มันกวนที_ มากเลยตอนนี้ และเขาก็คงจะปั้นหน้ากวนๆ ในแบบที่เขาถนัดนั้นแหละ ฉันคิดว่านะ
แต่เอ๊ะ ทางท่าของพวกเขาสองคน ก็เหมือนจะรู้จักกันด้วยนะ หรือว่ายัยเยมี จะเป็นอะไรกับยงฮวา?
"ชะ ใช่ นายไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้"
"ฉันจะไม่เกี่ยวแน่....." คำพูดของยงฮวาหยุดไว้แค่นั้น ก่อนที่เขาจะจะเอื้อมมือหนาที่แสนอบอุ่น มากุมมือที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของฉัน พร้อมกับประโยคถัดมาของเขา ที่ทำเอาทุกคนอึ้งโลกแตกไปตามๆกัน
"ถ้ายัยนี่ ไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน!" "
"(......!!!!)" <<< ทุกคน รวมทั้งฉัน!
เขาประกาศเกล้าเสียงดังฟังชัด จนทำเอาสี่คนข้างหน้าแทบไม่อยากจะเชื่อหู พร้อมกับเบิกตากกว้างแบบที่อึ้งสุดๆ ไปเลย
อย่าว่าแต่สี่คนนั้นเลย ฉันนี่แทบไม่อยากจะเชื่อหู คิดไม่ออก และบอกอะไรไม่ถูกเลยตอนนี้ หัวมันมึนไปหมด เขากำลังคิดอะไรของเขาอยู่นะ จองยงฮวา!
"ถ้าพวกเธอยังขืนระรานซอฮยอนไม่เลิก อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน!" จบประโยคเข้มๆ ของยงฮวา ร่างฉันก็ลอยวือไปตามแรงดึงของเขา
ตอนที่ยงฮวาลากฉันผ่านหน้าเยมีไป ฉันสัมผัสได้ ว่าเธอยืนตัวเกรง และสั่นทะท้านไปทั้งตัวเลย
ตอนนี้สติฉันมันตะเลิดไปหมดเเล้ว ฉันช๊อคยิ่งกว่าถูกยงฮวาปฏิเสธ และด่าทออีกนะเนี่ย พระเจ้า! ได้โปรดบอกกับฉันที ว่านี่คือความจริง มันคือความจริงใช่มั้ย!
"จะยืนงงอีกนานมั้ย ขึ้นรถ!" เสียงเข้มออกคำสั่งอีกครั้ง
ปัง!
เสียงประตูรถปิดลง ก่อนที่เฟอร์รารี่สีแดงคันงามจะพุ่งทะยานออกจากรัวมหาลัย
ในหัวของฉันตอนนี้มันโล่งไปหมด ทั้งที่ฉันควรจะพูดเจื้อนแจ้วเหมือนอย่างที่เคย แต่เปล่าเลย ฉันทำได้แค่ ลอบมองหน้ายงฮวาหลายๆครั้งเท่านั้นเอง
"มองหน้าฉันทำไม มีอะไรจะพูดก็พูดมา" ให้ตายเถอะ บางทีที่เขารู้ทันความคิดของฉันแบบนี้ ฉันก็ไม่โอเคนะ
"กำลังคิดว่าฉันรู้ทันความคิดเธออยู่งั้นเหรอ หึ" กรี๊ด เขาจะรู้ดีเกินไปแล้ว!
