คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Fic:Projects Love ตอนที่8.Shock!!
[FIC] "Projects Love แผนรักกับดักร้าย"
ตอนที่8. Shock!!
วันนี้ฉันตั้งใจ ทำข้าวกล่องมาให้พวกพี่ๆ และยงฮวาด้วย ฉันทำข้าวกล่องขอโทษมาให้กับเขา ที่ฉันตบหน้าเขาไปเมื่อวาน กะว่าเรียนคลาสนี้เสร็จ จะไปรอพวกเขาอยู่ที่ห้องซ้อมเลย
ตารางเรียนยงฮวา ฉันเชคมาเรียบร้อยละ รู้ได้ยังไงนะเหรอ
แหม!
ระดับซอจูฮยอนสาวสวยใส คนนี้ล่ะ มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้บ้างล่ะ หุหุ ต้องไปขอบคุณ เพื่อนๆ ของแฟนฉันมากกว่า เพราะพวกเขาค่อยช่วยเหลือฉันหลายอย่าง เพราะฉะนั้น สมควรเเล้วที่ฉันจะทำข้าวกล่องเพื่อตอบแทนน้ำใจของพวกพี่ๆ
"สวัสดีคะ รุ่นพี่^^" ฉันโค้งทักท้ายด้วยรอยยิ้มที่สดใส เเต่เอ๊ะ แล้วทำไมอยู่กันสามคนอีกแล้วอะ
"ไม่ต้องหาหรอก มันไม่มา" รู้ใช่มั้ยว่าใครพูด
"แล้วพี่ยงฮวาไปไหนละค่ะ"ฉันหันไปถามกับพี่มินฮยอค โดยไม่แลอิตาจงชินแม้แต่หางตา
"พึ่งแยกกันตอนจบคลาสนั่นแหละ เห็นบอกว่าปวดหัว จะกลับคอนโดน่ะ" พี่มินฮยอคพูดก่อนจะเดินไปปิดห้อง ที่เปิดต้อนรับฉันเมื่อครู่
"อ้าวแล้วตอนบ่ายไม่มีเรียนเหรอค่ะ"
"อ้อ ตารางมันเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยนะ พี่เลยไม่ทันบอกเธอ" เอ้า มีมินฮยอคก็โทรมาบอกก็ได้นิ เอ๊ะ แต่พวกพี่เขาไม่มีเบอร์เรานิ
"อ้อ ค่ะ แล้วพี่ยงฮวาเป็นอะไรมากหรือป่าวคะ"
"คงแค่ปวดหัวธรรมดา" พี่จงฮยอนหันมาบอกกับฉัน พร้อมกับเดินมานั่งที่โซฟา
"แต่ที่มันไม่มาห้องซ้อมเพราะกลัวเจอหน้าเธอไง ฮ่าๆ" หืม ไม่กวนซักนาทีมันจะตายมั้ยอีจงชิน -*-
"งั้นฉันเอานี่มาให้คะ" ฉันจัดเเจงหยิบข้าวกล่อง ที่ถูกห่อด้วยผ้าหลากสีขึ้นมาว่างไว้บนโต๊ะ ทั้ง3กล่อง
"ของเหลือไอ้ยงฮวาอีกอะดิ" ปากแบบนี้ มันน่าให้กินมั้ย?
"อันนี้ฉันตั้งใจทำมาให้ทุกคนค่ะ แต่ถ้ารุ่นพี่อีจงชิน จะไม่กิน ฉันก็ไม่เสียใจนะค่ะ"ฉันบอกด้วยความยินดี จากหัวใจเลยละ
"ได้ไงละ ของฟรีทั้งที" นั้นไง -*-
"แหม ขยันติดสิ้นบนพวกเราจริงๆ นะ ซอฮยอนเนี่ย" พี่มินฮยอคพูดล้อ ในขนาดที่เดินมาหยิบข้าวหล่อง
"อ้าวแล้วเธอไปจะไหน ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนเหรอ" พี่จงฮยอนเป็นคนเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าฉันกำลัง จะเดินออกจากห้อง
"ฉันจะไปหาพี่ยงฮวาก่อนน่ะคะ"รู้สึกเป็นห่วงเขายังไงก็ไม่รู้ กลับไปก็ไปอยู่คนเดียว ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง
"บ่ายนี้เธอไม่มีเรียนเหรอ"
"กว่าฉันจะเข้าคลาสอีกที ก็สี่โมงเย็น นู้นน่ะคะ อีกตั้งสามชั่วโมง เดี๋ยวฉันแวะเอาข้าวกล่องไปให้พี่เขาก่อน ไปแล้วนะคะ สวัสดีคะ^^"
"เดี๋ยวซอฮยอน"
"คะ?"
