คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 ฉันเป็นอะไรกัน
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาหลังจากที่หลับไปนาน
“ฟื้นแล้วหรอ ยูริ”ฮันคยองเอ่ยทัก
“ นาย..ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้หื่นกาม นายเข้ามาในนี้ทำไม”หญิงสาวตื่นขึ้นมาเห็นคนที่ไม่อยากเจอจึงโวยวายใหญ่
“นี่ฉันชี่อฮันคยองไม่ใช่ ไอ้ อะไรทั้งหลายที่เธอเรียก”ฮันคยองกล่าวให้ยูริหยุดโวยวาย
“แล้วนายเข้ามาทำไม”หญิงสาวที่เริ่มสงบขึ้นจึงถามออกไป
“ฉันมาเฝ้าเธอเพื่อนเธอสองคนไปเก็บของให้เธอน่ะ”
“งั้นฉันขอตัวก่อนน่ะ”ฉันว่าพลางจะเดินออกจากห้องใครจะไปทนได้อยู่ได้ภาพเมื่อตอนกลางวันมันวนเวียนไปหมด
“เดี้ยว ฉันจะไปส่ง”ฮันคยองว่าพลางจับข้อมือของหญิงสาวไว้
“ยูริกลับบ้านกันเถอะ”ยุนอากับซอฮยอนเรียกเพื่อนสาว
“ฉันจะไปส่งยูริเอง”ฮันคยองว่าพลางหยิบกระเป้าที่ยุนอาก่อนจะลากฉันออกไป
“เฮ้ย..ไอด๊องคยูฉันฝากทางนี้ดว้ยน่ะ”ฮันคยองกล่าวกับเพื่อนของเขาสองคนที่เพิ่งเดินมา
“นี่นายจะพาเพื่อนฉันไปไหนกับมาเดี้ยวนี้น่ะ”ฉันได้ยินเสียงของยุนอาตะโกนไล่หลัง
...................................................................................................................
“นี่..ไอ้ปลาเน่าบอกฉันมาน่ะว่าเพื่อนนายจะพาเพื่อนฉันไปไหน”ยุนอาหันถามดงแฮ
“ไม่รู้”ดงแฮตอบพลางหันหน้าไปทางอื่น
“อ้าวแล้วซอหายไปไหนอีกคนเนี่ย”ยุนอาว่าพลางเดินหาเพื่อนสาว
แต่เธอก้อหยุดเดินเมื่อเห็นเด็กชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยื้อแย่งของเล่นกันอยู่
“นี่ยุน เธอโตแล้วน่ะอยากได้ของเล่นอีกหรือไง”ดงแฮที่เดินตามหลังมาจึงเอ่ยแซว
“จะบ้าหรือไง มันทำให้ฉันนึกถึงตอนเด็กๆต่างหาก นายก้อชอบมาแย่งของฉันอย่างนี้เหมือนกัน”ยุนอาตอบกลับไป
“ใช่เนอะ ฉันชอบแย่งของเธอก้อเพราะเธอชอบเอามาอวดต่างหากเล่า”ดงแฮที่จำเรื่องต่างๆได้ก้อเริ่มเล่าขึ้นอีกคน
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”ทั้งสองหัวเราะพร้อมกันพลางรื่องราวในอดีตกันอย่างสนุก
“แล้วทำไมนายถึงย้ายบ้านล่ะ”ยุนอาที่สงสัยมานานเลยถามออกไป
“ คิดถึงฉันอ่ะดิ..ที่จริงฉันย้ายก้อเพราะมี่ปํญหาเรื่องเงินทองนิดหน่อยแต่ตอนนี้เรียบร้อยดีแล้วล่ะ”ดงแฮตอบพลางทำหน้ายิ้มแย้ม
“บ้าน่ะ ใครคิดถึงนาย ฉันกลับดีกว่าเย็นแล้ว”ยุนอาว่าพลางจะเดินกลับ
“เดีย้วสิ ฉันจะไปส่งอยากเจอคุณป้าดว้ย”ดงแฮกล่าว
......................................................................................................................
“ซอ ทำไมเธอต้องบอกเพื่อนเธอดว้ยว่าเราแค่คนรูจัก”คยูเรียกซอฮยอนที่เอาแต่เดินหนี
“ซอ เธอบอกมาซิว่าโกรธฉัน เรื่องอะไร ถึงย้ายโรงเรียนโดยไม่บอกฉันเลยแล้วยังติดต่อไม่ได้อีก เธอเป็นอะไรกันแน่”คยูกล่าวแล้วจับข้อมือของหญิงสาวไว้
“ปล่อย”หญิงสาวพยายามแกะข้อมือออก
“ไม่จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”คยูยังไม่ยอมปล่อย
“นายจะไม่ปล่อยใช่ไหม”ซอฮยอนถามออกไป
“ไม่ ยังไงวันนี้เราต้องคุยกัน”คยูกล่าวออกไป
“ งั้นก้อ ...ช่วยดว้ยค่ะ ชว่ยดว้ย ผู้ชายคนนี้ลวนลามค่ะ”ซอฮยอนตะโกนโวกเว้กทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามอง ทำให้คยูรีบปล่อยมือทันที
“ซอ ทำไมเธอถึงทำอย่างนี้”คยูถามซอฮยอน
“นายต่างหากที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้”ซอฮยอนผลักร่างของคยูแล้วรีบเดินออกจากตรงนั้น
............................................................................................................................
“ขอบใจมากน่ะที่มาส่ง ถึงฉันจะไม่เต็มใจก้อตาม”ยูริพูดขอบคุณแบบไม่เต็มใจเท่าไหร่
“ยูริฉันถามเธอหน่อย ไม่เคยเหนฉันหรือคุ้นหน้าฉันมั่งหรือไง”ฮันคยองถามยูริ
“หน้าอย่างนายฉันไม่เคยเห็นและไม่อยากเห็นดว้ย”ยูริตอบกับไป
“ฉันมันทำไม”ฮันคยองถามพลางกระชากตัวยูริมาใกล้ ทำให้ทั้งสองคนอยู่ห่างกันไม่มากนัก
“จะมีเลิฟซีนต่อฮีกรอบหรือไง”แทมินที่เห็นเหตุการณ์เดินออกมาแซวทำให้ฉันรีบผลักฮันคยองออกไป
“เอ่อ..ฉันกลับกอ่นน่ะ ฮันคยองตอบแล้วรีบขับรถออกไป
“พี่สาวเรานี่ ร้อนแรงเนอะ” แทมินมินกล่าวกับฉัน ทำให้ฉันรีบเดินขึ้นห้อง
‘ทำไมเราใจแรงขนาดนี้ เราเป็นอะไรกันแน่’ ฉันว่าพลางเอากุมที่อกซ้าย
..................................................................................................................
TKR' Ful
ความคิดเห็น