ภาษารักสื่อใจเรา

ลำดับตอนที่ #31 : ภาษารักสื่อใจเรา ตอนที่ 31

ตอน ที่ 31

ภัทรดลมองดูอนินดาจัดกระเป๋าเสื้อผ้าและของใช้ให้เขา อย่างครุ่นคิด
ชายหนุ่มลุกขึ้นสวมกอดอนินดาทางด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเธอจัดการเสร็จแล้ว

“ผมจัดการธุระเสร็จแล้วจะรีบกลับมานะครับ จริงๆน่ะ ผมไม่ค่อยอยากไปเลย เป็นห่วงนิ” ภัทรดลเกยคางแหลมของตัวเองกับบ่ากลมมนของหญิงสาว และอดไม่ได้ที่จะสูดความหอมจากแก้มนวล รู้สึกใจหายที่จะต้องแยกจากภรรยา เพราะหลายเดือนมานี่ เขาแทบจะไม่ได้ไปไหนโดยที่ไม่มีอนินดาไปด้วยเลย ถ้าไปก็ต้องรีบกลับ จนพอลแซวเขาว่าติดภรรยาอาการหนัก

“คุณภัทรไม่ต้องห่วงนิหรอกค่ะ นิดูแลตัวเองได้ อีกอย่างนิยังมีคุณกานดา คุณพอล ตาล แล้วก็ตฤณ เป็นเพื่อนด้วยนี่คะ คุณภัทรไปทำธุระเถอะ ถ้าคิดถึงก็โทรมาหานิสิคะ” อนินดายิ้มให้กับคนตัวโตที่เริ่มมีอาการจะงอแง หญิงสาวสังเกตว่าน้ำเสียงของเขาดูออดอ้อนกว่าที่เคย

“ช่วงที่ผมไม่อยู่นี่ นิไม่ต้องไปทำงานที่โรงแรมก็ได้นะครับ ผมอยากให้นิพักผ่อนที่บ้าน หรือไปหาคุณตาลก็ได้”

“แต่นิต้องไปคุยกับคุณกานดาเรื่องส่งมอบงานที่ค้างไว้ให้เธอเรียบร้อย ก่อนที่นิจะกลับไปสอนนักเรียนตามเดิมนี่คะ จะไม่ไปได้ยังไง” อนินดาหันมามองหน้าคมของสามี ด้วยสายตาที่มีเครื่องหมายคำถามไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาถึงไม่อยากให้เธอไปที่โรงแรม

“เอาไว้ผมกลับมาก่อนก็ได้ นิจะรีบไปไหน ถือซะว่าผมให้นิลาพักร้อนก็ได้ ถึงแม้เมื่อวานนี้นิจะลาไปแล้ววันนึง แต่ก็ยังลาได้อีกสักวัน สองวันนะ ผมไม่หักเงินเดือนหรอก เอ๊ หรือว่านิแอบมีกิ๊กเป็นนักเรียนฮะ บอกมานะ” ภัทรดลพูดยิ้มๆ

“ก็ ลองหักสิคะ นิจะได้แจ้งกระทรวงแรงงาน เพื่อเรียกร้องสิทธิของลูกจ้างน่ะ ส่วนเรื่องมีกิ๊ก ถ้าบอกก็ไม่ใช่กิ๊กสิคะ” อนินดาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนภัทรดลอดที่จะหัวเราะไม่ได้

“อ๋อ นี่ยอมรับแล้วใช่มั้ยว่ามีกิ๊กน่ะ มันเป็นใครบอกผมมานะ บังอาจมากที่มากิ๊กกับเมียผมเนี่ย”ภัทรดลแกล้งทำเสียงโมโหและท่าทางนักเลง

“นิ อยู่กับคุณภัทรยี่สิบสี่ชั่วโมงขนาดนี้ จะมีเวลาไปมีกิ๊กที่ไหนคะ กิ๊กได้แค่ยุงกับจิ้งจกเท่านั้นล่ะค่ะ” อนินดาประชดกลายๆ

“ฮะ ฮะ ช่างประชดจริงๆ เมียผมเนี่ย ผมจะปล่อยนิคลาดสายตาได้ไงล่ะ เมียผมออกจะสวย น่ารักขนาดนี้น่ะ” ภัทรดลโอบเอวภรรยาอย่างแสนรักแสนหวง

 “ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีค่ะ นิว่าคุณภัทรรีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวจะสายนะ” อนินดาส่งกระเป๋าเอกสารให้สามี

