ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9:ไปเยี่ยมตระกูลสาขากัน
ตอนที่9
ไปเยี่ยมตระกูลสาขากัน
ในวันหยุดแสนสงบตระกูลอีคิวด้พากันไปเยี่ยมตระกูลสาขา ณ เขายายดึก เป็นเวลา3วัน3คืน(3ตอน) เพื่อฉลองวันฮัลลี่...
“โอ๊ย นั่งรถตั้งนานเจ็บตูดง่า”รินเอ่ยทันทีที่ก้าวลงมาจากรถ..การเดินทางจากเขายายบ่ายมายังยายตึกใช้เวลาเกือบชั่วโมงทำให้ทุกคนเมื่อยไปตามๆกัน
“โอ้ อากาศบริสุทธิ์จริงๆ”
“ทวดคร๊าบ”
เสียงของเด็กชายนั้นไม่ใช่ใครอื่น....เขาคือ ดัน(Dan) หลานในตระกูลสาขาของทวด...ข้างๆเขามีเด็กน้อยหน้าตาโลลิมั๊กๆอยู่ข้าง...
เด็กคนนั้นก็คือ...มีมี่จัง=w=b (mime31)
“โอ้ ออกมาต้อนรับงั้นเหรอ...ว่าแต่ใครอะ..” ทวดของพวกเราเอ่ย...
“ก็หลานแกแหละ =[]=!!!”
ทุกคนพูกพร้อมกันใคยไม่ได้นัดหมาย...แต่อย่างใด
“เอ๋ ฉันมีหลานชายด้วยรึ...” ทวดยังคุงแอ๊ปต่อไปแบบไม่แค่สื่อเอาเสียเลย...
ทุกคนต่างเดินเข้าคฤหาสน์ โดยทำเป็นว่าผู้เอ่ยคำถามเป็นเพียงอากาศธาตุ....
ปัง!! ประตุบานใหญ่ของคฟหาสน์ปิดเสียงดัง...
“อ๊าก!!ให้ทวดเข้าไปเถอะน้าจำได้แล้ว...จำได้แล้ว..” ทวดร้องพร้อมวิ่งไปทุบประตูบานใหญ่นั้น..
..................................
................
.......
...
.
สุดท้ายท้ายสุดแล้วทุกคนก็ต้องเปิดประตูให้เขาเข้ามา....
ในเย็นวันนั้นทุกคนต่างท่านอาหารเย็นกันอย่างสบายอารมณ์จนกระทั้ง.....
“ฮึก” เสียงรินร้องขึ้นมา...
“รินเป็นอะไรไปเหรอ” หนุนาและยีน ต่างถามอย่างห่วงใย...
“โฮ่ๆๆสงสัยซ้อมติดคอ...”ทุกคนจ้องไปที่ทวด...เวลาแบบนี้ยังจะมาเล่นมุขอีกนะ...
“ห..หนักไหล่อ่าไม่รู้ทำไม..” รินพูกถึงเหตุที่เธอร้องขึ้น...
แก๊ก!!แก๊ก!
ในตอนนี้นาจังกำลังสั่น...อย่างแรง..ประหนึ่งว่าทั่นอาเบะเขาสิง....<<<ถ้าสิงจริงต้องพูดว่า...ยาราไนก้า
“โอ้หลานนาจังกำลังเข้าทรง...”ทวดเอ่ยขึ้น...พร้อมวิ่งไปถูนาจังแล้วพูดว่า...
“ขอเลขเด็ดหน่อยเถอะนะ”.....
“หา!!!!”
......................................
...จากนั้นซักพักเหตุการณ์ก็ค่อยๆเป็นปกติ..ทุกคนแยกย้ายกันไปที่ห้องพัก.......
........
...
แต่..เหล่าเด็กหญิงยังสุ่มหัวกันอยู่...
“ที่นี้มันมีอะไรแปลกนะ...”ลินน่าพูด..
“หึๆๆอย่างนี้มันต้อง...สำรวจสิจ๊ะ!!” หนูนาเริ่มที่จะเป็นหัวโจกในครั้งนี้...<<ขอเด่น...ได้ไหม..
“ที่นี้มันกว้างนะ..ถ้าหลงล่ะจะทำไง”แพรน้อยถาม...
“หึๆๆๆเราไม่หลงหลอกถ้ามีมีมี่ล่ะก็...”ตอนนี้ความหวังตกไปอยู่ที่เด็กสาว...
“ได้ไหมล่ะ...”ทุกคนถาม..
“ค..ค่ะ..”เด็กหญิงเอ่ยรับคำ...
.....ทุกคนแยกกันไปเตรียมอุประกร ไฟฉายบ้าง..เทียนบ้าง...ตุ๊กตาฝาง(?)..เอ็ม79(?)...กางเขน..พระ...ฯลฯ
“เอาล่ะทุกคนไปกันเถอะสำรวจ!!”
“โอ้!!!”
.....................................................................................................................................................................................
นั่งปั่นนาน=w=b
ดองนานไปรึป่าวคะ....ตอนนี้พอทำให้หายงอนรึป่าว....ก่อนจาก...
รู้นะว่ารักทวดอย่ามาซึนเดเระ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น