ภาษารักสื่อใจเรา

ลำดับตอนที่ #21 : ภาษารักสื่อใจเรา ตอนที่ 21

ตอนที่ 21

“มายืนทำอะไรตรงนี้กานดา พอล” ภัทรดลยิ้มทักทายเพื่อนรักและเลขาสาวที่ยืนกระวนกระวายอยู่ตรงฟร้อนท์ของโรงแรม

“ก็มารอคุณภัทรน่ะสิคะ “ เลขาสาวตอบกึ่งประชด

“มารอพี่ทำไมหรอ มีงานด่วนอะไรรึเปล่า” ภัทรดลแกล้งทำเป็นไขสือเพราะรู้ว่าเพื่อนรักและเลขาสาวมารอเขาทำไม
ชายหนุ่มแอบยิ้มขำทั้งสองเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามหลังเขาเข้ามาในห้องทำงาน

“แพทยูทำอะไรครูนิของไอรึเปล่า” พอลเอ่ยถามรู้สึกเป็นห่วง
ครูสาวและเดาใจเพื่อนรักไม่ถูก

“อ้าวพอล ทำไมยูพูดอย่างนั้นล่ะ ครูนิของไอต่างหาก ถ้าคนอื่นพูดมีหวังได้โดนหมัดแล้วนะเนี่ย ฮะฮะฮะ”

ภัทรดลพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

“นั่นน่ะสิคะ คุณภัทรเล่ามาเร็วๆสิคะ เราเป็นห่วงครูนิจะแย่อยู่แล้ว” กานดาสมทบแฟนหนุ่ม

“พี่จะทำอะไรครูนิของกานดาและนายพอลได้ล่ะ ก็แค่หลอกไปจดทะเบียนสมรสด้วยโทษฐานที่น่ารักมากไปหน่อย ทำให้หนุ่มๆหลงรักซะมากมายขนาดนี้ ขืนปล่อยไว้มีหวังพี่ได้เสียครูนิไปแน่ๆ ฮะฮะฮะ” ภัทรดลหัวเราะกับความฉลาดแกมโกงของตัวเอง

“อะไรนะ คุณภัทร/ ยู หลอกครูนิไปจดทะเบียนสมรสหรอ”
พอลและกานดาทวนประโยคที่ได้รับฟังจากภัทรดลพร้อมกัน

“ใช่แล้ว ตอนนี้ครูนิเป็นภรรยาของพี่ถูกต้องตามกฎหมายแล้วล่ะ” เจ้านายหนุ่มยิ้มไม่สะทกสะท้าน

“ทะเบียนสมรสคืออะไรครับฮันนี่” หนุ่มฝรั่งเอ่ยถามแฟนสาวซื่อๆ เป็นเหตุให้ภัทรดลปล่อยก๊าก ขำเพื่อนรักออกมา

“ฮะฮะฮะ เห็นยูทำท่าตกใจ ไอก็นึกว่าเข้าใจซะอีก”
พอลยิ้มแหยๆให้เพื่อน

“จดทะเบียนสมรสก็คือ Register a marriage certificate ค่ะ"
เมื่อหนุ่มฝรั่งเข้าใจความหมายที่แฟนสาวอธิบายให้ฟังถึงกับอ้าปากค้างเพราะไม่นึกว่าเพื่อนตัวเองจะเล่นไม้นี้

“คุณภัทรทำยังไงคะ ครูนิถึงได้หลงกลน่ะ “ เลขาสาวซักต่อ

“ก็ใช้วิธีมัดมือชกไงล่ะ พี่พาครูนิไปที่อำเภอแล้วก็จับจดทะเบียนเลย ครูนิก็เลยไปไหนไม่รอดฮะฮะฮะ”

 เจ้านายหนุ่มลอยหน้าลอยตาตอบ จนเลขาสาวรู้สึกหมั่นไส้

“กานดาล่ะสงสารครูนิจังเลยค่ะที่ได้แฟนเจ้าเล่ห์อย่างเจ้านายเนี่ย”