"ถ้ารู้ถึงขนาดนี้ พี่ก็ต้องรู้สิ ว่าฉันจะถามอะไรพี่ งั้นก็ตอบฉันมา" ฉันหันไปย่นหน้าใส่สารถีสุดหล่อ
"เธออยากจะถามอะไร ฉันจะไปรู้ได้ยังไง" ใบหน้าหล่อเหล่ายกยิ้มอย่างเจ้าเหล่ ทำเอาฉันหมั่นไส้เขาขึ้นมาเลยละ
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าฉันต้องการจะถามอะไร เพียงแต่เขาอยากจะแกล้งกวนประสาทฉันเท่านั้นแหละ
ดี! ฉันจะได้กวนประสาทเขากลับบ้าง
"ฉันจะไม่เกี่ยวแน่ ถ้ายัยนี่ไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน ถ้าพวกเธอยังขืนระรานซอฮยอนไม่เลิก อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน! คิก"
ฉันแกล้งพูดล้อประโยคของยงฮวาที่เขาพูดออกไปกับผู้หญิงพวกนั้น แล้วก็นึกขำ แต่คนหล่อที่นั่งข้างๆ กลับชักสีหน้าไม่พอใจอีกรอบ
"อย่าหลงตัวเอง นึกว่าฉันจะคิดอะไรกับเธอซะละ" สารถีสุดหล่อพูดเสียงเข้ม "ที่ฉันพูดไปแบบนั้น ก็เพราะไม่อยากให้เธอเดือนร้อน เดี๋ยวไอ้พวกสามตัวนั้นจะหาว่าฉันไม่รับผิดชอบแล้วทำให้เธอเดือนร้อนอีก รำคารพวกมันบ่น"
ประโยคร่ายยาวของยงฮวา มันฟังไม่ขึ้นเลยซักนิด ที่บอกว่าสามตัวนั้น คงเป็นพี่จงฮยอน พี่มินฮยอค และนายจงชิน ซินะ เอาเพื่อนามาอ้างอย่างข้างๆคูๆ แบบนี้
คิดหาคำแก้ตัวทั้งที ก็น่าจะทำให้มันเนียนๆ หน่อย
"อ้อ แบบนี้นี้เอง" แสดงว่าฉันก็เข้าใจผิดไปเองคนเดียวซินะค่ะ อืม~" ฉันพยักหน้า(ทำเป็น)ว่าเข้าใจ และเอ่ออ้อไปตามคำพูดของยงฮวา
แต่ป่าวเลย ฉันแค่แกล้งทำเป็นเข้าใจมันแค่นั้นแหละ ใครที่ไหนจะไปเชื่อ เมื่อได้ยินประโยคที่เขาบอกกับคนอื่นพร้อมทั้งสีหน้าจริงจังแบบนั้น