“รีบ ไล่สามีแบบนี้ จะแอบหนีไปเที่ยวไหนอีกหรือเปล่าเนี่ย ผมชักสงสัย” ภัทรดลรับกระเป๋ามาถือไว้แต่มิวายทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาว

“ก็ มีบ้างสิคะ นานๆทีสามีไม่อยู่ หนูก็เลยร่าเริง ฮะฮะ” อนินดาทำหน้าทะเล้นยื่นใส่สามี จึงถูกเขาจุ๊บที่ปากเบาๆ

“ไป เที่ยวได้ แต่ห้ามไปทำหน้าตาน่ารักแบบนี้กับคนอื่นรู้มั้ย ผมหึง ทำได้กับผมคนเดียวเท่านั้น โอเค๊” ภัทรดลบีบคางมนเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว

“ไม่ได้ทำนี่คะ ปกติหน้าตานิก็น่ารักแบบนี้อยู่แล้วค่ะ” อนินดาทำหน้าซื่อส่ายหน้าไปมา

“ฮะ ฮะ เมียผมนี่ก็หลงตัวเองไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย” ภัทรดลแทบจะลืมความกลุ้มใจทั้งหมดที่มีอยู่ เมื่อเจอความขี้เล่นของอนินดา

“สันนิษฐาน ว่า น่าจะติดมาจากสามีค่ะ เพราะสามีอาการหนักกว่านิอีกค่ะ”

อนินดาแขวะสามี ภัทรดลส่งสายตาคาดโทษคนน่ารักตรงหน้า ที่ดูจะไม่สะทกสะท้านกับสายตานั้น ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือเรือนสุดหรูขึ้นมาดูเวลา เขามักจะลืมเวลา นาทีเสมอเมื่ออยู่กับอนินดา อย่างที่มีคนเคยกล่าวไว้ เวลาแห่งความสุขมักจะเดินไวเสมอ

 “ ผมจะโทรหานิบ่อยๆนะครับ”ภัทรดลหยุดตรงประตูจ้องหน้าหวานของภรรยานิ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ค่ะ แต่ถ้าคุณภัทรยุ่งมาก ไม่ต้องโทรบ่อยก็ได้ค่ะ นิเข้าใจ” อนินดายิ้มให้เขาคลายกังวล และเขย่งปลายเท้า เพื่อจูบริมฝีปากของสามีเบาๆจึงถูกภัทรดลฉวยโอกาสจูบตอบอย่างดูดดื่ม

“โอ๊ย ผมต้องรีบไปแล้ว ขืนอยู่นานอีกนิดนะ ผมต้องเปลี่ยนใจแน่ๆ” ภัทรดลส่งสายตาแบบมีความหมาย ส่งผลให้แก้มนวลของอนินดากลายเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันที ภัทรดลจึงอดที่จะหอมแก้มนวลฟอดใหญ่
“ผมไปก่อนนะ นิจำไว้นะครับว่า ผมรักนิ” อนินดายิ้มรับอย่างมีความสุข

“นิ ก็รักคุณค่ะ” เมื่อทั้งสองกล่าวลากันเสร็จภัทรดลก็เดินไปยังลิฟต์ด้วยสีหน้าเครียดขรึม รอยยิ้มเปี่ยมสุขที่มีได้หายวับไปกับตา เมื่อเขาอยู่ตามลำพังในลิฟต์ อนินดาไม่มีทางที่จะได้เห็นมันเด็ดขาด ชายหนุ่มคิด เขาจะต้องทำให้เธอมีความสุขที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

****************************************

อนินดายืนส่งสามีจนเขาหายเข้าไปในลิฟต์แล้ว หญิงสาวจึงตัดสินใจแต่งตัวเพื่อที่จะไปทำงานที่โรงแรมตามปกติ เพราะมีเรื่องงานที่จะต้องคุยและส่งมอบคืนให้แก่กานดา โดยไม่สนใจคำสั่งของสามีแม้แต่น้อย

“ครู นิคะ ตอนนี้นักข่าวมารอสัมภาษณ์ครูนิเต็มเลยค่ะ กานดาว่าครูนิกลับบ้านไปก่อนนะคะ เดี๋ยวกานดาไปหาค่ะ” กานดาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดีที่ภัทรดลบอกให้เธอ สั่งพนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรม ไปรอดูรถครูนิไว้ ถ้ามาให้โทรแจ้งเธอทันที เป็นอย่างที่ภัทรดลคาดการณ์ไม่มีผิด เพราะเขารู้นิสัย

ของอนินดาดีว่า ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ก่อนที่อนินดาจะเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมเพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้นที่กานดาโทรมา