“พี่รักครูนิหรอก ถึงต้องทำแบบนี้น่ะ กานดาก็รู้ว่าตัวจริงแล้วพี่เป็นคนดีขนาดไหนใช่มั้ยพอล” ภัทรดลหาแนวร่วม

“ใช่ ผมเห็นด้วยว่าแพทเป็นคนดีมากๆนะฮันนี่ “ พอลสนับสนุนเพื่อนรักจึงถูกกานดาหยิกหมับเข้าให้ที่แขน

“แหม เอาใหญ่เชียวนะคะ สองรุมหนึ่งเชียว แล้วตอนนี้ครูนิเป็นไงบ้างคะ” กานดายังมิวายเป็นห่วงครูสาว

“ตอนนี้พี่ย้ายครูนิมาอยู่กับพี่ที่คอนโดเรียบร้อยแล้วล่ะ
แต่ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใครเพราะครูนิขอไว้ อยากรอให้พร้อมกว่านี้ก่อน"

“คุณภัทรคงจะใช้วิธีบังคับครูนิอย่างเคยใช่มั้ยล่ะคะ”
เลขาสาวดักคออย่างรู้ทัน

“แหม ถ้าพูดดีๆ ครูนิของยูทั้งสองยอมซะที่ไหน ดื้อขนาดนั้นน่ะ พี่นะทั้งปลอบทั้งขู่เลยล่ะกว่าจะยอมมาอยู่ด้วยน่ะ”

ภัทรดลเล่ายิ้มๆเมื่อนึกถึงความดื้อรั้นของภรรยาหมาดๆของตัวเอง บทจะไม่ยอมขึ้นมาแล้วล่ะก็ไม่เบาเลยทีเดียว

“นี่ขนาดครูนิดื้อนะคะเนี่ย ยังแพ้ความเจ้าเล่ห์ของคุณภัทรเลย” เลขาสาวประชด

“นี่ตกลงกานดารักครูนิมากกว่าพี่ใช่มั้ยเนี่ย พอลดูแฟนนายสิ โกรธไอใหญ่แล้ว ฮะฮะฮะ”

ภัทรดลขำเลขาสาวที่ดูจะเป็นห่วงครูสาวเอาการ

“ ฮันนี่ อย่าโกรธแพทเลยนะครับ แพทรักครูนิมากๆ ก็เลยต้องทำแบบนั้นน่ะ ถ้าเป็นผมก็ต้องทำกับฮันนี่แบบนั้นเหมือนกัน”

พอลพูดเอาใจแฟนสาวและเข้าข้างเพื่อนรักด้วย จึงถูกกานดาค้อนให้วงใหญ่

“เดี๋ยวถ้าดูงานเสร็จแล้ว ใกล้ๆเที่ยงพี่ว่าจะไปหาครูนิที่โรงเรียนซะหน่อย  พี่ฝากกานดากับพอลดูแลโรงแรมให้ด้วยนะ คิดถึงครูนิจังเลย” ภัทรดลยิ้มเขินๆ สองหนุ่มสาวมองหน้ากันยิ้มๆ นึกขำกับท่าทางติดครูนิเอามากๆของภัทรดล

“ได้ค่ะ เจ้านาย เข้าใจค่ะว่าเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามัน “ เลขาสาวแซว เป็นเหตุให้เจ้านายหนุ่มทำหน้างงๆ

“ข้าวใหม่ปลามัน คืออะไรหรอกานดา พี่ไม่เคยได้ยิน
มันอร่อยรึเปล่า”

“ฮะฮะฮะ คุณภัทรก็ไปถามครูนิดูสิคะ อย่าลืมสิคะว่ามีภรรยาเป็นครูสอนภาษาไทยน่ะ” กานดาหัวเราะขำเจ้านาย