"พี่กับเยมี เหมือนจะรู้จักกันมาก่อนนะคะ" ฉันตัดสิ้นใจถามคำถามที่อยากรู้ออกไป
"เธอรู้จักยัยนั่นด้วยเหรอ" ดูเหมือนยงฮวาจะตกใจเล็กน้อย เมื่อฉันพูดถึงผู้หญิงที่ชื่อเฮมี เขาถึงหันขวบมามองฉัน แล้วก็เบนสายตาไปจ้องยังเบื้องหน้าอีกหน แต่แค่นี้ก็พอเดาได้ แล้วล่ะ
"ฉันไม่ได้รู้จักผู้หญิงคนนั้นหรอกคะ แต่เมื่อตอนเที่ยง เธอคือคนที่ฉันมีเรื่องด้วยนั้นแหละ"
"เธอว่าไงนะ" ทำไมต้องทำท่าทางตื่นเต้นด้วยละ
"พี่ได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ ทำไมเหรอคะ" ยิ่งยงฮวาทำท่าทางตื่นตัวแบบนี้ ฉันก็ยิ่งอยากรู้ถึงความสัมพันของสองคนนี้
"เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่ฉันเอง" ยงฮวาตอบเสียงเรียบโดยไม่หันมามองฉัน
หึ ถ้าจะให้ฉันเดา ยัยนั่นคงชอบยงฮวาอยู่ไม่น้อยเลยซินะ ไม่งั้นก็คงไม่มาระรานฉันแบบนี้แน่
"อ้อ อย่างนี้นี่เอง" ถึงฉันจะคิดว่าใช่ และเหมือนยงฮวาจะไม่อยากอธิบายอะไรต่อ แต่ฉันก็เห็นได้จากสีหน้าที่กุมความกังวลไว้เล็กน้อยของเขา
ถึงจะเป็นเศษส่วนอันน้อยนิด หรือเศษเสี่ยวของความห่วงใย เพียงแค่นี้ฉันก็ดีใจมากเกินพอแล้ว
ถึงแล้ว! เฟอร์รารี่คันสวยมาหยุดอยู่หน้าคอนโดของฉันพอดี
แต่เอ๊ะ ยงฮวารู้ที่อยู่ ของฉันได้ยังไงกัน
"นี่..." เข้าหยิบกระดานแผ่นยับๆ ขึ้นมาโชว์ให้ฉันดู "..ไอ้จงฮยอนให้มาเมื่อสองวันก่อน อย่าหลงดีใจดีล่ะ"
เบื่อที่เขาอ่านความรู้สึกฉันออกจริงๆ
แต่พอเห็นกระดาษฉันถึงได้เข้าใจ ว่าแต่พี่จงฮยอนให้แผนที่คอนโดของฉันกับยงฮวาทำไมกันนะ แต่ช่างเถอะ วันนี้ฉันขี้เกียจจะเถียงหรือคาดคั้นเอาความจริงๆ จากยงฮวาเเล้ว
"โอ้ย!