"เอานี่ไป" เอ๋? พี่จงฮยอนให้การ์ดสองกับฉัน
ฉันโค้งให้พวกพี่อย่างรู้สึกขอบคุณจริงๆ ก่อนจะรีบเดินออกมารอแทคซี่ เพื่อไปยังที่หมาย
พี่จงฮยอนบอกกับฉันว่า การ์ดอันนี้คือคีการ์ดห้องของพี่ยงฮวา และส่วนการ์ดสีเงินคือบัตรผ่าน VIP ซึ่งเป็นบัตรที่เจ้าของห้องอุนุญาติให้ผู้ที่มีบัตรนี้ เข้าห้องได้ตลอดเวลาโดยไม่ต้องรอถามเจ้าของห้อง ซึ่งบัตรนี้ พี่ยงฮวาทำให้พี่ๆ CNBLUE แต่มีแค่ใบเดียวเท่านั้นนะ และตอนนี้มันก็ตกมาอยู่ในมือฉันเรียบร้อยแล้ว^^
ฉันต้องขอบคุณพี่จงฮยอนมากๆ เลย ที่ให้ทั้งคีการ์ดห้อง และบัตรผ่าน VIPนี้อีก สบายต่อการเจอยงฮวากว่าเป็นไหนๆ
แต่ฉันแปลกใจอยู่อย่างหนึ่ง คือพวกพี่ๆมีท่าทีเป็นมิตร สนิท และดูไว้ใจฉันมากนะ ไม่งั้นพวกเขาคงไม่กล้าให้อะไรแบบนี้มาหรอก ทั้งที่ตอนแรกพวกเขาดูจะเจ็บผิดฉันมากกว่านะ แปลก
แต่เรื่องนั้นเอาไว้ที่หลังเถอะ ต้องเจอยงฮวาให้ได้ซะก่อน
แกร๊ก~
ทันที ที่เปิดประตูเข้ามาให้ห้อง ฉันก็พบกับความเงียบ เงียบมาก เงียบจนเหมือนไม่มีใครอยู่ในนี้เลย
ฉันย่องๆ เข้ามาในห้องกว้าง และตรงดิ่งไปยังห้องนอนของยงฮวาทันที ตอนแรกที่เขาพาฉันมาที่ห้องของเขา ตอนที่ฉัน(แกล้ง) เป็นลม อาจจะเพราะฉันลับตาอยู่ เลยไม่ทันได้สังเกตถึงความอลังการงานล้านดวงแบบนี้ คอนโดของยงฮวาทั้งใหญ่แล้วก็กว้างกว่าคอนโดฉันหลายเท่า แค่ห้องโถงกับห้องครัวของเขา ก็เท่ากับห้องฉันทั้งห้องแล้วละ จะอยู่ในห้องที่ใหญ่อลังการแบบนี้ไปเพื่อ?