“โอเค พี่ไปถามครูนิดีกว่าไม่ง้อเราก็ได้ ไปล่ะน่ะพอล เดี๋ยวยังไงวันนี้ทานข้าวเย็นด้วยกันนะ” ภัทรดลตบบ่าเพื่อนรัก

ก่อนจะเดินตัวปลิวออกไปสำรวจความเรียบร้อยรอบๆโรงแรมเช่นทุกวัน

“พอลดูเพื่อนคุณสิคะ เป็นเอามากจริงๆ สงสัยจะคิดถึงครูนิมาก”

 กานดายิ้มและพยักหน้ากับแฟนหนุ่มฝรั่งให้มองตามหลังเพื่อนรักของเขา

“แพทก็คงเหมือนผมตอนนี้แหล่ะครับ ที่เห็นอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมด” พอลสงสายตาหวานเชื่อมให้แฟนสาว

“ ช่างพูดนะคะ อย่าบอกนะว่าครูนิสอนให้พูดแบบนี้น่ะ”
กานดามองแฟนหนุ่มทึ่งๆ

“ครูนิไม่ได้สอนหรอกครับ แพทเคยพูดกับผมว่าคนกำลังมีความรักก็จะมองโลกเป็นสีชมพู “

พอลพูดและยิ้มตาเป็นประกายมองหน้าแฟนสาวที่ตอนนี้แก้มระเรื่อเป็นสีชมพู

“กานดาคิดแล้ว ว่าต้องเป็นคุณภัทรแน่ๆ ฮะฮะฮะ”
หญิงสาวหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินอาย

“ ฮันนี่ ผมว่าเราไปจดทะเบียนสมรสเหมือนแพทกับครูนิดีมั้ยครับ” พอลเอ่ยชวนแฟนสาวสีหน้าจริงจัง

“ทำไมล่ะค่ะ กานดาว่าเรารอไปจดหลังแต่งงานไม่ดีกว่าหรอคะ”

“ ก็ผมเห็นแพทจดทะเบียนกับครูนิแล้วก็ได้อยู่ด้วยกัน ผมก็อยากอยู่กับฮันนี่เหมือนกันนี่” พอลทำหน้าเศร้า

“ตาฝรั่งบ้า ทำยังกะว่าตอนนี้คุณกับกานดาไม่ได้อยู่ด้วยกันงั้นแหล่ะ” กานดาว่าแฟนหนุ่ม เขินๆ เพราะจริงๆแล้ว

เกือบทุกคืนที่แฟนหนุ่มมักจะโมเมมานอนค้างที่ห้องของเธอ ถึงแม้ว่าตอนนี้ทั้งคู่จะยังไม่ได้จัดพิธีแต่งงาน แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้ความสัมพันธ์แล้ว กานดาจึงยอมใจอ่อนทำตามคำเรียกร้องของหัวใจตัวเองและของเขา

“ ผมกลัวฮันนี่เปลี่ยนใจนี่ครับ “ หนุ่มฝรั่งไม่ยอมเลิกลา

“ ถ้ากานดาจะเปลี่ยนใจ ถึงจดแล้วก็เปลี่ยนได้ค่ะ” กานดายังคงแกล้ง จึงถูกโอบกอดด้วยวงแขนแรงของแฟนหนุ่ม

“ไม่ได้นะครับ ห้ามเปลี่ยนใจเป็นอันขาด ฮันนี่ต้องเป็นภรรยาผมคนเดียว” พอลกระชับวงแขนจนร่างบางประท้วง

“ กานดาหายใจไม่ออกแล้วค่ะ ไม่เปลี่ยนใจก็ได้แต่คุณต้องน่ารักแบบนี้ตลอดไปนะ” กานดายิ้มหวานให้คนตัวโต

“ครับผม ผมรักฮันนี่ที่สุดในโลกเลย” พอลหอมนวลแรงๆ แล้วสองหนุ่มสาวก็หัวเราะอย่างมีความสุข