"เป็นอะไรไป" ยงฮวาถามเมื่อเห็นว่าอยู่ๆฉันก็ร้องโอดโอยขึ้นมาซะดื้อๆ
"เจ็บแขนน่ะคะ พี่ช่วยปลดล็อคสายเบลท์ให้ฉันทีนะค่ะ" แทนที่ยงฮวาจะเถียงหรือคัดคาน เขากลับเอี้ยวตัวมาปอดล๊อคสายเบลท์ให้ฉันอย่างว่าง่าย พร้อมกับเอื้อมมือมาเปิดประตูรถให้กับฉัน
จนทำให้ ใบหน้าหล่อเหล่าอยู่ห่างจากฉันไม่ถึงคืบ กลิ่นจากน้ำหอมอ่อนๆ ที่ดูเย้ายวนอ่อนละมุนอยู่ในที่ ทำเอาฉันปั่นป่วนได้ไม่อยากเลย
และก่อนที่ฉันจะทะทวยลงไปตรงหน้า ฉันก็ตัดสิ้นใจทำในสิ่งที่นั่งคิดไตร่ตรองมาตลอดทาง
ก่อนจะ...
"จุ๊บ....." ยงฮวาเบิกตากว้างอีกรอบ เพราะเขาคงตกใจสุดขีดที่ฉันอาจหาญทำอะไรไปแบบนี้
"ถึงพี่จะไม่ต้องการฉัน แต่ฉันอยากจะบอกพี่ไว้ ว่าฉันน่ะ เต็มใจจะเป็นผู้หญิงของพี่นะค่ะ" ฉันกระซิบไปที่ข้างหูของยงฮวา >/////<
พอพูดจบฉันก็ก็รีบดันประตูออกและก้าวลงจากรถด้วยความไว้แสง ทิ้งเพียงยงฮวาไว้เบื้องหลัง โดยไม่หันกลับไปมองเขาอีก
ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ พูดเองก็อายเอง >.<
"ยัยบ้าเอ้ย" ถึงแม้ร่างสูงจะพูดเหมือนประโยคด่าทอ แต่มือหนากลับยกขึ้นมาจับแก้มข้างที่โดนยัยตัวแสบพึ่งกระทำการช่วงชิงมันไป พร้อมกลับยกยิ้มอย่างพอใจ เมื่อหันไปมองร่างบางที่รีบวิ่งขึ้นคอนโดของเธอไป
"ผู้หญิงอะไร" ยงฮวาส่ายหัวให้กับซอฮยอน พร้อมทั้งรอยยิ้มพึ่งพอใจก็ยังไม่จางหายไปจากใบหน้าคม ก่อนที่เฟอรารี่สีแดงคันงามจะทะยายออกสู่ถนน
"เกาะฮาวาย! ฉันแทบจะกรีดร้อง เมื่อมุนอายื่นบัตรกำนัล ซึ่งมุนอาพึ่งบอกกับฉันว่าได้มาจากที่เธอโทรไปเล่นเกมส์กับรายหนึ่งที่สถานีโทรทัศน์ แล้วได้มันมา
"ใช่ ฉันแทบไม่อยากเชื่อตัวเอง ตอนที่ได้รับโทรศัพท์ตอบกลับมา ว่าฉันคือผู้โชคดี โชคชะตาล้วนๆ เลยนะ"
แต่พูดจบมุนอาก็ทำหน้าเศร้า ก้มลงมองกับพื้น
"เศร้าทำไม ควรจะดีใจมากกว่าซิ" ฉันบอกกับเธออย่างหยอกล้อเหมือนที่เคย แต่มุนอากลับยิ่งทำหน้าเศร้าเข้าไปใหญ่
"แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับฉันน่ะซิ เพราะฉันต้องไป อังกฤษกับครอบครัว คือมันสำคัญมากด้วย แล้วดันมาตรงกับกับวันที่ในบัตรอีก เซ็งเลยคราวนี้"
"น่าเสียดายจัง" ฉันก็หงอยแทนมุนอาเช่นกัน ก็มันน่าเสียดายจริงๆนิ ฮาวายเลยนะ เป็นที่ ที่ทุกคนใฝ่ฝันอยากจะไปกันครึ่งค่อนโลก แต่โอกาสดีๆ แบบนี้ก็ใช่ว่าเข้ามาบ่อยๆ ฉันอดเสียดายกับมุนอาไม่ได้เลยจริงๆ
"ไม่หรอก" มุนอายืดตัวขึ้น และทำท่าเหมือนว่าจะนึกอะไรออก แล้วหันมามองฉัน โดยที่ฉันเริ่มรู้ความทันความคิดของเธอแล้ว
"ฉันเนี่ยนะ ฉันชี้มือเข้าหาตัวเอง"