ในเมื่อ ก็ต้องอยู่เดียวคนอยู่ดี
ฉันค่อยๆ แง้มประตูห้องนอนของยงฮวาออกอย่างช้าๆ
เขานอนหลับขนาดนี้ได้ยังไงกันนะ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะรู้สึก หรือได้ยินเสียประตูเปิดบ้างซิ
ฉันย่องไปนั่งลงบนเตียงข้างๆ เขา นั่งมองยงฮวาที่กำลังนอนหลับไม่รู้ตัว เวลานอนก็ยังจะมาทำหน้าหล่ออยู่อีก ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้เป็นอันตรายต่อหัวใจฉันเกินไปแล้ว
ถึงจะบ่น (ในใจ) แต่ฉันก็เผลอรอบยิ้มให้กับร่างสูงตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะเอามือไปอังหน้าผากของเขาดู และพบว่ามันร้อนมาก จนฉันดึงมือกลับแทบไม่ทัน ถึงว่าทำไมไม่รู้ตัวสักที ที่แท้ก็ไขขึ้นสูงนี้เอง
เอาละ เวลานี้ ฉันควรจะต้องทำหน้าทีแฟนแสนดีให้ถึงที่สุดซินะ >///<
เมื่อฉันเตรียมน้ำกับผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆเสร็จ ฉันก็จัดการบรรจงเช็ดลงบนใบหน้าหล่อเหล่าของแฟนฉัน อย่างทะนุถนอมและเบามือที่สุด รอยฝ่ามือยังมีให้เห็นจางๆ บนหน้าของเขา
พอเห็นแบบนี้แล้ว ฉันกลับรู้สึกผิด ที่ทำกับเขาไปแบบนั้นจัง
มือเรียวของฉันค่อยๆ สัมผัสไปที่ใบหน้าขาวเนียนอย่างเชื่องช้า อย่างหลงไหล
“โดนตบวันเดียวไขขึ้นเลยไง” ฉันพูดให้กับร่างที่นอนสลบไสลอย่างนึกขัน เวลาได้มองหน้าเขาใกล้ๆ แบบนี้ มันทำให้ถึง ‘เมื่อสามปีก่อน’ ที่ฉัน...เคยได้มองหน้าเขาใกล้ๆแบบวันนี้
ตาคมที่จองมองมาที่ฉัน เรียวปากที่ยกยิ้มอย่างอ่อนโยน และแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน ปราณี
ฉันไม่มีวันลืมเด็ดขาด
พอเช็ดใบหน้าและต้นคอเสร็จ ก็เหลือลำตัว และฉันจะทำยังไงละที่นี่ ปล่อยไว้แบบนี้ตัวเขาก็ร้อนไม่หายซักที แต่ถ้าฉันต้อง.....เอ่อ....ต้องถอดเสื้อเข้าออกมา >/////<
มีหวัง ตัวฉันนี้แหละจะได้ร้อนเอง คราวนี้มันคงไม่ร้อนธรรมดาหรอกนะ มันคงลุกไหม้เป็นเปลวเพลิงและฉันคงหลอมละลายฉันให้ตายลงไปตรงนี้แน่ๆ
สาบานได้ ว่าฉันไม่ได้คิดอะไรน่ะ แต่เพราะเขาอยู่ในเสื้อเชิตสีขาวบางแค่ตัวเดียว มันเลยแผ่ยให้แผงอกกว้างๆ และไหปลาร้าโค้งยาวได้รูปนั้น มันทำให้ฉันต้องหายใจติดๆ ขัดๆ ขึ้นมาเอาซะดื้อๆ บ้าจริง!
แต่ถ้าไม่ทำ เขาก็จะไม่หาย!
หลังจะที่ทะเลาะตบตีกับตัวเองจนตัดสิ้นใจได้ ฉันจึง เอ่อ..
ขออนุญาต เอ่อ....ถอดเสื้อหน่อยนะคะ คุณแฟน >////<
ขนาดยงฮวาหลับอยู่นะเนี่ย ฉันยังหน้าร้อนขึ้นมาเฉยเลย คงไม่ต้องบอกนะ ว่ามันจะแดงแจ๋ขนาดไหน แค่วัดระดับความร้อนก็ปรอทแตกแล้ว
กระดุม เม็ดแรกผ่านไป โดยที่ฉันไม่ตั้งใจมอง ขออย่าให้ตื่นขึ้นมาตอนนี้เลยนะยงฮวา
พอเม็ดที่สอง มันก็ทั้งขาว ทั้งเนียน และพอถอดออกทั้งแผง มือฉันมันก็ไปไม่เป็นเลย มันสั่น(สู้) เพราะอะไรกัน >////<
ฉันรู้สึกเหมือนน้ำลายมันผืนคอ และยากเย็นแสนเข็นที่จะกลืนมันลงนัก สติฉันพงไปหรือเนี่ย
ฉันคิดว่าฉันมีภูมิต้านทานต่อทุกเรื่อง และเข้มเเข็งพอนะ แต่พอต้องมาอยู่ใกล้กับยงฮวาที่ไร เหมือนไม่ใช่ตัวฉันเองเลย ทุกครั้งที่อยู่กับเขา ฉันเสียการควบคุมตัวเองอยู่ตลอกเวลา บางที่ฉันก็หาเหตุผลมาบอกกับตัวเองไม่ได้ซะที ว่าเป็นเพราะอะไร
ฉันเห็นท่อนบนที่เปลือยเปล่าของเขา เต็มไปด้วยซิกแพคหกก้อนเรียงสวย กระดูกไหลปราร้า ยาวโค้งงามตา ต้นแขนกำยำ แถมหน้าอกยังน่าซบแบบนั้นอีก แสดงว่าเขาก็ต้องเป็นผู้ชายที่ดูแลตัวเองอย่างดีมากเลยละ ทุกส่วนในร่างกายของเขาดูจะเฟอเฟ็กไม่แพ้หน้าตาเลย
กรี๊ดดดด สติแตก!! >/////<
ฉันลุกขึ้นเตรียมจะตั้งสติ และควบคุมตัวเองก่อน แต่ทว่า
หมับ!