“เกิดอะไรขึ้นคะคุณกานดา” อนินดาถามกลับอย่างกังวล

“เดี๋ยว กานดาเล่าให้ฟังค่ะ แต่ตอนนี้ครูนิกลับบ้านก่อนนะคะ แค่นี้นะคะ สวัสดีค่ะ”

“นักข่าวมากันทำไมนะ มีอะไรหรือเปล่าเนี่ย โทรหาคุณภัทรดีกว่า ไม่ได้ ไม่ได้ ถ้าเราโทรคุณภัทรต้องรู้แน่ๆว่าเราแอบมาโรงแรม แล้วเราจะถามใครได้เนี่ย”

 อนินดาจำต้องเก็บความสงสัยไว้รอคำตอบจากกานดา แม้ว่าจะอยากรู้แค่ไหนก็ตาม

เมื่อกานดาเห็นว่าอนินดาเลี้ยวรถกลับไปแล้ว หญิงสาวจึงรีบกดโทรศัพท์รายงานเจ้านายหนุ่มทันที

“คุณภัทรคะ กานดาให้ครูนิกลับบ้านไปแล้วนะคะ เดี๋ยวกานดาจะตามไปคุยกับเธอที่คอนโดค่ะ”

“ครู นิของกานดาน่ะดื้อมากรู้มั้ย ดีนะที่พี่ฉุกคิดขึ้นมาก่อน ถ้าครูนิไปเจอกับพวกนักข่าวคงจะกลายเป็นอาหารอันโอชะของนักข่าวกับพวกปาปารัสซี พวกนั้นไปแล้ว ” ภัทรดลบ่นโมโหภรรยา ทั้งโกรธที่เธอไม่เชื่อฟังคำสั่ง และเป็นห่วง

“คุณ ภัทรใจเย็นๆนะคะ ไม่ต้องห่วงทางนี้ เดี๋ยวกานดาขอไปจัดการกับพวกนักข่าวก่อน แค่นี้นะคะ” กานดาห่วงเจ้านายหนุ่มพอๆกับครูสาว เพราะฟังจากน้ำเสียง ภัทรดลคงจะเครียดมาก

“พี่ ฝากกานดาดูแลครูนิด้วยนะ”

********************************

“ค่ะ คุณภัทรถึงกรุงเทพฯ หรือยังคะ” อนินดาตอบปลายสายด้วยน้ำเสียงหวานๆตามปกติ แต่ก็ต้องชาไปทั้งตัวเมื่อ ภัทรดลตอบกลับด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว

“ผม สั่งห้ามนิไปโรงแรมไม่ใช่หรอ ทำไมนิไม่เชื่อผม คำพูดของผมมันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ยฮ้า”ภัทรดลกดโทรศัพท์หาอนินดาต่อทันที หลังจากวางสายจากเลขาสาวแล้ว

 “แค่นิไปโรงแรมเนี่ย มันผิดร้ายแรงมากรึไงคะ ถ้านิรู้ว่าคุณภัทรซีเรียสขนาดนี้ นิไม่ไปก็ได้ แล้วก็จะไม่ไปอีกเลยแล้วด้วย” อนินดาตัดสายภัทรดลด้วยความโมโห หยดน้ำใสๆ ค่อยๆ ไหลรินอาบสองแก้ม ภัทรดลคนเดิมที่ไม่มีเหตุผลกลับมาอีกแล้ว หญิงสาวคิด รู้สึกเสียใจกับคำพูดรุนแรงที่เขาว่ากล่าว แม้เขาจะพยายามโทรกี่ครั้งๆ อนินดาก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบรับ หนำซ้ำ หญิงสาวยังปิดโทรศัพท์ซะเลย จึงไม่มีทางรู้เลยว่าภัทรดลกำลังคลั่งด้วยความเป็นห่วง

“นิ นิ โธ่เว้ย “ ภัทรดลสบถเสียงดังจนคนขับรถตกใจ ได้แต่แอบชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มทางกระจกมองหลังอย่างหวาดๆ

“สมชายขับให้เร็วหน่อย ชั้นอยากไปถึงกรุงเทพฯเร็วๆ”

“ครับ คุณภัทร” สมชายรับคำเจ้านาย เพราะรู้ว่าเจ้านายหนุ่มอยู่ในอารมณ์ไหน

******************************

กานดา มองหน้าพอล ด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะสองหนุ่มสาว ยืนเคาะประตูนานกว่าสิบนาทีแล้ว แต่อนินดาก็ยังไม่มาเปิด โทรหาโทรศัพท์ก็ปิดเครื่อง “ผมว่าครูนิอาจจะไม่อยู่ก็ได้นะครับ ฮันนี่” พอลคาดเดา