"ใช่ ยังไงฉันก็จะชวนเธอไปด้วยอยู่ดี งั้นบัตรนี้ฉันก็ให้เธอไปแล้วกัน" พูดจบเธอก็ยื่นบัตรกำนัลนั้นมาให้กับฉัน
"ก็ดีใจนะจ๊ะเพื่อน แต่บัตรมันให้สองคนไม่ใช่เหรอ ถ้าฉันไม่ไปกับเธอแล้วจะไปกับใครกันล่ะ"เที่ยวคนเดียวฉันไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่ อันที่จริง ฉันเกลียดการอยู่คนเดียวเอามากๆ
"คิก เธอลืมแฟนสุดหล่อของเธอไปได้ยังไงกัน"
"ฮอล!" แทบไม่อยากจะคิด ตั้งฮาวายเลยนะ แค่ลานสกีเขาก็เเทบไม่อยากจะเห็นหน้าฉันเลย มีหวังชวนไปฮาวาย คงไม่ต้องรอคำตอบ ถ้ายงฮวาเป็นแฟนกับฉันจริงๆ มันก็คงไม่ได้ยากเย็นอะไรที่ฉันจะชวนเขาไปด้วย แต่นี่.....เฮ้อ
แต่ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่อยากชวนเขาไปนะ สถานที่ ที่โรเเมนติก และอบอวนไปด้วยกลิ่นไอของความสุขแบบนั้น ใครที่ไหนจะกล้าปฏิเสธ (ยกเว้นยงฮวา) น่ะนะ
"ไม่ได้ลืม แต่ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าเขาจะว่าง วีคเอนนี้หรือเปล่า" ฉันแสร้งพูดไปแบบนั้น เพราะมุนอาหรือใครต่อใครก็ยังไม่รู้ว่าฉันกับยงฮวาเป็นแฟนกัน ตามข้อตกลง (ของฉัน)
"ก็ลองชวนดูซิ เอาน่า" มุมนอาตบไหลฉันเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ ฉันจึงได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้เธอ
"เดี๋ยววันนี้ฉันต้องรีบกลับไปจัดกระเป๋าก่อน มะรื้นก็ออกเดินทางแล้ว แยกกันตรงนี้ซอฮยอน"
"จ้า บาย"
ไหนๆ ก็ได้บัตรมาแล้ว จะทิ้งโอกาสที่แสนวิเศษนี่ได้ยังไงกัน
ฉันโทรนัดให้ยงฮวาอกมาเจอกันที่ห้างสรรพสิ้นค้า ที่ไม่ห่างจาก มหา'ลัย เท่าไหร่ โดยที่ฉันก็หาข้ออ้างเดิมๆ ว่าถ้าเขาไม่ทำตามข้อตกลงของการเป็นแฟน(ปลอมๆ) หนึ่งเดือนนี้ ก็เท่ากับว่าเขาผิดคำพูดกับฉัน
และฉันเชื่อ ว่าคนอย่างเขาเป็นลูกผู้ชายมากพอ ที่จะไม่มีวันยอมเสียคำพูดเด็ดขาด จึงทำให้ฉันมั่นใจ ว่าเขาจะไม่มีทางปฏิเสธฉันได้แน่นอน
รออยู่เพียงไม่นานหน้าหล่อๆ ก็เดินล่วงกระเป๋าแบบเซงๆ เข้ามาฉัน
"คิดถึงจังเลยคะ ทันที ที่ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า ฉันก็ถือโอกาสเดินเข้าไปควงแขนของเขาซะเลย ไว้ใจไม่ได้หรอกกนะ
ที่ฉันพูดไม่ได้ถึงหมายถึงฉันหรือยงฮวานะ แต่ฉันหมายถึงสายตานับร้อย(ของสาวๆ) ในบริเวณนี้ต่างหาก ที่พากันจับจ้องมาที่เขาอย่างไม่ปิดบังเลย
"มีอะไรอีก ทำไมต้องนัดมาที่แบบนี้ อยากโดนลงข่าวแบบวันนั้นอีกหรือไง" ยงฮวาคงจะหมายถึง ข่าวที่นิติยสาร Lที่ละเลงใส่สีตีไข่ฉันกับเขา ในวันที่เราไปที่ เอ็น โซลทาวเวอร์ กันน่ะ
ดีเหมือนกันน่ะ ลงไปเยอะๆ เลยก็ได้ คนจะได้รู้ ว่าฉันเป็นอะไรกับยงฮวากันแน่