ณ โรงเรียนสอนภาษา เอวิตามองดูนาฬิการอคอยการมาของอนินดาเพื่อนรักอย่างใจจดใจจ่อ เมื่ออนินดาก้วเท้าผ่านธรณีประตูเข้ามาภายในโรงเรียนจึงถูกเพื่อนสาว ลากตัวไปสอบสวนทันที

“มานี่เลย ยัยตัวดีบอกความจริงมาให้หมดเลยนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตาลงงไปหมดแล้ว ปิดบังเราซะเนียนเลยนะ”

 เอวิตาพูดงอนๆ เมื่อลากแขนอนินดาเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัวของตัวเอง  อนินดามองหน้าเพื่อนสาวอย่างสำนึกผิด

“นิไม่คิดจะปิดบังตาลหรอกนะจ๊ะ แต่นิยังไม่แน่ใจในตัวเค้ามากกว่าเลยยังไม่เล่าให้ฟังน่ะ ตาลอย่างอนนิเลยนะ นะ “

อนินดาง้อเพื่อนรัก

“ ไม่ให้ตาลงอนได้ไง ปิดตาลซะสนิทเลยนะ ฮึ ถ้าอยากให้ตาลหายงอนนิต้องเล่ามาให้หมดว่ามันเกิดอะไรขึ้น

 ถึงได้ยอมไปจดทะเบียนสมรสกับเขาน่ะ“ เอวิตาทำเสียงขึ้นจมูก

อนินดาเล่าเรื่องราวความรักของตัวเองกับภัทรดลตั้งแต่พบกันครั้งแรกจนกระทั่งลงเอยกันให้เพื่อนรักฟังด้วยแววตาเป็นประกายมีความสุข

“ว้าว โรแมนติกเหมือนในนิยายเลยเนอะ พระเอกหึงแล้วก็ปล้ำนางเอก  ฮะฮะฮะ” เอวิตาแซว

 หลังจากได้ฟังสิ่งที่เพื่อนรักเล่าจบลง

“ บ้าน่ะสิไม่ว่า “ อนินดาเขินจนหน้าแดงเหมือนลูกตำลึงสุก

“ตาลถามจริงๆเถอะนะ นิรักคุณภัทรดลรึเปล่า” เอวิตามองหน้าเพื่อนสาวจริงจัง

“ถ้านิบอกว่านิรักเขา มันจะเหมือนนิใจง่ายมั้ยตาล นิกับเขายังรู้จักกันไม่เท่าไหร่เลย” อนินดามีสีหน้ากังวล

“ ไม่หรอกนิ จากที่ฟังๆนิเล่ามาเขาก็ดูจริงใจดีนะ และแมนมากๆด้วย รับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำและอีกอย่างเขาคงจะรักนิมากถึงได้หึงนิขนาดนี้น่ะ” เอวิตากุมมือเพื่อนสาวให้กำลังใจ

“จริงหรอตาล นิบอกตรงๆนะ นิกลัวความผิดหวัง” อนินดาน้ำตาคลอเมื่อนึกถึงเรื่องราวความรักในอดีต

“อดีตมันก็คืออดีตนะนิ ลองเปิดใจและให้โอกาสกับตัวเองสักครั้งสิจ๊ะ ตอนนี้นิก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาคุณภัทรดลถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะ ถ้าเขาไม่รักและจริงใจกับนิเขาคงไม่ลงทุนหลอกนิไปจดทะเบียนสมรสหรอก ตาลดีใจนะที่นิเจอคนดีๆอย่างเขา” เอวิตายิ้มปลอบใจ

“ นิก็ไม่แน่ใจหรอกนะว้าขาจะดีแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน แล้วอีกอย่างนะตาล บทพ่อเจ้าประคุณเอาแต่ใจตัวเองขึ้นมานี่ เฮ้อ น่าดูชมเลยล่ะ” อนินดาถอนหายใจเมื่อนึกถึงความเอาแต่ใจตัวเองของสามี