“แต่ รถครูนิ ก็จอดอยู่ข้างล่างนี่คะ กานดาว่าน่าจะอยู่นะ” แต่ไม่ทันที่ทั้งสองจะได้ถกเถียงกันประตูห้องก็เปิดออกมาซะก่อน แต่ภาพที่ทั้งสองได้เห็นคือ ดวงตากลมโตของครูนิ เหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

“คุณ กานดา คุณพอล เชิญค่ะ ขอโทษทีนะคะที่เปิดประตูช้า พอดีนิอยู่ในห้องน้ำน่ะค่ะ”อนินดาพยายาม ฝืนยิ้มทักทายแขกที่มาเยือน

“ครู นิโอเคมั้ยครับ” พอลถามอย่างร้อนใจ เพราะไม่เคยเห็นอนินดาในลักษณะแบบนี้มาก่อน

“นิ โอเคค่ะ แค่รู้สึกปวดศรีษะ นิดหน่อย ถ้าได้นอนพักคงจะดีขึ้นค่ะ ขอบคุณนะคะคุณพอล” อนินดายิ้มให้เพื่อนสนิทสามีและอดีตนักเรียนของเธอ

“กานดา ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ยังไม่ได้บอกครูนิเกี่ยวกับเรื่องนักข่าวที่มาโรงแรมน่ะค่ะ เพราะกานดาก็กำลังตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะเป็นข่าวใหญ่ขนาดนี้” กานดาเล่าพลางยื่นหนังสือพิมพ์รายวันให้กับครูสาว

“คุณภัทรเห็นข่าวนี้หรือยังคะ” อนินดาถามด้วยน้ำเสียงเบาหวิว

“น่า จะทราบแล้วนะคะ เพราะที่คุณภัทรต้องรีบไป กรุงเทพฯด่วนก็เพราะเรื่องนี้
แหล่ะค่ะ ช่วงนี้ครูนิอย่าเพิ่งออกไปไหนนะคะ รอคุณภัทรกลับมาก่อน ตอนที่เธอทราบว่าครูนิไปที่โรงแรม เธอตกใจมากเพราะกลัวว่านักข่าวจะรุมสัมภาษณ์ครูนิจนตั้งตัวไม่ติดน่ะค่ะ ” กานดาอธิบายแทนเจ้านายหนุ่ม  เพราะภัทรดลโทรหาเธอและ เล่าเรื่องที่เขาได้หลุดอารมณ์ตวาดอนินดาไปก่อนหน้านี้

“แต่คุณภัทรก็น่าจะบอกนินี่ค่ะ ไม่ใช่มาสั่งห้ามแบบไม่มีเหตุผล แล้วก็มาโมโหใส่นิแบบนี้” อนินดาน้ำตาคลอเมื่อนึกถึงน้ำเสียงกราดเกรี้ยวของเขา

“ครู นิใจเย็นๆนะคะ คุณภัทรเป็นห่วงครูนิมาก กานดาคิดว่าตอนนี้คงจะกำลังร้อนใจ ที่ไม่สามารถติดต่อครูนิได้แบบนี้น่ะ” กานดาบีบมือครูสาวอย่างเห็นใจ เพราะรู้จักภัทรดลดี

“นิ จะทำตามที่คุณกานดาแนะนำนะคะ ขอบคุณมาก ค่ะ” อนินดายิ้มออกมาได้ เมื่อเข้าใจถึงความห่วงใยของภัทรดล

“ครู นิอยากให้กานดาอยู่เป็นเพื่อนมั้ยคะ” กานดายังห่วง

“ไม่ เป็นไรค่ะ นิอยู่ได้ คุณกานดาพอจะทราบมั้ยคะ ว่าคุณภัทรจะจัดการเรื่องนี้ยังไง” อนินดาไม่คลายกังวลซะทีเดียว ข่าวมือที่สามของดารา ไฮโซ เดี๋ยวนี้เป็นเรื่องที่ขายได้ พวกนักข่าวคงจะไม่เลิกราง่ายๆ แน่

“กานดา ก็ยังไม่ทราบนะคะ แต่อันดับแรกคิดว่าคุณภัทรคงจะต้องไปชี้แจงกับครอบครัวก่อนล่ะค่ะ คุณท่านทั้งสองคงจะซักฟอกจนขาวเลยละคะงานนี้ ฮะฮะ” กานดาพยายามสร้างบรรยากาศ