"หืม~ จะกลัวทำไมละคะ เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปคะ" ฉันจิปปากพูดอย่างคิดว่าแบ๊วถึงที่สุด แล้วยิ้มอย่างเริงร่าให้กับยงฮวา ที่หน้านิ่งได้โล่ แต่ทำให้คนภายนอกที่ไม่ได้ยินบทสนทนาของเราสองคนเข้าใจว่าฉันกำลังออดอ้อนยงฮวา และเรากำลังเดทกันอยู่อย่างมีความสุขยังไงละ ฮ่าาา
"นั้นยงฮวา CNBLUE นิ เฮ้ย มาใครกลับอะ" เสียงซุบซิบที่ดังอยู่ไม่หากจากจุดที่ฉันกับยงฮวายืนดังแทรกขึ้น
"เธอดูหน้าชัดๆสิ นั้นใช่คนที่ไปดินเนอร์ที่ เอ็น โซลทาวเวอร์ หรือเปล่า"
"กรี๊ด ฉันคิดว่าใช่นะ" สิ้นเสียงของบุคคลที่สาม กลุ่มคนสามถึงสี่คน ก็เดินเข้ามาเรา
"ขอโทษนะคะยงฮวา" หญิงสาวท่าทางน่ารักๆ เดินเข้ามาสะกิดแขนยงฮวาจากทางด้านหลัง พอยงฮวาหันไปมอง เท่านั้นแหละ หญิงสาวอีกสามคนข้างหลัง แทบดีนดิ้น
"พวกเราขอถ่ายรูปด้วยนะคะ"
"อ้อครับ" ถึงยงฮวาจะไม่ชอบคนที่เข้ามายุ่งวุ่นวายมากนัก แต่เขาก็สุภาพมากพอที่จะไม่เสียมารยาทกับพวก (สาวๆ) เพราะยังไง พวกเธอก็ตั้งตนเป็นแฟนคลับเขาอยู่
พอกลุ่มแรกกล้าเข้ามา ก็เหมือนกับใบเบิกทาง ผู้คนนับสิบกรูกันเข้ามารุ่มถ่ายรูปกับเขา
ฉันจึงถอยออกมายืนนอกวงล้อมอย่างรู้งาน และได้แต่ยิ้มกับตัวเอง ด้วยความภาคภูมิใจในตัวคุณแฟนสุดหล่อ ถึงฉันจะมีอารมณ์ไม่ชอบใจปนเข้ามาบ้าง แต่ที่หญิงสาวพวกนี้ทำ ก็ไม่ได้มากมายอะไร เพียงแค่พวกเธออยากจะถ่ายรูปเก็บไว้เพื่อจดจำ และเก็บบันทึกความทรงจำดีๆนี้ไว้ กับคนที่ชอบก็เเค่นั้น
ยงฮวาถูกรุ่มล้อมไปด้วยผู้หญิงกลุ่มใหญ่ เขาฉีกยิ้มหวานใส่กล้องครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่เหนื่อยหนาย
ก่อนจะหันมามองรอบตัวเหมือนเหมือนกำลังหาอะไรซักอย่าง เขาชะเง้อมองและกวาดสายตาไปรอบๆ เหมือนกำลังควานหาของอะไรบางอย่าง
ฉันยืนมองการกระทำของเขาอย่างงงๆ ว่าเขากำลังมองหาฉันอยู่เปล่านะ
เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มลนลานมากขึ้น ฉันจึงตัดสิ้นใจเดินไปมุมที่คิดว่ายงฮวาจะเห็นฉันชัดเจนจากตรงนี้ที่สุด แล้วโบ้กมือแรงๆ ให้เขาเห็น ว่าฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้หนีเขาไปไหน
ทันที ที่สายตาของเราสบประสานกัน เขาก็ทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดฝันขึ้นอีกหน
ยงฮวาหันไปพูดอะไรบางอย่าง พร้อมกับโค้งอย่างสุภาพให้กับกลุ่มแฟนๆ แล้วเดินตรงดิ่งมาที่ฉัน โดยที่สายตาของเรา ยังจ้องมองซึ่งกันและกันอยู่ใช่นั้น นั้นจึงทำให้ฉันทั้งประหลาดใจ และจังหวะการเต้นของหัวใจก็กระหน่ำรัวแบบที่เหมือนพึ่งวิ่งสี่คุณร้อยมายังไงอย่างนั้นแหละ
หมับ!