“ฮะฮะฮะ มีสามีเป็นคุณหนูไฮโซก็อย่างนี้แหล่ะ ต้องทำใจ ตาลพอจะจินตนาการภาพออก “ เอวิตาอดขำเพื่อนเขยไม่ได้

 “ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะการพูดคุยของสองสาว

“ขอโทษค่ะ พี่ตาล ครูนิ มีแขกมาขอพบครูนิค่ะ”

“ขอบใจจ๊ะ เดี๋ยวพี่ตามออกไปฝากหาน้ำให้แขกทานด้วยนะจ๊ะน้องยุ้ย”  อนินดายิ้มให้พนักงานสาว

“นินัดแขกมาพบหรอ” เอวิตาถามอย่างสงสัย

“เปล่าจ๊ะ คงจะเป็นนักเรียนคนใดคนนึงแหล่ะจ๊ะ” อนินดาตอบเพื่อนสาวเสร็จก็รีบออกไปพบแขกที่มาเยือนทันที หญิงสาวชะงักเล็กน้อยเมื่อพบว่าแขกที่ว่านั้นคือสามีเธอเอง ภัทรดลยิ้มหวานให้ภรรยา

“คุณภัทรมาได้ไงคะเนี่ย” อนินดามองสามีอย่างประหลาดใจ  

 “ผมจะมาทานข้าวเที่ยงกับนิน่ะครับ” ภัทรดลพูดพลางโชว์ปิ่นโตอาหารที่ถือมาให้ภรรยาดู

 “แขกที่ไหนมาหาหรอนิ” เอวิตาเอ่ยทัก ยิ้มให้อนินดาและเลยไปยังสามีหนุ่มหล่อของเพื่อนสาวด้วย

“ตาลจ๊ะ นี่คุณภัทรดลจ๊ะ คุณภัทรคะนี่เอวิตาหรือตาลเพื่อนสนิทของนิค่ะ”

“สวัสดีครับคุณเอวิตา ยินดีที่รู้จักครับ” ภัทรดลโค้งศรีษะทักทายเพื่อนภรรยา

“ยินดีที่รู้จักเช่นกันค่ะ คุณภัทรดลมีธุระกับครูนิหรอคะ”

“ก็ไม่เชิงหรอกครับ ผมแวะเอาอาหารเที่ยงมาให้น่ะครับ เชิญทุกคนทานด้วยกันน่ะครับ” ภัทรดลยิ้มเชิญชวนพนักงานสาวๆที่ต่างมองมายังเขาอย่างสงสัย ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไปขนอาหารมากมายในรถคันหรูลงมา อนินดาเดินออกไปช่วยสามี

เอวิตามองตามสองสามีภรรยาช่วยกันขันแข็งขนอาหารเข้ามาในอ๊อฟฟิศก็อดยิ้มกับความน่ารักของทั้งคู่ไม่ได้

 “พี่ตาลคะ นั่นแฟนครูนิหรอคะ” เสียงสาวๆเพื่อนร่วมงานถาม
เอวิตาเซ็งแซ่

“จ๊ะ คุณภัทรดลเป็นแฟนครูนิจ๊ะ” เอวิตายิ้มกว้างตอบแทนเพื่อนสาวเสียเอง

“ครูนิอุบเงียบเลยนะคะ หนูเดาว่าใช่ตั้งแต่เห็นคุณภัทรดลมารับครูนิครั้งที่แล้ว แล้วล่ะค่ะ”

“วันนี้ครูนิก็เลยถือโอกาสพาแฟนมาเปิดตัวอย่างเป็นทางการไงจ๊ะ” เอวิตาตอบเพื่อนๆ

 “ครูนิโชคดีจังเลยค่ะ มีแฟนก็หล้อ หล่อแถมใจดีอีกต่างหาก พวกเราจะโชคดีแบบนี้บ้างมั้ยนะ”