ฟุบ!
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วจนฉันแทบจะไล่เรียงไม่ทัน พอฉันกำลังจะลุกขึ้นเพื่อตั้งสติ แล้วอยู่ๆ ยงฮวาก็คว้าข้อมือของฉันทันที แถมยังดึงให้ล้มลงไปบนเตียงเดียวกับเขาอีก
“ทำอะไรของเธอน่ะ”
และกว่าฉันจะรู้สึกตัวได้ว่ากำลังถูกคนป่วยจอมเจ้าเหล่คนนี้หลอกก็ไม่ทันแล้ว
เขารีบพลิกตัว ขึ้นมาคร่อมอยู่บนร่างฉันทันที ~~~~~~~ >/////<
“ฉันถาม..ว่าทำอะไรของเธอ” เขาพูดเสียงเรียบ แต่ในตากับวูบไหว เหมือนหมาป่าที่จองจะขย้ำเหยื่อ
“อะ...เอ่อ ค่ะ…” โอ้ย จะติดๆขัดๆ ทำไมเนีย “คือ...ฉันก็มาทำหน้าที่ 'แฟน' ที่ดีไงค่ะ”
กรี๊ด~~~~~~~~ ฉันอยากจะตบปากตัวเองล้านรอบ ฉันพูดแบบนั้นออกไปทำซากอะไร ในสภาพ
ที่แหล่อแหลมแบบนี้......เนียนะ
โอ้ย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ซอจูฮยอน เธอสติแตกเกินไปแล้ว!!
ยงฮวาไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่กลับยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ มันทั้งดูเจ้าเหล่แต่กลับมีเสน่ห์อยู่ในทีอีก ให้ตายเถอะยงฮวาคนนี้ กับคนเมื่อวาน มันใช่คนเดียวๆ กันหรือเปล่า
พระเจ้า อะไรที่ทำให้เขาตื้นขึ้นมาสวมบทเพล์บอยหนุ่มสุดฮอตแบบนี้!
"พ.. พี่จะทำอะไรอะคะ" ไม่อยากจะเชื่อ ว่าฉันจะถามประโยคที่สิ้นคิดแบบหญิงสาวอินโนเซนส์ออกไปแบบนั้น เขาคล่อมอยู่บนตัวฉันตอนนี้ เขาคงแค่มองหน้าฉันเฉยๆ หรอกนะ
"หึ...." ได้โปรดอย่ายิ้มร้ายกาจแบบนี้~~ "...ก็ทำสิ่งตอบแทนให้แฟนที่ดีอย่างเธอไง^^" รอยยิ้มแฝงเล่ในถูกส่งมาสะกดให้ฉันนิ่งมองหน้าเขาแต่เพียงผู้เดียว
ฉันพูดอะไรไม่ออก บอกอะไรไม่ถูก ได้แต่ทำปากพะงาบๆ จะดีใจหรือเสียใจดี ที่เขาเรียกฉันว่าแฟน? ในสถานะการเช่นนี้
ยงฮวาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ จนฉันได้ฉันสัมผัสได้ถึงไอร้อนมากๆ จากตัวเขา ก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำแสงแหบๆ ปนเซ็กซี่ๆ เหมือนกับเวลาที่เขาร้องเพลงไม่มีผิด
"แล้ว.....เธอรู้หรือเปล่าว่าหน้าที่แฟนที่ดี ต้องทำยังไงบาง" เขาหลี่ตาเล็กลงเป็นเชิงถาม หรือจับผิด หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ตอนนี้สติฉันมันตะเลิดไปไหนต่อไหนแล้ว
อย่ายืมเจ้าเหล่แบบนี้~~~~~ ฉันชอบ เอ้ย ฉันไม่ชอบนะ
พระเจ้า ได้โปรดคุ้มครองลูกด้วย
ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เลย ฉันต้องควบคุมสติ ควบสติ ฉันจะต้องทำอะไรสักอย่าง!