สิ่งตรงหน้ายิ่งกว่าความฝัน เมื่อยงฮวาเดินเข้ามาคว้ามือเรียวของฉัน ให้เดินตามเขาไป
ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองกับการกระทำเมื่อครู่ของยงฮวาเลย แต่ถ้าเกิดว่านี่เป็นความฝัน ได้โปรดเถอะ.....อย่าให้ฉันต้องตื่นขึ้นมาเลย ปล่อยให้ฉันได้นอนฝันหวานแบบนี้ตลอดไปที
"เธอเห็นหรือยังคราวนี้" ทันที่ ที่ยงฮวาพาฉันมาหยุดอยู่หน้าร้านอาหาร เขาก็พูดขึ้นหลังจากที่เราเอาแต่เดินและเงียบกันมาตลอดทาง และที่สำคัญ เขายังไม่ปล่อยมือฉันออกเลย >///<
"ก็ยังไม่เห็นจะมีอะไรนิคะ" ฉันตอบเสียงเรียบ
"ที่ฉันต้องโดนล้อมหน้าล้อมหลัง แทบคาดกับเธอเนี่ยนะ เธอจะบอกว่าไม่มีอะไร" เอาอีกแล้ว ทำเอาหัวใจฉันต้องทำงานหนักอีกแล้ว ประโยคที่ยงฮวาพูดเขาอาจจะพูดโดยไม่ทันตั้งตัว แต่เพราะคนฟังมันคือฉัน ..... >///<
ยงฮวา เหมือนจะตังสติ และคิดท้วนคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเขาเมื่อกี้ได้ จึงรีบแก้ต่างกับฉันซะยืดยาว
"ฉันหมายถึง ถ้าฉันคาดกับเธอ เดี๋ยวเธอจะมาหาว่าฉันใจร้าย หรือผิดคำพูดกับเธอ อีก ฉันขี้เกียจฟังเธอบ่น มันน่ารำคาญ" พูดจบก็กรอกตาไปมาเหมือนคนมีความผิดเลยนะ
แก้ตัว สีข้างแถลกหมดแล้วมั้งคะ คุณแฟนขา ติดกับฉันแล้ว ก็บอกมาเถอะ
"ยิ้มอะไรของเธอ" เขาถามอย่างเคลือบแคลง
"เปล๊า"
"ทำไมต้องขึ้นเสียงสูงด้วย"
"เปล่าคะ ก็แค่ดีใจ ที่พี่......" ฉันหยุดคำพูดไว้เหมือนที่มักจะทำอยู่บ่อยๆ ก่อนจะก้มลงไปมองที่มือของยงฮวาที่กำลังเกาะกุมมือฉันอย่างอบอุ่น
พอยงฮวาเห็นเท่านั้นแหละ ปล่อยมือฉันแทบไม่ทัน ทำอย่างกับว่ามือฉันมันมีเชื้อโรคร้ายอย่างงั้นแหละ ชิ
"จับนานๆ ก็ได้นะค่ะ ฉันชอบ คิก"
"เธอนี่มัน.... " ฉันไม่ปล่อยให้ยงฮวา ได้ขุดคำที่เจ็บแสบขึ้นมาว่าให้ฉันเจ็บใจเล่น ก่อนจะรีบเดินตรงดิ่งไปที่ร้าน เสื้อผ้าทันที
จองยงฮวา:จะยืนงงอีกนานมั้ย ขึ้นรถ!
ซอจูฮยอน:เร่งอยู่ได้ ก็คนมันอึ้งอยู่นิ!
Yong&Seo : สู้ๆ ไปด้วยกันนะ ครับ/คะ พ่อยกแม่ยกของพวกเรา ^^
ซอจูฮยอน:พี่ยงของเขาเก่งที่สุดเลย สุดยอด!
จองยงฮวา: ซอจูฮยอน ฉันอยู่ทางนี้
คยูฮยอน:พวกคุณกำลังรอผมอยู่เปล่า แล้วเจอกันครับ....ที่รัก!
***-----------------------------------------------------------***
2013-01-28
Tank
แอร๊ยยย ภาพโปรสเตอร์ชวนฟินอีกแล้ว มาแบบจัดเต็มเลย! >.<
จะมีคนเสียใจมั้ย? ที่เป็นอิพี่ยง แอร๊ย~ (ดูท่าว่า คยูจะฮอตกว่า)
อิพี่ยง ปากบอกไม่รักๆ ไหนไปตู่ว่าหนูซอเป็นผู้หญิงของแกเล่า!
เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีๆ นะคะนักอ่าน ตอนหน้าคยูจะมาแล้วววว ><
อ้ากกก ตอนไรเตอร์นั่งเขียนฉากนี่ ทั้งมึนทั้งเขินแทนซอเลย
ฮ่าๆๆๆ ยังไงก็มาลุ้นๆ ช่วยกันมาต่อนะค่ะ ฮึบๆ
เม้นๆ โหวตๆ ให้เค้าเช่นเดิมนะคะ (อ้อนอีกๆๆ ><)
Thank You^^
ความคิดเห็น