“ท่าน คงจะรับไม่ได้นะคะ ที่หลานชายมาคว้าใครก็ไม่รู้เป็นหลานสะใภ้” น้ำเสียง
ของอนินดาเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยอีกครั้ง

“ไม่ หรอกค่ะ จากที่กานดารู้จักท่านทั้งสองมาตั้งแต่เกิด ท่านใจดีและมีเหตุผลพอสมควร แตกต่างจากเจ้านายของกานดาแน่นอนค่ะ คอนเฟิร์ม” กานดาแอบแขวะเจ้านายหนุ่ม

“นิ ก็หวังให้เป็นเช่นนั้นนะคะ” อนินดาใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อย

“คุณตา กับ คุณยายแพทน่ารักมากครับ ครูนิ ผมคอนเฟิร์มอีกคน” พอลสนับสนุนอีกหนึ่งเสียง หลังจากนั่งฟังสองสาว ปลอบโยนกันได้สักพัก

“ขอบคุณค่ะพอล รู้งานเหมือนกันนะเนี่ยแฟนชั้น” กานดายิ้มให้แฟนหนุ่ม แล้วทั้งสองก็ขอตัวกลับ เพราะต้องการให้เจ้าของได้ห้องพักผ่อน

***********************************

อนินดาคอยมองโทรศัพท์เป็นระยะ รอว่าเมื่อไหร่ภัทรดลจะโทรมาสักที จะโทรไปหาเขาก็เหมือนกับเธอยอมรับความผิด

“คงจะโกรธเรามากสินะ แต่ไม่ใช่ความผิดของเรานี่นา ถ้าเขาบอกเราสักนิด เราก็คงไม่ไปหรอก คุณภัทรนั่นล่ะที่ผิด” หญิงสาวคิด ด้วยทิฐิของตัวเอง

“คุณภัทรหรอคะ “ อนินดาผวาคว้าโทรศัพท์จนลืมดูว่าใครโทรมา

“ตาลเองจ๊ะ นิเห็นข่าวแล้วใช่มั้ยจ๊ะ ตาลห่วงนิมากเลยนะ โทรมานิก็ปิดเครื่อง
โอเคหรือเปล่า” เอวิตาถามเพื่อนสาวหลังจากพยายามติดต่อมาทั้งวัน

“นิ โอเคจ๊ะ ขอบใจตาลมากนะจ๊ะ”แม้จะผิดหวังที่ไม่ใช่ภัทรดลแต่อนินดาก็ดีใจที่เพื่อนรัก เป็นห่วงเป็นใย ในยามที่เธอมีปัญหาแบบนี้

“ตาล เพิ่งนึกขึ้นมาได้ ว่าเจ้าของร้านอาหารเป็นอดีตดารามีชื่อเสียง บรรดาไฮโซ นักร้อง ดารา นางแบบ มักจะชอบมาทานอาหารกัน พวกนักข่าวหลายสำนักก็มาหาข่าวจากที่นี่แหล่ะ” เอวิตาวินิจฉัยอย่างคนที่อ่านข่าวดาราเป็นประจำ

“ที่ นิไม่อยากให้คุณภัทรไปด้วย เพราะเหตุนี้ล่ะจ๊ะ ข่าวเรื่องมือที่สามกำลังกรุ่นๆอยู่ ยิ่งจะช่วยเพิ่มดีกรีขึ้นไปอีก แล้วนี่คุณภัทรจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงเนี่ย”

ประโยค สุดท้ายหญิงสาวพูดเหมือนถามตัวเอง

“แล้ว นี่คุณภัทรอยู่ด้วยรึเปล่าจ๊ะ ”

“คุณ ภัทรไปกรุงเทพฯจ๊ะ แต่นิอยู่ได้ ตาลไม่ต้องห่วง”

“ตาลว่าคุณภัทร คงจะหาทางออกได้ไม่ยากหรอกจ๊ะ เขาเป็นคนในวงการ คงรู้อะไรมากกว่าเราเยอะ นิอย่าคิดมากนะจ๊ะ ถ้ามีอะไร โทรหาตาลได้ตลอดนะ”

“จ้า ขอบใจจ๊ะ”

เอวิตาวางสายไปแล้ว สามีเธอล่ะ อนินดาคิดเขากำลังทำอะไรอยู่นะ อนินดาเริ่มเป็นห่วงเขาขึ้นมาบ้าง

***กลับ มาแล้วค่ะ หายไปนาน เพราะมัวแต่ไปทำภาระกิจส่วนตัวอยู่ ยังไงอ่านแล้วช่วยกันเม้นด้วยนะคะ จะรีบอัพตอนหน้าภายในอาทิตย์นี้นะคะ*****