พนักงานสาวๆทำตาเคลิ้มฝัน

“มาทานอาหารกันได้แล้วจ๊ะสาวๆ “ อนินดาเรียกเพื่อนร่วมงาน

“โอ้โห อาหารเยอะแยะเลย น่าทานทั้งนั้นเลย อ้าวสาวๆจ๊ะขอบคุณคุณภัทรดลด้วยจ๊ะสำหรับอาหารมื้อนี้” เอวิตาบอก

พนักสาวต่างพากันยกมือไหว้ภัทรดลพร้อมๆกัน จนชายหนุ่มรับไหว้แทบไม่ทัน

“ยินดีครับ ทานให้อร่อยนะครับ” ภัทรดลยิ้มให้ทุกคนก่อนจะเดินตามอนินดาไปนั่งทานอาหารกับเอวิตา ภัทรดลยกแขนขึ้นเช็ดเหงื่อบนใบหน้าเนื่องจากอากาศข้างนอกร้อนอบอ้าวมาก
อนินดาจึงหยิบกระดาษทิชชู่ซับหน้าให้สามีเบาๆ ภัทรดลจึงหยิบเช็ดให้ภรรยาสาวบ้าง เพื่อนๆพนักงานจึงอดที่จะร้องแซวไม่ได้ เมื่อเห็นภาพสวีทของครูสาวกับแฟนหนุ่ม

“ ครูนิขา พวกเราจะสำลักน้ำตาลแล้วล่ะค่ะ อาหารนี่หว้าน หวาน นะคะ ฮะฮะฮะ”

ภัทรดลยิ้มหวานให้ภรรยาก่อนที่จะส่งยิ้มไปให้สาวๆ ที่มองมายังทั้งคู่

“อ้าว ไปแซวคุณภัทรดลกับครูนิแบบนั้นเดี๋ยวก็อดทานกันหรอกจ๊า ฮะฮะฮะ คุณภัทรดลอย่าถือสาพวกสาวๆเค้าเลยนะคะ อาหารอร่อยๆทั้งนั้นเลยค่ะขอบคุณคุณภัทรดลมากนะคะ”
เอวิตาเอ่ยขอบคุณและชมรสชาดอาหาร

“คุณตาลเรียกผมภัทรเฉยๆก็ได้ครับ ผมหวังว่าอาหารคงจะถูกปากคุณตาลและทุกคนนะครับ ทานกันเยอะๆนะครับ นิด้วยทานเยอะๆนะครับ” ภัทรดลตักอาหารใส่จานของภรรยาจนพูน

“ถ้านิทานหมดนั่นได้ท้องแตกตายกันพอดีล่ะค่ะ” อนินดาโวยสามีและมองอาหารในจานที่สามีถืออยู่

“ก็ผมอยากให้นิทานเยอะๆนี่ เมื่อเช้าก็ไม่เห็นทานอะไร นิต้องทานให้หมดจานนี่เลยนะครับ”

ภัทรดลเลื่อนจานไปตรงหน้าภรรยาสาว

“คุณภัทรพูดถูกแล้ว นิน่ะทานน้อยจะตาย วันๆทำแต่งานข้าวปลาไม่ยอมกินถึงได้ผอมแบบนี้ไงล่ะ” เอวิตาเห็นด้วย จึงได้เห็นสีหน้าหงิกหงอที่ถูกสามีและเพื่อนสาวตัวดีบังคับ

“เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะยัยตาล ตกลงตาลเป็นเพื่อนใครกันแน่ฮะ”

“ก็เป็นเพื่อนนิไง ถึงได้เป็นห่วงนิ ใช่มั้ยคะคุณภัทร”

“ใช่ครับ คุณตาล อ้อ ลืมไปวันนี้ผมขอเชิญคุณตาลและสามีทานอาหารค่ำด้วยกันนะครับ นิทานสิครับหรืออยากให้ผมป้อน” ภัทรดลหันมาหยิบช้อนขู่ภรรยาต่อ อนินดาจึงรีบแย่งช้อนมาตักข้าวเข้าปากทันทีเพราะไม่อยากจะอายเพื่อนร่วมงานถ้าเกิดสามีเธอทำแบบนั้นจริงๆ ภัทรดลมองภรรยาสาวขำๆก่อนจะลงมือทานข้าวของตัวเองบ้าง