ยงฮวายืนหน้าเขามาใกล้ฉันอย่างเชืองช้า จนฉันเริ่มสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่ร้อนระอุของเขา รวมทั้งความร้อนจากร่างกายของเขาที่กำลังถาโถมลงมาบนตัวฉันและมันกำลังจะเล่นงานฉันอยู่ในไม่ช้า
ฉันเหมือนกับหินที่ถูกสาบไว้ด้วยเพียงสายตาเจ้าเหล่ของเขา มีเพียงดวงตาของฉันเท่านั้น ที่ยังคงขยับลอกไปมาอย่างระแวง
หัวใจที่เต้นรัวราวกับเสียงกลองดังกระหื่มอยู่ในอกข้างซ้ายของฉัน เพียงเสี่ยววินาที ปลายจมูกของเราแตะเชียดกัน จนฉันต้องหลับตาปี๋
และก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะแนบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของฉัน เสียงพระเจ้าก็เลือกที่จะช่วยฉันได้ทันท่วงที
R r r ~~~
ยงฮวาผงะไปก่อนที่เขาจะลุกออกไปจากตัวฉัน ยงฮวาทำหน้าอดนึกเสียดายก่อนจะคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ข้างเตียง แล้วเดินไปคุยที่ระเบียง
โดยที่ปล่อยท่อนบนเปลือยเปล่าไว้แบบนั้น ทำให้คนที่พบเห็น (อย่างฉัน) เลือกแถบล้มทั้งยืน ให้ตายเถอะ
แต่สิ่งที่ทำให้ตกใจยิ่งกว่า คือเสื้อฉันถูกปลดกระดุมมาถึงเม็ดที่สามแล้ว กรี๊ด~~~~~~~~ เนินอกฉันออกมาเต้นระบำเริงร่าอย่างออกน้าเลย
ให้ตายเถอะ ขนาดยังป่วยอยู่แท้ๆ จงยองฮวา นายนี่มันร้ายกาจเกินเทียมทานไปแล้วนะ >////< (แล้วทำไมฉันต้องเขินด้วยเล่า!) ฉันจะประมาทกับเขาไม่ได้อีกต่อแล้ว
วันนี้มันคงไม่ใช่วันของฉัน ให้ยอมถอยก่อน (ชัวคราว) เพื่อกลับไปตังหลักก่อนละกัน
บอกตรงๆ ว่าสภาพในวันนี้ ฉันไม่พร้อมจะสู้กับยงฮยาจอมเจ้าเล่ห์คนนี้เลย
ซอจูฮยอน: นี่พี่ยงจะ...จูบ เค้าจริงๆเหรอ >///<
จองยงฮวา:นี้มันแค่เบาะๆ นะซอจูฮยอน ถ้าเธอยังไม่เลิกตามตื้อฉันละก็ ฉันจะจัดชุดใหญ่ให้เธอแน่!
****------------------------------------------------------------------------****
2013-01-18
Talk
แอร๊ยยยย ฟินกับฉากนี้เอง นั่งเขียนไปไรเตอร์ก็จิกหมอนไป
อิพี่ยงมันแบดเกิ๊น >< เล่นเอาซะนุ้งซอไปไม่เป็นเลย ฮ่าๆ
วันนี้หวังว่ากูโกมาจะมีความสุขไปอีกวัน
เพราะซีเอนบลูคัมเเบ็คบนเวทีอย่างเป็นทางการ และก็ สาวๆก็อยู่บนเวทีนี้ด้วย
ฟินซิคะ มิงสิคแบงวันนี้ >< ไรเตอร์เลยมาอัพฟิคฉลอง ยงซอ
เขาอยู่ใกล้กันแบบออกสื่ออีกแล้ว ^^
ยังไงก็ขอให้ช่วยเชียร์ทั้งคู่ และก็ไรเตอร์ด้วยน้า (อ้อนอีกๆ)
Thank you ^^
ความคิดเห็น