เอวิตาและเพื่อนๆมองภาพหนุ่มสาวทั้งคู่อย่างเอ็นดู เมื่อทานอาหารเสร็จแล้วภัทรดลก็ยังอยู่พูดคุยกับเพื่อนๆของภรรยาสาวอีกสักพัก ก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานที่โรงแรมต่อ

 “นิขึ้นมาบนรถก่อนแป๊บนึงสิครับ ผมมีอะไรจะคุยด้วย”
ภัทรดลดึงมือภรรยาสาวไว้ขณะเดินมาส่งเขาที่รถ

“คุณภัทรมีอะไรก็พูดมาสิคะ จะให้นิขึ้นไปบนรถทำไม”
อนินดางงงันกับท่าทีของสามีที่ทำเป็นมีลับลมคมนัย

“เถอะน่า นิขึ้นมาก่อนแล้วผมจะบอก” อนินดาจำใจต้องทำตามคำสั่งสามีเพราะสายตาของเพื่อนๆ

ในโรงเรียนกำลังจับจ้องทั้งคู่อยู่ หญิงสาวขึ้นไปนั่งบนรถตามคำสั่งของสามีจอมเผด็จการแต่โดยดี

“พูดมาสิคะ นิรอฟังอยู่ อุ๊ย คุณภัทรทำอะไรน่ะ”  อนินดาร้องตกใจเมื่อจมูกโด่งของสามีสัมผัสกับแก้มนวล

“ชื่นใจจังเลย อย่างนี้ค่อยมีแรงไปทำงานหน่อย” ภัทรดลยิ้มหน้าตายใส่ภรรยา จึงถูกกำปั้นเล็กๆทุบเอา

“นี่แน่ะ อายคนอื่นบ้างสิคะคุณภัทร”  แก้มนวลของอนินดาแดงระเรื่อ มองไปยังเพื่อนๆโชคดีที่ทุกคนหันกลับไปทำงานตามหน้าที่ของตัวเองแล้ว ไม่งั้นหญิงสาวก็คงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเหมือนกัน

“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า กระจกมืดจะตาย ขอผมหอมอีกข้างนะๆผมชักไม่อยากกลับไปทำงานแล้วสิ อยากอยู่กับนิทั้งวันเลย” สามีหนุ่มออดอ้อน ส่งสายตาเว้าวอนให้ภรรยาสุดที่รัก

“ไม่ได้นะคะคุณภัทรอย่างอแงเป็นเด็กๆแบบนี้สิคะ นิสัยเสียใหญ่แล้ว เป็นเจ้านายเค้าทำอย่างดีไม่ได้นะคะ นิให้หอมก็ได้แต่คุณภัทรต้องกลับไปทำงานนะคะ ” ภัทรดลยิ้มสมใจก่อนจะค่อยๆบรรจงหอมแก้มเนียนช้าๆ อนินดาเอียงแก้มให้สามีอายๆกลัวเพื่อนๆในโรงเรียนจะมองเห็น

“เมียผมน่ารักจังเลย ตอนเย็นผมมารับนะครับ”  อนินดายิ้มให้สามีและยืนรอส่งเขาขับรถเคลื่อนออกไปจนลับสายตา  ก่อนที่จะกลับเข้าไปในโรงเรียนเพื่อเตรียมตัวสอนนักเรียนคลาสต่อไป

***** กลับมาแล้วจ้าคุณผู้อ่านทุกท่าน ต้องขอประทานอภัยทุกท่านด้วยที่หายไปนาน เนื่องจากติดภารกิจมากมาย ไม่มีเวลาเขียนนิยายเลย ต่อไปจะพยายามอัพบ่อยๆนะคะ ช่วยเม้นท์กันหน่อยนะจ๊ะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ*******